Φοβάμαι μην απολυθώ,
Φοβάμαι μην πεινάσω.
Φοβάμαι μη σακατεφτώ.
Φοβάμαι μην ξεσπάσω.
Θέση δεν παίρνω πουθενά
γλώσσες μη με τυλίξουν,
σαράντα χρόνια πιότερο
να κάτσω να με φτύσουν.
Πασχίζω να προσαρμοστώ
σε κάτι που όλο αλλάζει
και πάει προς το χειρότερο
με πατημένο γκάζι.
Το κάνω σήμερα σωστά
και αύριο θα 'ναι λάθος,
θα μου ζητήσουν πιο πολλά
ρητά και ολογράφως.
Λέω να ξεδώσω σε μωρούς
που θέλουν κάτι πίσω,
τ' άνθη που δεν ωρίμασαν
με άχτι θα μαδήσω.
Μ' αδίστακτο Ρεαλισμό
φραγγέλωμα στο στήθος
να εκτονωθεί ο φόβος μου
στ' απείθαρχό τους ύφος.
Ώσπου να γίνουν και αυτοί
ρεαλιστές στυγνοί
μ' όλες τις πρέπουσες πληγές
ραμμένες σε στολή.
Μα όταν ρέψει η κίβδηλη
αίσθηση του αφέντη
ο Φόβος μες τα είναι μου
θα στήσει πάλι γλέντι.
Θα 'ναι το άγχος μου guest star
η θλίψη μου DJ,
πορτριέρης εύσωμο παιδί
που μέσα του όλο κλαίει.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Βρήκα στο πάρτυ γιατρειά
ταυτότητες και φράγκα
κι ο μίζερός μου εαυτός
την έκανε για πάντα.
Κι έτσι που αναθάρρευα
έμπειρος στο παιχνίδι
ξάφνου μου θύμισε η ζωή
πως είμαι σαμιαμίδι.
Γλίστρησα κάπως σε γκρεμό
που ώριμοι καλλωπίσαν,
γραπώνω και εκλιπαρώ
τις ρίζες που σαπίσαν.
Κι όταν κοπούνε και αυτές
από το κούφιο χώμα,
χάρη του Χάρου θα ζητώ
να πέσω απλά σε κώμα.
Γιατί το κώμα είναι καλό.
Κώμα σημαίνει ακόμα.
Φοβάμαι μην εξαλειφθώ,
όχι να μοιάζω πτώμα.
Με σκιάζει το ανύπαρκτο
όχι το μαύρο χάλι,
θα 'δινα μέχρι και μυαλά
να σώσω το κεφάλι.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Φοβάμαι μην ερωτευτώ
του ονείρου τη σαγήνη.
Τι μέλλει ακόμα να με βρει
κι όχι τι έχω μείνει.
Τα βράδυ κάτω έβαλα
τα πλάνα που 'χα κάνει
κι ο Φόβος δίπλα μου έστεκε
με καπνισμένη κάννη.
Πίστη, σιωπή, προσαρμογή
ξόδεμα και λοιπά,
σωστά ήταν μα δεν έβγαιναν
τα μαθηματικά.
Μου 'πε ο Φόβος "Μπράβο σου
θα έρθω πιο μετά"
και το μετά αντηλάλησα
σαν κούφια εκκλησιά.
Έβαλα κάτω ακόμη μια
τα πλάνα τα αυστηρά
να σταματήσει η ηχώ
να μου τρυπά τ' αυτιά.
Πίστη, σιωπή, προσαρμογή
τα πάντα ήταν σωστά
Μα έλα που δεν βγαίνανε
τα μαθηματικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου