Δεν είναι η ώρα να λέμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

Δεν είναι η ώρα να λέμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Δεν υπάρχει κανένα δίχτυ ασφαλείας κεντημένο με τρυφερές βελόνες στον γκρεμό όπου οδεύουμε. Μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι ένας Θεός, ένας αδαμάντινος ηγέτης ή ένας προσωπικός μεσσίας ανοίγει πάντα το δρόμο για να πορευτούμε με ασφάλεια. Τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Παρόλα αυτά μέχρι και σήμερα διατηρούμε την ελπίδα. Μια ελπίδα με ημερομηνία λήξης καθώς λείπει το θάρρος κι ο πόθος της λευτεριάς για να τη συντηρήσουν και να της δώσουν φωνή. Υποταχθήκαμε. Γυρίσαμε σκεβρωμένοι τις πλάτες στο μαστίγιο τρομοκρατημένοι από τις απρόσωπες απειλές της καθημερινότητας. Αν μιλήσω θα χάσω τη δουλειά μου, αν διαδηλώσω θα ρουφήξω στα πνευμόνια μου τον καρκίνο τους, αν εναντιωθώ κινδυνεύω. Σκεπάσαμε με τις παλάμες τα μάτια μας μπροστά σε κάθε μορφή αδικίας σαν πανικοβλημένα παιδιά που δεν μπορούν να κλονίσουν την τροχιά των δυσοίωνων εξελίξεων. Ακόμη παρακαλούμε τα τσακάλια να μην ξεσκίσουν την σάρκα μας. Ακόμη μένουμε μικροί, μικροσκοπικοί σαν τη στρεβλή εικόνα που έχει ο Ανθρωπάκος για τον εαυτό του. Τόσα χρόνια στα θρανία, αμέτρητες ώρες κηρύγματος, εορταστικές φαμφάρες και φιλοσοφίες από κάθε καρυδιάς καρύδι κι όμως δεν βρέθηκε δάσκαλος να μας διδάξει το τίμημα της ελευθερίας. Τα ίδια στόματα που

Γράφοντας τα μεσάνυχτα.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.Όσο και να το αρνούμαστε,όση ειρωνεία και αν επιδεικνύουμε απορρίπτοντας τις προειδοποιήσεις,μέσα μας το νιώθουμε ότι η αντίστροφη μέτρηση άρχισε.
Είμαστε υποκριτές του θεάτρου της σιγουριάς.Πατάμε πάνω στο σανίδι της βεβαιότητας ισχυριζόμενοι ότι το έχουμε εμπιστοσύνη.Αφήνουμε ασχολίαστη την αίσθηση του κούφιου,τη μυρωδιά και το χρώμα της σαπίλας καθώς στεκόμαστε πάνω του.Είναι θέμα χρόνου πότε το σανίδι θα σπάσει και θα φάμε τα μούτρα μας.Είναι επίσης και θέμα συνείδησης.Ξεχασμένες έννοιες θα μου πείτε.Συμφωνώ και αντιτίθεμαι παράλληλα.Ακόμα και να χάθηκε η συνείδηση οφείλουμε να αφοσιωθούμε στο ψάξιμο και να εθίσουμε και τους άλλους σε αυτή την αναζήτηση.Ο λιγοστός χρόνος που απομένει δεν είναι εμπόδιο αλλά κίνητρο, λόγος και ελπίδα για αφύπνιση.
Τα εμπόδια είναι η άγνοια,η αδράνεια και η απαισιοδοξία.Αλληλοεξαρτώμενα σαν κρίκοι αλυσίδας.

Είναι σωστό να επισημαίνουμε πως δύσκολα ανάβει φωτιά σε περιβάλλον με υγρασία.
Είναι λάθος να υποτιμάμε τη δύναμη και τη ραγδαία εξάπλωση της σπίθας.                                                    
                                                     Crux γράφοντας τα μεσάνυχτα

Κάτι άθικτο.

