tag:blogger.com,1999:blog-26218528191703957032024-03-13T10:51:13.071+03:00Ανθρωπινη ΕπαναστασηCruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.comBlogger690125tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-70320414913871159812024-03-12T16:23:00.013+03:002024-03-13T10:50:42.231+03:00Σκοπός<div style="text-align: left;">Τα δάχτυλά μας κύρτωσαν</div><div style="text-align: left;">σαν κύμα που άδειασε απ' τα βάθη</div><div style="text-align: left;">βαλσάμωσαν και θάφτηκαν</div><div style="text-align: left;">δίπλα στ' αγέννητά μας λάθη.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Τώρα που οι φλόγες αναπνέουν χωριστά</div><div style="text-align: left;">και βάρκα έγινε ένα κλειστό φανάρι</div><div style="text-align: left;">όσοι ψηλώνουν αργοσβήνουν σιωπηρά</div><div style="text-align: left;">σαν μια αχτίδα που στοχεύει το φεγγάρι.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Σώματα διάφανα σε ρεύματα ζεστά </div><div style="text-align: left;">θραύσματα πάγου στα μάτια καρφωμένα </div><div style="text-align: left;">τρέμουν του αγέρα την ανέμελη δροσιά</div><div style="text-align: left;">μπροστά στο φως, σε μια σκιά</div><div style="text-align: left;">ζητωκραυγάζουν ηττημένα.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Κι αυτοί οι δείκτες πάνω απ'το νερό</div><div style="text-align: left;">σαν καλαμιές με πολυάγκιστρα ζωσμένες</div><div style="text-align: left;">ξυπνούνε σμέρνες ανοίγοντας πληγές</div><div style="text-align: left;">και σε τραβούν σε άμορφους πυθμένες.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Δόντια και χείλη σύρουν στη στεριά</div><div style="text-align: left;">λέξεις σκισμένες απ' ανόσιο συναξάρι</div><div style="text-align: left;">τραχύ περίβλημα και πέπλο απαλό</div><div style="text-align: left;">πλάθουνε λίκνο γι' ακριβό μαργαριτάρι.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Τώρα που οι φλόγες αναπνέουν χωριστά</div><div style="text-align: left;">και βάρκα έγινε ένα κλειστό φανάρι</div><div style="text-align: left;">εμείς διαλέξαμε να γίνουμε φωτιά</div><div style="text-align: left;">λευκό στεφάνι που ομορφαίνει το φεγγάρι.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">Το γέρμα γύρη πάλι θ' απλωθεί </div><div style="text-align: left;">κράμα ανθών που θα διαφέρουν μεταξύ τους</div><div style="text-align: left;">με φρέσκο αίμα η ακτή θα ποτιστεί</div><div style="text-align: left;">και θα τραφεί με μέλισσες που αφησαν το κεντρί τους.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> 'Αγγελος Διδάχος</div>Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-22798815701462485892023-10-18T12:39:00.010+03:002023-10-18T20:19:36.646+03:00Αστυνομία σκέψης<div>Είπα πως δε γουστάρω</div><div><div>Παιάνες για τον Χάρο</div><div>Μήτε ευλογιές για βόμβες</div><div>Που θάβουν εκατόμβες.</div><div><br /></div><div>Μ' είπαν Αντισημίτη,</div><div>Ναζιστικό σκουλίκι</div><div>Που τέρπεται με θλίψη</div><div>Κι ευδοκιμεί στη σήψη.</div><div><br /></div><div>Μπήκα σε μαύρη λίστα</div><div>Ζούμε σε νέα πίστα</div><div>Που λόγο αν ορθώσεις</div><div>Δουλειά δεν θα σταυρώσεις.</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης </div><div>Θα πήξεις και θα ρέψεις</div><div>Βγάλ' το απο τη μπρίζα</div><div>Και κόψ' το απ' τη ρίζα.</div><div><br /></div><div>Ειπα έχει ρίσκο εν γένει το</div><div>Εμβόλιο το νεογέννητο</div><div>Κρυφό συμβόλαιο, ασυλία</div><div>Και βία με ηθικό μανδύα.</div><div><br /></div><div>Κατέληξαν πως είμαι ψέκας</div><div>Από του Κούλη ως της Αλέκας</div><div>Μες το καζάνι του Αρνητή</div><div>Έβρασα σε μία στιγμή.</div><div><br /></div><div>Με κυάλια φαίνεται ο μισθός μου</div><div>Με google earth η πρώην οδός μου</div><div>Με τηλεσκόπιο η συμπόνοια </div><div>Κάψτε με, χύστε μπετόνια.</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης</div><div>Το δίκιο μη τυχόν γυρέψεις</div><div>Γιατι θα γράψει ο αλγόριθμος</div><div>Πως είσαι ιδιόρρυθμος.</div><div><br /></div><div>Είπα πως η μαντίλα</div><div>Μου φέρνει μι' αμυδρή ξινίλα</div><div>Πώς συμβολίζει υποταγή</div><div>Όπως εννόησε η Αμινί.</div><div><br /></div><div>Φασίστας και εθνικιστής</div><div>Σαθρός φονταμενταλιστής</div><div>Ορθόδοξος εποικιστής</div><div>Ήταν οι σκέψεις της στιγμής.</div><div><br /></div><div>Μα όταν είπα πως ναυτία </div><div>Μου προκαλεί κι η εκκλησία</div><div>Κλατάρανε για μια στιγμή</div><div>Μπουρδουκλωμα απο μια ρωγμή.</div><div><br /></div><div>Στους τοίχους για δικτύωση</div><div>Κρεμάστηκα για γείωση</div><div>"Καλλιεργεί το ρατσισμό</div><div>Cancel και λιθοβολισμό".</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης</div><div>Δεν έχει για να τρέξεις</div><div>Τα έπεα προσγειώθηκαν</div><div>Σε συννεφάκια σώθηκαν.</div><div><br /></div><div>Είπα δεν έχω πρόθεση </div><div>Να κρίνω ξένη υπόθεση</div><div>Πως μια στις χίλιες κάποιος φταίχτης</div><div>Είναι μονάχα οργανοπαίχτης.</div><div><br /></div><div>Με είπαν κρυφο-σεξιστή</div><div>Με ιδεώδη ειδεχθή</div><div>Δικηγοράκι γιαλαντζί</div><div>Που ασπάζεται τον βιαστή.</div><div><br /></div><div>Υπόληψή μου ασελγημένη</div><div>Ενθάδε κείσαι αφαιρεμένη </div><div>Χωρίς λαπαροσκόπηση</div><div>Ή εστω μια ενδοσκόπηση.</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης</div><div>Δευτέρα φύση η έξις</div><div>Ανοήτε μη κρένεις</div><div>Κοινωνικά μικραίνεις.</div><div><br /></div><div>Πολιτική ορθότης</div><div>Των πάντων ματαιότης</div><div>Το πιο εκούσιο τικ</div><div>Του κάθε απολιτικ.</div><div><br /></div><div>Πολιτικά ορθοί μπάτσοι</div><div>Γκαρίζουν σαν απάτσι</div><div>Διχως στολή ή σήμα</div><div>Ψάχνουνε για το κρίμα.</div><div><br /></div><div>Δεξιοί ζερβοί υπερασπιστές</div><div>Με όστρακα και περγαμηνές</div><div>Γουστάρουν τις ταμπέλες</div><div>Πιότερο απ' τις κοπέλες.</div><div><br /></div><div>Ούτε μαχαίρι ούτε φωτιά</div><div>Επικρατεί αγάπη πια</div><div>Δεν είναι πρέπον να υβρίζεις</div><div>Φτάνει την πλάτη να γυρίζεις.</div><div><br /></div><div>Συλλογικός σταρχιδισμός</div><div>Για όποιον δεν βαίνει ευθεία μπρος</div><div>Ξεφτίλα, πάτος και πενία</div><div>Είναι η Θεία Τιμωρία.</div><div><br /></div><div>Πολιτικά ορθοί υπηρέτες</div><div>Βρυχώνται πάνω σε κλακέτες</div><div>Με μένος και ευπρέπεια</div><div>Τιμή και μικροπρέπεια.</div><div><br /></div><div>Πολιτικά ορθός κι ο νους</div><div>Στο δρόμο που χαράζει ο ρους</div><div>Με πένα, μπλάνκο και γυαλί</div><div>Διορθώνει σκέψεις προτού πει.</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης</div><div>Καριόλη θα μετράς τις λέξεις</div><div>Και θα μιλάς για το σωστό</div><div>Με μια χατζάρα στο λαιμό.</div><div><br /></div><div>Αστυνομία σκέψης</div><div>ΚΑΡΙΟΛΗ ΘΑ ΜΕΤΡΑΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ</div><div>Και θα μιλάς για το σωστό</div><div>Με μια χατζάρα στο λαιμό.</div></div>Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-87571143454874351202021-11-03T14:12:00.002+03:002021-11-03T14:25:01.084+03:00Κάπου να χτυπήσειςΈγινε η ηθική βιτρίνα <br>
για να σπάσει η ρουτίνα <br>
και να πέσουνε χαστούκια <br>
σ΄ όσους μπήκανε σε λούκια. <br>
<br>
Τ' άστρο του κοβίδ στο πέτο<br>
κι ο φακός το μέγα γκέτο <br>
πάνω μου απασφαλίζει <br>
μ' ένα τσούρμο που αφρίζει. <br>
<br>
Όποιος μίλησε για κέρδος <br>
τον επλάκωσε ένας κέδρος <br>
και τον φάγαν με μανία <br>
ψευταρχόντοι με πτυχία. <br>
<br>
Όποιος έγραψε 'εάν' <br>
απεκλήθη Ρανταπλάν <br>
και του κάνανε αστειάκι <br>
μ' ένα ερπετανθρωπάκι <br>
<br>
Σε γραφήματα κυμάτων <br>
νύξεις κορυφών και πάτων <br>
δείξε μόνο ό,τι αρμόζει <br>
να 'ναι απλό και να δεσπόζει. <br>
<br>
Κι όταν θα το φάμε όλοι <br>
λες και πλάκωσε πανώλη <br>
όλα θα 'ναι όπως πρώτα <br>
με μαστίγια και καρότα. <br>
<br>
Και θα σκάσει κάτι άλλο <br>
τώρα λέει πιο μεγάλο <br>
μα δεν θα χωράει όχι <br>
έπειτα απ' το πρωτοβρόχι. <br>
<br>
Το κουτάκι έχει σπάσει <br>
κι η Πανδώρα οργιάσει <br>
κάθε νέα θεραπεία <br>
θα ενέχει αθώα βία. <br>
<br>
Αν δεν θες, θα 'σαι σκουπίδι <br>
έλα, τσίμπα ένα αρχίδι <br>
πες αντίο στη δουλειά σου <br>
καλή τύχη στα παιδιά σου. <br>
<br>
Δε σε νοιάζει για κανένα <br>
σκνίπα με σπασμένα φρένα <br>
έτσι σε παραλληλίζουν <br>
όσοι για εμάς φροντίζουν. <br>
<br>
Έγινε η ηθική βιτρίνα <br>
για να σπάσει η ρουτίνα <br>
και το μίσος σαν σπυρί <br>
βρήκε κάπου να χυθεί. <br>
<br>
Χτύπα ρε, είναι ωραία <br>
κι η κοινή γνώμη παρέα <br>
χτύπα δίχως μύχιες τύψεις <br>
από έγνοιες να στραγγίξεις.<br>
<br>
ΧΤΥΠΑ ΡΕ, μπας και στανιάρεις <br>
ν' αλαφρώσεις, να κουλάρεις <br>
χτύπα πάνω μου σου λέω <br>
εγώ που για όλα φταίω. <br>
<br>
ΧΤΥΠΑ ΡΕ, να βγει το άγχος <br>
Συ της ηθικής ο βράχος <br>
Ρίξε ευθύνες μες τη μούρη <br>
θα τις σύρω σαν γαϊδούρι. <br>
<br>
Έγινε η ηθική βιτρίνα <br>
κι έτσι έσπασε η ρουτίνα <br>
βρήκε δίοδο η κλεισούρα <br>
στη βρισια και στη μουρμούρα. <br>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-40176157617743208682021-11-03T12:04:00.008+03:002021-11-03T12:42:09.129+03:00Άστρο του Κοβίδ<div>Το πρώτο ποίημα στον κόσμο* με ενσωματωμένους συνδέσμους αποκλειστικά για την δική σας τέρψη και ενημέρωση.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Είσαι μια βρόμικη δεξαμενή,</div><div>Μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Που μέσα κολυμπούν ιοί</div><div>Αντί να ‘χουν χαθεί.</div><div> </div><div>Είσαι μια μπίχλα και μισή</div><div>Εχθρός του 5G</div><div>Υπέρμαχος της εκκλησιάς</div><div>Και λάτρης των ναζί.</div><div><br /></div><div>Αλλά κι ακρίτας βόρειος</div><div>Κι αντιτσιπακιστής</div><div>Σου αρέσει ο Λιακόπουλος</div><div>Συχνά παραληρείς.</div><div><br /></div><div>Σε ξέρω, σου ‘χτισα προφίλ</div><div>Στης κρίσης το κρεσέντο</div><div>Εφσυν, pressproject και λοιπά</div><div><a href="https://www.efsyn.gr/politiki/i-apopsi-tis-efsyn/302789_ekkolaptirio-ton-antiemboliaston" target="_blank">Μου</a> <a href="https://thepressproject.gr/diadiloseis-enantia-se-maskes-kai-emvolia-gia-tin-ygeia-ton-paidion-tous/" target="_blank">πρόσφεραν</a> τσιμέντο.</div><div> </div><div>Ειδ’ άλλωστε και τρεις <a href="https://www.documentonews.gr/article/diadiloseis-tote-gia-tin-makedonia-tora-kata-toy-emvolioy-me-idia-symvola-kai-xoris-logiki/" target="_blank">φωτό</a></div><div>Και ένα βιντεάκι</div><div>Που αποδεικνύει περίτρανα</div><div>Ποιο είν’ το παρεάκι.</div><div><br /></div><div>Είσαι μια μιαρή ψυχή</div><div>Μπόχα εμετική</div><div>Αιτία της μιζέριας μου</div><div>Καύκαλο πριν να βγει.</div><div><br /></div><div>Είσαι το μαύρο πρόβατο</div><div>Που δεν φόρεσε άσπρα</div><div>Μία λουλού που σκιάχτηκε</div><div>Τη θρόμβωση της <a href="https://www.ft.com/content/dfaff95b-8f64-4963-9483-494498c55863" target="_blank">Άστρα</a>.</div><div><br /></div><div>Τομαριστής που αρνήθηκε</div><div>Τις προσταγές του Κάιζερ</div><div>Σνόουντεν που <a href="https://malaysia.news.yahoo.com/explaining-non-disclosure-agreements-covid-031300265.html" target="_blank">αναζητά</a></div><div>Τη <a href="https://www.theguardian.com/global-development/2021/sep/10/pfizer-accused-of-holding-brazil-to-ransom-over-vaccine-contract-demands" target="_blank">σύμβαση</a> της Pfizer.</div><div> </div><div>Αμφιβολία δεν χωρά</div><div>Μπροστά στην Επιστήμη</div><div>Διαφάνεια δεν χρειάζεται</div><div>Ό,τι προστάξει Εκείνη.</div><div><br /></div><div>Η αντίρρησις πρόβλημα εστίν</div><div>Πολιτικόν μεγάλον</div><div>Ο πρώην θεός τα τίναξε</div><div>Μα τώρα φτιάξαμε Άλλον.</div><div><br /></div><div>Είσαι μια βρόμικη δεξαμενή,</div><div>Μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Που ιοί οργιάζουν και βογγούν</div><div>Και θ’ αναπαραχθούν.</div><div><br /></div><div>Η αιτία η πρωταρχική</div><div>Που πλέον <a href="https://www.phi.org/press/breakthrough-infection-study-of-over-600000-veterans-shows-declining-covid-19-vaccine-protection/" target="_blank">δεν δουλεύουν</a></div><div>Τα εμβόλια που κάνουμε</div><div>Γιατί ακριβώς <a href="https://www.ctvnews.ca/health/coronavirus/long-term-protection-covid-19-vaccine-s-immunity-duration-unknown-but-experts-hopeful-1.5263462" target="_blank">δουλεύουν</a>.</div><div><br /></div><div>Που θα δουλεύανε κι αυτά</div><div>Μα πια πώς να δουλέψουν ; </div><div>Οι μεταλλάξεις άλλωστε</div><div>Στους ψέκες θα θεριέψουν.</div><div> </div><div><br /></div><div>-Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Μια βρόμικη δεξαμενή.</div><div>Και δε γουστάρω να ρωτάς</div><div>Αν έχω εμβολιαστεί.</div><div><br /></div><div>Αδιάκριτε υπεύθυνε</div><div>Φίλε ανθρωπιστή</div><div>Ρώτα με και αν κουβαλώ</div><div>Τον HIV.</div><div><br /></div><div>Εάν με τρώνε τ’ απ’ αυτά</div><div>Ή αν έχω χλαμύδια</div><div>Εάν ψείρες φωλιάζουνε</div><div>Κάτω απ’ τα δυο μου φρύδια.</div><div><br /></div><div>Αν πέρασα ανεμοβλογιά</div><div>Στο νηπιαγωγείο</div><div>Κι αν πρόσφατα επισκέφθηκα</div><div>Κάποιο νοσοκομείο.</div><div><br /></div><div>Τι τρέχει με τον κώλο μου</div><div>Γιατί έχω φαγούρα</div><div>Και γιατί όταν κατουρώ</div><div>Βγαίνουν πράσινα ούρα.</div><div><br /></div><div>Κρίσιμα ερωτήματα</div><div>Που πρέπει ν’ απαντήσω</div><div>Μη τυχόν γίνει μια στραβή</div><div>Και κάτι σου κολλήσω.</div><div> </div><div>Κάθε εν δυνάμει άρρωστος</div><div>Χρήζει μιας θεραπείας</div><div>Η πιο γλυκιά ονείρωξη</div><div>Της βιομηχανίας.</div><div> </div><div>Που έγινε ξεκάθαρα</div><div>Η Pharma όλων των ζώων</div><div>Και πουφ! φύγανε οι θύμησες</div><div>Των <a href="https://www.enallaktikos.gr/Article/55421/to-brwmiko-parelthon-ths-pfizer" target="_blank">ποινικών μητρώων</a>.</div><div><br /></div><div>Της κρίσης <a href="https://www.nytimes.com/2019/08/26/health/oklahoma-opioids-johnson-and-johnson.html" target="_blank">οπιοειδών</a></div><div>Τα bonus των γιατρών</div><div>Της Νιγηρίας νεκρά <a href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1471980/" target="_blank">παιδιά</a></div><div>Ανίδεων γονιών.</div><div><br /></div><div>Κάτι ψιλο-εγκλήματα</div><div>Που κόστισαν ζωές</div><div>Δεν έχω πια πίστη τυφλή</div><div>Γι’ αυτό να μου τη λες.</div><div><br /></div><div>Φταίω εγώ ο κομπλεξικός</div><div>Που δεν πολυκαβλώνω</div><div>Σε στάδιο τόσο <a href="https://www.health.ny.gov/prevention/immunization/vaccine_safety/science.htm" target="_blank">πρόωρο</a></div><div>Βελόνες σας να χώνω.</div><div><br /></div><div>Τ΄απόβρασμα που ανησυχεί</div><div>Αν κάτι του συμβεί</div><div>Γιατί ο Θεός δεν συγχωρεί</div><div>Πήρε <a href="https://www.cnbc.com/2020/12/16/covid-vaccine-side-effects-compensation-lawsuit.html" target="_blank">ασυλία</a> νομική.</div><div><br /></div><div>Ο σιχαμένος που ρωτά</div><div>Ασφάλεια αν υπάρχει πόση</div><div>Τώρα που το placebo group</div><div>Κάνει την τρίτη <a href="https://www.npr.org/sections/health-shots/2021/02/19/969143015/long-term-studies-of-covid-19-vaccines-hurt-by-placebo-recipients-getting-immuni" target="_blank">δόση</a>.</div><div><br /></div><div>Τώρα που <a href="https://www.abs.gov.au/websitedbs/D3310114.nsf/home/statistical+language+-+correlation+and+causation" target="_blank">η σχέση η αιτιακή</a></div><div>Έγινε πια μπανάλ</div><div>Κι η έρευνα μοιάζει με βουλή</div><div>Που εδρεύει το Κινάλ.</div><div> </div><div>Ώρα για να τρυπήσουμε</div><div>Τα βρόμικα τα νιάτα</div><div>Φέρνουν του Αιόλου τον ασκό</div><div>Και βλέπουμε πινιάτα.</div><div><br /></div><div>Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Η ρίζα όλου του κακού</div><div>Που πρέπει να κοπεί.</div><div> </div><div>Ο λόγος που έξω αύριο</div><div>Δεν θα κυκλοφορείς</div><div>Που ‘τε δουλειά ουτε γκόμενα</div><div>Πια θα μπορείς να βρεις.</div><div><br /></div><div>Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή</div><div>Που δεν πρέπει να υπάρχει</div><div>Κρεμάστε με άστρο του Κοβίδ</div><div>Σκοτώστε με άμα λάχει.</div><div><br /></div><div>* To the best of the poet's knowledge</div>Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-5452277724170665332020-11-14T23:07:00.017+03:002020-11-15T00:41:16.414+03:00Μια σύγκρουση από παράλληλες πολιτικές πραγματικότητες και το glitch στο μάτριξ που πέρασε απαρατήρητο.<p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Η ανθρώπινη νόηση αδυνατεί να συλλάβει ορισμένα συμπαντικά φαινόμενα. Ωστόσο, σύμφωνα με απόρρητο πόρισμα ειδικού επιστημονικού επιτελείου της κυβέρνησης, ένα μικρό ποσοστό ημών είναι προικισμένο με το χάρισμα της κατανόησης δυνητικά έως και απείρων αντιφάσεων. Υποστηρίζεται ότι τους τελευταίους μήνες προέκυψαν άπειρες αντιφάσεις λόγω σύγκρουσης απείρων πραγματικοτήτων, που συνέκλιναν στη δική μας καθώς η πραγματικότητά μας αποτέλεσε το σημείο σύγκρουσης. Εάν πιστεύετε ότι διαθέτετε το χάρισμα της κατανόησης απείρων αντιφάσεων, εάν είστε από τους ανθρώπους που όταν συμβαίνει κάτι φαινομενικά παράλογο αναφωνείτε «Το χωράει ο νους μου!», τότε μπορείτε να περατώσετε την ανάγνωση αυτού του κειμένου.</span></p><p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> </span></p><p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είναι η χρήση μάσκας ωφέλιμη και αν ναι, πότε ;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">1η Απριλίου :
Σύμφωνα με τον Τσιόδρα η χρήση μάσκας στον γενικό πληθυσμό ενέχει
κινδύνους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[<a href="https://www.iefimerida.gr/ygeia/sotiris-tsiodras-lathos-maska-genikos-plithysmos">1</a>,<a href="https://www.skai.gr/news/ygeia/tsiodras-oxi-se-xrisi-maskas-kai-gantion-mias-xrisis-epikindynes-oi-maskes-me-valvida">2</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">4 Μαΐου : Οι
μάσκες καθίστανται υποχρεωτικές σε κλειστούς χώρους [<a href="https://www.tanea.gr/2020/04/30/greece/apantiseis-tsiodra-gia-tis-maskes-giati-einai-tora-ypoxreotikes-poies-systinei/">3</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">2 Νοεμβρίου : Επανερχόμενοι
στο ζήτημα της χρήσης μασκών που αρχικά χαρακτηρίστηκε δυνητικά επικίνδυνη και έπειτα ωφέλιμη για τους κλειστούς χώρους, επιβάλλεται τώρα καθολική χρήση
μάσκας και σε ανοιχτούς χώρους…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span>[<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><a href="https://www.capital.gr/politiki/3489826/apagoreusi-kukloforias-kai-katholiki-xrisi-maskas-sta-metra-pou-anamenetai-na-anakoinothoun"><span lang="EN-AU" style="mso-ansi-language: EN-AU;">4</span></a></span>]<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Στο λεωφορείο κολλάει. Δεν κολλάει;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">30 Απριλίου : Ένας
από τους βασικούς λόγους για την επιβολή υποχρεωτικής χρήσης μασκών σε κλειστούς
χώρους θεωρήθηκε ο συγχρωτισμός στα ΜΜΜ. Ο Τσιόδρας καλεί τους πολίτες να
αποφεύγουν τα ΜΜΜ. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">27 Οκτωβρίου : Τάδε
έφη Τσιόδρας : «Είναι ασφυκτικές οι συνθήκες στα μέσα μεταφοράς, το κατανοώ.
