Ποιοι έχτισαν τον παράδεισο.

Κρίνοντας με ρεαλισμό,με λογική και με βάση τα σημερινά δεδομένα χάρη στη τεχνολογία,μπορούμε πλέον να εξηγήσουμε τι δημιούργησε και τι διατηρεί τον παράδεισο,ένα αδιαμφισβήτητα φανταστικό και ουτοπικό μέρος.

* Ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου.Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχτεί πως είναι μια προσωρινή υπόσταση,στιγμιαία μάλιστα αν αναλογιστούμε την ηλικία του σύμπαντος ή ακόμα και της γης.Θεωρεί ότι είναι ανώτερο ον απ΄τα υπόλοιπα και πιστεύει ότι δεν μπορεί να του έχει δοθεί δευτερεύον ρόλος.Θέλει να πρωταγωνιστεί πάντα.Η ακόρεστη θέληση για αιωνιότητα

Καινούρια μέρα.

Τα πάντα στη ζωή γύρω μας εξαρτώνται απ΄τον τρόπο που  βλέπουμε και  αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.Όλα είναι θέμα ψυχολογίας.Εμείς αποφασίζουμε για τη διάθεσή μας.Έτσι λοιπόν ξυπνάς μια μέρα και σκέφτεσαι : πάλι δουλειά,πάλι άγχος και πίεση,πάλι μετά σπίτι,τηλεόραση,φαγητό ύπνος.Μπορείς όμως να ξυπνήσεις και να ευγνωμονείς το θεό σου ή τις καταστάσεις που είσαι δυνατός και υγιής.Μπορείς να εκλαμβάνεις τη νέα μέρα σου σαν μια καινούρια ευκαιρία.Ευκαιρία να κάνεις κάτι που θέλεις πολύ.Είτε να μορφωθείς και να αποκτήσεις νέες γνώσεις,είτε να αθληθείς και να αποκτήσεις ένα σφυρηλατημένο κορμί με six

Λίγα λόγια για τη Ζωή και το Θάνατο.

Κάτι άθικτο.

Κάτι άθικτο και αγνό είναι που θα αλλάξει τον κόσμο.Κάτι που δεν διαφθείρεται,που δεν εξαφανίζεται,που δεν εμπορευματοποιείται.Κάτι που δεν πουλιέται αλλά μεταδίδεται εύθυμα.Πηγάζει απ΄την ανθρώπινη πανίσχυρη θέληση για ποιοτική και άξια ζωή.Δίνει θάρρος,δύναμη,ελπίδες,δίνει λόγο να υπάρχεις,να ζεις και να αγωνίζεσαι.Δίνει λόγο να μην τα παρατάς,να μην το βάζεις κάτω,να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις και δίνει δύναμη για να σταθείς στα πόδια σου.Είναι κάτι που δεν μπορεί να στο κλέψει κανένας.Μυστικό που αποκαλύπτεις μόνο στα άτομα που εμπιστεύεσαι και αγαπάς.Είναι μια

Η Ζωή ενός ανθρώπου!!!

Επιτρέψτε μου να αναφέρω τα παρακάτω λόγια και ιδέες οι οποίες, όμως δεν ανηκουν σε εμένα αλλά αποτελούν στοιχεία ενός βιβλίου που πρόσφατα, διάβασα.

Αν είχαμε την δυνατότητα να ζήσουμε δύο ζωές, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά...
Θα ζούσαμε την πρώτη ζωή μας σαν πρόβα, με σκοπό να ζήσουμε καλύτερα την δεύτερη!!! Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς διαθέτουμε μία μόνο ζωή και μάλιστα, μικρής διάρκειας. Επομένως δεν έχουμε ντην δυνατότητα και την πολυτέλεια, ίσως, ναπραγματοποιήσομε έστω μία πρόβα!!!
Αν επίσης παρομοιάσουμε τη ζωή μας με θεατρικό έργο, ίσως μπορούμε να πούμε πως οφείλουμε να παίξουμε μία παράσταση χωρίς να είμαστε προετοιμασμένοι! Τί σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως, μάλλον, πρέπει να παίξουμε όσο καλύτερα μπορούμε για μία και μόνη φορά!!!
Σε αυτό, λοιπόν το έργο που μόνοι μας κατασκευάζουμε κάθε ασήμαντη (φαινομενικά) στιγμή, ο καθένας μας είναι σεναριογράφος, ηθοποιός και μάλιστα πρωταγωνιστής!!! Αλλά, δεν είμαστε μόνο αυτά. Είμαστε ταυτόχρονα και το κοινό που παρακολουθεί την παράσταση και εμείς θα χειροκροτήσουμε ή θα αποδοκιμάσουμε τους ηθοποιούς... Εμείς οι ίδιοι θα κρίνουμε το έργο στο τέλος, εμείς θα κρίνουμε τους εαυτούς μας!!!

Οι επιλογές που κάνουμε κατά την διάρκεια της ελάχιστης προετοιμασίας μας θα καθορίσουν την ποιότητα της παράστασης! Για να πετύχουμε, έτσι στην ζωή μας ίσως χρειαστούμε κάποια όπλα διότι δεν είναι μόνο παράσταση αλλά και μάχη η ζωή!!! Αυτά τα όπλα δεν είναι άλλα από τις αξίες που κουβαλάμε από παιδιά και αποτελούν πυξίδα που μας οδηγεί στον προορισμό μας. Αυτογνωσία, ενδοσκόπηση, κατανόηση των συναισθημάτων, των αδυναμιών και των δυνατοτήτων μας είναι μερικά όπλα που κρίνονται απαραίτητα για τον αγώνα!
Αν καταφέρουμε όλα τα παραπάνω, ίσως να καταφέρουμε να ζήσουμε μία ζωή χωρίς να την αφήσουμε να μας ζήσει αυτή!
Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε... Όταν ρώτησα έναν, κατά την άποψή μου, σπουδαίο άνθρωπο, ποιός είναι ο σκοπός ύπαρξης του καθενός, μου απάντησε: Ο καθένας μας οφείλει να ζει για τον εαυτό του και να ανακαλύπτει το σκοπό του αλλά δεν πρέπει να ξεχνά πως ο κοινός σκοπός όλων μας είναι να χτίσουμε ένα κόσμο όπου θα είμαστε υπερήφανοι να ζουν τα παιδιά μας!!!