Νέμεσις

  Υπό άλλες συνθήκες θα προσπαθούσα να οργανώσω το λόγο μου σε ένα άρθρο με τυπική αρχή, μέση και τέλος. Δεν έχω όμως καμία διάθεση γι΄ αυτά. Θα λέμε τα ίδια και τα ίδια μέχρι να ματώσουν τα στόματά μας και θα γράφουμε με άλλα λόγια τις ίδιες ιδέες μέχρι να γεράσουν τα δάχτυλά μας. Πατώντας μόλις τα 21 νιώθω πλέον με σιγουριά ότι σιχάθηκα αυτό το σύστημα. Δεν έχω προλάβει να το βιώσω στο πετσί μου αλλά η όψη του και μόνο μου φέρνει αηδία. Αυτές τις μέρες ξαφνικά ανησυχούν όλοι. Ξαφνικά θυμώνουν όλοι και ξαφνικά επαναστατούν όλοι. Διότι αυτό που υπήρχε τόσα χρόνια έξω απ' το παράθυρό τους ξύνει τώρα τα νύχια του έξω απ'τις πόρτες τους. Πόσο γελάω όταν διαβάζω για "διχαστικά διλήμματα". Πόσο υπόκριτες είμαστε όταν θεωρούμε ότι η αιτία του διχασμού είναι ένα δημοψήφισμα; Ο Έλληνας εδώ και χρόνια είχε ενταχθεί σε κάθε λογής στρατόπεδα, τόσο γνωστά σε όλους που δεν αξίζει καν να τα αναφέρω. Εδώ και χρόνια η φτώχεια, η πείνα και οι αρρώστιες θέριζαν κόσμο αλλά φροντίσαμε να τις αποκλείσουμε από το πεδίο των εμπειριών μας. Διότι ας μην κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάχτυλό μας "πατριώτες". Το όνειρό σας και το δικό μου ήταν και παραμένει να βρέξει λεφτά στις τσέπες μας. Κανείς σχεδόν δεν ονειρευόταν έναν κόσμο ίσων ευκαιριών. Αυτή η αρρώστια της ανόδου μας έφτασε τόσο χαμηλά. Η καθοδική πορεία είχε ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες και τώρα, πανικοβλημένοι από έναν κίνδυνο που τόσο καιρό εθελοτυφλούσαμε ν' αντικρίσουμε και βρίσκεται να ανασαίνει μπροστά στο κατηφές βλέμμα μας τεντώνουμε για άλλη μια φορά το δάχτυλο εκεί που μας υπαγορεύουν οι ξένοι δείκτες. Ανεξάρτητα από το ναι ή το όχι, εάν δεν κοιτάξουμε κατάματα το σκάρτο μέρος του εαυτού μας, εάν δεν νιώσουμε ντροπή και ταπείνωση για την αδράνεια και την αδιαφορία μας σε πολιτικό αλλά κυρίως ανθρώπινο επίπεδο μπορώ με ασφάλεια να σας εγγυηθώ ότι η κατάσταση συνεχώς θα χειροτερεύει ώσπου θα καταστεί ανυπόφορη. Σε αυτό το συνεχές βασανιστήριο θα αναζητούμε διακαώς τους ενόχους με ένα μυαλό όπου θα κατοικεί η σύγχυση και το χάος. Μέσα σε μια κοινωνία όπου το μίσος και ο φανατισμός θα απλώνουν αδιάλειπτα τα αγκάθια τους.
  Αυτές τις μέρες βιώνουμε μία ελάχιστη δόση από τον φόβο και την ανασφάλεια που πολλοί συνάνθρωποί μας αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν καθημερινά. Και δεν τίθεται ζήτημα ότι σ' αυτή την κατάσταση αθλιότητας θα επέλθουν ακόμα περισσότεροι καθώς είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για ένα σύστημα που υποστηρίζει πλέον απροκάλυπτα τη διάλυση της μεσαίας τάξης και την διατήρηση των μεγάλων συμφερόντων. Όμως ούτε αυτές οι μέρες θα γίνουν μάθημα. Διότι το εύρος του κόσμου έχει διάμετρο λίγα μόλις μέτρα γύρω απ' τα κορμιά μας. Αυτός είναι ο κόσμος μας "πατριώτες". Και μπορείτε αν θέλετε να διατρανώσετε ένα φωναχτό ναι διότι σε αυτό τον κόσμο της περιορισμένης διαμέτρου ένα ναι είναι σωστό. Θα κλείσω με ένα διστιχο των active member το οποίο λέει πολλά περισσότερα απ' όσα μπορώ να γράψω.

Κι όταν θα μοιάζεις με τάφου πλάκα
να μη σ' ακούσω ποτέ μαλάκα να μου κλαίγεσαι.