Είναι αδύνατο αυτή τη στιγμή να επενδύσουμε σε περισσότερη και μεγαλύτερη άνεση
στα μέσα μεταφοράς. Γνωρίζω ότι προσπαθούν. Προσπαθήστε να αποφύγετε όσο είναι
εφικτό τον συνωστισμό στα μέσα μεταφοράς» <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">13 Νοεμβρίου: ο
υπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής «ξεκαθαρίζει» από το βήμα της βουλής μερικά
δεδομένα και «ξεφεύγει από τον κόσμο των εντυπώσεων στον κόσμο των στοιχείων»,
γνωστοποιώντας ότι τα ΜΜΜ δεν είναι εστία μετάδοσης του ιού. Αυτά σύμφωνα με
μια … γαλλική μελέτη. Κάποιοι… καλοθελητές θα κάνουν λόγω για διαφορετικές
συνθήκες συγχρωτισμού σε διαφορετικές χώρες. Τους απαντάμε με τα -άκρως
εναρμονισμένα με την φιλοσοφία της επιστήμης- λόγια του πρωθυπουργού : δεν θα
ανεχτούμε αμφισβήτηση από κανέναν και για κανέναν. Ούτε φυσικά και από τους
επόπτες δημόσιας υγείας που προειδοποιούν με ανακοίνωσή τους ότι τα ΜΜΜ είναι
εστίες μετάδοσης του ιού διότι δεν τηρείται το μέτρο της αποστασιοποίησης [<a href="https://www.ieidiseis.gr/politiki/item/67761-epoptes-dimosias-ygeias-esties-metadosis-koronoioy-ta-mmm-karamanlis-den-apodeiknyetai-oti-kollaei">5</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></b></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, προσλήψεις γιατρών
και … αναβάθμιση του ΕΣΥ<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">11 Μαρτίου : Ο
Μητσοτάκης υπόσχεται προσλήψεις γιατρών και περισσότερες ΜΕΘ σε ένα από τα
αμέτρητα διαγγέλματά του. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">14 Αυγούστου : Σε
συνέντευξη με τον Χατζηνικολάου, ο Κικίλιας τονίζει ότι το ΕΣΥ είναι προετοιμασμένο
για το δεύτερο κύμα της πανδημίας που έρχεται από Νοέμβριο-Δεκέμβριο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">26 Σεπτεμβρίου :
Ο Πέτσας χαρακτηρίζει την επίταξη ΜΕΘ (με διπλάσια ημερήσια κοστολόγηση έπειτα
διευθέτησης μεταξύ κυβέρνησης και ιδιωτών που μόνο επίταξη δεν θυμίζει),
πεταμένα λεφτά…[<a href="https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ta-petamena-lefta-gia-tis-meth">6</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">5 Νοεμβρίου : Ο
Κικίλιας ανακοινώνει 300 νέες προσλήψεις γιατρών<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">8 Νοεμβρίου :
Μαθαίνουμε ότι το 1/3 των θέσεων αυτών είναι 3μηνες συμβάσεις με δυνατότητα
επέκτασης!<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[<a href="https://tvxs.gr/news/ellada/oi-300-proslipseis-monimes-giatron-eginan-200&dr=tvxsmrstvxs">7</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">2 Νοεμβρίου : Η
αδερφή του πρωθυπουργού και βουλευτής της ΝΔ κάνει λόγο για 1200 ΜΕΘ στο
ραδιόφωνο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">2 Νοεμβρίου (</span>A<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>few<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>moments<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>late<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">ργ) : Ο Πέτσας κάνει λόγο για 974 ΜΕΘ [<a href="https://www.omadamnimis.gr/%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%b4-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%89%ce%af-%ce%b7-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-1-200-%ce%bc/?fbclid=IwAR1j0gTR5ghwOG6EMTfNOidWjXe2OVnQ91isuZ4FatMYl3vOVli2kMVTM3g">8</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">6 Νοεμβρίου : Ο
Κικίλιας ανακοινώνει ότι φτάσαμε τις 1046 ΜΕΘ [<a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1655416/b-kikilias-109-nees-meth-covid-tis-teleutaies-10-meres">9</a>]<span class="MsoHyperlink"><span color="windowtext" style="text-decoration: none; text-underline: none;"><o:p></o:p></span></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">11 Νοεμβρίου : Η
ΠΟΕΔΗΝ επισημαίνει «Βαφτίζουν λειτουργία ΜΕΘ σε νοσοκομεία απλές κλίνες με έναν
αναπνευστήρα χωρίς το κατάλληλο εξοπλισμό και προσωπικό» [<a href="https://www.voria.gr/article/stin-antepithesi-i-poedin-gia-to-achepa-i-diikisis-diakinoun-pseftikes-idisis">10</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">10 Νοεμβρίου : Ο
Πρόεδρος Νοσοκομειακών γιατρών του ΑΧΕΠΑ ανακοινώνει ότι όλες οι κλίνες είναι
κατειλημμένες. Τρεις μέρες αργότερα, ο διευθυντής ΜΕΘ στο Παπανικολάου κάνει
λόγο για έκρυθμη κατάσταση και ανακοινώνει ότι όλες οι κλίνες είναι
κατειλημμένες. [<a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1658136/me-37-klines-meth-to-georgios-papanikolaou-einai-oles-kateilimmenes-tonizei-o-dieuthuntis">11</a>,<a href="https://www.alfavita.gr/koinonia/337139_koronoios-nosokomeia-sti-thessaloniki-xekina-i-epilogi-asthenon-oi-meth-ehoyn">12</a>]<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">10 Νοεμβρίου (η
ίδια μέρα που ανακοινώνεται η έλλειψη κλινών στο ΑΧΕΠΑ και μόλις 4 μέρες πριν
ανακοινωθεί το ίδιο στο Παπανικολάου) : Ο Κικίλιας λέει με περηφάνια ότι το ΕΣΥ
αυτούς τους μήνες πέρασε τις εξετάσεις με πολύ μεγάλη επιτυχία. Αναφέρει
χαρακτηριστικά : «Ενώ κραταιά συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο έχουν
καταρρεύσει και μεγάλες πλούσιες χώρες δεν άντεξαν τη δύναμη της πανδημίας, το
ΕΣΥ είναι εδώ και προσφέρει υπηρεσίες σε όλους αυτούς που έχουν ανάγκη». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ευθύνεται ο τουρισμός για την έξαρση των
κρουσμάτων ;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">12 Νοεμβρίου : Ο
Μητσοτάκης λέει πάλι σε διάγγελμά του ότι δεν φταίει ο τουρισμός για την έξαρση
των κρουσμάτων και διατείνεται ότι βασική αιτία της διασποράς σε όλη την Ευρώπη
είναι η διασκέδαση νέων ανθρώπων [<a href="https://www.news247.gr/politiki/o-mitsotakis-erixe-tin-eythyni-stoys-neoys-gia-tin-exarsi-toy-koronoioy.9047891.html">13</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Εντωμεταξύ, στις
11 Οκτωβρίου μαθαίνουμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας κρουσμάτων είναι τα 40 έτη[<a href="https://www.tovima.gr/2020/10/11/society/koronoios-tromazei-o-mesos-oros-ilikias-ton-krousmaton-anisyxia-gia-ton-deikti-rt-stin-attiki/">14</a>],
πολύ κοντά δηλαδή στα 41,9 έτη που είναι ο μέσος όρος ηλικίας στον ελληνικό
πληθυσμό (ΕΛΣΤΑΤ 2017), γεγονός που μάλλον δεν μας προδιαθέτει να πιστέψουμε
ότι η διασκέδαση των νέων αποτελεί βασική αιτία διασποράς. Με ενδιαφέρον ακούμε
τον Πέτσα μερικούς μήνες πριν, στις 17 Αυγούστου, να λέει ότι «τα κρούσματα
έχουν μέσο όρο ηλικίας πολύ χαμηλότερο απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει πριν, καθώς τα
πέντε στα δέκα κρούσματα είναι κάτω της ηλικίας των 40 ετών» παραλείποντας να
μας πει ότι, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (2020), τα άτομα ηλικίας έως 39
ετών στον ελληνικό πληθυσμό είναι 5,108,716, δηλαδή το 47,2 % του πληθυσμού,
επομένως είναι μάλλον λογικό 1/2 άτομα που έχει τον ιό να είναι κάτω των 40.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Σχετικά με τον
τουρισμό, ο οποίος δεν σχετίζεται με την έξαρση των κρουσμάτων όπως πρότινος διατύπωσε
ο απόφοιτος του </span>Harvard<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">Μητσοτάκης, δημοσίευση στις 12 Ιουλίου από επιστήμονες του ΑΠΘ προειδοπεί
ότι αν δεν περιοριστούν οι ροές των ασυμπτωματικών και προσυμπτωματικών
τουριστών θα υπάρξει αύξηση κρουσμάτων στη χώρα [<a href="https://www.libre.gr/meleti-sos-apo-to-apth-anamenetai-ekrixi-k/">15</a>].<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Η κυβέρνηση έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, βασικά
κανένα μερίδιο ευθύνης. Όπως έλεγε άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ, πρώτα ο πολίτης.<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">11 Νοεμβρίου :
Μία μέρα προτού ο Μητσοτάκης αποφανθεί ότι για την έξαρση των κρουσμάτων δεν
ευθυνόταν ο τουρισμός, ο Άδωνης, σε μια απροσδόκητα ειλικρινή τοποθέτηση λέει
στον αέρα : «Πέσαμε τελείως έξω</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">κι εμείς ως προς την σφοδρότητα του δεύτερου κύματος. Το</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">σενάριο</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">που</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">είχαμε πιστέψει, κι εγώ είχα πιστέψει</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> για να είμαι ειλικρινής, ήταν ότι όταν ανοίγαμε
τον</span><b> </b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Ιούνιο</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">λόγω υψηλών θερμοκρασιών</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">οι</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">επόμενοι μήνες</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">μέχρι τον Οκτώβριο θα είναι σχετικά</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">ήρεμοι... Και άρα η κεντρική μας
φιλοσοφία, και η συγκέντρωση που βάλαμε στο μυαλό μας, ήταν πώς</span> <span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">θα ανοίξουμε τον τουρισμό και την
οικονομία.»<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">12 Νοεμβρίου : Ο
Μητσοτάκης παραδέχεται ότι έγιναν λανθασμένες εκτιμήσεις <i>«Ειδικά στο ζήτημα
της Θεσσαλονίκης με την γνώση που έχουμε σήμερα θα μπορούσαμε να πάρουμε
δραστικά μέτρα νωρίτερα. Το λέω ξεκάθαρα, η ευθύνη βαραίνει όλους, πρώτα από
όλα την κυβέρνηση και νομίζω ότι και τους τοπικούς άρχοντες, αλλά και όλους
όσους επεδίωξαν να γιορτάσουμε έτσι, έστω όπως εορτάστηκε, τη γιορτή του Αγίου
Δημητρίου. Η αλήθεια είναι ότι στη Θεσσαλονίκη η ταχύτητα της αύξησης των
κρουσμάτων μας επέτρεψε… μας έδωσε τη δυνατότητα να πούμε ότι να πέσαμε έξω
στην εκτίμησή μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Όχι μόνο εμείς αλλά και οι ειδικοί
επιδημιολόγοι. Αλλά επειδή ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, θέλω να διαβεβαιώσω ότι
γίνεται ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό» </i>[<a href="https://thepressproject.gr/den-egine-kanena-lathos-ola-ta-cheiristikame-me-ton-sosto-tropo-dilonei-simera-o-georgiadis/?fbclid=IwAR1n6HR6WxO8Tokwp4l94ND5Z-zhwVTjlFG_iFoZFOQj0jRiO9j2S1uGoC0#.X6-uKMEmW3c.facebook">16</a>].<i><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">14 Νοεμβρίου : Η
ευθύνη αποδεικνύεται μάλλον βαριά για να την επωμιστεί ο αντιπρόεδρος Άδωνις και
το κόμμα του για παραπάνω από δύο μέρες, καθώς αναφέρει στον αέρα ότι : «Δεν
έγινε κανένα λάθος. Όλα τα χειριστήκαμε με το σωστό τρόπο. Το ότι ο ιός
εξελίχθηκε γρηγορότερα και οι αρχικές εκτιμήσεις των λοιμωξιολόγων για τη
συμπεριφορά του ιού το καλοκαίρι απεδείχθη διαφορετική, ούτε σε αυτούς μπορώ να
το χρεώσω γιατί ήταν ένας καινούριος ιός, ένα καινούριο φαινόμενο» [<a href="https://www.voria.gr/article/georgiadis-koronoios-den-egine-kanena-lathos---ta-chiristikame-me-to-sosto-tropo">17</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα ανοίξουν τα σχολεία; Θα παραμείνουν κλειστά; Τι
θα γίνει με τις χορηγούμενες από το κράτος μάσκες;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">13 Σεπτεμβρίου :
Η Κεραμέως αναφέρει ότι είναι όλα έτοιμα για το άνοιγμα των σχολείων και
γνωστοποιεί ότι θα δοθούν εκτός των παγουριών και μάσκες [<a href="https://www.ethnos.gr/politiki/123595_kerameos-ola-etoima-gia-anoigma-ton-sholeion-stis-0815-proto-koydoyni">17β</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">15 Σεπτεμβρίου : Η
Κεραμέως χαρακτηρίζει ως «αστοχία» την χορήγηση ακατάλληλων μασκών (αυτές που
έμοιαζαν πιότερο με αερόστατα) στα σχολεία.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">14 Νοεμβρίου :
Δυο μήνες μετά και εν μέσω πανδημίας, η υπόθεση χορήγησης μασκών
καλά κρατεί. Μαθαίνουμε ότι αναβάλλεται ο διαγωνισμός λόγω έλλειψης
δικαιολογητικών [<a href="https://www.flash.gr/politiki/1720063/maskes-sta-sxoleia-anavlithike-o-diagonismos-elleipsei-dikaiologitikon">18</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">12 Νοεμβρίου : Η Κεραμέως
διαψεύδει τον Πέτσα, ο οποίος άφηνε μόλις μια μέρα πριν ανοιχτό το ενδεχόμενο
να κλείσουν τα δημοτικά σχολεία, λέγοντας ότι εισήγηση για κλείσιμο δημοτικών
σχολείων δεν υφίσταται.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">13 Νοεμβρίου : η
Υφυπουργός Παιδείας Ζαχαράκη δηλώνει το πρωί στον ΣΚΑΙ πως δεν υπάρχει εισήγηση
για κλείσιμο των δημοτικών και των νηπιαγωγείων. Λίγες μόνο ώρες μετά, στις 2 το μεσημέρι
δημοσίευση στο </span>iefimerida<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">γράφει «Κλείνουν τα δημοτικά σχολεία σε όλη την Ελλάδα από Δευτέρα –
Για να σταματήσει η κινητικότητα των γονέων». Μία δικαιολογία δύσπεπτη
ακόμη και για τους πιο μωρόπιστους.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">14 Νοεμβρίου :
Κλείνουν τα δημοτικά [<a href="https://www.tanea.gr/2020/11/14/greece/education/kleinoun-gia-dyo-evdomades-se-ola-ta-dimotika-kai-nipiagogeia-tis-xoras/">19</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Είναι τα σχολεία εστίες μετάδοσης του ιού;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Υπενθυμίζεται ότι
στις 2 Νοεμβρίου ο Στέλιος Πέτσας μας διαβεβαιώνει ότι «δεν υπάρχει μετάδοση
του ιού μέσα στις σχολικές αίθουσες»! Μια ελαφρώς πιο προσεκτική τοποθέτηση,
κινούμενη ωστόσο στα πλαίσια της ιδέας να παραμείνουν ανοιχτά τα σχολεία, κάνει
και ο Μαγιορκίνης στις 5 Σεπτεμβρίου [<a href="https://www.larissanet.gr/2020/11/02/apistefti-ataka-petsa-den-yparchei-metadosi-koronoiou-mesa-stis-scholikes-aithouses/">20</a>,<a href="https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/331161_gkikas-magiorkinis-ti-ennooysa-gia-ton-arithmo-mathiton-ana-taxi">21</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">3 Νοεμβρίου :
Παρατηρούνται μολύνσεις από </span>covid<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">σε παιδιά 0-17 ετών σε ποσοστό 7,8% των συνολικών κρουσμάτων. Ο αριθμός
δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος αν αναλογιστούμε ότι οι ομάδες 0-19 ετών αποτελούν
το 19,6% του συνολικού πληθυσμού (ποσοστό ελαφρώς διογκωμένο λόγω συμπερίληψης
ηλικιών 18 και 19 ετών). Αν και κανένας από εμάς τους κοινούς θνητούς έξωθεν
των επιστημονικών επιτελείων δεν μπορεί να γνωρίζει τον βαθμό στον οποίο τα
κρούσματα αυτά σχετίζονται με τη μετάδοση του ιού στα σχολεία, εκείνη την
περίοδο οι ειδικοί της επιτροπής του υπουργείου Υγείας συζητούν για νέους
κανονισμούς που πρέπει να εφαρμοστούν στα σχολεία [<a href="https://www.ethnos.gr/ygeia/131316_koronoios-ekrixi-kroysmaton-sta-paidia-erhontai-nees-odigies-gia-sholeia-kai-karantina">22</a>].
Ο λόγος φυσικά είναι άγνωστος, μιας και σύμφωνα με Πέτσα ή Μαγιορκίνη
(διαλέγετε και παίρνετε) ο ιός είτε δεν κολλάει στις σχολικές αίθουσες είτε
κολλάει πολύ σπάνια.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Θα επιβληθεί νέο </span>lockdown</b><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> ;<o:p></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">18 Ιουνίου : Ο
Αντιπρόεδρος της ΝΔ είναι «απολύτως πεπεισμένος ότι δεν θα χρειαστούμε ένα νέο </span>lockdown<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">κατά τον τρόπο που τον ζήσαμε το
μήνα Μάρτιο και Απρίλιο» (ΣΚΑΙ).<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">14 Αυγούστου : Σύμφωνα
με τον Κικίλια : «Σε ένα δεύτερο οριζόντιο </span>lockdown<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> δεν μπορούμε να οδηγηθούμε. Όλες οι χώρες -και
κάποιες σε χειρότερη κατάσταση από εμάς- προχωρούν σε σταδιακά μέτρα. Εμείς
έχουμε και δεύτερο πλάνο, για τοπικά </span>lockdown<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, για επιμέρους διορθώσεις, για τεστ σε
περισσότερους τουρίστες…» [<a href="https://www.omadamnimis.gr/%cf%80%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%83%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1/?fbclid=IwAR1KjEX-v-gVHqVnIm854_G43vS3ouLPrsrEASivDQiBO6LCY6qOmcHZ5PM">23</a>].<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">3 Οκτωβρίου :
Σχεδόν αδιανόητο χαρακτηρίζει ο Μητσοτάκης το ενδεχόμενο να πάμε σε ένα δεύτερο
</span>lockdown<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">[<a href="https://www.youtube.com/watch?v=hQHr1KbZonU&feature=emb_title&ab_channel=%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%9D%CE%97%CE%9C%CE%97%CE%A3">24</a>].<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">2 Νοεμβρίου : Ο
Άδωνις, παίζοντας με τις λέξεις, μας λέει ότι ποτέ δεν «αποκλείσανε» την
περίπτωση του να πάμε σε δεύτερο </span>lockdown<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">4 Νοεμβρίου το
πρωί : Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λέει ότι δεν είμαστε κοντά σε δεύτερο </span>lockdown<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">4 Νοεμβρίου το
μεσημέρι : Ο υπουργός υγείας ανακοινώνει, πριν την επίσημη ανακοίνωση, ότι
σύντομα θα επιβληθεί δεύτερο </span>lockdown<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Εάν είστε και εσείς
προικισμένοι και πιστεύετε στη θεωρία σύγκρουσης παράλληλων πολιτικών
πραγματικοτήτων, παρακαλείστε να διαμοιράσετε αυτό το κείμενο στους υπόλοιπους
λίγους εκλεκτούς.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[1]</span><a href="https://www.iefimerida.gr/ygeia/sotiris-tsiodras-lathos-maska-genikos-plithysmos"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.iefimerida.gr/ygeia/sotiris-tsiodras-lathos-maska-genikos-plithysmos</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>[2]</span><a href="https://www.skai.gr/news/ygeia/tsiodras-oxi-se-xrisi-maskas-kai-gantion-mias-xrisis-epikindynes-oi-maskes-me-valvida"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.skai.gr/news/ygeia/tsiodras-oxi-se-xrisi-maskas-kai-gantion-mias-xrisis-epikindynes-oi-maskes-me-valvida</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[3] </span><a href="https://www.tanea.gr/2020/04/30/greece/apantiseis-tsiodra-gia-tis-maskes-giati-einai-tora-ypoxreotikes-poies-systinei/"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.tanea.gr/2020/04/30/greece/apantiseis-tsiodra-gia-tis-maskes-giati-einai-tora-ypoxreotikes-poies-systinei/</span></a><span class="MsoHyperlink"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[4] </span><a href="https://www.capital.gr/politiki/3489826/apagoreusi-kukloforias-kai-katholiki-xrisi-maskas-sta-metra-pou-anamenetai-na-anakoinothoun"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.capital.gr/politiki/3489826/apagoreusi-kukloforias-kai-katholiki-xrisi-maskas-sta-metra-pou-anamenetai-na-anakoinothoun</span></a><span class="MsoHyperlink"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[5] </span><a href="https://www.ieidiseis.gr/politiki/item/67761-epoptes-dimosias-ygeias-esties-metadosis-koronoioy-ta-mmm-karamanlis-den-apodeiknyetai-oti-kollaei"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.ieidiseis.gr/politiki/item/67761-epoptes-dimosias-ygeias-esties-metadosis-koronoioy-ta-mmm-karamanlis-den-apodeiknyetai-oti-kollaei</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[6] </span><a href="https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ta-petamena-lefta-gia-tis-meth"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ta-petamena-lefta-gia-tis-meth</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[7] </span><a href="https://tvxs.gr/news/ellada/oi-300-proslipseis-monimes-giatron-eginan-200&dr=tvxsmrstvxs"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://tvxs.gr/news/ellada/oi-300-proslipseis-monimes-giatron-eginan-200&dr=tvxsmrstvxs</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[8]<a href="https://www.omadamnimis.gr/%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%b4-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%89%ce%af-%ce%b7-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-1-200-%ce%bc/?fbclid=IwAR1j0gTR5ghwOG6EMTfNOidWjXe2OVnQ91isuZ4FatMYl3vOVli2kMVTM3g">https://www.omadamnimis.gr/%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%b4-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%89%ce%af-%ce%b7-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b5%ce%b9-1-200-%ce%bc/?fbclid=IwAR1j0gTR5ghwOG6EMTfNOidWjXe2OVnQ91isuZ4FatMYl3vOVli2kMVTM3g</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[9] </span><a href="https://www.naftemporiki.gr/story/1655416/b-kikilias-109-nees-meth-covid-tis-teleutaies-10-meres"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.naftemporiki.gr/story/1655416/b-kikilias-109-nees-meth-covid-tis-teleutaies-10-meres</span></a><span class="MsoHyperlink"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[10] https://www.voria.gr/article/stin-antepithesi-i-poedin-gia-to-achepa-i-diikisis-diakinoun-pseftikes-idisis<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[11] https://www.naftemporiki.gr/story/1658136/me-37-klines-meth-to-georgios-papanikolaou-einai-oles-kateilimmenes-tonizei-o-dieuthuntis<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[12] </span><a href="https://www.alfavita.gr/koinonia/337139_koronoios-nosokomeia-sti-thessaloniki-xekina-i-epilogi-asthenon-oi-meth-ehoyn"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.alfavita.gr/koinonia/337139_koronoios-nosokomeia-sti-thessaloniki-xekina-i-epilogi-asthenon-oi-meth-ehoyn</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[13] </span><a href="https://www.news247.gr/politiki/o-mitsotakis-erixe-tin-eythyni-stoys-neoys-gia-tin-exarsi-toy-koronoioy.9047891.html"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.news247.gr/politiki/o-mitsotakis-erixe-tin-eythyni-stoys-neoys-gia-tin-exarsi-toy-koronoioy.9047891.html</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[14] </span><a href="https://www.tovima.gr/2020/10/11/society/koronoios-tromazei-o-mesos-oros-ilikias-ton-krousmaton-anisyxia-gia-ton-deikti-rt-stin-attiki/">https<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">://</span>www<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.</span>tovima<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">.</span>gr<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">/2020/10/11/</span>society<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">/</span>koronoios<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>tromazei<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>o<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>mesos<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>oros<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>ilikias<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>ton<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>krousmaton<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>anisyxia<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>gia<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>ton<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>deikti<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>rt<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>stin<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>attiki<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">/</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[15] </span><a href="https://www.libre.gr/meleti-sos-apo-to-apth-anamenetai-ekrixi-k/"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.libre.gr/meleti-sos-apo-to-apth-anamenetai-ekrixi-k/</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[16] </span><a href="https://thepressproject.gr/den-egine-kanena-lathos-ola-ta-cheiristikame-me-ton-sosto-tropo-dilonei-simera-o-georgiadis/?fbclid=IwAR1n6HR6WxO8Tokwp4l94ND5Z-zhwVTjlFG_iFoZFOQj0jRiO9j2S1uGoC0#.X6-uKMEmW3c.facebook"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://thepressproject.gr/den-egine-kanena-lathos-ola-ta-cheiristikame-me-ton-sosto-tropo-dilonei-simera-o-georgiadis/?fbclid=IwAR1n6HR6WxO8Tokwp4l94ND5Z-zhwVTjlFG_iFoZFOQj0jRiO9j2S1uGoC0#.X6-uKMEmW3c.facebook</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[17] </span><a href="https://www.voria.gr/article/georgiadis-koronoios-den-egine-kanena-lathos---ta-chiristikame-me-to-sosto-tropo"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.voria.gr/article/georgiadis-koronoios-den-egine-kanena-lathos---ta-chiristikame-me-to-sosto-tropo</span></a><span class="MsoHyperlink"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[17β] https://www.ethnos.gr/politiki/123595_kerameos-ola-etoima-gia-anoigma-ton-sholeion-stis-0815-proto-koydoyni<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[18] </span><a href="https://www.flash.gr/politiki/1720063/maskes-sta-sxoleia-anavlithike-o-diagonismos-elleipsei-dikaiologitikon"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.flash.gr/politiki/1720063/maskes-sta-sxoleia-anavlithike-o-diagonismos-elleipsei-dikaiologitikon</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[19] </span><a href="https://www.tanea.gr/2020/11/14/greece/education/kleinoun-gia-dyo-evdomades-se-ola-ta-dimotika-kai-nipiagogeia-tis-xoras/"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.tanea.gr/2020/11/14/greece/education/kleinoun-gia-dyo-evdomades-se-ola-ta-dimotika-kai-nipiagogeia-tis-xoras/</span></a><u><span lang="EL" style="color: blue; mso-ansi-language: EL; mso-themecolor: hyperlink;"><o:p></o:p></span></u></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[20] </span><a href="https://www.larissanet.gr/2020/11/02/apistefti-ataka-petsa-den-yparchei-metadosi-koronoiou-mesa-stis-scholikes-aithouses/"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.larissanet.gr/2020/11/02/apistefti-ataka-petsa-den-yparchei-metadosi-koronoiou-mesa-stis-scholikes-aithouses/</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[21] </span><a href="https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/331161_gkikas-magiorkinis-ti-ennooysa-gia-ton-arithmo-mathiton-ana-taxi"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/331161_gkikas-magiorkinis-ti-ennooysa-gia-ton-arithmo-mathiton-ana-taxi</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[22] </span><a href="https://www.ethnos.gr/ygeia/131316_koronoios-ekrixi-kroysmaton-sta-paidia-erhontai-nees-odigies-gia-sholeia-kai-karantina"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.ethnos.gr/ygeia/131316_koronoios-ekrixi-kroysmaton-sta-paidia-erhontai-nees-odigies-gia-sholeia-kai-karantina</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[23]<a href="https://www.omadamnimis.gr/%cf%80%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%83%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1/?fbclid=IwAR1KjEX-v-gVHqVnIm854_G43vS3ouLPrsrEASivDQiBO6LCY6qOmcHZ5PM">https://www.omadamnimis.gr/%cf%80%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%b9%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%80%ce%ad%cf%84%cf%83%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ad%ce%bd%ce%b1/?fbclid=IwAR1KjEX-v-gVHqVnIm854_G43vS3ouLPrsrEASivDQiBO6LCY6qOmcHZ5PM</a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">[24] </span><a href="https://www.youtube.com/watch?v=hQHr1KbZonU&feature=emb_title&ab_channel=%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%9D%CE%97%CE%9C%CE%97%CE%A3"><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">https://www.youtube.com/watch?v=hQHr1KbZonU&feature=emb_title&ab_channel=%CE%9F%CE%9C%CE%91%CE%94%CE%91%CE%9C%CE%9D%CE%97%CE%9C%CE%97%CE%A3</span></a><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p><br /><p></p>Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-45300373471107821062020-05-30T00:29:00.002+03:002020-05-30T13:09:29.506+03:00Υπερηφάνεια δίχως ύψιλον<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ορισμένες λέξεις αφήνουν μία αλλόκοτη
επίγευση μερικά μόλις δέκατα του δευτερολέπτου αφότου αρθρωθούν. Αν και η
επεξεργασία της δισυπόστατης φύσης τους φτάνει μετά βίας στο κατώφλι του
συνειδητού, μια κάποια λανθάνουσα αμηχανία συνεχίζει να μας πιλατεύει όσο η
συζήτηση συνεχίζεται. Δεν πρόκειται πάντοτε για αμφισημία. Τουλάχιστον όχι
ακριβώς. Η αμφισημία αφορά δύο πιθανές αλλά ποιοτικά διαφορετικές ερμηνείες.
