Μακρινός σταθμός

Πήγαινε πίσω κι άλλαξέ με.

Στο τώρα

Εκεί που οι ψίθυροι της συνήθειας

αργοκοιμίζουν τις αισθήσεις.

Στο πρόσωπό μου μια ρικνή ιστορία

γραμμένη με ανέκφραστες ελπίδες.

Εδώ, πάνω στις στερνές ράγες που υποτίμησα

η αδράνεια αφήνει μακρόσυρτους τριγμούς

κι είναι αιχμηροί κι αφόρητοι

όπως μια μύχια τύψη.

Φέρε μου πίσω τη σιωπή σε κομμάτια.

Μαρτύρησέ μου τι κρυβόταν

κάτω απ’ τις φυλλωσιές του κόσμου

που με βιασύνη προσπερνούσα.

Κοίτα για μια στιγμή παραπάνω

το βλέμμα εκείνο που από φόβο κοίταξα κλεφτά.

Και σου υπόσχομαι  

πως δεν θα έχω υπάρξει ποτέ.

                                                                                     Άγγελος Διδάχος