Κάτι άθικτο και αγνό είναι που θα αλλάξει τον κόσμο.Κάτι που δεν διαφθείρεται,που δεν εξαφανίζεται,που δεν εμπορευματοποιείται.Κάτι που δεν πουλιέται αλλά μεταδίδεται εύθυμα.Πηγάζει απ΄την ανθρώπινη πανίσχυρη θέληση για ποιοτική και άξια ζωή.Δίνει θάρρος,δύναμη,ελπίδες,δίνει λόγο να υπάρχεις,να ζεις και να αγωνίζεσαι.Δίνει λόγο να μην τα παρατάς,να μην το βάζεις κάτω,να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις και δίνει δύναμη για να σταθείς στα πόδια σου.Είναι κάτι που δεν μπορεί να στο κλέψει κανένας.Μυστικό που αποκαλύπτεις μόνο στα άτομα που εμπιστεύεσαι και αγαπάς.Είναι μια

Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ.

Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία γιατί απλώς δεν πεθαίνει ποτέ.Ο λόγος που αξίζει να ζεις στο σημερινό κόσμο είναι η ελπίδα και η προσπάθεια πραγματοποίησης των ονείρων σου.Μπορεί να ζήσεις έναν αιώνα και να μην νιώσεις τίποτα.Μπορεί να ζήσεις λίγα χρόνια και να νιώσεις πολλά.Η ελπίδα σίγουρα είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για ζωή.
Φυσικά υπάρχουν και ψεύτικες ελπίδες οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι ελπίδες αλλά συμφέροντα.Η λέξη αυτή δεν έχει καμιά σχέση με το χρήμα.Ελπίδα είναι η θέληση του ατόμου που πηγάζει απ΄την ψυχή του.Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει και αγωνίζεται.Είναι άλλωστε αποτέλεσμα της ανεξαρτητοποίησης του ατόμου απ΄τους συνηθισμένους στόχους του υλικού κέρδους.Στην ουσία είναι η ατομική επιθυμία για την επίτευξη ενός ουσιώδη και σημαντικού σκοπού.Ο σκοπός αυτός είναι κράμα κατανόησης και συναισθήματος.Ο ρεαλισμός απέχει απ΄το μείγμα μιας και είναι λέξη που έτσι κι αλλιώς ο καθένας την εξηγεί όπως θέλει.Βάλεις δεν βάλεις ρεαλισμό στην ελπίδα είναι το ίδιο.Σημασία έχει μόνο η θέλησή σου για αγώνα και προσπάθεια.Γιατί μετράει η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.Η θέληση βέβαια εξαρτάται και απ΄την πνευματική αντοχή του καθενός.Πολλές ελπίδες καταστρέφονται όταν στη μέση μπαίνουν τα συμφέροντα και μαζί τους χάνεται και το νόημα της ζωής.Γι΄αυτό ζωντανοί νεκροί περπατάνε σήμερα στα πεζοδρόμια.Επειδή η κοινωνία κατόρθωσε να τους κάνει να χάσουν την ελπίδα τους.Τον ρεαλισμό και την κοινωνία μπορούμε να τα αλλάξουμε σε μικρό χρονικό διάστημα.Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει η νούμερο ένα προτεραιότητά μας να είναι η ελπίδα.Τότε μόνο ο ρεαλισμός από κόλαση θα γίνει ουτοπία.Όταν όλοι οι άνθρωποι αποκτήσουν ελπίδες και αγωνιστούν για αυτές.
Ο κόσμος γιατρεύεται με παιδική φαντασία και όχι ενηληκιωμένη ψυχρότητα.Την ανάγκη για ζωή και ελπίδα θα τη βρείτε στα χαμογελαστά προσωπάκια των παιδιών.Αν δεν υπήρχαν κι αυτά,δεν θα υπήρχε ελπίδα και κατά συνέπεια ούτε αξία για ζωή.
Οι μεγάλοι υπάρχουν για να διδάσκουν τους μικρούς και οι μικροί υπάρχουν για να διδάσκουν τους μεγάλους.