Αντιθέτως, οι λέξεις στις οποίες πρόκειται να αναφερθώ λειτουργούν πιότερο ως
ένα ασαφές, πλην όμως συμπαγές κράμα που εγκλωβίζει νοήματα. Νοήματα
παρεξηγημένα που δεν λογίζονται ως αυθυπόστατα ακόμη και αν στην πραγματικότητα
μπορούν κάλλιστα να υπάρξουν ως τέτοια. Για το λόγο αυτό, το να διαχωρίσει
κανείς αυτά τα νοήματα αποτελεί μάλλον ραφινάρισμα παρά αποδόμηση. Η σημασία
της ενέργειας αυτής μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετική, εφόσον το άτομο ανακαλύψει
σε κάποιο από τα παράγωγά της μία εννοιολόγηση που το χαρακτηρίζει, του παρέχει
αισιοδοξία ή ανοίγει νέους ορίζοντες στη σκέψη του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η βασική έννοια που επιχειρώ να επανεξετάσω
δεσπόζει περήφανα στον τίτλο. Η πολυσημία της λέξης περηφάνια απηχεί ακόμη και
στο -πιο σύνηθες ίσως- αντώνυμό της, την ταπεινότητα. Πώς θα αντιδρούσε κανείς
στον χαρακτηρισμό του ως ταπεινό; Τι σημαίνει εξ αρχής αυτός ο χαρακτηρισμός;
Οι απαντήσεις που βρίσκει κανείς στα λεξικά ποικίλλουν. Ως ταπεινός παρουσιάζεται
εκείνος που έχει επίγνωση των δυνατοτήτων του δίχως να τις μεγαλοποιεί αλλά και
εκείνος που έχει επίγνωση της μηδαμινότητάς του. Πώς είναι όμως δυνατόν η
επίγνωση των δυνατοτήτων να συγγενεύει εξ ορισμού με την «επίγνωση» της
μηδαμινότητας; <b>Ένας άνθρωπος μπορεί να αναγνωρίζει τις δυνατότητές του δίχως
να τις υπερτονίζει και να υπερβάλλει, ενώ παράλληλα αρνείται να χαρακτηρίσει
την ύπαρξή του ως ασήμαντη, ακριβώς επειδή αισθάνεται πως οι αρετές του τον
καθιστούν χρήσιμο και άξιο. Είναι αυτός ο άνθρωπος ταπεινός ή όχι; </b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Αν όχι</span></b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, είναι τότε άραγε μεμπτό να αναγνωρίζουμε
και να επικοινωνούμε τις δυνατότητές μας; Είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί
κανείς έναν κόσμο όπου οι επαγγελματικές συνεντεύξεις και τα βιογραφικά θα
αξιολογούνταν με κριτήριο την ταπεινότητα! Θα θέλαμε άραγε έναν κόσμο στον
οποίο όσοι φέρουν ηγετικές ικανότητες και αρετές δεν θα ανέρχονταν ποτέ στην
περίοπτη επιφάνεια ώστε να συνεχίσουν να διέπονται από μετριότητα; Θα θαυμάζαμε
αυτούς τους άσημους ανθρώπους για την ταπεινότητά τους ή θα λυπόμασταν γι’
αυτούς; Αντιμετωπίζεται η ταπεινότητα στο παρόν πλαίσιο ως κάτι θετικό ή ως
κάτι αρνητικό;<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Αν πάλι ναι</span></b><span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">· έστω δηλαδή ότι θεωρούμε ταπεινό τον
άνθρωπο που δεν αυτοπροβάλλεται για τέρψη, δεν συμπεριφέρεται σαν μεγαλόσχημος
και δεν υπερβάλλει, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι αναγνωρίζει τις δυνατότητές
του, τις επικοινωνεί αβίαστα και πρωτίστως προσδίδει <b>αξία</b> στην ύπαρξή
του. Τι θα γινόταν αν ο ίδιος άνθρωπος επιδείκνυε αγωνιστικότητα και δυναμισμό;
Μήπως στην προσπάθειά του να προωθήσει μία ιδέα (είτε αυτή είναι πολιτική, είτε
επιστημονική, είτε φιλοσοφική κ.ο.κ) η ταπεινή του όψη θα ξεθώριαζε; Και αν ναι
γιατί; Πώς είναι δυνατόν η επιδίωξη ενός στόχου και η επακόλουθη αντιπαράθεση να
ακυρώνει την ιδιότητα της ταπεινότητας, εάν η τελευταία ορίζεται ως επίγνωση
των δυνατοτήτων και συστηματική αποφυγή της υπερβολής; Ακόμη και αν η προώθηση
μιας ιδέας συνεπάγεται -με αυστηρά λογικούς όρους- την υποτίμηση των υπόλοιπων
εκπεφρασμένων ιδεών, δεν είναι παράλογο η υποτίμηση αυτή να εκλαμβάνεται εξ
ορισμού ως περιφρονητική στάση; Άλλωστε, η απόρριψη ενός συνόλου ιδεών και η
προάσπιση μιας προσωπικής αντ’ αυτού, μπορεί να πραγματοποιηθεί με σεβασμό,
δίχως υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας των διαφωνούντων ή της συλλογιστικής τους
ικανότητας εν γένει.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τα παραπάνω ερωτήματα ενδεχομένως να
προκαλούν σύγχυση. Και είναι απολύτως φυσιολογικό εάν αναλογιστεί κανείς τη
συγκεχυμένη εννοιολόγηση της ταπεινότητας, η φύση της οποίας αυτοαναιρείται με
την συμπερίληψη διαφορετικών ιδιοτήτων και ενεργειών. Επομένως, οι απαντήσεις
στα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν παρά να ποικίλλουν. Οι προβληματισμοί που ίσως
να γεννήθηκαν κατά την ανάγνωσή τους, θα βοηθήσουν, είτε με τρόπο ρητό είτε ακόμη
και διαισθητικό, σε μια εκ νέου θεώρηση της έννοιας περηφάνια, την οποία θεωρώ
λυτρωτική έως και επαναστατική.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Υπερηφάνεια δίχως ύψιλον». Με άλλα λόγια
περηφάνια αντί ΥΠΕΡ-ηφάνειας. Πρόκειται φυσικά για δυο λέξεις οι οποίες είναι
εννοιολογικά ταυτόσημες. Παρ΄όλα αυτά, θα επιχειρηθεί εντός ολίγου ένας αμιγώς
τεχνητός και λεξιλογικά αβάσιμος διαχωρισμός. Ο σκοπός δεν είναι άλλος από την
απόπειρα αποκόλλησης ανομοιογενών στοιχείων που εγκολπώνει η λέξη υπερηφάνεια.
Προτού όμως φτάσουμε στην αποκόλληση αυτών των στοιχείων, πρέπει πρώτα να
δικαιολογήσουμε τον χαρακτηρισμό τους ως ανομοιογενή. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ας ανατρέξουμε λοιπόν στις ερμηνείες που
δίνονται για αυτή τη λέξη. Η υπερηφάνεια παρουσιάζεται ως το θετικό συναίσθημα
που έπεται της ολοκλήρωσης ενός απαιτητικού εγχειρήματος καθώς και το
συναίσθημα που απορρέει από την απόδοση αξίας στην ατομική ύπαρξη καθαυτή. Με
βάση τους παραπάνω ορισμούς, θα έλεγε κανείς ότι η υπερηφάνεια συγγενεύει
εννοιολογικά με την αυτοεπιβεβαίωση, την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό. Εάν
αυτό αληθεύει, διερωτάται κανείς γιατί η δήλωση «σέβομαι τον εαυτό μου»
ερμηνεύεται τόσο διαφορετικά από τη δήλωση «είμαι περήφανος για τον εαυτό μου».
Στην πρώτη περίπτωση, η δήλωση είναι κοινωνικά αποδεκτή, ενώ στη δεύτερη περίπτωση,
η δήλωση εκλαμβάνεται ως τουλάχιστον υπερφίαλη και σίγουρα αχρείαστη. Αυτό
συμβαίνει φυσικά διότι στις παραπάνω ερμηνείες της υπερηφάνειας προστίθεται και
αυτή της αλαζονείας. Πράγματι, αναζητώντας κανείς συνώνυμα για τη λέξη που κατά
κύριο λόγο υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει ένα θετικό συναίσθημα αυταξίας, θα
συναντήσει λέξεις όπως αυτές της έπαρσης, της αυταρέσκειας, του εγωϊσμού και
της υπεροψίας. Η διάσταση μεταξύ των δυο ερμηνειών είναι συχνά ασύλληπτη και
χρησιμοποιώ την έννοια ασύλληπτη τόσο εμφατικά όσο και κυριολεκτικά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η αναγνώριση της αξίας μας, ιδιαίτερα όταν
αυτή γίνεται ρητά (αν και όχι αποκλειστικά), συνδέεται ενδόμυχα με την
παραβίαση κάποιου ηθικού κανόνα, η οποία μας υποβιβάζει στο επίπεδο της
ματαιοδοξίας και του ναρκισσισμού. Με άλλα λόγια, στην ερώτηση : «πρέπει να
αισθάνομαι περήφανος/η για μένα;» η απάντηση δίνεται κάπως διστακτικά. Εάν είναι
ναι, νιώθουμε ίσως ότι υπερεκτιμάμε τον εαυτό μας. Εάν πάλι είναι όχι, νιώθουμε
ότι κάπως τον αδικούμε. Ακόμη περισσότερο, εάν είναι όχι, αυτό το όχι φέρει
τουλάχιστον ένα βαθμό υποκρισίας εφόσον μας χαροποιεί να ακούμε από άλλους ότι
είναι περήφανοι για εμάς, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έμφαση στην αξία μας. Ο
λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτό το αμήχανο συναίσθημα, όπου
κάθε απάντηση δίνεται με επιφύλαξη, εντοπίζεται ακριβώς στην πολυσημία της
λέξης υπερηφάνεια. Και η αμηχανία αυτή μπορεί να σταθεί αφορμή ώστε να
επανακαθορίσουμε τη σημασία της λέξης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι θα συνέβαινε εάν από την έννοια της
υπερηφάνειας εκτοπίζαμε οποιοδήποτε στοιχείο αφορά κοινωνική σύγκριση; Όλες οι
αρνητικές εκφάνσεις της υπερηφάνειας οι οποίες προαναφέρθηκαν έχουν ως βάση
τους την κοινωνική σύγκριση και την υποβίβαση των πάντων πλην του δράστη
εαυτού. Η αναγνώριση της αυταξίας δεν έχει ανάγκη την κοινωνική σύγκριση. Το να
δίνει κανείς αξία στον εαυτό του και να τον αγαπάει σημαίνει να τον κατανοεί.
Να αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά και τις επίμονες προσπάθειες για βελτίωση και
αυτο-ολοκλήρωση, ακόμη και αν η τελευταία δεν επέλθει ποτέ. Η περηφάνια εδώ
προκύπτει μονάχα ως απόρροια εσωτερικής σύγκρισης. Αναγνωρίζοντας δηλαδή ότι θα
μπορούσαμε να είχαμε πάρει μια δυσοίωνη τροπή σε κάποιο σταθμό της ζωής μας. Μια
τροπή που θα μας έκανε να εξελιχθούμε σε κάτι κακό ή θα μας βύθιζε ακόμη πιο
βαθιά στα προϋπάρχοντα λάθη που με επιτυχία πλέον αποφεύγουμε. Πρόκειται για
μια σύγκριση του υπαρκτού εαυτού με τους εν δυνάμει εαυτούς που αποτρέψαμε,
τους οκνηρούς, τους βαριεστημένους, τους κακεντρεχείς, τους δόλιους, τους
χρησιμοθήρες. Η περηφάνια απορρέει φυσικά ρίχνοντας μια ματιά στα κατορθώματά
μας. Τα κοινωνικά σταθμά είναι περιττά. Κάθε είδους ανέλιξη μπορεί κάλλιστα να
αντιμετωπιστεί ως προσωπικό επίτευγμα που εξυπηρετεί βιολογικούς, οικονομικούς,
συναισθηματικούς και πνευματικούς στόχους που τέθηκαν για να εξυπηρετήσουν τις
επιθυμίες μας. Είναι η ικανοποίηση που αντλείται από την αναμέτρηση με τον
εαυτό μας και όχι με τους άλλους. Γι΄αυτό και είναι υπερηφάνεια δίχως ύψιλον,
δίχως το υπερ, δίχως την κοινωνική σύγκριση και το αίσθημα του υπεράνω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η περηφάνια είναι λυτρωτική διότι μας
δίνει τη δυνατότητα να αποδώσουμε άφοβα αξία στον εαυτό μας και να εκφράσουμε
την αγάπη μας προς αυτόν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πιο αναγνωρισμένη ίσως
θεραπευτική προσέγγιση στην ψυχολογία, η γνωστική ψυχοθεραπεία, στοχεύει στην
αναδιαμόρφωση των σχημάτων του εαυτού και στην διάπλαση ενός ανθεκτικού
αισθήματος αυτοεκτίμησης. Και η περηφάνια είναι ακριβώς αυτό. Μία σθεναρή,
εμψυχωτική και ανθεκτική έκφραση της αυτοεκτίμησής μας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Είναι όμως και επαναστατική. Διότι
αναγνωρίζοντας στον εαυτό μας την αξία του, τον προασπίζουμε από κάθε λογής
εκμετάλλευση. Αντιδρούμε σε κάθε βιασμό του σώματος και της ψυχής μας διότι
είμαστε αρκετά περήφανοι ώστε επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Όχι μόνο
αντιλαμβανόμαστε τα δικαιώματά μας, αλλά η συνειδητοποίηση αυτή γίνεται άρρηκτη
εσωτερίκευση, η οποία στη συνέχεια ωριμάζει σε γόνιμες μορφές διεκδίκησης. Η
περηφάνια είναι επαναστατική διότι δεν διστάζει να αμφισβητήσει τις υποτακτικές
διαστάσεις της ταπεινότητας, κάνοντάς το χωρίς καμία έπαρση. Ο περήφανος
άνθρωπος αρνείται να ενταχθεί σε ένα ταπεινό ποίμνιο που αναζητά καθοδηγητή
γιατί μπορεί και καθοδηγεί ο ίδιος τον εαυτό του. Συνεχίζει να θαυμάζει, χωρίς
όμως να συνεπαίρνεται. Από τη στιγμή που δεν δειλιάζει να αναγνωρίσει την αξία του,
ούτε θέλγεται, ούτε παρασύρεται εξίσου με εκείνους που αναζητούν στο πρόσωπο
των άλλων αυτό που δίστασαν να αναγνωρίσουν και να προσδώσουν στον εαυτό τους:
μια αύρα σιγουριάς και περηφάνιας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μπορούμε λοιπόν να είμαστε περήφανοι και
συνάμα ταπεινοί, χωρίς να είμαστε υπερόπτες και υποτακτικοί. Η περηφάνια είναι
έννοια αισιόδοξη αλλά πρωτίστως βαθιά ανθρώπινη. </span><o:p></o:p></span><br />
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><i> <a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a></i></span></span></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-21081010137089862602020-04-30T04:24:00.001+03:002020-04-30T11:45:35.997+03:00Η εξίσωση αλλάζει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> Εάν η ελπίδα
αποτελεί κινητήρια δύναμη, τότε θα απέφευγα με κάθε κόστος μια απλουστευμένη
εκδοχή της. Διότι κάθε μέρα που ξημερώνει θα μας υπενθυμίζει όλο και πιο
δηκτικά πόσο απροστάτευτοι είμαστε. Το πρόβλημα δεν θα χτυπήσει απλώς αλλά θα γκρεμίσει
του κουφού την πόρτα. Το μόνο που θα λάμψει στα απελπισμένα κελεύσματα για έναν
προστάτη θα είναι η παιδαριώδης αφέλεια του να πιστεύουμε σε μαγικά ραβδιά και
αόρατα χέρια. Το άγχος θα γίνει η νέα επιδημία, μια επιδημία που θα σκοτώνει πολύ
προτού επιφέρει τον θάνατο. Γι’ αυτό και όσοι εκτιμούν το αύριο με γνώμονα το
σήμερα θα φορτωθούν με το επιπρόσθετο βάρος της έκπληξης καθώς οι
νεφελοκοκυγγίες τους θα καταρρέουν.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> Αλίμονο ωστόσο
εάν εναπόθετα τις ελπίδες μου στους θιασώτες εκείνων που θεσπίζουν τη μιζέρια
και κανονικοποιούν την πτώση σε κάθε επίπεδο. Όσους αρέσκονται σε αερολογίες που
βρίθουν κλισέ εκφράσεων υπερ πατρίδος, όσους διεγείρονται στην ιδέα της
ανωτερότητας και όσους ορέγονται έναν πατριαρχικό δείκτη, εστιασμένο και
σμιλευμένο μέχρι αηδίας από τους τηλεοπτικούς και ψηφιακούς δέκτες τους για να
τους υποδείξει πώς θα ζήσουν. Δηλώνω ευθαρσώς ότι είναι άξιοι της δυσοίωνης μοίρας
τους. Μιας μοίρας που δυστυχώς συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> Ούτε όμως τρέφω
κάποια προσδοκία για ενήλικες με ατροφικά ιδεώδη. Για ανθρώπους -όπως εκλάβουν
την έλλειψη του υποκοριστικού ως μεγαλοψυχία- που λειτουργούν μηχανικά, σαν
προγραμματισμένα μυρμήγκια, δίχως την σπίθα της περιέργειας, όσο η εναπομείνασα
συνείδησή τους προσπαθεί να γεμίσει το μετά βίας αισθητό κενό της πνευματικής
τους ένδειας με φλυαρία, σαχλή ψυχαγωγία, κουτσομπολιό, μίσος και ίντριγκες. Έκαστος
στο είδος του και ο πολίτης μακριά από την πολιτική. Κάποιο βαρύγδουπο σημασιολογικό
λάθος πρέπει να διεπράχθη εις τους αιώνες και τούτες οι δυο λέξεις ομοιάζουν
τόσο πολύ. Θα ήμουν τουλάχιστον ανόητος εάν στοιχημάτιζα στην ανάνηψη κάποιου κοντόφθαλμου και παραιτημένου πνεύματος.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> Η ελπίδα μου δεν
μπορεί παρά να είναι ανορθόδοξη και οι βάσεις της εξ ορισμού ρευστές. Γιατί έτσι
μόνο μπορεί μια ελπίδα να γλιστρά ανάμεσα στα χαλάσματα των καιρών. Ο
μεγαλύτερος εχθρός της αλλαγής δεν είναι μήτε η ανοησία μήτε η αδιαφορία. Άλλωστε, ο φαινομενικά ανίκητος συνδυασμός αυτών των δυο δεν αποτέλεσε παρά ανεπαρκή φραγμό μπροστά στα αλλεπάλληλα κύματα διεκδικήσεων και την ορμητική εξάπλωση ιδεών που μετουσιώθηκαν σε κοινωνικοπολιτικές αλλαγές στο ρου της ιστορίας. Ο μεγαλύτερος εχθρός της
αλλαγής είναι ο φόβος. Η ατελείωτη διαδοχή των ανατριχιαστικών σεναρίων που η
σκληρή πραγματικότητα δεν θα διστάσει να πραγματώσει. Ύστερα από συνεχείς χαμένες μάχες, η αφοσίωση στη διεκδίκηση μετουσιώνεται από πράξη παραδοσιακά
ηρωϊκή σε παράτολμη. Ο συμβιβασμός με ένα δυστοπικό ενδιάμεσο είναι θελκτικός καθώς
όχι μόνο αποτρέπει τη βάναυση τιμωρία αλλά αποτελεί -ειρωνικά- δείκτη
κοινωνικής ωριμότητας. Το κόστος της απραγίας, αν και βίαιη ώθηση για την
ανάληψη ενός ρίσκου, ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει έναντι ενός συστήματος που διδάσκει
την αβοηθησία και παραδειγματίζει ανελλιπώς ώστε η φλόγα του φόβου να συνεχίζει
να θρέφεται. Η απελπισία χάνει τη διττή της φύση και εξισώνεται αποκλειστικά με
την παραίτηση. Είναι η ζυγισμένη σιωπή των φρονίμων, των πνευματικά αλλά δυστυχώς
και κυριολεκτικά φρονίμων η ζωτική αρτηρία στην έκφυλη καθεστηκυία ισορροπία.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"> Ίσως λοιπόν ο
αναπόφευκτος στοχασμός πάνω στο δίλημμα βίωσης και επιβίωσης και η διαβρωτική κενότητα που γιγαντώθηκε μέσα από
τις απαγορεύσεις και τον εγκλεισμό, να γέννησε μια μικρή, αδιόρατη ρωγμή. Μια
ρωγμή που θα ωριμάσει και θα εξαπλωθεί ώσπου τελικά θα σπάσει τη σιωπή των
φρονίμων. Ο θάνατος προβλήθηκε τόσο πολύ που μαζί με τον φόβο καλλιεργήθηκε μια
λανθάνουσα εξοικείωση. Η δίψα για ζωή, με όλους τους κινδύνους και τις ομορφιές
που αυτή συνεπάγεται, δυναμώνει. Η εξίσωση αλλάζει και κάθε δυσμενής έκβαση μπορεί
παραδόξως να μας φέρνει πιο κοντά στην πολυπόθητη αλλαγή.</span><o:p></o:p></span></div>
<i> <a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a></i><br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/oLuYmTpBc_0" width="510"></iframe></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-31121670278636227072020-04-02T06:40:00.000+03:002020-04-02T07:41:21.571+03:00Εν αναμονή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Το άκουγα παντού. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, με
ζωές τόσο διαφορετικές, με πεποιθήσεις παραπλήσιες μέχρι και διαμετρικά
αντίθετες, όλοι κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ήταν σαν επιβεβαιωμένη είδηση για κάτι που πρόκειται να συμβεί στον
καθένα μας. Είδηση που μεταδιδόταν με έναν διακριτικό, σχεδόν υποκριτικό τόνο
φωνής και αν μη τι άλλο τη διαδεχόταν μια βουβή αμηχανία. «Έφτασε η ώρα να
γνωρίσουμε τον εαυτό μας». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι ώρες γίνανε μέρες κι οι μέρες
εβδομάδες. Μέσα σε αυτό το διάστημα, μονάχα πλατσουρίσαμε στα ρηχά των σκέψεών
μας. Έως τώρα, έπρεπε να είχαμε αποδεχθεί ότι η συνάντηση αναβλήθηκε επ
αόριστον, όμως, με πείσμα ισάξιο ενός αγιάτρευτα ερωτευμένου, συνεχίζουμε να βαυκαλιζόμαστε
ότι υπάρχει απλώς μια μικρή καθυστέρηση. Ίσως αύριο. Ίσως την επόμενη εβδομάδα.
Η πνευματική ανάταση θα έρθει και μαζί της μία πρωτοφανής εσωτερική λάμψη. Ο
κόσμος θα αποκτήσει επιτέλους ένα απόλυτα συμπαγές νόημα. Αντ’ αυτού φυσικά, καμία
γνώριμη φιγούρα στον ορίζοντα. Εν αναμονή μίας προσωπικής αποκάλυψης, αναλωθήκαμε
σε άσκοπες, επαναλαμβανόμενες ενέργειες. Πράγματα τα οποία μας δίνουν χαρά και
ικανοποίηση, τα στύψαμε, τα στύψαμε ώσπου άρχισαν πλέον να χάνουν την ουσία τους.
Τέτοιος έγινε ο βαθμός επανάληψης, όπου η αυθόρμητη αγάπη κατέληξε να μοιάζει
με βίαιη προσπάθεια. Η έξαψη της χαράς μετατράπηκε σε βαθιά ανησυχία για την
απουσία της. «Άλλοτε σου άρεσε να γράφεις και να διαβάζεις. Να παίζεις
βιντεοπαιχνίδια ή επιτραπέζια. Να παρακολουθείς σειρές. Να περνάς το χρόνο με
τα παιδιά σου. Να αθλείσαι. Να μιλάς σε φίλους... Τι σου συμβαίνει; Προσπάθησε
κι άλλο. Ξανά και ξανά ώσπου να ανακτήσεις την χαμένη σου διάθεση». <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όχι μόνο δεν αναπτύξαμε καμία ουσιαστική
δεξιότητα ενδοσκόπησης αλλά βρεθήκαμε περισσότερο αποπροσανατολισμένοι από ποτέ.
Η σύγχυση αυτή τίποτα κοινό δεν έχει με εκείνη που προοιωνίζει εσωτερικές
ανακαλύψεις. Η γόνιμη σύγχυση είναι αυτή μιας θυελλώδους σκέψης, σε ένα περιβάλλον
γεμάτο ζωντάνια και επικινδυνότητα, όπου κάθε φιλοπερίεργη κίνηση συνεπάγεται
ένα κόστος ή ένα όφελος. Ιχνηλατώντας με αγωνία τα φρέσκα σημάδια των πράξεών
μας, οδηγούμαστε σε συμπεράσματα για εμάς τους ίδιους, άλλοτε αντικειμενικά και
άλλοτε κατεργασμένα από προϋπάρχουσες αντιλήψεις. Ήταν ανέκαθεν ο
συναισθηματικός και κοινωνικός αντίκτυπος των επιλογών μας που μας έκαναν να ανασυνθέτουμε
την εικόνα του εαυτού μας. Αν ανακαλύψουμε κάτι που μας εκφράζει πραγματικά, γίνεται
η σημαία μας και δενόμαστε πάνω στο κατάρτι που την βαστά αψηφώντας τις όποιες επιπτώσεις.
