Οι Ποιητές

Ευχή και κατάρα που στέριωσε μέσα μας.
Μ' ένα μολύβι να σκαλίζουμε
όλο και πιο βαθιά στην ψυχή.
Να ρέουν απ' τα έγκατα
χρώματα πόνου κι ευδαιμονίας ανάμεικτα.

Όνειρα σπαρμένα κάτω απ' την άμμο
που τα ποτίζουμε με δάκρυα.
Για μας η όαση είναι
ένα χαμόγελο να μας δροσίζει
κι ένας ουρανός για να ψηλώνουμε.
Τίποτα παραπάνω.

Ο βαθυστόχαστος ποιητής.
Οι αινιγματικοί στίχοι...
Μοναδικό μυστήριο στ' αλήθεια
είναι τα βήματα των ανθρώπων.

Φαντάσματα που αναζητούν
σ' έναν ψυχρό λαβύρινθο επιθυμιών
τη χίμαιρα μιας νόθης ευτυχίας.
Με καρδιές φιμωμένες
που τρέμουν τη γύμνια.

Αν συμπυκνώσεις την ουσία των ποιημάτων
καταλήγεις σε μια μονάχα λέξη.
Τόσο πληγωμένη απ' την φτήνια του εφήμερου
που πια διστάζει να φωλιάσει ανάμεσα μας.

Και αν φανήκαμε σ' ανθρώπους αληθινούς
αντίθετοι απ' τα λόγια μας,
αν γίναμε σκληροί,
μακάρι να μη μας καταλάβουν ποτέ.
Στις άγριες θάλασσες που γεννούν οι στίχοι,
στα κύματα που γιγαντώνει η λαχτάρα
τίμιο είναι να μην παρασύρεις κανέναν.

Ούτε μια στάλα δράματος.
Τραγούδι που βγαίνει καθάριο από μέσα μας
σμιλευμένο με ιδρώτα και περηφάνια,
ντυμένο σκοτάδι και φως.
                                                                         Άγγελος Διδάχος