Το σύκο

Τις θεϊκές επιταγές, 

Tο δέλεαρ του Εωσφόρου 
Τ' άκουγα όλα βερεσέ 
Σαν εκπνοές του κώλου.

Νούς αιχμηρός και τσουχτερός
Με χιούμορ βοτριόλι
Της φαντασίας τα εκτρώματα
βούταγα στη φορμόλη.

Η σκέψη μου ορθάνοιχτη
Σαν Γκράν Ζετέ χορευτικού
Με τον Αμπού του και τη Γιασμίν
Μιλούσαμε ώρες για ταμπού.

Μέχρι που αντιλήφθηκα
Πως το Κακό υπάρχει
Με αφύπνησε σαν πετεινός
Ο λόγος του Εθνάρχη.

Κάθε παιδί είναι εύπλαστο
Σαν φρέσκια πλαστελίνη 
Πέρα απ' τα δαιμόνια
Που θρέφει η Παλαιστίνη.

Τ'άλλα παιδιά γεννιόντουσαν 
Με πόδια και χεράκια
Κι αυτά για άκρα είχανε
Μαχαίρια και γκαζάκια.

Τα έφηβα Ευρώπουλα 
Πηγαίνουν στο σχολείο 
Ενώ αυτά μας χτίζουνε
Υπόγειο Μαυσωλείο.

Όνειρο των λευκών αστών
Να δουν τις πέντε ηπείρους 
Ενώ των Παλαιστίνιων
Να πιάσουν δέκα ομήρους.

Στη Δύση όταν κοιμόμαστε
Μετράμε προβατάκια
Κι αυτοί τον φράχτη σπάζουνε
Και τα περνούν σουβλάκια.

Εμείς μονάχα θέλουμε
Η αγορά ν' απλώσει
Κι αυτοί γη ξένη ορέγονται
Μαρμάγκα να τη ζώσει.

Σαν φτάσεις τα εξήντα σου
Θα λαχταράς εγγόνια
Κι οι Ισλαμικάζι εξήντα plus 
Νίτρο να πιουν μπιτόνια.

Σαν πάτησες τα 80 σου
Ήσυχες θες τις μέρες
Και βουβουζέλες κουβαλούν
Απ'του Άδη τις φαβέλες.

Τούρτα θα σου 'χουν στα 100
Με μύρτιλο σταφύλι
Κι ο Παλαιστίνιος θα γελά
Σαν βλέπει το φυτίλι.

Θα τρέχει και η μύτη του
Θα στάζει η μασέλα
Και θα ζητά στερνή ευχή
Σε τάφρο κρουαζιέρα.

Με άρρωστους κροκόδειλους
Και χελωνονιντζάκια 
Που 'χουνε μπούρκα και σουγιά
Και κυνηγούν γιαπάκια.

Νέος σαν ήμουν κι αφελής
Πίστευα στην ειρήνη
Θα πρέπει να βρισκόμουνα
Σε πλήρη σκοτοδίνη.

Μίσος που στάζει έλεγα
Σκάβει του νου τον λάκκο
Τώρα κάπως κατήντησα
Σαν το Μιχαλολιάκο.

Μου φταίνε και οι γείτονες 
Μου φταίνε και τα μέσα
Όσοι κρατούν το λόγο τους
Κι όσοι δεν έχουν μπέσα.

Ώριμος πια εγίνηκα
Σαν γινωμένο σύκο
Μυγάκια μέσα γέμισα
Και γαργαλούν στον ύπνο.

Άδικη είναι η ζωή
Μα πήρα εγώ το ρίσκο
Κι ας λένε πως ψυχορραγώ
Σ' ένα σχισμένο μίσχο.

Βρήκα το φως στα νούμερα
Και στη στυγνή σοφία
Που επιτάσσει θάνατο
Για να 'ρθει ευζωΐα.

Άντρας σκληρός 
Όχι παιδί !
Που βλέπει ορθά τον κόσμο
Τη βρίσκει με Δαρβινισμό
Και μαραμένο δυόσμο.

Σκότωσα μέσα το παιδί
Ώστε να το γλιτώσω
Του 'σφαξα το λαρύγγι του
Φωνή για να του δώσω.

Βρήκα το φως στα νούμερα 
Και στη στυγνή σοφία
Και νιώθω πως πατόκορφα
Με δέρνει η μαλακία...

                                                                               Άγγελος Διδάχος