Αν ανακαλύψουμε κάτι αντιφατικό στην συμπεριφορά μας, αναγκαζόμαστε να το ενσωματώσουμε
στην άλλοτε απλουστευμένη εικόνα που είχαμε πλάσει. Βλέπουμε σε τι
διαφοροποιούμαστε και σε τι ταυτιζόμαστε με τον υπόλοιπο κόσμο. Η κίνηση, η
παρατήρηση και η διόρθωση είναι ζωτικές λειτουργίες που χρειαζόμαστε για την
κατασκευή μιας όσο το δυνατόν περισσότερο αντιπροσωπευτικής εικόνας του εαυτού
μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Από την άλλη, η σύγχυση που επικρατεί είναι
σύγχυση αδράνειας. Ένας ομιχλώδης νους που δεν κινείται προς καμια κατεύθυνση,
που δεν είναι καν ικανός να εντοπίσει πού βρίσκεται και πώς έφτασε εδώ. Δεν
υπάρχει τίποτα να παρατηρήσεις παρά μόνο η ροή της σκέψης σου, η οποία
διαγράφει ένα ατέρμον σπιράλ δίχως να οδηγεί πουθενά. Όταν η ίδια η ζωή μπαίνει
σε αναμονή, κάθε απόπειρα εσωτερικής αναζήτησης τελειώνει άδοξα. Αυτό που
βιώνουμε δεν είναι μια πρόσκαιρη και δυνητικά γόνιμη παύση αλλά μια παρατεταμένη
αναμονή. Κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει όπως κανείς δεν ξέρει αν στο
όνομα της ασφάλειας μέρος των περιορισμών θα συνεχίσει να επισκιάζει τις ζωές
μας, εδραιώνοντας μια νέα ζοφερή κανονικότητα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εικόνα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>του
έγκλειστου ανθρώπου που αναμένει με παροξυσμικό ενθουσιασμό να γνωρίσει τον
εαυτό του είναι όχι μόνο τραγική αλλά ενίοτε βαθιά ειρωνική. Αυτό αντικατοπτρίστηκε
με τρόπο αδυσώπητο μέσα από την δηκτική συμπεριφορά ατόμων που μέσα σε ελάχιστα
εικοσιτετράωρα ασπάστηκαν ολοκληρωτικά ένα απροκάλυπτα στημένο τηλεοπτικό και
πολιτικό αφήγημα. Η πλειοψηφία των νέων ενηλίκων, οι οποίοι γαλουχήθηκαν σε ένα
απολιτίκ </span>lifestyle<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, θεωρώντας
την ανάμειξη με τα κοινά ως τουλάχιστον εκκεντρικό, αν όχι προβληματικό χόμπι, ξαφνικά
χύμηξε μέσα στην αρένα της πολιτικής παίρνοντας μέρος στο κυνήγι αποδιοπομπαίων
τράγων. Αν και φύσει πολιτικό ζώο, όπως προ χιλιετιών επεσήμανε ο Αριστοτέλης,
ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ανέπτυξε ποτέ την πολιτική του ταυτότητα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Όντας
ωστόσο αρκετά έξυπνος ώστε να μπορεί να διαισθανθεί την αμέλειά του, επινόησε δικαιολογίες
για να απαλλαγεί από ενοχικές σκέψεις. Εξίσωσε την πολιτική με την διαφθορά και
για να διατηρήσει τον εαυτό του αμόλυντο προτίμησε να μείνει απ’ έξω. Ταύτισε
την ενημέρωση, την παρατήρηση και τον στοχασμό πάνω σε ζητήματα που αφορούν την
ίδια του την ζωή - ζητήματα που υπερβαίνουν την σφαίρα της πολιτικής και
αποκτούν έως φιλοσοφικές διαστάσεις – με την κομματικοποίηση και την
προπαγάνδα. Και στην προσπάθειά του να αποφύγει την προπαγάνδα έγινε το εύκολο θύμα
της. Μεγαλωμένος σε ένα σύστημα που δεν τον ενθάρρυνε ποτέ να ξεδιπλώσει την
πτυχή του ενεργού πολίτη ως μέρος της προσωπικότητάς του, αρκείται στο να
αποκαλεί συνωμοσιολόγο, πολιτικάντη ή ουτοπιστή όποιον χρησιμοποιεί τη λέξη
σύστημα. Την ίδια στιγμή, οι άμυνές του υποχωρούν αυτομάτως στο άκουσμα των
λέξεων «έθνος», «πατρίδα», «ασφάλεια» και «πόλεμος». Λέξεις που ενεργοποιούν το
ένστικτο της αγέλης και της επιβίωσης. Δεν φέρει καμία επίγνωσή της
ευαλωτότητάς του στους συμβολισμούς και είναι ανίκανος να εντοπίσει καταφανείς
μεθόδους χειραγώγησης. Η ίδια η χειραγώγηση ως λέξη του ακούγεται υπερβολική, σαν
συνωμοσιολογική αργκό. Αν και φύσει πολιτικό ζώο, ο πολιτικός εαυτός του
σύγχρονου ανθρώπου κείτεται σε χειμερία νάρκη, ξυπνάει αποκλειστικά σε κρίσεις
που τον επηρεάζουν άμεσα και διατηρεί επιφυλάξεις κυρίως προς όσους διατηρούν
επιφυλάξεις. Την ίδια στιγμή φυσικά, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων επιλέγουν έναν
άλλο δρόμο, αυτόν της υπνοβασίας. Με υπερβάλλοντα ζήλο, ακολουθούν τις ράγες
που τοποθετούν οι μπροστάρηδες των κομμάτων, ακόμη και αν αυτές στενεύουν ασφυκτικά
στον ορίζοντα. Προτιμούν να επιδοθούν στη λατρεία του ηγέτη τους, παρά στην
κριτική αντιμετώπισή του. Ο πολιτικός τους εαυτός είναι ανελεύθερος και γι’
αυτό ανολοκλήρωτος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πώς περιμένει κανείς ν’ ανακαλύψει τον
εαυτό του, όταν δεν ενδιαφέρθηκε ν’ ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί
η κοινωνία μέσα στην οποία ζει; Όταν δεν αναρωτήθηκε αν του ταιριάζει ένας
άλλος τρόπος ζωής; Και πώς περιμένει κανείς να δώσει έναν ορισμό του εαυτού του,
όταν η ίδια η ζωή του έχει μπει σε αναμονή; Θα ήταν εξίσου ανώφελο με το να
προσπαθήσουμε να ορίσουμε την έννοια της ταχύτητας δίχως τη μεταβλητή του
χρόνου. Και ο χρόνος έχει παγώσει. Μαζί του και η κίνηση. </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<i><a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank"> Άγγελος Διδάχος</a></i></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-74313431804833703972019-10-31T18:14:00.000+03:002019-10-31T18:26:24.548+03:00Προς μια νέα ηθική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σε έναν αγώνα μυαλού νικητής δεν είναι αυτός που έχει το ηθικό αλλά το πνευματικό πλεονέκτημα. Η σκέψη του πρώτου χαράσσει επαναλαμβανόμενες και συνεπώς προβλέψιμες κατευθύνσεις. Θυμίζει φυλακισμένο που πηγαινοέρχεται σε ένα τόσο ξένο όσο και οικείο κελί. Η πανουργία του δεύτερου, από την άλλη, θα εκμεταλλευτεί αυτή την επανάληψη και θα συνθλίψει τον αντίπαλο. Πίσω από έναν γκρεμισμένο τοίχο επιταγών, το ρεπερτόριο κινήσεων αυξάνεται θεαματικά, μαζί μ’ αυτό και οι πιθανότητες επιτυχίας.<br />
Η ηθική μπορεί να επιφέρει τύφλωση. Οι συμπεριφορές συχνά εκλαμβάνονται μέσα από ένα μανιχαϊστικό δίοπτρο που διαθλά και απλουστεύει τα πάντα σε σωστό και λάθος. Έτσι λοιπόν, ακόμη και η παραπάνω τοποθέτηση κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αυτομάτως ως αμοραλιστική και επαίσχυντη. Ο αναγνώστης ενδεχομένως να μην την επεξεργαστεί ποτέ αυστηρά, ερευνώντας εάν φέρει έστω και ορισμένο βαθμό αλήθειας. Ένας ενδόμυχος συναγερμός από τα βάθη του αξιακού συστήματος μας ηχεί ξαφνικά, το θυμικό να παίρνει απευθείας τον έλεγχο ώστε να προστατέψει κάθε ηθική διάσταση του είναι. Δεν υπάρχει περιθώριο περαιτέρω ενδοσκόπησης. Μία βροχή προσδιορισμών αρχίζει να κατακλύζει τον πομπό, το μήνυμα του οποίου έχει διαστρεβλωθεί και απορριφθεί προτού καν ολοκληρωθεί. Μηδενιστής, απάνθρωπος, μακιαβελιστής, καιροσκόπος, τυχοδιώκτης είναι μερικές από τις λέξεις που άρχισαν μανιασμένα να χτυπούν τις θύρες του συνειδητού μόνο με την ανάγνωση της θεματικής περιόδου. Η έξαψη όμως καθαυτή καθώς και η απροθυμία για λογική ανίχνευση μιας τοποθέτησης αποτελούν απόδειξη πνευματικής τύφλωσης.<br />
Ο βαθμός ελέγχου απέναντι σε ένα περιβάλλον, είτε αυτό ορίζεται ως φυσικό, είτε ως κοινωνικό, εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο αντιλαμβάνεται κανείς τις αρχές που το διέπουν. Καμία επέμβαση δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιοσημείωτη εάν δεν είναι αποτέλεσμα αναλυτικής μελέτης των μεταβλητών που χαρακτηρίζουν το πεδίο δράσης. Κάτω λοιπόν από αυτό το πρίσμα, η χειραγώγηση αποτελεί αξιοθαύμαστη επιστήμη. Οι ρητορείες, η προπαγάνδα και κάθε μορφής μεθοδεύσεις με σκοπό την εξυπηρέτηση μιας ολιγαρχίας μπορεί να μην έχουν ουδεμία σχέση με την ηθική, ωστόσο εξακολουθούν πολύ επιτυχημένα να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Δεν χρειάζεται φυσικά να απεμπολήσει κανείς την ηθική και να υιοθετήσει έναν χρησιμοθηρικό τρόπο συμπεριφοράς ώστε να δει με διαύγεια τις στρατηγικές που ένα σύστημα εφαρμόζει εις βάρος του. Είναι ωστόσο απαραίτητο να μπορεί να προβλέψει ή έστω να ερμηνεύσει ενέργειες και για να το πετύχει αυτό πρέπει να αποστασιοποιηθεί προσωρινά από αυτή. Να μπει στο νου εκείνου που δρα δίχως περιορισμούς, να σκεφτεί ύπουλα, να αναπαραστήσει ένα φανταστικό πεδίο στο οποίο είναι ο ίδιος ο εν δυνάμει δράστης και οι υπόλοιποι τα θύματα. Τότε αρχίζει και ξετυλίγεται η υστεροβουλία πίσω από πολιτικές δηλώσεις και ενέργειες. Ακόμη περισσότερο, τότε συνειδητοποιεί κανείς πραγματικά τον συναισθηματικό αντίκτυπο που έχει πάνω του η επίκληση στην ηθική και την συχνότητα με την οποία αυτή εφαρμόζεται ώστε να συντηρεί ή να αναστυλώνει κοινωνικά προφίλ.<br />
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι ότι η υιοθέτηση ηθικών αξιών θέτει εν δυνάμει σε μειονεκτική θέση το κοινωνικό σύνολο που τις υιοθετεί. Αυτό συμβαίνει όταν οι ίδιες οι αρχές, οι οποίες αναλαμβάνουν θεσμικά την τήρηση ενός νομικού/ηθικού κώδικα, έχουν διαφθαρεί. Η ηθική στην προκειμένη περίπτωση διαδίδεται από την άρχουσα τάξη για λόγους αυτοπροστασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται». Ακόμη και η προσπάθεια να ερμηνεύσει απλώς κανείς ένα βίαιο κοινωνικό ξέσπασμα αντιμετωπίζεται τουλάχιστον με καχυποψία. Διότι η βία αντιβαίνει την ηθική και ό,τι αντιβαίνει την ηθική δεν δικαιούται εις βάθους επεξεργασίας. Ο σεβασμός στην ιεραρχία, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί και αυτός κομμάτι της ηθικής, δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη θέση όσων υπόκεινται εκμετάλλευση. Ακόμη και αν ένα σύστημα εξουσίας αγνοεί επιδεικτικά τα αιτήματα μιας κοινωνίας που ασφυκτιά, οφείλει να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα σεβασμό. Η έκρηξη απαγορεύεται και τιμωρείται παραδειγματικά, έστω και αν αυτή δεν είναι παρά η αναπόφευκτη αντίδραση ενός απελπισμένου πληθυσμού. Σε περιπτώσεις λοιπόν όπου η ιδιοτέλεια έχει αποσαθρώσει τα θεμέλια ενός πολιτικού-δικαστικού και εκτελεστικού συστήματος, η αυστηρή τήρηση ορισμένων ηθικών αρχών συνεπάγεται με αυτο-διαμελισμό και αποδυνάμωση μιας πολιτείας που παραμένει πεισματικά αγκιστρωμένη πάνω στο δέλεαρ του πρέποντος.<br />
Ένας βαθμός ηθικής ευελιξίας είναι σημαντικός και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η προσκόλληση σε έναν κώδικα ηθικής στερεί ή τουλάχιστον περιορίζει σημαντικά την ικανότητα να νοηματοδοτήσει κανείς ένα διαφορετικό σύστημα αξιών. Εάν το άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει την υποκειμενική φύση των αξιών του, τότε δεν θα καταφέρει ποτέ να σεβαστεί έναν ξένο ηθικό κώδικα. Το διαφορετικό εκλαμβάνεται ως αιρετικό και δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως ισότιμο. Στην καλύτερη περίπτωση θα καταφέρει να γίνει απλώς ανεκτό. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο: η οξυμμένη ηθική παγιδεύει τον φορέα της σε έναν μικρόκοσμο. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από το ηθικό του περίβλημα είναι ουσιαστικά απρόσιτο. Ένας κόσμος που κατά λάθος υπάρχει δίπλα στον δικό του και δεν τον χαρακτηρίζει τίποτε άλλο παρά η ασάφεια, ο θόρυβος και η κενότητα.<br />
Η ηθική αρχίζει επίσης να γίνεται προβληματική όταν έχει εσωτερικευτεί ως ένα σύνολο απαράβατων και υπερβατικών κανόνων που απορρέουν από κάποια ανώτερη δύναμη. Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος δηλώνει άθεος, μπορεί να εκλαμβάνει έναν ηθικό κώδικα ως ιερό. Ένα σύνολο αξιών που για κάποιον απροσδιόριστο, πλην όμως εξαιρετικά σοβαρό λόγο πρέπει να τηρηθεί κατά γράμμα. Αυτή η προσέγγιση ενέχει έναν σοβαρό κίνδυνο: η ηθική παύει να αντιμετωπίζεται ως ανθρώπινο δημιούργημα, κατασκευασμένο με σκοπό να συμβάλλει στην κοινωνική ευημερία. Μοιάζει περισσότερο με μια εσωτερική φωνή που έχει συνάμα ανοιχτή επικοινωνία με «το άνωθεν» και λέει: «έχεις να κάνεις αυτά τα δέκα πράγματα, αν τα κάνεις μην ανησυχείς για τίποτα, είσαι σωστός». Η τήρηση των ηθικών κανόνων γίνεται έτσι το αξιολογικό κριτήριο του εαυτού μας. Η πνευματική ευελιξία λοιπόν χάνεται καθώς οι ηθικοί κανόνες παραμένουν λίγο ή πολύ αναλλοίωτοι όσο εμφανίζονται νέες κοινωνικές προκλήσεις. Γινόμαστε και πάλι τυφλοί μπροστά στο νέο «σωστό» και το νέο «λάθος» που έχει δημιουργηθεί. Γιατί προτεραιότητά μας δεν ήταν ποτέ η ουσιαστική προσπάθεια να συνεισφέρουμε στην κοινωνική ευρυθμία αλλά να διαβεβαιώσουμε τον εαυτό μας ότι έδρασε με βάση ένα αυστηρό πλαίσιο άκαμπτων κανόνων που υποτίθεται ότι βοηθούν την πρώτη. Με άλλα λόγια, μια φύσει υπερβατική ηθική μπορεί να γίνει και φύσει εγωκεντρική.<br />
Ίσως η εγωκεντρική φύση της ηθικής να είναι και ένας από τους λόγους που η έλλειψη αντίδρασης στην αδικία είναι κατά πολύ λιγότερο κατακριτέα από την διάπραξη αδικήματος. Εάν λόγου χάρη, ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν εκείνος που χαστούκιζε τη Λιάνα Κανέλλη στην εκπομπή του Παπαδάκη δεν θα γινόταν ποτέ Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ωστόσο, δεν ήταν παρά ένας παρευρισκόμενος στο πάνελ, όπου η ευθύνη είχε διαχυθεί και ο μόνος πραγματικά ένοχος ήταν ο Κασιδιάρης. Ο κόσμος συγχωρεί συχνά την έλλειψη ανδρείας, διότι η επίδειξη ανδρείας μπροστά σε ένα αδίκημα έχει ως σκοπό την αποκατάσταση της κοινωνικής ευρυθμίας και η αποκατάσταση αυτή δεν είναι το μέλημα μιας φύσει εγωκεντρικής ηθικής. Αρκεί να μη διαπράττει ο φορέας της ηθικής το έγκλημα και να βαυκαλίζεται λέγοντας ότι εάν έκαναν οι υπόλοιποι το ίδιο η τάξη θα αποκαθίστατο.<br />
Η υπερβατική φύση της ηθικής, πέρα από τον κίνδυνο να την μετατρέψει σε μια στάσιμη και εγωκεντρική θεώρηση του «σωστού» και του «λάθους», μπορεί ακόμη και να την αυτο-ακυρώσει. Όπως αναφέρθηκα και πρωτύτερα, η κατάρριψη της ηθικής είναι ιδιαίτερα ελκυστική καθώς ανοίγει πολλούς πιο σύντομους και λιγότερο δύσβατους δρόμους στην εξασφάλιση ιδίων συμφερόντων. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές ο φόβος μιας «θείας δίκης» ή η γνωστική ασυμφωνία (το άγχος δηλαδή που προκύπτει από σκέψεις ή πράξεις που έρχονται σε αντιπαράθεση με τον ηθικό κώδικα) μπορούν να αποτρέψουν το άτομο από την διάπραξη ανήθικων πράξεων. Ωστόσο, εάν η βάση της ηθικής έχει εδραιωθεί πάνω στα θεμέλια το υπερβατικού και όχι της κοινωνικής ευημερίας, τότε η τελευταία δεν έχει εσωτερικευτεί πραγματικά ως πρωταρχική αξία ή έστω υπαρκτή αναγκαιότητα. Κάπου εδώ γίνεται φανερό το πρόβλημα της υπερβατικότητας: εάν το άτομο συνειδητοποιήσει ότι οι ηθικοί κανόνες δεν αποτελούν θεία επιταγή και ότι ο κόσμος είναι στην πραγματικότητα μια αρρένα επιβίωσης όπου εκείνοι που απαλλάσσονται από τις παρωπίδες της ηθικής παίρνουν το προβάδισμα, τότε γιατί να μην τις πετάξει και το ίδιο; Η ανέλιξη, πράγματι, είναι συχνά αποτέλεσμα χειραγώγησης και η χειραγώγηση είναι εν μέρει αποτέλεσμα εκμετάλλευσης των αδυναμιών που χαρακτηρίζουν άκαμπτες μορφές ηθικής. Εξάλλου, η συνειδητοποίηση της απαράμιλλης σημαντικότητας για εδραίωση κοινωνικής ευημερίας δεν έχει προκύψει ποτέ. Η ηθική ήταν απλώς ένα πρέπει και όταν αυτό το πρέπει κατέρρευσε, το άτομο έμεινε έκθαμβο από τις αμέτρητες επιλογές που εμφανίστηκαν μπροστά του, δίχως να μπορεί να δει τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των επιλογών σε βάθος χρόνου.<br />
Αδιαμφισβήτητα, η άνευ ηθικής σκέψη προσφέρει τις περισσότερες φορές ένα οικονομικό/επαγγελματικό/πολιτικό/κοινωνικό προβάδισμα. Η κατάρριψη της υπερβατικής ηθικής δεν μπορεί παρά να εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά σε έναν κόσμο που αρχίζει να συνειδητοποιεί την υποκειμενικότητα και την ελευθερία της ανθρώπινης φύσης. Ορισμένοι πιστεύουν πως η απάντηση είναι η παλινόρθωση συντηρητικών συστημάτων που θα επανεδραιώσουν αυστηρές και άκαμπτες μορφές ηθικής. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κοινωνική ευημερία. Διότι απλούστατα, σε τέτοια συστήματα ο ηθικός κώδικας καθορίζει αυστηρά τον τρόπο ζωής των πολιτών δίχως να αφήνει περιθώρια προσωπικής έκφρασης. Ακόμη χειρότερα, τέτοια συστήματα εξισώνουν την ελευθερία με την ασυδοσία, την αμφισβήτηση με την ατίμωση και την αντίσταση με την προδοσία. Η ηθική τότε γίνεται όχι μόνο βάρος αλλά και απροσμέτρητη πηγή δυστυχίας και μιζέριας. Στη σκέψη κυριαρχούν οι τύποι και τα σύμβολα και κάθε έξωθεν αμφβισβήτηση αυτών αντιμετωπίζεται με ειδωλολατρικό μένος. Καθώς όμως η επιστήμη προχωρά, ο κόσμος απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την πίστη στην ύπαρξη του υπερβατικού και του ιερού. Αυτό είναι απλώς μια πραγματικότητα η οποία δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα εφόσον η ηθική αρχίσει να εδραιώνεται επάνω στα θεμέλια της κατανόησης του κοινωνικού αντίκτυπου των πράξεών μας καθώς και της φυσικής αναγκαιότητας για συνεργασία.<br />
Η προσωπική και κοινωνική ευημερία όχι μόνο δεν κινδυνεύουν αλλά μπορούν και να επωφεληθούν εάν η ηθική αποκτήσει μία λιγότερο αυστηρή, περισσότερο ρευστή φύση. Η εστίαση οφείλει να μετατοπιστεί από το άτομο στο κοινωνικό σύνολο. Κάθε κοινωνία είναι και ένας οργανισμός. Κάθε άνθρωπος είναι και ένα κύτταρό της. Η συνεργασία είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να εγγυηθεί την υγειή πορεία μιας κοινωνίας. Ακόμη και αν κάποια κύτταρα αυτής της κοινωνίας αποφασίσουν να δράσουν προς ίδιον όφελος, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές για το σύνολο του οργανισμού. Αυτό το καρκίνωμα δεν είναι απλώς μια αλληγορία αλλά αποτελεί εξόφθαλμη πραγματικότητα. Ανεξάρτητα από τις ικανότητες εξαπάτησης και τη ραδιουργία του, ο ανήθικος άνθρωπος θα συνεχίσει και αυτός να είναι θύμα ανήθικων ανθρώπων. Από τις τοξίνες του αέρα που αναπνέει, τον καρκίνο που καταναλώνει μέσα απ’ τα τρόφιμα, την καταστροφή του περιβάλλοντος με το οποίο η ανθρώπινή του φύση είναι εναρμονισμένη, τις άσκοπες επεμβάσεις ή θεραπείες στις οποίες εσκεμμένα μπορεί να υποβληθεί, τον φόβο του να κυκλοφορήσει σε μια κακόφημη γειτονιά, την ανάγκη του να γεμίσει με κάμερες το σπίτι του και να έχει ένα όπλο δίπλα απ’ το κρεβάτι του ώστε να μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος αλλά και οποιοδήποτε άλλο από τα χιλιάδες φαινόμενα μιας κοινωνίας που νοσεί, ο ανήθικος άνθρωπος δεν θα μπορέσει να γλιτώσει. Δεν χρειαζόμαστε καμία υπερβατική επιταγή, κανέναν απαράβατο κανόνα ώστε να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Η λογική καθαυτή αρκεί να μας δείξει το σωστό δρόμο. «Μόνο οι πιο ανόητοι και οι πιο σοφοί δεν αλλάζουν ποτέ» είχε πει κάποιος. Μπορούμε επομένως να διατηρήσουμε κάποιες ηθικές αρχές όχι λόγω μιας ανούσιας υπαγόρευσης που κατέληξε άκριτα να εσωτερικευτεί αλλά μέσα από συνειδητοποίηση της χρησιμότητάς τους. Ίσως αυτό να εννοούσε ο αείμνηστος Αλμπερ Καμύ στην περίφημη φράση του: Η ακεραιότητα δεν έχει ανάγκη από κανόνες.<br />
<br />
<i> Άγγελος Διδάχος</i><br />
<div>
<br /></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-52880297507944583752019-08-25T15:16:00.000+03:002019-08-25T16:54:33.073+03:00Και ζήσαμε εμείς αριστερά κι αυτοί δεξιότερα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Ορισμένες φορές η
αρχή της διατύπωσης ενός συλλογισμού είναι δύσκολη λόγω παρεμβολής του θυμικού.
Όταν ξεκίνησα να γράφω πριν περίπου 11 χρόνια αντιμετώπιζα το ίδιο πρόβλημα
κάθε φορά που έθιγα θέματα συντηρητισμού. Ποικίλες εκφάνσεις του όπως ο εθνικισμός, η θρησκοληψία, η ξενοφοβία και η ομοφοβία έκανε το αίμα μου να βράζει και
τα δάχτυλά μου να τρέμουν καθώς πληκτρολογούσα. Έπειτα από αμέτρητες
συζητήσεις, είχα φτάσει πλέον στο σημείο που η προκειμένη ανοησία δεν με άγγιζε
πλέον. Σαφώς, κάποιες φορές θα ανταπαντούσα σθεναρά με επιχειρήματα όντας
αρκετά αλαζονικός ώστε να πιστεύω ότι αυτά θα είχαν κάποιον αντίκτυπο. Αλλά
συνήθως ένα ειρωνικό μειδίαμα ήταν η εντονότερη αντίδραση που θα μπορούσε μια
συντηρητική δήλωση να αποσπάσει από το σώμα μου. Διότι απλούστατα όταν
παραβιάζεται η λογική δεν υπάρχουν πολλά για να πει κανείς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Είναι ωστόσο
λογικό να εγείρονται αντιδράσεις, διότι σε κάθε περίπτωση ένας κόσμος
απειλείται. Ο φόβος της απώλειας του εαυτού είναι εξίσου ισχυρός με τον φόβο
της απώλειας της ζωής. Στις κρίσεις πανικού για παράδειγμα, όπου το αίσθημα του
τρόμου γιγαντώνεται τόσο ραγδαία που προκαλεί παράλυση της σκέψης και του
σώματος θα αναφέρει κανείς ότι αισθάνεται πως πεθαίνει ή πως τρελαίνεται. Και η
τρέλα φυσικά δεν είναι παρά η απώλεια της ζωής όπως την είχαμε αυστηρά ορίσει.
Κάθε φορά που ένα επιχείρημα λογικής επιχειρεί να αντικρούσει μια ανυπόστατη
άποψη που μόνο θεμέλιό της έχει μια παραπαίουσα παράδοση, ο νους καταγράφει τις
σεισμικές δονήσεις και ανθίσταται στην αλλαγή. Διότι απλούστατα για να συντηρηθεί
αυτό το ασταθές οικοδόμημα που μοιάζει με αποτυχημένο </span>Jenga<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, υπάρχει ένας κανόνας : μη τυχόν
επιχειρήσεις να αντικαταστήσεις τίποτα. Κίνδυνος, θάνατος. Ο νους, όπως και το
σώμα, αντιστέκεται με δειλή γενναιότητα στον θάνατο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Και τώρα, έχοντας
διατυπώσει την θέση μου ως προς την αντιμετώπιση εκείνων που στρουθοκαμηλίζουν
μπροστά στην πραγματικότητα του χάους, κάνω ένα μεγάλο άλμα έξω από το
στρατόπεδο του μετα-μοντέρνου προοδευτισμού και κυρίες και κύριοι, είμαι
εκτεθειμένος τόσο από στήθος όσο και από πλάτη! Διότι, ναι, πρόκειται να
επικρίνω την τροπή που φαίνεται να παίρνει ο σύγχρονος προοδευτισμός και
ενδέχεται βαρύγδουπες ταμπέλες να κολλήσουν πάνω στο δέρμα μου. Και δυστυχώς ο
λόγος θα είναι ακριβώς ο ίδιος. Διότι η ταμπέλα υποδεικνύει την ανάγκη διεξόδου
απ’ το χάος. Είναι η εκτόνωση του φόβου ότι ενδέχεται μέρος της αλήθειας να
φωλιάζει έξω από τα πλαίσια της ιδεολογίας. Αδυνατώ να διευκρινίσω εάν το παρόν
κείμενο αποτελεί απόπειρα επικοινωνίας ή επαλήθευσης ότι η εκπομπή συχνοτήτων
έχει αποσυντονιστεί. Καθώς όμως τα νεωτεριστικά αυτά κινήματα άπτονται
παραδοσιακών ιδεολογικών ζητημάτων τα οποία σε έναν μεγάλο βαθμό έχουν
καταφέρει να σφετεριστεί ως δίκαιοι ανάδοχοι, εκτοπίζοντας και στιγματίζοντας
συχνά όσους δεν συμφωνούν να βρουν ίσκιο κάτω απ’την πολύχρωμη ομπρέλα του
μετα-μοντερνισμού, θα δεχτούν, όπως και κάθε άλλο κίνημα που γνωρίζει άνθηση,
κριτική. Και φυσικά, εάν δεν δεχτούν να λάβουν την καλοπροαίρετη κριτική στα
σοβαρά, θα υποστούν τις ίδιες τραγικές συνέπειες που κάθε άλλο κίνημα υπέστη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Θα ξεκινήσω από
το μεγαλύτερο ίσως κακό -όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι- της μεταμοντέρνας
αριστεράς, το οποίο είναι η μετατόπιση της εστίασης από το οικονομικό σύστημα,
ως βασικός παράγοντας ανισοτήτων, στην σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση με συγκεκριμένες
μορφές κοινωνικών ανισοτήτων. Η βασική αφήγηση της μεταμοντέρνας αριστεράς
είναι το «δικαίωμα» και είναι μάλιστα τόσο κεντρική που πολλές φορές αντιβαίνει
της λογικής ή χαρακτηρίζεται από υποκρισία. Αυτό συμβαίνει διότι αψηφά
αναγκαιότητες που προκύπτουν ως απόρροια φυσικών κανόνων αλλά και επειδή
εκτοπίζει τη σημασία του «καθήκοντος» εδραιώνοντας μια λογική θυματοποίησης
όπου ο μεταμοντέρνος αριστερός είναι συνεχώς θύμα αλλά ποτέ θύτης. Ένα εκ των
παραδειγμάτων είναι η διεκδίκηση ίσων μισθών στον χώρο του αθλητισμού, ο οποίος
αποτελεί εδώ και δεκαετίες ένα φιλελεύθερο πεδίο δράσης, καθαρά ελιτίστικης
φύσης που δεν ανταποκρίνεται σε καμία επίλυση ουσιαστικού προβλήματος παρά μόνο
στην προσφορά ψυχαγωγίας. Η διεκδίκηση ίσων μισθών εδώ πέρα λαμβάνει τόπο <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">μέσα στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου
μοντέλου</b> δίχως να ασκεί κριτική στους αδικαιολόγητα παχυλούς μισθούς των
αντρών που λόγω σωματικής διάπλασης προσφέρουν περισσότερο θέαμα και άρα πιο
ακριβή ψυχαγωγία. Την ίδια στιγμή, η επικέντρωση σε επίλυση τέτοιου είδους
επιφανειακά ζητήματα ανισότητας προσβάλλει τις γυναίκες που μάχονται για ισάξια
εργατικά δικαιώματα σε δουλειές που αποτελούν μορφές κοινωνικής υπηρεσίας, εκεί
όπου οι μισθοί μπορεί να είναι χαμηλοί, κανονικοί αλλά σίγουρα όχι
αστρονομικοί. Με άλλα λόγια, ο φεμινισμός εδώ αναπτύσσεται μέσα στο πλαίσιο της
υπάρχουσας κοινωνικής τάξης, η οποία απέχει από τη βάση της πυραμίδας και έχει
το βλέμμα στραμμένο προς τα πάνω. Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα στον χώρο
της ψυχαγωγίας υπήρξε η καταγγελία σκηνοθετών για σεξουαλικό εκβιασμό ή και παρενόχληση
από καταξιωμένες και ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς. Ο κόσμος τις αγκάλιασε, τις
συνεχάρη για το θάρρος που επέδειξαν, ενώ στην πραγματικότητα φέρουν και οι
ίδιες μεγάλο μερίδιο ευθύνης που δεν κατήγγειλαν άμεσα το περιστατικό αλλά
συμβιβάστηκαν προκειμένου να κερδίσουν μια θέση στο πλατό της δημοσιότητας με
τις απολαβές που αυτό συνεπάγεται. Η τοποθέτηση του προσωπικού συμφέροντος
έναντι του συλλογικού, το οποίο στην προκειμένη θα ήταν η καταγγελία για άμεση
προστασία των επερχόμενων υποψηφίων, είναι διαμετρικά αντίθετη με τις αρχές της
αριστεράς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i>Το φύλο και ο
αποχωρισμός του από τη μητέρα φύση<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Η απόπειρα ολικής
αποδόμησης των χαρακτηριστικών του φύλου αποτελεί μια ακόμη θλιβερή τροπή της
μεταμοντέρνας αριστεράς. Εμμένοντας στις αρχές του κονστρουξιονισμού, κατά τον
οποίο δεν υπάρχει αντικειμενική παρά μόνο συλλογικά αντιλαμβανόμενη
πραγματικότητα, πολλοί σύγχρονοι αριστεροί απορρίπτουν εξ ολοκλήρου την βιολογική
συνεισφορά στην διαμόρφωση του χαρακτήρα. Χρησιμοποιώντας τον κονστρουξιονισμό
ως εξαιρετικά ευέλικτο και βολικό μέσο ερμηνείας των πάντων, αντιτίθενται ακόμη
και σε επιστημονικά ευρήματα που κάνουν λόγο για <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">επίδραση γενετικών παραγόντων στη συμπεριφορά</b>. Ειρωνικά, οι
σύγχρονες επιστήμες, όπως η εξελικτική ψυχολογία, η νευροψυχολογία και οι νευροεπιστήμες
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">αναγνωρίζουν την επίδραση του
περιβάλλοντος στην διάπλαση του χαρακτήρα</b>. Αντιθέτως, ο κονστρουξιονισμός
δείχνει να αποτελεί το ευαγγέλιο της μεταμοντέρνας αριστεράς η οποία αψηφά
επιδεικτικά την επιστήμη προκειμένου να προασπιστεί το αφήγημα της μη ύπαρξης
βιολογικών διαφορών. Ορισμένες φορές μάλιστα αυτό το αφήγημα περί ανυπαρξίας
βιολογικών διαφορών φτάνει σε εξόφθαλμα άκρα με αθλήτριες όπως η </span>transgender<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Hannah<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Mouncey<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">να δίνουν ρεσιτάλ επίδοσης απέναντι
στις -δυστυχώς ναι- βιολογικά όχι και τόσο προικισμένες αντιπάλους.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ansi-language: EL;"><span lang="EL"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i>Τα ίδια ταμπού
γυρισμένα ανάποδα<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Όταν σε μάθημα
κοινωνικής ψυχολογίας πριν απο μερικά χρόνια ρώτησα δημοσίως εάν <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">εν μέρει</b> η ρατσιστική στάση μπορεί να
εξηγηθεί σε ορισμένες περιπτώσεις και ως αμφίδρομη αλληλεπίδραση όπου μερίδιο
ευθύνης ενδεχομένως να φέρει και η «φιλοξενούμενη» μεριά, ο αντίκτυπος της
ερώτησής μου ήταν μάλλον αρνητικός. Διότι κάθε απόπειρα αντι-συμβατικής
ερμηνείας σε τοποθετεί ως υποψήφιο ρατσιστή και αυτομάτως μια καχυποψία αρχίζει
να σχηματίζεται στις άκρες των ματιών που σ’ αντικρίζουν. Ειρωνικά, η
αντιμετώπιση αυτή μαρτυρά την εγγενή «ρατσιστική» φύση που διακατέχει τους
μηχανισμούς κατηγοριοποίησης : <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ό,τι δεν
είναι μέσα στα χωράφια μας είναι έξω απ’ τα χωράφια μας και άρα ξένο και
επικίνδυνο. Πας μη Έλλην βάρβαρος έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Ο
κατηγορηματικός προσδιορισμός παρέμεινε αναλλοίωτος εις τους αιώνες, το άκλητο
«μη» κι αυτό στη θέση του. Μονάχα ο Έλλην μετατράπηκε σε «αριστερός»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο βάρβαρος σε «δεξιός» και τούμπαλιν.
Οποιαδήποτε συζήτηση κατά την οποία ένα μέρος της ευθύνης για ένα πρόβλημα
αποδίδεται στη μεριά της μειονότητας εκλαμβάνεται ως συγκεκαλυμμένη επίθεση
κατά της τελευταίας. Ωστόσο, ουκ ολίγες είναι οι περιπτώσεις όπου οι κάθε λογής
μετανάστες παραμένουν προσκολλημένοι σε θρησκευτικά πιστεύω και πολιτισμικές
συνήθειες που είτε ξενίζουν είτε έρχονται σε αντίθεση με τον τρόπο ζωής των
ντόπιων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Τους τελευταίους
έξι μήνες κατά τη διαμονή μου στην Ολλανδία, ζούσα σε ένα κτίριο όπου
κατοικούσαν πολλοί Έλληνες φοιτητές. Ορισμένοι εκ των ενοίκων είχαν την κακή
συνήθεια να παρκάρουν τα ποδήλατά τους κάθετα ως προς τις παράλληλες συστοιχίες
παρκαρισμένων ποδηλάτων. Ένας Έλληνας λοιπόν είχε την φαεινή ιδέα να απειλήσει
ότι την επόμενη φορά που αυτό θα ξανασυμβεί θα ρίξει κάτω και θα ποδοπατήσει τα
ποδήλατα που είναι παρκαρισμένα κάθετα προς τα υπόλοιπα γιατί... γυρνάει
κουρασμένος από την σχολή και δεν μπορεί να ασχολείται άλλο με αυτό το θέμα. Τώρα, αυτό μπορεί να φαντάζει δικαιολογημένη οργή για Έλληνες που
δεν έχουν ζήσει στο εξωτερικό αλλά σας πληροφορώ με πάσα βεβαιότητα ότι η
παρούσα συμπεριφορά είναι εντελώς απαράδεκτη και κατακριτέα σε χώρες με πιο
εξευγενισμένους τρόπους συμπεριφοράς όπως η Ολλανδία. Περιττό να σημειώσω ότι ο
Έλλην Νταής είχε την υποστήριξη των περισσότερων Ελλήνων ενώ Ολλανδοί και άλλοι
αλλοεθνείς έδειξαν εμφανή αγανάκτηση με τη συμπεριφορά του. Μάλιστα, η απειλή
αυτή έγινε και πράξη... Τούτη ήταν μια κραυγαλέα περίπτωση ανικανότητας ενός
φιλοξενούμενου να προσαρμοστεί πολιτισμικά στο περιβάλλον του. Την επόμενη μέρα
περιέγραψα το περιστατικό σε έναν Ολλανδό φίλο μου και δίχως καμία δόση χιούμορ
τον ρώτησα στο τέλος : Αλήθεια, γιατί στο καλό μας δέχεστε; Ένιωθα ντροπή που
κάποιοι ομοεθνείς μου προσπαθούσαν να επιβάλλουν τοξικά χαρακτηριστικά της
κουλτούρας τους. Εάν ήμουν Ολλανδός, τη στιγμή εκείνοι, όπου οι Έλληνες
τάσσονταν μαζικά στο πλευρό ενός «παλικαριού» </span>vigilante<span style="mso-ansi-language: EL;"> <span lang="EL">θα ανέπτυσσα δικαιολογημένα κάποια
ρατσιστικά χαρακτηριστικά.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Οι πολιτισμικές διαφορές μοιάζουν συχνά
αγεφύρωτες. Για παράδειγμα, η απόρριψη της χειραψίας από μια γυναίκα λόγω
θρησκευτικών κανόνων μόνο να ξενίσει και να προκαλέσει αμηχανία μπορεί σε έναν
κάτοικο της Δύσης. Παρόμοιες αντιδράσεις που λανθασμένα θεωρούνται ως
σεξουαλική προσέγγιση ή προσωπική προσβολή έχουν αναφερθεί στα πλαίσια
φυσιολογικών κατά τα δυτικά πρότυπα συζητήσεων όπου διατυπώνονται απλές και
καθημερινές ερωτήσεις όπως για παράδειγμα που μένει κανείς. Όπως ανέφερα και
παραπάνω, ο φιλοξενούμενος φέρει και την υποχρέωση της προσαρμογής του στον
κοινωνικό περίγυρο. Αυτό δεν συνεπάγεται απόλυτη αφομοίωση στα κοινωνικά
πρότυπα αλλά σαφώς ένα βαθμό ευελιξίας η οποία εκλαμβάνεται από -τουλάχιστον
ορισμένους ντόπιους – ως ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης. Η κοινωνίες
ανθίστανται στην αλλαγή των θεμελίων τους, όπως ακριβώς ο άνθρωπος ανθίσταται
στην αλλαγή των ιδεών του. Ένας βαθμός υποχώρησης είναι αναγκαίος, ιδιαίτερα
εάν η κουλτούρα του φιλοξενούμενου φέρει πολιτισμικά γνωρίσματα που
εκλαμβάνονται από τον ντόπιο ως συντηρητικά κατάλοιπα. Οι μαντίλες αποτελούν
φυσικά μια ακόμη περίπτωση. Προσωπικά, ελάχιστη ισχύ βλέπω στο επιχείρημα ότι
οι μαντίλες και κάθε λογής καλύμματα του προσώπου εξυπηρετούν αισθητικούς
σκοπούς και αποτελούν αποκλειστικά πολιτισμική συνήθεια. Ενδεχομένως αυτό να
είναι αλήθεια για μια μερίδα του πληθυσμού, ωστόσο είναι μάλλον πιο πιθανό ο
φόβος κατακραυγής από ομόθρησκους και εγκατάλειψης από συγγενικά πρόσωπα να
είναι ο λόγος που εφαρμόζονται τα καλύμματα προσώπου. Και με τη σειρά της, η
συμπεριφορά αυτή συμβολίζει αδυναμία χειραφέτησης και υποστήριξη -έστω και
ακούσια- ενός πατριαρχικού συστήματος σε κοινωνίες όπου προσπαθούν να
απαλλαγούν από πατριαρχικά κατάλοιπα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Περί τα τέλη του
γυμνασίου, ήμουν θύμα εκφοβισμού αλλά και βίαιης συμπεριφοράς δυο Ελλήνων με
ξένο υπόβαθρο. Για λόγους σεβασμού και διακριτικότητας δεν θα αναφέρω τις δυο
ράτσες τους. Ωστόσο κάποιοι από εσάς μπορείτε να προβείτε σε εικασίες. Γιατί
άραγε; Επειδή είστε ρατσιστές; Για την ακρίβεια όχι ακριβώς. Πολλοί από εσάς
ενδεχομένως να έχετε παρόμοιες εμπειρίες ή να θυμάστε απλώς περιπτώσεις μαθητών η
οποίοι έμοιαζαν αποκομμένοι από την υπόλοιπη τάξη και ανέπτυσσαν παραβατική
συμπεριφορά. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, η άποψη ότι ορισμένες μειονότητες
αναπτύσσουν συχνότερα εγκληματική συμπεριφορά σε ορισμένους τομείς μπορεί να
υποστηριχτεί από αστυνομικά στοιχεία και ΔΕΝ είναι εκδήλωση ρατσιστικής
συμπεριφοράς. Ο ρατσισμός έγκειται στην απόδοση εγγενών βίαιων ή άλλων
αρνητικών χαρακτηριστικών η οποία φυσικά δεν έχει καμία απολύτως επιστημονική
βάση. Η αναγνώριση ότι οι μειονότητες μπορούν <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">εν δυνάμει</b> να αναπτύξουν συχνότερη κατά μέσο όρο εγκληματική
συμπεριφορά λόγω κοινωνικών περιστάσεων και όχι βιολογικής ιδιοτροπίας αποτελεί
το πρώτο βήμα για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ δεξιών και αριστερών. Διότι
σε συνδυασμό με την επιμόρφωση και την κοινωνική ευαισθητοποίηση τα προβλήματα
που προκύπτουν μπορεί να χτυπηθούν στη ρίζα τους δίχως να καλλιεργείται η
αντιπάθεια και να διαιωνίζεται το μίσος. Ήδη από το γυμνάσιο, και παρά την οργή
που έτρεφα προς τα δυο αυτά άτομα, αναγνώριζα ότι ήταν παράλληλα θύτες και
θύματα. Θύματα μιας κοινωνίας που αδιαφόρησε για την κοινωνική πρόνοια και δεν
άσκησε την απαραίτητη πίεση στους γονείς και στο σχολείο ώστε να αποφευχθεί με
κάθε τρόπο η παρέκκλιση. Ωστόσο ο απόηχος μιας βιωματικής εμπειρίας στον τρόπο
σκέψης είναι τόσο ισχυρός που κανείς δεν δικαιούται να τον παραμελήσει όταν
επιχειρηματολογεί. Η πρώτη αντίδραση στο σώμα μου όταν ακούω σπαστά ελληνικά
είναι η εγρήγορση. Όχι επειδή αυτό βγάζει κάποιο αντικειμενικό νόημα, στην
πραγματικότητα είναι μια εντελώς ανόητη αντίδραση την οποία στη συνέχεια εκλογικεύω. Το σήμα κινδύνου, αν και εξασθενημένο σαφώς, παραμένει εκεί
λόγω βιωματικών εμπειριών, βιοχημικών αλλαγών που υπέστησαν οι νευρώνες μου και
στέλνεται από υποφλοιώδεις περιοχές του εγκεφάλου μου τη στιγμή που ο
προμετωπιαίος μου φλοιός μου φωνάζει «ΣΥΝΕΛΘΕ». Και στη συνέχεια ηρεμώ το σώμα
μου και φέρομαι με πολιτισμένο και ευγενικό τρόπο. Εάν αυτό με καθιστά ρατσιστή
τότε όσοι επικαλούνται τις θεωρίες της κοινωνικής επίδρασης στη συμπεριφορά
συγκρούονται με τον πυρήνα της ίδιας τους της ιδεολογίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Έχουμε φτάσει στο
κομβικό σημείο όπου καλούμαστε να επανακαθορίσουμε την έννοια της διάκρισης και
να αφαιρέσουμε επιτέλους το σκληροπυρηνικό χαρακτήρα της μεταμοντέρνας
αριστεράς όπου δεν επιδέχεται κανενός είδους κριτική απέναντι σε οποιαδήποτε
μειονότητα. Και το σημείο είναι πράγματι κομβικό εάν αναλογιστεί κανείς την
ραγδαία παλινόρθωση του συντηρητισμού σε πολλά μέρη της Δύσης. Εάν και θα ήταν
απόλυτα αφελές να βασιστεί κανείς σε ένα-δυο επιχειρήματα για να αιτιολογήσει
την ανάδειξη ακραία συντηρητικών στοιχείων σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βραζιλία,
ο ρόλος της αγανάκτησης που προέκυψε απέναντι στον κινηματικό χαρακτήρα της
μεταμοντέρνας αριστεράς που περισσότερο φωνάζει, κατηγορεί και κατηγοριοποιεί
παρά επικοινωνεί είχε ως αποτέλεσμα την μετατόπιση μέρους του κέντρου προς τα
δεξιά και μέρος της δεξιάς προς τα άκρα δεξιά. Για όσους έχουν παραστεί σε
δίκες, γνωρίζουν ότι η διατήρηση της ψυχραιμίας και η αποφυγή προσβολών
αποτελεί βασική προϋπόθεση ώστε να αναγνωριστεί το δίκιο τους. Καλώς η κακώς, η διεκδίκηση του δικαίου είναι και ένα παιχνίδι πειθούς και εντυπώσεων. Η έλλειψη
ωριμότητας στους κόλπους της μεταμοντέρνας αριστεράς, η οποία φαίνεται να
αγκαλιάζει τους πάντες με τη μόνη προϋπόθεση ότι εκείνοι αντιτίθενται σε
ορισμένου είδους αντιλαμβανόμενη εκμετάλλευση, έχει οδηγήσει στην δημιουργία
μιας ασταθούς πολιτικής βάσης που μέσα στην ιδεολογική της σύγχυση μηρυκάζει επιθετικούς
προσδιορισμούς και στηλιτεύει ανεξέλεγκτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i>Ισότητα εναντίον του
αισθήματος δικαίου<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Η εμμονή προς την
καθιέρωση ισότητας σε κάθε επίπεδο είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε λάθη που θα
έχουν κόστος οικονομικό και κοινωνικό. Για παράδειγμα, συζητείται έντονα η
εφαρμογή νομοθεσιών για εξίσωση του αριθμού ανδρών και γυναικών στους χώρους
εργασίας. Νομοθεσίες τέτοιου είδους είναι από την φύση τους αναξιοκρατικές
καθώς θέτουν σε δεύτερη μοίρα την εμπειρία και την τεχνογνωσία ως βασική
προτεραιότητα πρόσληψης όταν οι θέσεις ενός φύλου έχουν ήδη εξαντληθεί. Τόσο οι
άνδρες όσο και οι γυναίκες μπορούν να νιώσουν αδικημένοι εάν το φύλο τους
αποτελεί παράγοντα εξαίρεσης από μια θέση εργασίας. Η προκατάληψη και η
υποτίμηση των εργασιακών ικανοτήτων των γυναικών -όταν αυτή
υφίσταται-κινδυνεύει όχι μόνο να μην περιοριστεί αλλά στην πραγματικότητα να οξυνθεί
μέσα από τέτοιες πρακτικές.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> Ένα άλλο
χαρακτηριστικό παράδειγμα αναξιοκρατίας που στην πραγματικότητα οξύνει τις
διακρίσεις υπήρξαν τα ειδικά κριτήρια εισαγωγής σε πανεπιστημιακές σχολές, όπου
ορισμένοι μαθητές της Δυτικής Θράκης εισήχθησαν (τουλάχιστον στο παρελθόν) σε υψηλόβαθμες σχολές
έχοντας σκοράρει αισθητά χαμηλότερα. Ένα σωστά οργανωμένο σχέδιο ενσωμάτωσης θα
στόχευε εκ των προτέρων στο αντιστάθμισμα των εκπαιδευτικών ελλειμμάτων μέσα
-για παράδειγμα- από δωρεάν παροχή φροντιστηρίων. Επιπλέον, η ίδια η σημασία
του φυλετικού υποβάθρου ως κριτήριο παροχής κρατικών υπηρεσιών θα ήταν άσκοπη
διότι είναι στην πραγματικότητα η οικονομική αδυναμία και όχι η φυλετική
διαφορά, αυτή που θέτει έναν μαθητή σε δυσχερή θέση. Βέβαια, η απλή λύση της
εισαγωγής ορισμένων μαθητών σε πανεπιστημιακές σχολές με ειδικά κριτήρια, ελάχιστα επιμορφωτική είναι για
το σύνολο της εκάστοτε μειονότητας. Στην πραγματικότητα φέρνει σε εξαιρετικά
δύσκολη θέση ακόμη και αυτούς που έλαβαν τη «χάρη» μιας και είναι πιθανό να
έρθουν αντιμέτωποι με απαιτήσεις στις οποίες δεν θα καταφέρουν να
ανταποκριθούν. Τέτοιου είδους πολιτικές είναι κατ’ επίφαση μόνο προοδευτικές
και αποτελούν στην πραγματικότητα πιασάρικα ψηφοθηρικά τερτίπια. Την ίδια άποψη
φέρω και για πολλές άλλες κατηγορίες ειδικών κριτηρίων, όπου η οικονομική
στήριξη και όχι η «πρόσληψη» εις βάρος των υπολοίπων οφείλει να είναι ο τρόπος
υποστήριξης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i>Η μεταμοντέρνα
αριστερά και ο λησμονημένος καπιταλισμός<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><i><br /></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Το σύγχρονο
νεοφιλελεύθερο σύστημα είναι εξαιρετικά εξελιγμένο, έμπειρο και επιδέξιο ώστε
να τιθασεύει τις αντίρροπες προς αυτό δυνάμεις. Ήδη από το 1929, ο </span>Edward<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Bernays<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, ανιψιός του </span>Sigmund<span style="mso-ansi-language: EL;"> </span>Freud<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">, χρησιμοποίησε τη δύναμη του τότε
αναδυόμενου φεμινιστικού κινήματος για να πλασάρει τα τσιγάρα ως σύμβολο
χειραφέτησης και να ανοίξει μια νέα τεράστια αγορά με εκατομμύρια νέους
αγοραστές και αμέτρητα κέρδη. Η συνταγή ήταν απλή, ένα σύνολο όμορφων και
κολακευτικών γυναικών θα παρελάσουν με ένα τσιγάρο στο στόμα ταράσσοντας τα
νερά της εκάστοτε πατριαρχικής αντίληψης και προτείνοντας τις υπόλοιπες
γυναίκες να κάνουν το ίδιο. Αν και δεν διαθέτω στοιχεία, εικάζω -μάλλον λογικά-
ότι πολλές από τις γυναίκες που ακολούθησαν αυτό το παράδειγμα έβλαψαν σοβαρά
τον οργανισμό τους και μάλλον η πρωτοβουλία αυτή των βιομηχανιών καπνού δεν
είχε κανένα πραγματικά φεμινιστικό υπόβαθρο!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Το ηθικό δίδαγμα
της παραπάνω ιστορίας είναι ότι τα κινήματα μπορούν να τιθασευτούν όπως
ακριβώς και οι δυνάμεις της φύσης και να χρησιμοποιηθούν για εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων.
