4 Σεπτεμβρίου 2009

Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ.

Η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία γιατί απλώς δεν πεθαίνει ποτέ.Ο λόγος που αξίζει να ζεις στο σημερινό κόσμο είναι η ελπίδα και η προσπάθεια πραγματοποίησης των ονείρων σου.Μπορεί να ζήσεις έναν αιώνα και να μην νιώσεις τίποτα.Μπορεί να ζήσεις λίγα χρόνια και να νιώσεις πολλά.Η ελπίδα σίγουρα είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για ζωή.
Φυσικά υπάρχουν και ψεύτικες ελπίδες οι οποίες στην πραγματικότητα δεν είναι ελπίδες αλλά συμφέροντα.Η λέξη αυτή δεν έχει καμιά σχέση με το χρήμα.Ελπίδα είναι η θέληση του ατόμου που πηγάζει απ΄την ψυχή του.Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει και αγωνίζεται.Είναι άλλωστε αποτέλεσμα της ανεξαρτητοποίησης του ατόμου απ΄τους συνηθισμένους στόχους του υλικού κέρδους.Στην ουσία είναι η ατομική επιθυμία για την επίτευξη ενός ουσιώδη και σημαντικού σκοπού.Ο σκοπός αυτός είναι κράμα κατανόησης και συναισθήματος.Ο ρεαλισμός απέχει απ΄το μείγμα μιας και είναι λέξη που έτσι κι αλλιώς ο καθένας την εξηγεί όπως θέλει.Βάλεις δεν βάλεις ρεαλισμό στην ελπίδα είναι το ίδιο.Σημασία έχει μόνο η θέλησή σου για αγώνα και προσπάθεια.Γιατί μετράει η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.Η θέληση βέβαια εξαρτάται και απ΄την πνευματική αντοχή του καθενός.Πολλές ελπίδες καταστρέφονται όταν στη μέση μπαίνουν τα συμφέροντα και μαζί τους χάνεται και το νόημα της ζωής.Γι΄αυτό ζωντανοί νεκροί περπατάνε σήμερα στα πεζοδρόμια.Επειδή η κοινωνία κατόρθωσε να τους κάνει να χάσουν την ελπίδα τους.Τον ρεαλισμό και την κοινωνία μπορούμε να τα αλλάξουμε σε μικρό χρονικό διάστημα.Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει η νούμερο ένα προτεραιότητά μας να είναι η ελπίδα.Τότε μόνο ο ρεαλισμός από κόλαση θα γίνει ουτοπία.Όταν όλοι οι άνθρωποι αποκτήσουν ελπίδες και αγωνιστούν για αυτές.
Ο κόσμος γιατρεύεται με παιδική φαντασία και όχι ενηληκιωμένη ψυχρότητα.Την ανάγκη για ζωή και ελπίδα θα τη βρείτε στα χαμογελαστά προσωπάκια των παιδιών.Αν δεν υπήρχαν κι αυτά,δεν θα υπήρχε ελπίδα και κατά συνέπεια ούτε αξία για ζωή.
Οι μεγάλοι υπάρχουν για να διδάσκουν τους μικρούς και οι μικροί υπάρχουν για να διδάσκουν τους μεγάλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια :