Μέσα απ'τα βάθη της νύχτας αναδύονται
οι πιο γλυκές μελωδίες.
Σαν γεύεσαι το παγερό άρωμα της σιωπής
οι νότες γίνονται κέρινες σταγόνες
και γράφουν με καυτά φιλιά στο στέρνο σου
το τίμημά τους.
Κάθε ωραίο και άξιο
έχει στεφανωθεί μ' αγκάθια
που μόνο ένα γυμνό κορμί μπορεί να διαπεράσει.
Πίσω απ' το παράθυρό μου τρεμοσβήνει
ο ζαλισμένος θόρυβος της πόλης.
Έπαψα να τον πολεμώ με λέξεις.
Μα η λιωμένη όψη των προσώπων
που χορεύουν στις φλόγες της κενότητας
κι οι τελευταίες κραυγές της φαντασίας
θρέφουν ακόμη
κάποιο παράπονο και κάποια θλίψη.
Μέσα απ'τα βάθη της νύχτας
ακούς τα βήματά σου να πατούν περήφανα
πάνω στις γυάλινες ρωγμές της αντοχής σου.
Μένεις αυτός που είσαι
και ψάχνεις χωρίς επιλογή στον ουρανό
μια υπόσχεση θαμμένη κάτω απ' τ' αστέρια.
Άγγελος Διδάχος
οι πιο γλυκές μελωδίες.
Σαν γεύεσαι το παγερό άρωμα της σιωπής
οι νότες γίνονται κέρινες σταγόνες
και γράφουν με καυτά φιλιά στο στέρνο σου
το τίμημά τους.
Κάθε ωραίο και άξιο
έχει στεφανωθεί μ' αγκάθια
που μόνο ένα γυμνό κορμί μπορεί να διαπεράσει.
Πίσω απ' το παράθυρό μου τρεμοσβήνει
ο ζαλισμένος θόρυβος της πόλης.
Έπαψα να τον πολεμώ με λέξεις.
Μα η λιωμένη όψη των προσώπων
που χορεύουν στις φλόγες της κενότητας
κι οι τελευταίες κραυγές της φαντασίας
θρέφουν ακόμη
κάποιο παράπονο και κάποια θλίψη.
Μέσα απ'τα βάθη της νύχτας
ακούς τα βήματά σου να πατούν περήφανα
πάνω στις γυάλινες ρωγμές της αντοχής σου.
Μένεις αυτός που είσαι
και ψάχνεις χωρίς επιλογή στον ουρανό
μια υπόσχεση θαμμένη κάτω απ' τ' αστέρια.
Άγγελος Διδάχος
6 σχόλια :
Αν και σπάνια, χαίρομαι που εξακολουθείς και (μας) γράφεις...
Ελπίζω να είσαι καλά και όλα να πηγαίνουν κατ' ευχή! ;-)
Καλημέρα Στεφανία,
σε γενικές γραμμές καλά.
Θα προτιμούσα ειλικρινά να μην ήταν ανάγκη να γράψω τίποτα. Από τη στιγμή που ένιωσα ότι διαμόρφωσα πια τις ιδέες μου και έχτισα την φιλοσοφία μου, το γράψιμο πια έγινε μια αναγκαστική διέξοδος παρά ένα μέσο προσωπικής αναζήτησης ή ευχαρίστησης. Ανεξάρτητα από την ποιότητά του, κάθε ποίημα για μένα είναι και μια κατάθεση ψυχής και είναι πολύ ψυχοφθόρες οι συνεχείς καταθέσεις. Εξάλλου το μοτίβο και το κεντρικό νοημα των τελευταίων ποιημάτων μου είναι το ίδιο πίσω απ'τις λέξεις, εύκολο για σένα να το διαπιστώσεις μιας και με διαβάζεις συχνά. Δεν έχω λογο να ξαναγράψω κάτι, θέλω αυτή τη στιγμή να προσπεράσω και να νικήσω τα ποιήματα μου.
Αν δεν είμαι συχνός επισκέπτης να με συμπαθάς, είναι αρκετά πράγματα που τρέχουν και τ'ακολουθώ με κούραση και θέληση. Ωστόσο, να (σας) γράφω, όχι! Τρέφω αληθινή εκτίμηση για το ενδιαφέρον που δείχνεις, το έχω κατά νου και επομένως, αν και απών συχνά, δεν είμαι αδιάφορος.
Και πάλι, να έχεις μια καλή μέρα.
Εκτιμώ-θαυμάζω και με συγκινούν τ' άτομα που μπορούν και εκφράζουν τα συναισθήματα τους μέσα απ΄το γράψιμο και ειδικά μέσα απ΄την ποίηση... βλέπεις η ίδια εκτός απ΄τη ζωγραφική ως μέσο επικοινωνίας, έχω ας πούμε αναπτύξει την ικανότητα να διαβάζω ανάμεσα απ΄τις γραμμές, έτσι κατανοώ και αγαπώ, τ' άτομα (ειδικά τα νέα!)που πραγματικά έχουν κάτι άλλο να πουν, από το απλά ν' αραδιάζουν εύηχες λέξεις... Παρακαλώ, μην αλλάξεις, αισθάνομαι πως έχεις διαλέξει τον μοναχικό δρόμο, σε βεβαιώνω όμως με τα πολλά πολλά χρόνια διαφοράς που έχουμε, πως αυτός ο δρόμος δεν θα σε φθείρει, δεν θα σε απογοητεύσει... γιατί είναι ο δρόμος της εσωτερικής χαράς.
Καλό μας απόγευμα.
Δεν είχα αμφιβολία ότι με καταλαβαίνεις.
Θα μπορούσα να πω πολλά, νομίζω σε ένα ποίημα του 12 εχω τα περισσοτερα. http://anthropini-epanastasi.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html
Χάρηκα που κάναμε μια πιο βαθειά συζήτηση.
Ευχαριστώ για το link!
Το πώς μου ξέφυγε αυτό το ποίημα, είναι μυστήριο... είναι τόσο "έτσι" αυτά που εκφράζεις και ειδικά τρία χρόνια πριν... που ήσουν πολύ πιο νέος! (18;)
Καταλήγω με βεβαιότητα πως, η καρδιά δεν έχει ηλικία!
Ναι, σωστα 18. Ήταν τα χρόνια ωρίμανσης. Κι ακόμη είναι φυσικά.
Όσο για την καρδιά ναι, έχει μέσα της απο πάντα μια σοφία που αν την αφουγκραστείς σμιλεύει την ψυχή με ευαισθησία, τόσο συναισθηματική όσο και πνευματική.
Δημοσίευση σχολίου