Το νεοφιλελεύθερο σύστημα δεν πρόκειται να επιχειρήσει να βάλει ένα φράγμα στην
έκφραση του σοσιαλισμού. Αντιθέτως θα χαράξει τους δρόμους όπου το ποτάμι του
θα απλωθεί και θα ρίξει φως εκεί που επιθυμεί, δίνοντας έμφαση στις αχίλλειες
πτέρνες του. Για παράδειγμα, πόση προβολή και δημοσιότητα αποκτά στα </span>media<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> η άποψη ότι πρέπει να ασκηθούν σοβαρές
πιέσεις προς το ΝΑΤΟ ώστε να σταματήσει ο αμερικάνικος δάκτυλος να επεμβαίνει
σε εσωτερικές υποθέσεις κρατών και να βομβαρδίζει ως επιθυμεί ώστε -εκτός των
άλλων- να περιοριστεί και η ανεξέλεγκτη μετανάστευση; Μηδαμινή σε σχέση με την άποψη ότι όλοι
οι πολίτες πρέπει να αγκαλιάσουν τους μετανάστες. Ας μη βιάζονται κάποιοι να
χαρακτηρίσουν την προβολή και την εξάπλωση μεταμοντέρνων προοδευτικών κινημάτων
ως επίτευγμα. Διότι ο στόχος του συστήματος είναι να περιορίσει όσο το δυνατό
περισσότερο την αμφισβήτηση της οικονομικής και ιμπεριαλιστικής φύσης του και
προκειμένου να διατηρήσει την καρδιά είναι διατεθειμένο να ρισκάρει ένα άκρο
του. Έτσι λοιπόν, όσο περισσότερο οι υποστηρικτές αντι-ρατσιστικών και
φεμινιστικών κινημάτων που τους διαφεύγει η λεπτομέρεια της εγγενούς
οικονομικής ανισότητας που γεννάει το σύστημα όταν είναι </span>on<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">-</span>air<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"> αυτο-προβάλλονται ως αριστεροί, τόσο η έννοια της παραδοσιακής αριστεράς
θα συνεχίσει να διαστρεβλώνεται. Ακόμη περισσότερο, ανώριμες συμπεριφορές αυτών
των μάλλον «επιλεκτικά αριστερών», θα λειτουργούν καθαυτές ως αντι-σοσιαλιστική
προπαγάνδα υποβαθμίζοντας ακόμη παραπάνω την παραδοσιακή σημασία της αριστεράς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="mso-ansi-language: EL;">Και ζήσαμε εμείς
αριστερά κι αυτοί δεξιότερα.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-6324536895324329372019-05-29T18:06:00.005+03:002019-05-29T18:33:08.509+03:00Folded page<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: x-small;">November 25th 2017</span><br />
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
Colorless serenity<br />
like the noise of the troubled city<br />
like the deep slumber.<br />
The same fear thrives<br />
under the seemingly divided worlds.<br />
Standing in front of a mirror<br />
we keep pressing more and more firmly<br />
the same fabric on our eyes.<br />
<br />
Without the seed of passion<br />
imagination gives birth to delusions<br />
and every figment of it is nothing but a personal death<br />
at the altar of a redeeming exegesis.<br />
<br />
Whatever resists is the essence.<br />
Everything that emerges will shape a curved wrinkle<br />
on your wet fingerprint.<br />
You'll find yourself<br />
in the midst of storms you are chasing with blasphemous thirst<br />
in the frozen air that smells suspense<br />
in the sorrow that weighs down your feet like mud<br />
and in the bloodstains of a newborn dawn.<br />
<br />
The intellect here kneels down silently.<br />
Ideas scream at the sight of the unbearable truth.<br />
<br />
This book counts as many pages as our breaths.<br />
It is being written and rewritten every night.<br />
And the fight is in vain<br />
but also enchanting<br />
as the nostalgia of a folded page,<br />
where two worlds embrace for a moment.<br />
<br />
Angelos Didachos<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-54592755032234596222019-05-21T18:38:00.000+03:002019-05-21T19:00:07.141+03:00Μισοφέγγαρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μία παράβαση.<br />
Το λιγότερο που μπορώ<br />
και το μέγιστο που δύναμαι.<br />
<br />
Γιατί είχα βρεθεί κι εγώ σ’ εκείνο το σπίτι<br />
όπου μια αργή μελωδία ξεσκεπάζει τις σκέψεις<br />
προτού ντυθούν με θάρρος.<br />
Το ίδιο ιερό βλέμμα στους τοίχους κάθε δωματίου<br />
ζωγραφισμένο από την ίριδα των ματιών μας.<br />
Μια ζέστη που βαυκαλίζει.<br />
Σφαλιστά παράθυρα<br />
σιγοτρέμουν σαν βλέφαρα<br />
και πέρα μονάχα κρύος αέρας.<br />
Εκεί απ’ όπου γλιτώσαμε.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κι είναι πανέμορφο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">σαν σε ακούω να κλέβεις
τα λόγια μου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">σαν με ακούς να παίρνω
τη φωνή σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Όμως ο νους είναι
η έσχατη εξουσία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Πέρα απ’ αυτόν
ένας ακυβέρνητος ωκεανός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Ρεύματα που
σέρνουν το σωστό πάνω στα βράχια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Στο σώμα μας γραμμές
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">από τα νύχια μιας
ευτυχίας που έπνιξαν τα κύματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">Κι ένα σκοτάδι </span>με
εξίτηλα φώτα.</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Αν είχα την πυξίδα</div>
<div class="MsoNormal">
θα την άφηνα δίπλα στο τιμόνι σου</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL">προτού η σιωπή μου απλωθεί σαν σύννεφο</span><br />
<span lang="EL">μπροστά απ' την ημισέληνο.</span></div>
<span lang="EL" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span lang="EL" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span lang="EL" style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"> Άγγελος Διδάχος</span></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-40647113874742340242018-09-19T05:09:00.000+03:002018-09-19T23:10:12.283+03:00Τίτλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Προς τους λίγους και αγαπημένους αναγνώστες του blog.<br />
<br />
Αυτή η ιστοσελίδα πρωτοάνοιξε στις αρχές του 2008, όταν για πρώτη φορά νιώσαμε σαν έφηβοι την ανάγκη να εκφράσουμε τις τότε άναρχες πλην όμως κρίσιμες για την πορεία του καθενός σκέψεις μας. Στην πραγματικότητα, εγώ προσωπικά είχα ξεκινήσει να λειτουργώ για ένα μικρό διάστημα ένα άλλο blog και το παρόν blog λειτουργούσε αρχικά ένας παλιός φίλος ώσπου τελικά αποφασίσαμε να συσπειρώσουμε τις δυνάμεις μας! Πολύ σύντομα κατέληξα να είμαι ο μόνος διαχειριστής αυτού του blog το οποίο δεν αποτέλεσε τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από έναν προτζέκτορα σκέψεων, οι οποίες, όπως ήταν αναμενόμενο, ζυμώθηκαν και ωρίμασαν με τον καιρό.<br />
<br />
Θυμάμαι σαν μακρινό όνειρο που ξαναβλέπω μετά από καιρό τις βραδινές συζητήσεις με την παρέα στο παγκάκι της αυλής του γυμνασίου. Τα σώματά μας, ακόμα ιδρωμένα από το μπάσκετ, δίχως να τα ενδιαφέρει στο ελάχιστο το κρύο, στριμωγμένα σε ενάμισι περίπου μέτρο και πάντα κάποιος όρθιος καθώς τα άκρα μας βιάζονταν να μεγαλώσουν όσο κι ο νους μας. Κι έπειτα συζητήσεις. Συζητήσεις με τις ώρες για θέματα φιλοσοφικά, θέματα κοινωνικά, θέματα πολιτικά και εν ολίγοις θέματα στα οποία ήμαστε επιλήσμονες πρωταγωνιστές. Αν και αυτή η ονειρική και άτακτη χορωδία δεν κράτησε για πολύ, διετέλεσε ενδεχομένως τον πρωταγωνιστικό ρόλο για τη δημιουργία του παρόντος blog και επομένως νιώθω την ανάγκη να την αναφέρω, αποδίδοντας τον ελάχιστο φόρο τιμής.<br />
<br />
Ελπίζω κάποια από τα ποιήματα ή τις υπόλοιπες δημιουργίες μου να σας μετέδωσαν κάτι που σας άγγιξε, κάτι που ερέθισε την σκέψη σας ή στην καλύτερη για μένα περίπτωση κάτι που έκατσε σαν σκουπιδάκι μες το μάτι σας. Ομολογώ δίχως κανένα ενδοιασμό ότι αυτή η απόπειρα, η οποία διήρκεσε ούτε λίγο ούτε πολύ δέκα ολόκληρα χρόνια, ήταν αποκλειστικά προσωπική υπόθεση. Μέσα από την ποίηση κατάφερα να διευκρινίσω αυτό που ήθελα να εκφράσω, να το επεξεργαστώ στο ύστατο βάθος που μπορούσε να φτάσει ο λογισμός μου, να το φιλτράρω και να το νοηματοδοτήσω από την αρχή. Αδιαμφισβήτητα, το αληθινό όνομά μου είναι γραμμένο μες τα κείμενά μου. Και αν κάποιος, για κάποιον τρελό λόγο θέλει να το ακούσει, θα παραμείνει εκεί.<br />
<br />
Πλέον, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κατακλύζομαι από μια αδιαμφισβήτητη έως βίαιη σιγουριά ότι ο κύκλος του γραψίματος για μένα έχει κλείσει. Αυτό φυσικά δε συνεπάγεται ότι η ανάγκη έκφρασης έχει σταματήσει. Αντιθέτως, η ανάγκη έκφρασης είναι τώρα μέσα μου πιο έντονη από ποτέ. Ωστόσο, αφού αποκόμισα όλα τα απαραίτητα οφέλη, κακομεταχειρίστηκα την ποίηση. Την χρησιμοποίησα ως εφήμερη διέξοδο. Όμως η έκφραση είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και ενσαρκώνεται μέσα από ποικίλες εκφάνσεις όπως για παράδειγμα την παρατήρηση, την σιωπή, την κίνηση, τα λόγια που θ' αναβοσβήσουν αφήνοντας ένα αποτύπωμα. Τα περισσότερα από αυτά τα στερήθηκα, ενώ παράλληλα εξάντλησα τα οφέλη του γραπτού λόγου.<br />
<br />
Ανεξαρτήτως λοιπόν της ανάγκης μου για έκφραση, το γράψιμο παύει να είναι πλέον επιλογή. Κι έτσι ξεκινά μια νέα πρόκληση. Μία που δυστυχώς δεν θα μοιραστώ μαζί σας. Εξάλλου, όσο κι αν προσπαθούμε ασυνείδητα να εξαπατήσουμε τους εαυτούς μας, η ζωή μας είναι ένα διαρκές παιχνίδι. Κι όσο περνάει ο καιρός οι κανόνες του αλλάζουν κι οι προβλέψιμες κινήσεις, όσο επιτυχημένες κι αν ήταν κάποτε, καταλήγουν άκαρπες.<br />
<br />
Εάν βρισκόμουν σε θέση να δώσω μια συμβουλή θα έλεγα : Ζήστε. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ακροβατήσετε πάνω σε λεπτές κλωστές λύνοντας γόρδιους δεσμούς. Διότι ο εαυτός μας απαντά μόνο στη φωνή του θάρρους. Και οι αβυσσαλέες πτώσεις είναι η μόνη αξιόπιστη ένδειξη ότι πορευόμαστε σωστά.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<i>Άγγελος</i></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-81906417462361942552018-09-08T16:40:00.001+03:002018-09-08T16:52:52.266+03:00Ξέχασα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Θα μπορούσα να σε κλείσω στην παλάμη μου<br />
δίχως να σ' έχω αγγίξει ποτέ.<br />
Να σε δω να χάνεσαι<br />
σαν καπνός ενός βουβού κρότου<br />
από το μέρος που ποτέ σου δεν υπήρξες.<br />
Να αφήνεις την βαριά μυρωδιά της ελευθερίας<br />
στο πέρασμά σου<br />
κι εγώ να την ακολουθώ<br />
φεύγοντας μακριά σου.<br />
<br />
Τώρα που κάθε πορφυρόχρωμή σου αχτίδα<br />
βάφει άθελά της μια θαμπή γωνιά,<br />
αναρρωτιέμαι αν μένει κάτι να καεί<br />
κι αν έχει μείνει κάτι να ζεστάνει.<br />
Έχοντας πλέον ελάχιστα να υποστώ<br />
ρεμβάζω πάνω σύνορα της φαντασίας.<br />
Εκεί που το αδύναμο κορμί σου<br />
τρέμει μαζί με κάθε μου ανάσα.<br />
<br />
Γιατί σου ορκίζομαι πως ξέχασα...<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a><br />
<br />
<br />
<br />
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="530" src="https://www.youtube.com/embed/vZvXqS4R6Iw?ecver=1" width="510"></iframe></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-33736412040105157192018-07-02T16:29:00.002+03:002018-07-05T23:50:23.677+03:00Λευτεριά μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τώρα μιμείσαι τις κρυφές φωνές<br />
κι ένας ανέγγιχτος κόσμος καθρεφτίζεται<br />
μες την θηλιά που δένεις στον καρπό σου.<br />
<br />
Δεν ήμαστε παρά εκτελεστές<br />
που απαγγέλλουν τα ίδια λόγια κατ' επανάληψη<br />
επάνω στη σκηνή του χάους.<br />
<br />
Ώσπου μια μέρα οι λέξεις άλλαξαν<br />
κι έκτοτε παίρνουμε μορφή και διαλυόμαστε <br />
σαν κύματα που πάντα προδίδονται στην ακτή.<br />
<br />
Ήσουν ωκεανός<br />
ατέλειωτος αλλά εγκλωβισμένος<br />
μες τα αρίφνητα περάσματά του.<br />
<br />
Στον τελευταίο βυθό<br />
εκεί που λάθος και σωστό κείτεται νεκρό<br />
σαν πλήρωμα ξεφτισμένου ναυαγίου<br />
απέκτησα τ' αποτύπωμα μιας ανοικτής φυλακής.<br />
<br />
Τώρα μιμείσαι τις κρυφές φωνές<br />
γιατί υπάρχουν θησαυροί που καρτερούν<br />
πέρα απ' τον απέραντο κόσμο μας.<br />
Μελωδίες γεμάτες φως<br />
που θ' αγκαλιάσει το σκοτάδι.<br />
<br />
<a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank"> Άγγελος Διδάχος</a><br />
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-62199004490883077182018-05-20T04:04:00.003+03:002018-05-20T04:08:14.177+03:00Μακρινός σταθμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Πήγαινε πίσω κι άλλαξέ με.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στο τώρα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί που οι ψίθυροι της συνήθειας<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
αργοκοιμίζουν τις αισθήσεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στο πρόσωπό μου μια ρικνή ιστορία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
γραμμένη με ανέκφραστες ελπίδες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ, πάνω στις στερνές ράγες που υποτίμησα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
η αδράνεια αφήνει μακρόσυρτους τριγμούς<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κι είναι αιχμηροί κι αφόρητοι<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
όπως μια μύχια τύψη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Φέρε μου πίσω τη σιωπή σε κομμάτια.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μαρτύρησέ μου τι κρυβόταν<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κάτω απ’ τις φυλλωσιές του κόσμου<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
που με βιασύνη προσπερνούσα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κοίτα για μια στιγμή παραπάνω<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
το βλέμμα εκείνο που από φόβο κοίταξα κλεφτά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και σου υπόσχομαι <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
πως δεν θα έχω υπάρξει ποτέ.<o:p></o:p></div>
<br />
<a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-61790158233873473062018-04-14T18:23:00.001+03:002018-05-08T20:49:34.728+03:00Μετά το χθες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δυο βλέφαρα τρεμόσβησαν<br />
μες την αργόσυρτη αχλή της νύχτας.<br />
Αυτός ο άνεμος απλώθηκε σαν κρότος στη σιωπή.<br />
Σκόρπισε γυάλινα θραύσματα,<br />
θαμπές αντανακλάσεις που συνέθεταν<br />
ένα βίαιο καλωσόρισμα στ' άγνωστο.<br />
Είδαμε εμπρός μας αυταπάτες να ξηλώνονται,<br />
είδαμε αίμα ν' αναβλύζει σαν ρετσίνι από πέτρινη κορμοστασιά<br />
κι ό,τι γνωρίζαμε πετούσε τρομαγμένο<br />
μακριά απ' τη φωλιά του χρόνου.<br />
Το πιο μεγάλο πόνημα της φαντασίας<br />
φλεγόταν κάτω απ' τα δάκρυα αλλόκοτης βροχής.<br />
<br />
<br />
<br />
Σύννεφα στη μορφή αλίκτυπων βράχων<br />
παραδομένα στο έλεος του ανέμου που ποτέ δεν θ' αντικρίσουν.<br />
Οι ταπεινές φωνές θ' αφουγκραστούν για μια στιγμή<br />
το μακρινό σκοπό του αύριο<br />
και τα μεγάλα λόγια θα γεράσουν πρώτα.<br />
<br />
<a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank"><b><i> Άγγελος Διδάχος</i></b></a></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-81820592837459750922018-03-16T00:34:00.002+03:002018-03-16T00:34:14.296+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/9vwJUGtRdCA?ecver=1" width="510"></iframe></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-72261579235302895552018-02-11T14:51:00.001+03:002019-10-30T14:06:45.852+03:00Το ξεχασμένο σχήμα της αγάπης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>“Love isn't something natural. Rather it requires discipline,
concentration, patience, faith, and the overcoming of narcissism. It
isn't a feeling, it is a practice." Erich Fromm</i><br />
<br />
<br />
<i><br /></i>
"Δεν είμαι ο εαυτός μου σήμερα". Μία σκέψη που έχει περάσει απ' το νου όλων μας. Όχι; Σκέψου καλύτερα. Σκάψε βαθιά στις καταχωνιασμένες εκείνες εμπειρίες που η μνήμη εξορίζει σε κάποια σκοτεινή γωνία του ασυνειδήτου. Όπως ακριβώς σκρολάρεις στην εφαρμογή του κινητού σου, τραβάς μία μία τις σκονισμένες κουρτίνες της σκέψης και βλέπεις τις στιγμές που φύλαξε στ' αμπάρι της για ν' αποφύγει την υπερφόρτωση. Ναι, δίχως υπερβολή, το ασυνείδητο είναι μια εσωτερική κάρτα μνήμης και απαιτεί από εσένα χειροκίνητα να ρίξεις φως, να πλοηγηθείς ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες φακέλους ώστε να βρεις αυτό που σου ζητώ. Όπως έχεις ήδη καταλάβει, αυτό το κείμενο που διαβάζεις έχει αξιώσεις από εσένα. Απαιτεί να είσαι ενεργητικός. Σου εγγυώμαι ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συνεχίσεις την ανάγνωση εφόσον δεν καταφέρεις να βρεις ένα αντίγραφο, μία συντόμευση έστω, ενός αρχείου που να αντιπροσωπεύει τον τίτλο που σου ζήτησα. Δες το σαν μια από εκείνες τις εκθέσεις του σχολείου, όπου σου ανατίθεται ένα προκαθορισμένο θέμα το οποίο καλείσαι να αναπτύξεις και μάλλον σιχαίνεσαι διότι πρώτον δεν σου κινεί το ενδιαφέρον (τουλάχιστον αρχικά) και δεύτερον διότι πρέπει να ξοδέψεις φαιά ουσία για να το φέρεις εις πέρας. Η μόνη διαφορά είναι ότι, αν δεν γουστάρεις, σου δείχνω την πόρτα και σου λέω ότι μπορείς να βγεις έξω χωρίς απουσία, δίχως καμία επίπτωση στο βαθμό και σου υπενθυμίζω ότι τα παιδιά στην αυλή παίζουν μπάλα και τους λείπει ένας επιθετικός. Άμα δεν θέλεις να βρεις το αρχείο, τότε ΔΡΟΜΟ!<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
Είσαι ακόμη εδώ; Πώς τα κατάφερες; Α, μάλιστα, πολύ σωστά! Ορισμένα αρχεία μετονομάζονται με το πέρασμα του χρόνου κι ο μοναδικός τρόπος για να τα βρεις είναι να πληκτρολογήσεις τις λέξεις κλειδιά στην μπάρα αναζήτησης. Αυτή η μπάρα φυσικά δεν είναι άλλη από τον ψυχισμό, ο οποίος λειτουργεί σαν καταλύτης και επιταχύνει τρισεκατομμύρια φορές την ταχύτητα αναζήτησης. Έτσι λοιπόν, με κάποιον τρόπο που κι οι δυο μας αδυνατούμε να περιγράψουμε με ακρίβεια, πληκτρολογούμε πάνω στο στέρνο τις λέξεις "αμηχανία", "ντροπή" ή "ενοχή" κι αυτό σφίγγει. Σφίγγει τόσο πολύ που εκτοξεύει τους πιο καταξιωμένους κατασκόπους του στον εγκέφαλο ώσπου ένας απ' αυτούς, με ληστρική χάρη κυματίζει τον φάκελο που σου ζήτησα εξαρχής. Τι; Όχι φυσικά. Δεν με απασχολεί προσωπικά το περιεχόμενο. Έγνοια μου ήταν απλά να το κρατήσεις στα χέρια σου. Πόσο περίεργη είναι αυτή η δισυπόστατη εμπειρία! Τη μια αντικρίζεις ως εξωτερικός παρατηρητής τον εαυτό σου σε ένα ανεπιθύμητο και ίσως φαιδρό ρεπερτόριο. Μοιάζει με κάποιον ηθοποιό που από κάπου ξέρεις μα δεν μπορείς να πεις με σιγουριά. Κι ύστερα, προτού τα μάτια σου ανοιγοκλείσουν, έχεις σαρκωθεί την φωνή του, έχεις μπει μέσα στο σώμα του, μα κάτι σε ωθεί με απερίγραπτη βία έξω από αυτό. Εδώ οφείλω να απολογηθώ για όποια τυχόν αναστάτωση έχω προκαλέσει. Ωστόσο, αυτή η κατακλυσμιαία αποστροφή που ξαφνικά γεννήθηκε μέσα σου είναι το μόνο μου επιχείρημα για ν' αναπτύξω τον συλλογισμό μου. <br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib0SZfPQOWJDnoTGiZ4o-zgpKEo51A2BoejBIiBTG9KV0X_EnkG8lDaYVK9kchF4OsGjToKQ_Q4AsPbApkwYueME5UKBpZw4cJ_RxKjCx5v4qJWKZvlpqxFAIvtDCi-spAoTjLO_okvX5a/s1600/kanizsa-triangle.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="620" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib0SZfPQOWJDnoTGiZ4o-zgpKEo51A2BoejBIiBTG9KV0X_EnkG8lDaYVK9kchF4OsGjToKQ_Q4AsPbApkwYueME5UKBpZw4cJ_RxKjCx5v4qJWKZvlpqxFAIvtDCi-spAoTjLO_okvX5a/s200/kanizsa-triangle.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqZilumfny4L_lhQ0AZEOeQodxZHAwL13QIJapChR_j_9EILz_8PbMSRIoEyG3g9boROOje-Zbzdzj79q56lHe9mAoTapV10MjfGhsvMhCUw865lNZu3kYbk2I9k45OCJMQVlZcRl8rmQ6/s1600/84c25ca5bfdb48bd8e22068af9846df0--illusion-tattoo-geometry-art.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="360" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqZilumfny4L_lhQ0AZEOeQodxZHAwL13QIJapChR_j_9EILz_8PbMSRIoEyG3g9boROOje-Zbzdzj79q56lHe9mAoTapV10MjfGhsvMhCUw865lNZu3kYbk2I9k45OCJMQVlZcRl8rmQ6/s200/84c25ca5bfdb48bd8e22068af9846df0--illusion-tattoo-geometry-art.jpg" width="187" /></a> Εάν η σκέψη απεχθάνεται κάτι, είναι αδιαμφισβήτητα η αταξία. Από την άλλη, είναι διατεθειμένη να κάνει <b>τα πάντα</b> ώστε να επιδιώξει την τάξη. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αντίληψη, προτού περάσουμε σε πιο εκλεπτυσμένες μορφές σκέψης. Μπορεί η αφήγηση να παίρνει μια ελαφρώς θεωρητική τροπή αλλά δεν θα πρέπει να επαναπαύεσαι επ' ουδενί. Οι προϋποθέσεις υπήρξαν ξεκάθαρες : <i>μηδείς ανενεργός εισίτω</i>. Καθώς λοιπόν συνεχίζεις πάντοτε να κρατάς τον φάκελο στα χέρια, καλείσαι τώρα να περιγράψεις με λέξεις τις εικόνες που βλέπεις. Αν και προϊδεασμένος, σε διαβεβαιώ πως θα πέσεις με την ίδια ευκολία στην παγίδα που όλοι πέφτουν, διότι ο έρωτας σκέψης και τάξης είναι τυφλός και απαράβατος.<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzK5BGLo7YIQlyxD3HuLNIfiq1H21eM4Xn_no2YYGNF3ZzM8CNX28-DhMeJqtnUiBWotSw9UCdjH8_PuFqhSMIFE9MJGS0uu0tGkyUjAEd335rLAgvlctqdHj5zkXh7zgKv9_yiXhW-0I/s1600/gestalt-closure.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="347" data-original-width="670" height="103" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzK5BGLo7YIQlyxD3HuLNIfiq1H21eM4Xn_no2YYGNF3ZzM8CNX28-DhMeJqtnUiBWotSw9UCdjH8_PuFqhSMIFE9MJGS0uu0tGkyUjAEd335rLAgvlctqdHj5zkXh7zgKv9_yiXhW-0I/s200/gestalt-closure.jpg" width="200" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzK5BGLo7YIQlyxD3HuLNIfiq1H21eM4Xn_no2YYGNF3ZzM8CNX28-DhMeJqtnUiBWotSw9UCdjH8_PuFqhSMIFE9MJGS0uu0tGkyUjAEd335rLAgvlctqdHj5zkXh7zgKv9_yiXhW-0I/s1600/gestalt-closure.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a> Όπως κάθε τάξη, έτσι και αυτή της σκέψης απαιτεί χώρο. Ο χώρος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της τάξης. Ένας τόνος καυσόξυλα απαιτεί μια αποθήκη ώστε να μπει σε τάξη, ένα σύνολο μαθητών απαιτεί μια αίθουσα ώστε να αποτελέσει τάξη, ένα στράτευμα που παρελαύνει πρέπει να παραμείνει σε ένα σαφές πλαίσιο χώρου ώστε να είναι σε τάξη. Παράλληλα, όλα τα παραπάνω χρειάζονται να τοποθετηθούν σε μια σαφή διάταξη ώστε να αποτελέσουν πραγματικά μια τάξη. Την διάταξη αυτή μπορούμε να αποκαλέσουμε αρμονία. Τα καυσόξυλα πρέπει να οργανωθούν σε ομοιόμορφες στοίβες, οι μαθητές να καθίσουν σε παράλληλα τοποθετημένα θρανία και το στράτευμα να δημιουργήσει νοητές γραμμές διατηρώντας αναλογικές αποστάσεις. Ίσως η παρατήρηση αυτή να φαντάζει αυτονόητη, ωστόσο είναι ζωτικής σημασίας : καμία από τις παραπάνω καταστάσεις δεν είναι φυσικά κατασκευασμένη! Η φύση είναι χαοτική και είμαστε εμείς οι δημιουργοί της τάξης στο περιβάλλον. Εάν η σχολική αίθουσα συνεχίζει να διατηρεί μια παραδοσιακή μορφή που υπακούει στους κανόνες της αρμονίας είναι γιατί έτσι μας αρέσει! Εάν το γεμάτο θελκτικές καμπύλες μπουκάλι της Amstel που ήπιες τις προάλλες μαζί με τις στρογγυλές πίτσες που παρήγγειλες δεν έφερε τα εξογκώματα ενός κακότεχνου εργοστασιακού εξαμβλώματος είναι γιατί... έτσι μας αρέσει! Έτσι αρέσει στην σκέψη μας, την ίδια στιγμή που το σύμπαν δεν φέρει κανέναν απολύτως λόγο. Η ενστικτώδης αναζήτηση της τάξης σε έκανε να δεις προ ολίγου δύο τρίγωνα, μια σφαίρα και έναν κύβο που δεν υπάρχουν πραγματικά. Είναι προϊόντα "γνωστικών σχημάτων", εικόνων που διατηρείς στη μνήμη σου και παρεμβαίνουν στην αντίληψή σου. Παράλληλα, μία γραμμή εντολών έτρεξε αστραπιαία δίχως τον έλεγχό σου. Ένας πηγαίος κώδικας γραμμένος με ηλεκτροχημικές μεταβλητές όριζε κάπου : "Εάν το x αντικείμενο δεν είναι κλειστό και έχει ορισμένες ατέλειες τότε σχημάτισε νοητές γραμμές ώστε να μοιάζει με το Χ αντικείμενο που έχω αποθηκευμένο στη μνήμη¨.<br />
Όπως η αντίληψη λειτουργεί στη βάση κανόνων και γνωστικών σχημάτων, έτσι ακριβώς λειτουργούν και άλλες μορφές σκέψης (πχ κρίση, στοχασμός). Ακόμη και τα αποκυήματα της φαντασίας δεν είναι παρά χίμαιρες που οφείλουν την ύπαρξή τους σε προϋπάρχοντα γνωστικά σχήματα. Ανάμεσα σ' αυτές τις μορφές σκέψης λοιπόν εντάσσεται φυσικά κι η σκέψη για τον εαυτό μας. Άνοιξε τον φάκελο γι' ακόμη μια φορά. Αυτός που βλέπεις είσαι εσύ, όμως θα ορκιζόσουν ότι δεν τον αισθάνεσαι ως εσύ. Μιλάς και πράττεις ως κάποιος άλλος. Σκέφτεσαι σαν κάποιος άλλος. Αισθάνεσαι σαν κάποιος άλλος. Δεν υπάρχει τίποτε το αφύσικο στην αμηχανία που νιώθεις καθώς βυθίζεσαι μέσα σ' αυτή την φορτισμένη ανάμνηση. Η συμπεριφορά που εκτυλίσσεται είναι τόσο αντιφατική με αυτό που είσαι ώστε να μη μπορεί να ερμηνευθεί ως κομμάτι σου. <i>"Δεν είσαι ο εαυτός σου". </i>Με άλλα λόγια, συμπεριφέρεσαι με τρόπο <b>δυσαρμονικό</b>, που δεν συμφωνεί με τα <b>γνωστικά σχήματα</b> που έχεις για τον εαυτό σου, με τα επίθετα δηλαδή και τις ιδιότητες που επέλεξες ότι σε χαρακτηρίζουν.<br />
Η απορία σου είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αναλαμβάνω κάθε ευθύνη για όποια σύγχυση προκαλεί η έλλειψη μιας εισαγωγικής παραγράφου στο παρόν κείμενο. Ξεκίνησες διαβάζοντας ένα μυστηριώδες ρητό σχετικά με την αγάπη κι ύστερα με τρόπο σχεδόν χαιρέκακο σε προέτρεψα να φέρεις στην επιφάνεια τ' αρνητικά εκείνα συναισθήματα ενός γεγονότος που είχες δικαιολογημένα ξεχάσει. Καμιά φανερή συνοχή μέχρι τώρα. Όμως το άτακτο αυτό ξεδίπλωμα συνεχίζει να μας ιντριγκάρει και τους δυο και είναι άλλωστε απόλυτα λογικό, αν αναλογιστείς ότι η σκέψη δεν ησυχάζει μέχρι να βρει μια τάξη.<br />
Έως τώρα έχεις αντιληφθεί πλήρως την επιτακτική ανάγκη της σκέψης για τάξη. Η τάξη, όπως σωστά θυμάσαι, προϋποθέτει ένα πλαίσιο, ένα χώρο δηλαδή και μια αρμονία. Τα γνωστικά σχήματα του εαυτού αποτελούν το <b>χώρο</b> μέσα στον οποίο οι πράξεις σου αποκτούν νόημα και συνέχεια. Κάθε τι που απειλεί να διαταράξει την αρμονία αυτού του χώρου είτε θα ενσωματωθεί σ' αυτόν με την έντεχνη χρήση της εκλογίκευσης όπως ακριβώς ένα κομμάτι γλυπτού που λαξεύεται για να ταιριάξει με το υπόλοιπο σύνολο, είτε θα θαφτεί βαθιά, τόσο βαθιά ώστε ο ενοχικός αντίκτυπος να μην περνά τον ουδό της συνείδησης. Δεν πρόκειται περί λογοτεχνικής υπερβολής. Το στρες που προκαλεί η λεγόμενη γνωστική ασυμφωνία, η δυσαρμονία δηλαδή ανάμεσα σε μία ή περισσότερες πράξεις και την εικόνα του εαυτού, μπορεί να πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις που να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε ριζική αναθεώρηση των ιδεών του, προκειμένου απλώς ν' απαλλαγεί από αυτό.<br />
Οι ιδέες για τον εαυτό. Τόσο ισχυρές που μπορούν να θρέψουν αισθήματα ικανοποίησης, ηρεμίας, μακαριότητας αλλά και να σε πλημμυρίσουν με απελπισία, άγχος και ματαιότητα. Και τώρα έφτασε επιτέλους η στιγμή να σου κάνω την πιο αισχρή πρόταση που θα μπορούσα. Μέχρι να τελειώσει η αφήγησή μου, θα πετάξεις κάτω την κάρτα μνήμης σου. Θα κλείσεις την κινητή σου συσκευή και θα βάλεις όλα σου τα αρχεία προσωρινά στον κάδο ανακύκλωσης. Θα γίνεις μία κενή επιφάνεια εργασίας. Εάν δεν κάνεις <b>κάθε δυνατή προσπάθεια</b> να εκτοπίσεις το εγώ σου και να ενστερνιστείς την οπτική που θα σου δώσω σ' αυτό το ένα λεπτό, τότε όλος ο χρόνος που αφιέρωσες εδώ μέσα θα αποδειχθεί άσκοπη σπατάλη. Είσαι έτοιμος; Ωραία!<br />
Δεν είσαι Έλληνας. Δεν είσαι ούτε κάποιας άλλης εθνικότητας. Είσαι απλώς ένας άνθρωπος που στέκει πάνω στον πλανήτη γη και αναγνωρίζει ότι η έννοια της πατρίδας νοηματοδοτείται διαφορετικά από κάθε άνθρωπο και φέρει φαντασιακά στοιχεία ώστε να πάρει μια τέλεια κι αρμονική μορφή. Δεν πιστεύεις στο Θεό. Δεν πιστεύεις πουθενά. Θεία Δίκη δεν υπάρχει κι ο κόσμος είναι απλά μια αρένα επιβίωσης. Η ύπαρξή σου καθαυτή είναι ένα εξαιρετικά τυχαίο γεγονός -δίχως καμία απολύτως θεϊκή προαίρεση- καθώς ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων θα μπορούσαν να είχαν γεννηθεί αντί για εσένα όπως η βιολογία και οι πιθανότητες ορίζουν με αυστηρό τρόπο. Ο θάνατος θα είναι το ειρωνικό και οριστικό τέλος σου μετά το δώρο της ύπαρξης που η τύχη σου πρόσφερε γενναιόδωρα. Ο θάνατος είναι η τελική ήττα μέσα σ' αυτή την αρένα που δεν διέπεται από κανέναν υπερβατικό κανόνα. Όσοι ήταν αδύναμοι ή άτυχοι έχουν ήδη φύγει από νωρίς και δεν πρόκειται να επιστρέψουν. Εσύ ο ίδιος, ο οποίος είσαι κάτι τόσο ακαθόριστο και αφηρημένο αυτή την στιγμή θα πάψεις τελικά να υπάρχεις και μαζί με τη συνείδησή σου θα σβήσει και ότι θα έχεις προλάβει να αγαπήσεις. Αν και ο κόσμος έχει απτή μορφή, δεν υπάρχει κάποια δύναμη που να τον νοηματοδοτεί πέρα απ' το νου σου. Αναγνωρίζεις την σχετικότητα και την υποκειμενική φύση των πάντων. Οι στόχοι που βάζεις μπορούν μεν να σε ικανοποιήσουν αλλά δεν μπορούν να σε κάνουν αντικειμενικά άξιο, καθώς είναι οι άνθρωποι και μονάχα οι άνθρωποι αυτοί που ορίζουν την έννοια της αξίας. Οι άνθρωποι θα φύγουν και οι αξίες θα μεταβάλλονται συνεχώς καθώς νέες γενιές θα έρχονται στο προσκήνιο. Όλα τα αξιώματα που φέρεις, όλοι οι τίτλοι δεν είναι παρά κοινωνικά κατασκευάσματα σε ένα ρευστό πλαίσιο, το οποίο μεταμορφώνεται αδιαλείπτως αλλά η περιορισμένη και ασήμαντη χρονικά ύπαρξή σου δεν σου επιτρέπει να αντιληφθείς καθαρά. Ακόμη κι αν το όνομά σου καταφέρει να επιβιώσει για κάποιο καιρό, θα σπιλωθεί και θα επανερμηνευθεί με βάση τις ανάγκες του νέου κόσμου. Η αληθινή σου ποιότητα θα έχει χαθεί και τ' όνομά σου, το μοναδικό δηλαδή κατάλοιπο της ύπαρξής σου θα εκπορνευτεί μέσα σε ρητορείες και καθημερινές τελετουργίες, τετριμμένες ανθρώπινες συνήθειες όπως η εξύμνηση των προγόνων. Με άλλα λόγια, δεν είσαι τίποτα παραπάνω από μια στιγμιαία έκλαμψη συνείδησης που γεννήθηκε και θα σβήσει με τραγικό τρόπο στο χάος του σύμπαντος.<br />
Και τώρα μπορείς να τρέξεις το αρχείο του backup και να εγκαταστήσεις ξανά τα προγράμματα, να κάνεις restore όλους τους φακέλους και να δώσεις μια τάξη στην ζωή σου. Όμως οφείλω προτού κλείσω να δώσω μια εξήγηση διότι ως τώρα υπήρξα μάλλον ασαφής.<br />
Η ανθρώπινη σκέψη απεχθάνεται την αταξία. Ψάχνει καταφύγιο μέσα σε γνωστικά σχήματα, μέσα σε κατασκευασμένες ιδέες και συμβολισμούς ώστε να απαλλαγεί από το αφόρητο αίσθημα που προκαλεί το χάος. Η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα είναι σήμερα δύο χαρακτηριστικοί τρόποι αποφυγής του υποκειμενισμού, ανεξάρτητα από το εάν η αποφυγή αυτή υπήρξε ιστορικά παράγοντας σύστασής τους ή όχι. Σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση, μπορούμε να πούμε ότι η έννοια του Έλληνα ή του Χριστιανού είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες με την έννοια της ταυτότητας και κατ' επέκταση του εαυτού. Είναι μάλιστα, όπως κάθε έννοια του εαυτού, εξωραϊσμένες, ώστε να εξυπηρετούν τους κανόνες της αρμονίας. Κάθε ιστορικό γεγονός που αντιβαίνει στις αρχές της αρμονίας είτε εκλογικεύεται και ενσωματώνεται σ' αυτές είτε, εάν αυτό δεν είναι εφικτό, αποσιωπάται. Με το φιλτράρισμα κάθε μελανής σελίδας, ο άνθρωπος γίνεται εκφραστής μιας ιδέας που έχει πλέον εκλάβει ιερές διαστάσεις. Οι συμβολισμοί τότε, οι οποίοι αντιπροσώπευαν παράλληλα κάποιες αρχές κοινωνικής συνύπαρξης, αρχίζουν και μετατρέπονται σε σύμβολα, τα οποία λατρεύονται περισσότερο ως είδωλα· παύουν να είναι πια προεκτάσεις πραγματικών καταστάσεων. Τα εκλεπτυσμένα αυτά σύμβολα αντιπροσωπεύουν ιερές αρετές και η λατρεία τους δίνει στο άτομο την αίσθηση ότι γίνεται κομμάτι αυτής της ιερότητας. Όταν το άτομο αισθανθεί μέρος της ιερότητας, θωρακίζεται από το αίσθημα χάους, απαλλάσσεται απ' τον <i>λανθάνοντα</i> φόβο ότι η ζωή του δεν έχει κανένα σκοπό και το ίδιο καμιά αξία. Η απουσία σχημάτων του εαυτού με ιερά χαρακτηριστικά, ιδιότητες δηλαδή που προσδίδουν με δογματικό τρόπο μια επίπλαστη αντικειμενικότητα στην ύπαρξη, γίνεται πιο τρομακτική και από την κατάσταση γνωστικής ασυμφωνίας. Έτσι λοιπόν, η υιοθέτηση ιερών συμβόλων γίνεται <b>ανάγκη</b>.<br />
Φυσικά, το άτομο που επικαλείται συχνά την εθνική, θρησκευτική ή οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα, δεν παραδέχεται ότι το κάνει από ανάγκη, ενδεχομένως μάλιστα να μην βρίσκεται σε θέση να το συνειδητοποιήσει. Αντιθέτως, ονομάζει το κίνητρο της πράξης του ως αγάπη. Όμως η αγάπη δεν είναι κάτι που προκύπτει τόσο αβίαστα. Η αγάπη απαιτεί εγρήγορση και συνεχή προσπάθεια κατανόησης. Ένας εξιδανικευμένος συμβολισμός, αποστειρωμένος από αντιφατικές πραγματικότητες, είναι περισσότερο πάθος που προκύπτει από την ανάγκη εύρεσης ταυτοτήτων και την απόκτηση αξίας. Ακόμη περισσότερο, η αγάπη δεν μπορεί να συνυπάρξει με την ανάγκη. <i>"Παραδόξως, η ικανότητα του να ζει κανείς μόνος είναι η προϋπόθεση για την ικανότητα να αγαπάει"</i> είχε πει ο Έριχ Φρομ θέλοντας να τονίσει ακριβώς αυτό. Είναι ένα παραδοσιακό λάθος της σύγχρονης εποχής να συγχέουμε την ανάγκη για τρυφερότητα, σεξουαλική επαφή ή συντροφιά με την επιθυμία να αγαπήσουμε. Την αγάπη δεν συντηρεί η ανταπόδοση. Είναι μια ενεργητική και άνευ όρων προσφορά που θρέφει η ανιδιοτέλεια. Ωστόσο, στη σημερινή σχέση μεταξύ ατόμου και πατρίδας, θρησκείας, ομάδας κτλ βλέπουμε συχνά το άτομο προσκολλημένο στον συμβολισμό, διότι η σχέση αυτή του εξυπηρετεί την ανάγκη να ερμηνεύσει τον εαυτό του και ν' απαλλαγεί απ' την υπαρξιακή του ανασφάλεια. Για καλό ή για κακό όμως, η συνειδητοποίηση της υποκειμενικότητας που διέπει την ανθρώπινη φύση και η κοπιώδης προσπάθεια να αντιληφθούμε τον κόσμο με όσο το δυνατό πιο αντικειμενικούς όρους, αφήνοντας στην άκρη κατά διαστήματα τους συμβολισμούς που έχουμε υιοθετήσει, είναι ο μοναδικός τρόπος για να αγαπήσουμε αληθινά. Διότι η αγάπη απαιτεί άτομα απαλλαγμένα από ανασφάλειες. Άτομα που αντέχουν να ζουν ελεύθερα και μπορούν αν χρειαστεί να αγκαλιάσουν το χάος. Ειδάλλως, ο δέκτης, είτε αυτός ακούει σε ανθρώπινο όνομα, είτε σε αφηρημένη έννοια, γίνεται απλά ένα αντικείμενο, μια θεραπεία στη δική μας ανασφάλεια που μεταφράζουμε κατ' ευφημισμό ως αγάπη. Το κουδούνι μόλις χτύπησε. Κοιτάς τριγύρω σου και βλέπεις ότι όλα τα θρανία έχουν αδειάσει εδώ και ώρα. Ήμασταν μόνο εμείς οι δυο, όλο αυτό το διάστημα. Κι αφού μου έκανες την τιμή να φτάσεις ως εδώ, ανεξαρτήτως του αν συμφωνείς μαζί μου, εγώ οφείλω τουλάχιστον να σε προτρέψω τώρα να σηκώσεις το χέρι. Επέτρεψέ μου όμως πρώτα να κλείσω με ένα ρητό του αγαπημένου μου συγγραφέα, που ακούει φυσικά στο όνομα Αλμπερ Καμύ.<br />
<div style="text-align: center;">
"Αγαπώ υπερβολικά την χώρα μου για να είμαι εθνικιστής"</div>
<br />
<b><br /></b>
<b><br /></b><br />
<div style="text-align: left;">
<b><b> </b><i><a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a></i></b></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-43673181774308095082018-02-04T17:06:00.000+03:002018-02-04T17:07:07.013+03:00Για το Μίκη<iframe width="510" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/8-U1hzkL44A?ecver=1" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen></iframe>Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-83421373711463095112017-11-25T19:16:00.000+03:002017-12-17T03:51:40.625+03:00Τσακισμένη σελίδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Άχρωμη γαλήνη<br />
όπως ο θόρυβος της ταραγμένης πόλης<br />
όπως ο βαθύς ύπνος.<br />
Ο ίδιος φόβος ευδοκιμεί<br />
στους κατ' επίφαση διχασμένους κόσμους.<br />
Όρθιοι μπροστά σ' έναν καθρέφτη<br />
πιέζουμε όλο και πιο γερά<br />
το ίδιο πανί πάνω στα μάτια μας.<br />
<br />
Δίχως το σπέρμα του πάθους<br />
η φαντασία γεννά αυταπάτες<br />
κι είναι το κάθε αποκύημα ένας προσωπικός θάνατος<br />
στο βωμό μιας λυτρωτικής ερμηνείας.<br />
<br />
Ό,τι ανθίσταται είναι η ουσία.<br />
Ό,τι αναδύεται θα απλώνει μια κυρτή ρυτίδα<br />
πάνω στο υγρό σου αποτύπωμα.<br />
Είσαι μες τις βροχές που κυνηγάς μ' ανόσια δίψα<br />
στον παγωμένο αέρα που μυρίζει αγωνία<br />
στη θλίψη που βαραίνει σαν λάσπη τα πόδια σου<br />
και στις ματωμένες ανταύγειες μιας νεογέννητης αυγής.<br />
<br />
Η διανόηση εδώ γονατίζει σιωπηλή.<br />
Οι ιδέες ουρλιάζουν στην όψη της αφόρητης αλήθειας.<br />
<br />
Αυτό το βιβλίο μετρά τόσες σελίδες<br />
όσες και οι ανάσες μας.<br />
Γράφεται και ξαναγράφεται ως το επόμενο βράδυ.<br />
Κι είναι ο αγώνας μάταιος<br />
μα και μαυγευτικός<br />
όπως η νοσταλγία μιας τσακισμένης σελίδας.<br />
Εκεί που δυο κόσμοι για μια στιγμή αγκαλιάζονται.<br />
<br />
<a href="htpp://anthropini-epanastasi.blogspot.com" target="_blank"> Άγγελος Διδάχος</a></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-68846480830129607912017-10-30T03:05:00.002+03:002017-10-30T03:17:36.249+03:00Περί συμβόλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Το μεγαλύτερο
πλήγμα στην εθνική μας περηφάνια θα ήταν μία μηχανή του χρόνου. Εκεί θα
βλέπαμε τις ακατάλληλες σκηνές με τις προσμείξεις, με διαφορετική συχνότητα σε
διαφορετικά γεωγραφικά τμήματα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Κανείς δεν
μπορεί να επαληθεύσει, ούτε καν να ορίσει γενετικά τον ελληνισμό του. (Και οι
αναφορές στον προπάππου δεν φτάνουν, λυπάμαι). Οπότε ερχόμαστε στο σημείο που
πρέπει να αποδεχτούμε, καλώς ή κακώς, ότι είναι η υιοθέτηση (ορισμένων) κοινών
συμβόλων αυτή που δίνει νόημα στη λέξη «ελληνισμός». Βέβαια, εδώ έρχεται ένα
κονστρουξιονιστικό σφοντύλι (για όσους έχουν μάτια να το δουν) που μας
επισημαίνει ότι τα σύμβολα είναι κατασκευάσματα και μας το χαλάει λιγάκι,
κάνοντας τα πράγματα ακόμη πιο ασαφή. Τα σύμβολα είναι ωφέλιμα στο βαθμό που συνειδητοποιούμε
ότι είναι σύμβολα. Αντικειμενική ιερότητα δεν υφίσταται. Όποιος μπορεί να δει σφαιρικά
τα πράγματα το συνειδητοποιεί. Και με τη σειρά της, η συνειδητοποίηση αυτή
οδηγεί στη διαμόρφωση ενός προοδευτικού και ελευθεριακού εθνικού χαρακτήρα. Εδώ
η σχετικότητα είναι αποδεκτή και συνυπάρχει με τη συλλογικότητα. Αυτή είναι η καταπληκτική
λεπτομέρεια που δυστυχώς λίγοι αντιλαμβάνονται. Λέω δυστυχώς, διότι η αδυναμία
να συλλάβει κανείς πώς είναι δυνατόν η σχετικότητα να συνυπάρξει με τον
συμβολισμό και τις κοινωνικές του προεκτάσεις είναι αυτή που οδηγεί στον
αυταρχισμό. Εκεί δηλαδή που βασιλεύει ο παραλογισμός και τα σύμβολα έχουν πλέον
λάβει θρησκευτική ιερότητα. Εκεί που έχει χαθεί στην ουσία όλο το νόημα του
συμβολισμού και η σημαία έχει μετατραπεί από σύμβολο σε δόγμα. Και έτσι λοιπόν,
διαφορετικοί άνθρωποι που πιστεύουν σε διαφορετικά δόγματα -όλοι με το ίδιο
πάθος και την ίδια ζέση- θα συνεχίσουν να σφάζουν και να σφάζονται, σαν
σύγχρονοι σταυροφόροι, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Γιατί; Διότι, πολύ
απλά δεν είχαν το θάρρος ή (στην χειρότερη) το πνευματικό υπόβαθρο να ορίσουν
τον εαυτό τους και με ανθρώπινους- όχι μόνο εθνικούς- όρους. Όσοι
λοιπόν πραγματικά επιζητούν ειρήνη και συνύπαρξη, μιλώντας φυσικά πρωτίστως σε εθνικό
και όχι παγκόσμιο επίπεδο, οφείλουν να αμφισβητήσουν την ιερή διάσταση των
συμβόλων -όσο επίπονο και τρομακτικό κι αν είναι αυτό ψυχολογικά- και να
προσδώσουν σε αυτά μια νέα εννοιολόγηση, ανοιχτή στην ποικιλομορφία και
προσανατολισμένη προς ένα συλλογικό όραμα.<o:p></o:p></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-87232420645892053112017-10-17T22:17:00.001+03:002018-02-12T03:34:46.595+03:00Να ζει κανείς; Γιά(τι) να μη ζει; Δεν το κατάλαβα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η πρώτη εντύπωση παίζει πάντοτε μεγάλο ρόλο αν επιδιώκεις να μπεις στο επίκεντρο της προσοχής. Ιδιαίτερα εάν σκοπεύεις να αναπτύξεις γραπτά μια σκέψη -όπου περιορίζεις αυτομάτως το μέγεθος του φιλοθεάμονος κοινού- η αρχική πρόταση πρέπει να προκαλεί έντονη περιέργεια ή τέρψη. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα όταν θέλεις να αναπτύξεις ένα θέμα πάνω στο οποίο οι άνθρωποι δεν θέλουν να στοχάζονται, όπως αυτό που θα αναφερθεί προσεχώς. Ωστόσο, εάν έχεις γράψει ήδη τέσσερις περιόδους και έχεις καταφέρει να διατηρήσεις την προσοχή του αναγνώστη, δίχως ουσιαστικά να έχεις διατυπώσει τίποτα το ουσιώδες, τότε επιτρέπεται να προχωρήσεις στο θέμα ταμπού όπου στην προκειμένη ακούει στη λέξη αυτοκτονία.<br />
<br />
Είναι η αυτοκτονία ταμπού; και γιατί άραγε να συνεχίσω να διαβάζω αυτό το κακογραμμένο κείμενο -το οποίο παρεμπιπτόντως τοποθετεί την θεματική του περίοδο στην δεύτερη παράγραφο- εφόσον το ζήτημα της αυτοκτονίας δεν θα μου προξενήσει χαρά, παρά μόνο μελαγχολία; Στην πραγματικότητα μπορούμε να εκλάβουμε την δεύτερη ερώτηση ως απάντηση στην πρώτη. Τη σήμερον ημέρα, ο ορισμός του ταμπού περιλαμβάνει και μια ψυχολογική, εκτός από ηθική διάσταση. Με απλούστερα λόγια, δεν είναι ανάγκη ένα ζήτημα να είναι ηθικά προσβλητικό ώστε να πεθάνει πάνω στη γέννησή του κατά την διάρκεια μιας συζήτησης. Μπορεί να έχει την ίδια ακριβώς κατάληξη εάν εκλαμβάνεται ως δυνητικά επικίνδυνο για την διατήρηση της πνευματικής ησυχίας μας. <i>Γιατί λοιπόν να διαταράξουμε αυτή τη ψυχική ισορροπία και να αφήσουμε το στυγνό ρεαλισμό να μαγαρίσει με άγχος την καθημερινότητα, που με τόσο κόπο άλλωστε διαμορφώσαμε;</i> Η απάντησή μου είναι κατηγορηματική : <i>διότι ο στοχασμός πάνω σε ζητήματα που είναι φαινομενικά αδιέξοδα και καταθλιπτικά μπορεί να οδηγήσει σε ένα ανώτερο επίπεδο αντίληψης και κατά συνέπεια να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός ευρύτερου και πλουσιότερου εννοιολογικά οπτιμισμού. </i>Για να το θέσουμε πιο απλά, στην διατύπωση "<i>Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι</i>" η απάντηση είναι : <i>Ναι, μακάριοι, στο βαθμό όμως που είναι ικανοί να ορίσουν την μακαριότητα.</i><br />
<br />
Η βαθιά υπαρξιακή ανησυχία που προκαλεί το ζήτημα του "νοήματος της ζωής" και της αυτοκτονίας, μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει στην κατασκευή μιας πιο εκλεπτυσμένης αλλά και συνεκτικής θεώρησης της ζωής. Θα μπορούσαμε να πούμε επομένως ότι η διείσδυση στο άδυτο του παραλόγου μπορεί να δώσει στη ζωή μας άλλη διάσταση!<br />
<br />
Τι είναι ακριβώς σημαίνει το παράλογο; Το παράλογο(absurdity) είναι ένα δάνειο από τη θεωρία του υπαρξισμού που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τη συνειδητοποίηση ότι η ζωή μας δεν έχει κανένα απολύτως αντικειμενικό νόημα. Ακόμη περισσότερο, το παράλογο είναι η αντίφαση ανάμεσα στη συνειδητοποίηση αυτή και την πραγματικότητα, το γεγονός δηλαδή ότι συνεχίζουμε να υπάρχουμε -και να διαβάζουμε κείμενα αμφιβόλου ποιότητας- αν και δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε. Δυστυχώς η έκταση του κειμένου αυτού δεν φτάνει για να αποδείξει την ανυπαρξία ενός αντικειμενικού νοήματος στη ζωή. Ακόμη περισσότερο, δεν θα έφταναν όλα τα συγγράμματα επιστήμης, όλα τα αδιαμφισβήτητα πορίσματα σχετικά με τον καταλυτικό ρόλο της τυχαιότητας, για κάποιον που αρνείται πεισματικά να απαγκιστρωθεί από έναν "αντικειμενικό" σκοπό. Ο σκοπός αυτός έχει κατά βάθος θρησκευτικό περιεχόμενο, ακόμη και αν ο εκφραστής του ισχυρίζεται το αντίθετο. Πίσω από την ιδέα ότι "κάτι" <i>πρέπει </i>να τελεστεί και ότι η ζωή μας <i>πρέπει</i> να προσαρμοστεί με τρόπο που να εξυπηρετεί αυτό το "κάτι" λανθάνει ένα ισχυρό θρησκευτικό υπόβαθρο. Ο όρος θρησκεία δεν περιορίζεται εδώ στα συμβατικά θρησκευτικά πιστεύω αλλά συμπεριλαμβάνει κάθε μορφή προσωπικής δογματικής πίστης. Η ιδέα ότι κάτι είναι επιβεβλημένο από μια ανώτερη δύναμη - είτε αυτή ορίζεται ως Θεός είτε όχι- και γι' αυτό ακριβώς πρέπει να πραγματωθεί, είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια απόδοσης αντικειμενικού νοήματος στη ζωή. Είναι, επαναλαμβάνω, μια βαθιά θρησκευτική θεώρηση της ζωής. Η θρησκεία επομένως, με τον ευρύτερο όρο της, εκλαμβάνεται ως το μόνο στήριγμα μέσα στο χάος της αβεβαιότητας και συχνά οι άνθρωποι παραδέχονται εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι η χρησιμότητα της θρησκείας ο κύριος λόγος για τον οποίο την ενστερνίζονται.<br />
<br />
Ας εικάσουμε ότι ορισμένοι από εσάς συνεχίζετε να διαβάζετε για τους δικούς σας προσωπικούς λόγους αυτό το ομολογουμένως περίεργο και κάπως μεταμοντέρνο στη δομή του κείμενο και ας προχωρήσουμε επιτέλους στο (δεύτερο!) κύριο θέμα του. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αποδέχεστε, ή τουλάχιστον αναγνωρίζετε την πιθανότητα ότι η ζωή που ζείτε στερείται αντικειμενικού νοήματος. Γιατί συνεχίζετε να ζείτε; Κι άντε καλά εσείς μπορεί να έχετε τους λόγου σας, γιατί όμως ο συγγραφέας συνεχίζει να ζει;<br />
<br />
Αυτό που προικίζει με νόημα τη ζωή, είναι ουσιαστικά η συνειδητοποίηση της ανθρώπινης ελευθερίας. Η ελευθερία αυτή απορρέει με τη σειρά της από τη συνειδητοποίηση της ανυπαρξίας ενός αντικειμενικού σκοπού. Εάν πράγματι υπήρχε ένας αντικειμενικός σκοπός που έπρεπε να επιτελέσουμε, τότε θα ήμασταν σκλάβοι αυτού του σκοπού. Δεν θα υπήρχε περιθώριο απειθαρχίας. Η ζωή τότε γίνεται μονότονη, διότι η ενόρμηση για προσωπική δημιουργία καταπνίγεται κάτω απ' την υποχρέωση πραγματοποίησης μίας επιταγής. Η ευλογία του ανθρώπου, είναι ότι έχει τη δυνατότητα να θέσει τους προσωπικούς του στόχους, να κατασκευάσει τα προσωπικά του σχέδια. Ακόμη και αν η ελευθερία αυτή περιορίζεται εν μέρει λόγω των υποσυνείδητων σκέψεων που ρυθμίζουν σε υπολογίσιμο βαθμό τη συμπεριφορά, έχουμε πάλι έναν αξιοσημείωτο βαθμό ευελιξίας. Έχουμε τη δυνατότητα να στοχαστούμε πάνω στις συμπεριφορές μας, να βγάλουμε συμπεράσματα για εμάς παρατηρώντας τες και τέλος να τις μεταβάλλουμε. Επιπλέον, δεδομένου ότι η θεωρητική ύπαρξη ενός επιβεβλημένου σκοπού θα προκαλούσε -σε άλλη ίσως περίπτωση- ένα αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης, η εκπλήρωση αυτού του σκοπού θα ήταν στην πραγματικότητα ανεπιθύμητη. Πράγματι, λαμβάνοντας υπόψην ότι κάθε σκοπός έχει ένα τέλος (όπως αυτό όμορφα αντικατοπτρίζεται στην αρχαιοελληνική έννοια του "τέλους"), τι θα μας ωθούσε στην εκπλήρωση αυτού του σκοπού, εφόσον η ικανοποίηση που απορρέει από την υπηρέτησή του, έπαυε να υπάρχει;<br />
<br />
Ευτυχώς ο άνθρωπος έχει μια ασίγαστη επιθυμία για εξερεύνηση και πειραματισμό. Η ανθρώπινη απληστία, παρά τις καταστροφικές συνέπειες στις οποίες μπορεί να οδηγήσει πολλές φορές, είναι και αυτή κομμάτι της ευλογίας που μας έχει δοθεί από τη φύση. Ο άνθρωπος δεν επαναπαύεται με την επίτευξη ενός στόχου. Παρά την απερίγραπτη αίσθηση ολοκλήρωσης που χαρακτηρίζει μια στιγμή μεγάλης επιτυχίας, ο οργανισμός αργά ή γρήγορα επανέρχεται στην αρχική κατάσταση ισορροπίας και έπειτα ακολουθεί το κυνήγι κάποιου νέου στόχου. Η επίγνωση της έλλειψης αντικειμενικότητας ενός στόχου δε μετριάζει το πάθος της επιδίωξης. Αντιθέτως, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, χαρίζει στον άνθρωπο ένα αίσθημα ελευθερίας και εντείνει την ζωτικότητα αυτής της επιδίωξης. Θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραβάλει ότι ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να θέτει συνεχείς στόχους και άρα είναι δέσμιος της ανάγκης του για δημιουργία και εξερεύνηση. Από μια ανθρώπινη σκοπιά όμως το επιχείρημα αυτό χάνει τη δύναμή του, καθώς το άτομο αναπτύσσεται και επωφελείται μέσα από την διαδικασία της επιδίωξης των στόχων του. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι αρκετά ευέλικτο ώστε να εκφράσει την ανάγκη του για δημιουργία με διαφορετικούς τρόπους. Η ανάγκη λοιπόν σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ένα αέναο κίνητρο με αναρίθμητες δυνατότητες έκφρασης, δίχως να χαρακτηρίζεται από μια συγκεκριμένη και αυστηρά ορισμένη σειρά ενεργειών.<br />
<br />
Ο Αλμπέρ Καμύ, στην προσπάθειά του να περιγράψει τον επαναστατημένο άνθρωπο που παρά τη συνειδητοποίηση του παραλόγου συνεχίζει να ζει και να αγωνίζεται, έκανε μνεία στο μύθο του Σισύφου. Η ζωή χαρακτηρίζεται από αμέτρητες δυσκολίες και εμείς πράγματι, καλούμαστε να βάλουμε κάπως τάξη σε αυτό το χάος, να βρούμε το δικό μας πάτημα. Οι θεοί τιμώρησαν τον Σίσυφο επιβάλλοντας του να σπρώχνει αιώνια έναν βράχο ως την κορυφή ενός βουνού. Κάθε φορά που έφτανε στην κορυφή, ο βράχος ξανακυλούσε κάτω κι ο Σίσυφος έπρεπε από την αρχή να ξεκινήσει την κοπιαστική ανάβαση. Με βάση τη σκοπιά του -κάπως πετυχημένου πια για να φτάσατε ως εδώ- συγγραφέα<span style="font-size: xx-small;"><b>*</b></span>, ο βράχος αυτός είναι τα πάθη και οι κακουχίες που πολλές φορές μοιάζουν ανυπέρβλητες. Όμως υπάρχει μια στιγμή, μια μοναδική κάθε φορά στιγμή, όπου ο Σίσυφος φτάνει στην κορυφή και τότε για λίγο ο βράχος μένει ακίνητος κι εκείνος ατενίζει· ευτυχισμένος. Είναι η στιγμή όπου οι στόχοι μας πραγματώνονται, όπου έχουμε ξεπεράσει τα βάσανά μας και βιώνουμε την χαρά στην πιο αγνή μορφή της. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε αυτό που είπε ο Ηράκλειτος, ότι από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία. Η στιγμή όπου ο Σίσυφος φτάνει στην κορυφή, το αίσθημα που προσφέρει, είναι η απάντηση στην ερώτηση γιατί συνεχίζει κάποιος να ζει και οι προκλήσεις της ζωής είναι μέρος αυτής της απάντησης. Ας μην ξεχνάμε ότι το αίσθημα αυτό είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη σύνθεση μιας σειράς γνωστικών εκτιμήσεων, μνήμης και συναισθημάτων και για το λόγο αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να αναπαραχθεί με την χρήση κάποιου χημικού παρασκευάσματος.<br />
<br />
Θα ήταν όμως άδικο να εξαιρέσουμε όλες εκείνες τις μικρές χαρές που τροφοδοτούν κι αυτές με νόημα τη ζωή. Κατά κάποιο τρόπο, κάθε μια από αυτές μπορεί να θεωρηθεί εξίσου ως το τέλος μιας ακόμη ανάβασης, μια επιβεβαίωση από έναν συνάνθρωπο ή μια ατομική επιβράβευση για αυτό που επιχειρούμε να πετύχουμε ή απλούστατα για αυτό που είμαστε και έχουμε καταφέρει. Τέλος, θα ήθελα να σημειώσω ότι ολόκληρη η επιχειρηματολογία του γιατί ακόμη ζω ήταν μάλλον περιττή. Σε περίπτωση που η ερώτηση αυτή τίθεται όχι από λόγους περιέργειας αλλά από νιχιλιστική σκοπιά, υπονοώντας ότι πρέπει να βάλουμε τέλος στη ζωή μας, τότε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είναι αβάσιμη. Αβάσιμη διότι λαμβάνει ως δεδομένο ότι η ανυπαρξία ενός αντικειμενικού λόγου ύπαρξης συνεπάγεται την αυτοκτονία. Η αυτοκτονία μπορεί να είναι ένα λογικό αποτέλεσμα αυτής της συνειδητοποίησης για κάποιους που δεν κατάφεραν να αντικαταστήσουν τον χαμένο σκοπό με ένα νόημα, ωστόσο δεν είναι φυσικά το αποκλειστικό. Η ερώτηση του <i>γιατί ζούμε</i>, μπορεί να τεθεί από ερευνητική, στοχαστική σκοπιά και όχι από νιχιλιστική, καθώς απορρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα. Ακόμη και αν ισχυριζόμασταν ότι ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει γιατί είναι παράλογο ον, τότε ποιος μας εγγυάται ότι η λογική αυτής της ερώτησης δεν είναι και αυτή παράλογη(μιας και έχει παραχθεί από άνθρωπο);<br />
Εάν λοιπόν την επόμενη φορά κάποιος εξυπνάκιας σας ρωτήσει γιατί συνεχίζετε να ζείτε αφού η ζωή δεν έχει αντικειμενικό νόημα (την ίδια ώρα που το καθίκι αυτό συνεχίζει να ζει!) πείτε του απλά <i>"έτσι!"</i> Και αν επιπλέον σας απαντήσει ότι το έτσι δεν είναι λογικό επιχείρημα, στείλτε του αυτό το κείμενο μπας και κάνω καμιά αναδημοσίευση.<br />
<br />
Εύχομαι να συνεχίσετε να ζείτε και ν' αγκαλιάσουμε όλοι μαζί το παράλογο.<br />
<br />
<a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a><br />
<span style="font-size: xx-small;">* Δεν μιλάμε για τον Καμύ αλλά για εμένα!</span><br />
<br />
<br /></div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-65373021128642891502017-08-19T17:20:00.003+03:002017-08-21T01:53:30.560+03:00Το γυάλινο βάζο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Αφού επιμένεις
τόσο, θα σου αφηγηθώ λοιπόν τη μικρή ιστορία γι’ αυτό το γυάλινο βάζο που κινεί
σε όλους την περιέργεια. Αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα την κρατήσεις μυστική.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν ένα
αυγουστιάτικο Σάββατο, το θυμάμαι καλά διότι μετρούσα αντίστροφα τις μέρες
μέχρι να έρθει εκείνο το απόγευμα. Η σκέψη μου τριγυρνούσε γύρω απ’ το πρόσωπό
του, το οποίο είχα να ανταμώσω καιρό κι εμφανιζόταν κάπως θολό στη μνήμη μου.
Δεν είναι λίγο ειρωνικό; Το γεγονός ότι η εικόνα ενός ανθρώπου ξεθωριάζει τόσο
γρήγορα μέσα στο πέρασμα του χρόνου κι όμως ο αντίκτυπος της αφηρημένης αυτής
φιγούρας μένει μέσα μας αναλλοίωτος. Ένας αντίκτυπος βαθύς κι αδιευκρίνιστος.
Ξέρω, η σκέψη σου προτρέχει. Ήδη έχεις δώσει την συνήθη ερμηνεία για να
εξηγήσεις αυτό που προσπαθώ να σου περιγράψω. Όμως σε διαβεβαιώ ότι κάνεις
λάθος. Εάν υπήρχε η κατάλληλη λέξη, δεν θα δίσταζα να την εκφέρω.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Με θυμάμαι
ντυμένη σ’ ένα ανοιχτό λαδί φόρεμα, τόσο απαλό στην απόχρωσή του που έσμιγε
σχεδόν με το χρώμα του δέρματός μου. Ποτέ μου δεν αγάπησα τα φορέματα, κι όμως
τη μέρα εκείνη φάνταζε τόσο κομψό πάνω μου! Τη μέρα εκείνη θα ορκιζόμουν ότι λατρεύω
τα φορέματα. Θυμάμαι μάλιστα χαρακτηριστικά μία κοπέλα που έστεκε λίγα μέτρα
μακριά μου να φορά κι αυτή ένα φόρεμα με μπλε και άσπρες ρίγες. Κοιταζόταν
συνεχώς στη τζαμαρία ενός μαγαζιού και φέρνοντας το χέρι διακριτικά πίσω απ’
την πλάτη, πίεζε με την τεντωμένη παλάμη τη μέση της, αφήνοντας τις γραμμές του
σώματός της να αναδειχθούν. Οποιοσδήποτε άλλος θα παρεξηγούσε την υπερβολική
συμπεριφορά της, όμως εγώ ήξερα ότι δεν επρόκειτο για εκδήλωση αυταρέσκειας αλλά
για μια προσπάθεια να εξαλείψει το άγχος της. Το ήξερα διότι μπορούσα να
διακρίνω την ταπεινότητα μέσα απ’ τ’ ανήσυχο πρόσωπό της. Τότε, παρατηρώντας τη
συνομήλικη περίπου κοπέλα, άρχισα κι εγώ ξαφνικά να αγχώνομαι. Είχε περάσει ήδη
ένα τέταρτο από τότε που βρισκόμουν στην πλατεία. Ήξερα βέβαια ότι τις
περισσότερες φορές καθυστερούσε στα ραντεβού του. Τι κι αν είχε περάσει τόσος
καιρός, ο άνθρωπος λένε δεν αλλάζει! Όμως ήμουν βέβαιη ότι η καθιερωμένη αυτή καθυστέρηση
σπανίως υπερέβαινε τα δεκαπέντε λεπτά. Σε αντίθεση με την κοπέλα με το ριγέ
φόρεμα και τ’ ανοιχτόχρωμα κόκκινα μαλλιά, δεν είχα την πολυτέλεια να κατασβήσω
την ανησυχία μου χαζεύοντας μπροστά απ’ τον καθρέφτη. Όσο εκείνη θαύμαζε τις
ομολογουμένως θελκτικές πτυχές του σώματός της, εγώ θα εντόπιζα μία σειρά από
ατέλειες που θα έκαναν το άγχος μου να κορυφωθεί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ξέρω και πάλι,
έχεις αρχίσει να απορείς και είναι άλλωστε λογικό. Τόσο εκτενής αφήγηση για μια
ιστορία που αφορά ένα γυάλινο βάζο; Ωστόσο, η μέρα εκείνη είναι τόσο έντονα
χαραγμένη στη μνήμη μου που κάθε λεπτομέρεια ζωντανεύει πάνω στην αφήγηση! Αν
θες λοιπόν να μάθεις τι συνέβη, είσαι υποχρεωμένη ν’ ακολουθήσεις τη ροή της
σκέψης μου. Άλλωστε, μονάχα μια ζωηρή αναπόληση μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία
μιας αφήγησης. Έστρεψα το βλέμμα μου λοιπόν προς τους περαστικούς κι άφησα την
σκέψη μου να περιπλανηθεί μαζί τους. Μου είχε μάθει πριν χρόνια εκείνο το
παιχνίδι που για κάποιο λόγο συνέχισα να παίζω παρόλο που μερικές φορές γινόταν
ψυχοφθόρο. Βλέποντας έναν άνθρωπο, ένα ζευγάρι ή ακόμη και μια παρέα ατόμων,
έβγαζα μια ιστορία, εν μέρει βασισμένη στην παρατήρησή μου αλλά κυρίως στην
φαντασία μου. Γιατί ψυχοφθόρο; Διότι απλούστατα μετά από ένα σημείο είχα
συνειδητοποιήσει ότι η δημιουργικότητά μου ήταν περιορισμένη. Αδυνατούσα να
κατασκευάσω μια διαφορετική για τον καθένα ιστορία. Άλλοτε οι ιστορίες ήταν
σχεδόν ολόιδιες κι άλλοτε διαφορετικές όμως ακόμη και τότε διατρέχονταν από
κάποια κοινά μοτίβα. Ένας μεσήλικας που περπατά σκυθρωπός κι αναστοχάζεται
μετανιωμένος μια λάθος του επιλογή, μια έφηβη κοπέλα, άγνωρη ακόμη με τον
έρωτα, η οποία θα γυρίσει πικραμένη σπίτι ενώ καθεμιά από τις φίλες της θα
συναντήσει σε λίγη ώρα το ταίρι της, ένας υπερήλικας σε καροτσάκι ο οποίος
επιβίωσε στον πόλεμο λόγω έλλειψης ηρωισμού κι ένα βαθύ αίσθημα ενοχής τον
συντροφεύει εδώ και δεκαετίες, ένας νεαρός άντρας που μόλις βρήκε δουλειά σε
μια καλή εταιρεία και κατευθύνεται προς κάποιο μαγαζί με ακριβά ρούχα προτού
βγει ραντεβού με τη μέλλουσα σύζυγό του, ανακοινώνοντάς της τα ευχάριστα νέα.
Όσο ξεχωριστές κι αν φάνταζαν οι ιστορίες μου, γρήγορα ανακάλυψα ότι είχαν
κοινή αφετηρία. Κι αυτή δεν ήταν άλλη απ’ τη διάθεσή μου, μασκαρεμένη φυσικά
μέσα από περίπλοκες περιστάσεις και συμβολικές ενέργειες. Ευτυχία, προσδοκία,
φόβος, απώλεια, μοναξιά, ενοχή. Πίσω απ’ τις χιλιάδες διηγήσεις, οι τίτλοι ήταν
επιεικώς μετρημένοι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
«Θα φτάσεις σ’ ένα αδιέξοδο» μου είχε πει
«και τότε θα πρέπει να ξεπεράσεις την φαντασία σου.» Κι όταν τον ρώτησα πώς θα
το κάνω εκείνος μου αποκρίθηκε «δεν θέλει σκέψη.» Ύστερα από καιρό κατάλαβα τι
εννοούσε. Είναι οι εμπειρίες εκείνες που προικίζουν την φαντασία. «Να κλέβεις
συνεχώς χρώματα απ’ τη γη και να τα’ απλώνεις στον ουρανό» μου έλεγε. Έτσι
λοιπόν, μέσα απ’ αυτό το παιχνίδι άντλησα δύο πολύ σημαντικά διδάγματα. Πρώτον
: ότι η φαντασία περιορίζεται αλλά και εμπνέεται από τις ατομικές μας εμπειρίες.
Δεύτερον, και εμμέσως συναγόμενο εκ του πρώτου : ΖΗΣΕ! Κι όσο
λοιπόν ζούσα, τα όνειρά μου έπαιρναν πιο σαφή μορφή. Δεν ήμουν πια δέσμια τους αλλά
δημιουργός τους. Μία δημιουργός που πρώτα απ’ όλα, είχε πολλά να ζήσει και να
μάθει. Ίσως αυτός να ήταν κι ο λόγος που βρισκόμουν εκείνο το Σάββατο στην
πλατεία. Επίσης ειρωνικό, δε συμφωνείς; Θυμάμαι με τόση καθαρότητα τα γεγονότα
που διαδραματίστηκαν τη μέρα αυτή, κι όμως δεν είμαι ακόμη σίγουρη γιατί
βρισκόμουν εκεί.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Έχεις δίκιο. Η μνήμη σου δεν σ’ απατά. Τον
καιρό εκείνο ήμουν ευτυχισμένη. Γι’ αυτό και δεν είχα μιλήσει σε κανέναν για τη
συνάντηση που είχαμε κανονίσει. Ήξερα πως όλοι θα την θεωρούσαν εντελώς παράλογη
και το λιγότερο που θα έκαναν ήταν να με κατακρίνουν. Μην ανησυχείς, καταλαβαίνω
ότι επαναλαμβάνεις την ερώτηση από απορία δίχως να διακατέχεσαι από επικριτική
διάθεση. Όμως παράφρασες τα λόγια μου κάνοντας ένα σημαντικό λάθος. Ποτέ μου
δεν ανέφερα τη λέξη «ολοκλήρωση». Η ευτυχία δεν αρκεί, χρειάζονται πολλά
παραπάνω. Όχι, δε νομίζω ότι η πρόταση αυτή υποδηλώνει απληστία. Όμως θα συμφωνήσω
ότι υπήρχε κάποια δόση απληστίας στην συμπεριφορά μου. Επιζητούσα διαφορετικά
πράγματα από διαφορετικούς ανθρώπους. Κι η διαρκής αγωνία να κρατήσω τους ανθρώπους
αυτούς κοντά μου με καθιστούσε κάτι σαφώς λιγότερο από «ολοκληρωμένη». Ίσως ο
λόγος της παρουσίας μου εκεί να γίνεται τώρα και για τις δυο μας πιο ξεκάθαρος.
Τι πράγμα; Αν πίστευα ότι εκείνος μπορούσε να μου προσφέρει όλα όσα ήθελα; Φυσικά
και όχι. Είχε φροντίσει ο ίδιος, βλέπεις, να μου το διευκρινίσει πριν χρόνια
λέγοντας μου ότι η ολοκλήρωση είναι προσωπική υπόθεση. Ακόμη συλλογίζομαι τα
λόγια του. Είναι στιγμές που αποδεικνύονται τόσο σοφά κι αληθινά μα και στιγμές
που μοιάζουν τόσο ανούσια και ψεύτικα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ναι, νομίζω πως έφτασε η ώρα να επιταχύνω
λιγάκι την αφήγησή μου. Άλλωστε αναλώθηκα υπερβολικά σε σκέψεις. Είχαν περάσει
άλλα δέκα λεπτά κι η αγωνία μου όπως φαντάζεσαι είχε κορυφωθεί. Μόνη μου ίσως
ανακούφιση, το γεγονός ότι δεν ήταν μόνο το δικό μου ραντεβού αυτό που είχε
καθυστερήσει. Η κοπέλα με το ριγέ φόρεμα, κατάχλομη πια, έριχνε μια ματιά στο
κινητό της κάθε μισό λεπτό ενώ μια τρίτη γυναίκα λίγο πιο μακριά στριφογύριζε νευρικά
απ’ την αδημονία της σαν αγρίμι μέσα σε κλουβί. Γιατί δεν σηκώθηκα να φύγω;
Ίσως η αναμονή να ήταν απλώς το τίμημα, αν και ποτέ του ως τότε δεν είχε εμφανίσει
την παραμικρή ένδειξη εκδικητικότητας. Βεβαίως και προσπάθησα να του
τηλεφωνήσω, όμως το κινητό του ήταν κατειλημμένο και μια σειρά από αναπάντητες
θα μαρτυρούσε την αγωνία μου. Ήμουν πολύ περήφανη βλέπεις. Κατά κάποιο τρόπο, η
περηφάνεια αυτή με εμπόδιζε απ’ το να αποχωρήσω. Ναι, βρισκόμουν πλέον στη
χειρότερη θέση άμυνας, οποιαδήποτε απόφαση κι αν έπαιρνα θα πλήγωνε τον εγωϊσμό
μου. Ύστερα από πέντε περίπου λεπτά η τρίτη γυναίκα μας προσπέρασε με
ταχύ βήμα εγκαταλείποντας βιαστικά το μέρος. Στρέψαμε κι οι δυο τη ματιά μας πάνω
της, συμπονώντας την σιωπηλά για την απόρριψη που μόλις είχε βιώσει. Δεν είχε
κάνει παραπάνω από είκοσι μέτρα, όταν ένας άντρας στάθηκε απότομα μπροστά της και
της έδωσε ένα λουλούδι. Τότε εκείνη μαρμάρωσε για κάμποσα δευτερόλεπτα κι
ύστερα, με σπασμωδικές κινήσεις, ενδεικτικές της αμηχανίας που την κατέβαλλε,
έριξε το λουλούδι στο πεζοδρόμιο κι άρχισε να το τσαλαπατά με το πόδι της. Κοιταχτήκαμε
για μια στιγμή με την κοπέλα με το ριγέ φόρεμα και είμαι σίγουρη ότι τότε
σκεφτήκαμε από κοινού πως θα μπορούσαμε να ήμασταν κι εμείς στην ίδια ακριβώς θέση.
Δεν υπήρχε τίποτα επιλήψιμο στη συμπεριφορά εκείνης της γυναίκας. Ή τουλάχιστον
έτσι νομίζαμε, διότι στη συνέχεια διαπιστώσαμε ότι ο άντρας εκείνος δεν ήταν
παρά ένας ευγενικός πλανόδιος που κρατούσε δυο εναπομείναντα τριαντάφυλλα στα
χέρια του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Πλησίασε πρώτα την κοπέλα με τα πυρόξανθα
μαλλιά κι όταν της έδωσε το τριαντάφυλλο, ένα μικρό χαμόγελο δραπέτευσε από τ’
ανήσυχα χείλη της. «Αυτό είναι από τον Αργύρη» της είπε με μειλίχια φωνή κι
εκείνη τον κοίταξε αποσβολωμένη. Ύστερα έστρεψε το βλέμμα της πάνω μου, ενώ το δεξί
της χέρι που κρατούσε το τριαντάφυλλο έτρεμε πλέον ασυγκράτητα. Ο πλανόδιος προχώρησε
και στάθηκε μπροστά μου, προσφέροντας μου το τελευταίο και πιο μικρό
τριαντάφυλλο. «Από τον Αργύρη» μου είπε χαμογελαστός και κατηφόρισε την πλατεία
προτού χαθεί στο λιμάνι. Όταν πια έπαψα να τον κοιτώ και γύρισα το βλέμμα στ’
αριστερά μου, το κόκκινο τριαντάφυλλο της κοπέλας βρισκόταν στο πάτωμα κι
εκείνη είχε εξαφανιστεί. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Θα μπορούσα να δικαιολογήσω σχεδόν κάθε του πράξη. Γνώριζες ότι υπήρχε ένας
σοβαρός λόγος πίσω από κάθε ενέργειά του, ακόμη κι αν κάποιες φορές δεν μπορούσες να τον αντιληφθείς. Ήταν πάντοτε διακριτικός, μετρώντας προσεκτικά τα λόγια και τις κινήσεις του. Ακόμη και όταν
προσέγγιζε το κορμί μου, το έκανε με κάποιο σεβασμό αν και δεν κρύβω να σου πω
πως τούτο κάπως με ενοχλούσε. Όμως εκείνη η πράξη ήταν η πιο αισχρή μορφή ταπείνωσης,
συνοδευόμενη από μια αβρή κι αβάσταχτη ειρωνεία. <o:p></o:p></div>
Ακριβώς, αυτό το μικρό κλαρί που βλέπεις
μες το γυάλινο βάζο έφερε κάποτε πάνω του ένα πορφυρό τριαντάφυλλο. Για κάποιο
λόγο δεν μπόρεσα να το πετάξω απ’ τα χέρια μου. Έτσι λοιπόν το εναπόθεσα εδώ,
δίπλα απ’ το παράθυρο, σαν υπενθύμιση ότι ακόμη και το όμορφο έχει ανάγκη την
προσοχή μας για να παραμείνει όμορφο.<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<o:p></o:p><br />
<br />
<b><a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank"> Άγγελος Διδάχος</a></b></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2621852819170395703.post-87427389163409603062017-08-18T19:30:00.000+03:002019-01-12T17:45:09.601+03:00Για κλείσιμο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Παραθέτω το τελευταίο κομμάτι απ' τη νουβέλα που γράφω και θα αργήσω -εαν ποτέ καταφέρω- να δημοσιεύσω.<br />
<br />
«<i>Υπάρχει αγάπη που να μη γονατίζει στο ολοένα αυξανόμενο άχθος του χρόνου; Το πάθος μας σβήνει αδιόρατα σαν τις χλομές ανταύγειες του γέρματος που αιμορραγούν στο μισοσκότεινο ουρανό. Στην αρχή, μία ακόρεστη δίψα παιδεύει τα χείλη μας. Μέσα απ’ τη λάμψη δυο ματιών τα όνειρά μας θαρρεύουν και ανθίζουν σαν δέντρα που ορθώνονται απ’ το σκοτάδι. Η ζωή μοιράζεται, η έννοια του εαυτού μεγαλώνει κι εξαλείφεται κι εμείς πορευόμαστε γεμάτοι ευτυχία ένα μονοπάτι που ορκιζόμαστε ότι δεν θα τελειώσει. Βαθιά όμως μέσα μας, καθώς οι μήνες και τα χρόνια περνούν, ξέρουμε ότι κάτι λιγοστεύει. Η ανθισμένη αλυσίδα που δένει τις καρδιές μας σιγά σιγά μαλακώνει. Δεν μπορούμε να το δούμε αλλά μπορούμε να το αισθανθούμε, όπως ακριβώς αισθανόμαστε το σκοτάδι να απλώνεται κοιτάζοντας εκείνο το γέρμα, ανήμποροι να αλλάξουμε το παραμικρό μπροστά στις αδυσώπητες δυνάμεις της φύσης.</i><br />
<i> Οι άνθρωποι μαγεύονται από το φως των διαττόντων αστέρων. Αφήνουν την φαντασία τους να προσδεθεί στο κατάρτι ενός ουράνιου μετεωρίτη και ρεμβάζουν την πύρινη χαίτη του σαν ταξιδιώτες που χαζεύουν από την πρύμνη τον αφρό της θάλασσας. Κάθε ταξίδι όμως που αφορμάται από τη θύελλα της έξαψης είναι χρεωμένο με ένα πρόωρο τέλος. Τα φλεγόμενα άστρα κομματιάζονται και τα όνειρά μας ξεψυχούν με οδύνη πάνω στα αιχμηρά βράχια της πραγματικότητας. Κι εμείς, σαν τραγελαφικές φιγούρες, πηδάμε από άστρο σε άστρο, από άνθρωπο σε άνθρωπο για να γλιτώσουμε τον πόνο της πτώσης και της μοναξιάς.</i><br />
<i> Έπαψα να θαμπώνομαι από τη βροχή των άστρων. Γύρισα το βλέμμα στο φεγγάρι και τότε πλημμύρισε την ύπαρξή μου ένα φως αστείρευτο. Η ευτυχία καρτερεί ταπεινά στην άκρη των ματιών μας. Αν εστιάσεις στις λεπτομέρειες μιας αγνής ψυχής, ξεδιπλώνεται σιωπηλά ένας απέραντος παράδεισος. Ο Έρωτας εκεί δεν είναι παρά ένας διακριτικός φίλος που μας επισκέπτεται μία στο τόσο και μας χαρίζει λίγη απ’ τη δροσιά της νιότης του. Οι στάλες του φεγγαριού ακούγονται απαλά καθώς χύνονται στο σκοτάδι. Όποιος ακολουθεί τα ασημένια χνάρια τους νιώθει το άγγιγμα της Αγάπης να μένει σαν χάδι αγέραστης ιτιάς για πάντα στο κορμί του.</i>»<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 36.0pt; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 17.3333px;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><b><i><a href="http://anthropini-epanastasi.blogspot.com/" target="_blank">Άγγελος Διδάχος</a></i></b></span></div>
</div>
Cruxhttp://www.blogger.com/profile/02067262340868400015noreply@blogger.com0