Το πρώτο ποίημα στον κόσμο* με ενσωματωμένους συνδέσμους αποκλειστικά για την δική σας τέρψη και ενημέρωση.
Είσαι μια βρόμικη δεξαμενή,
Μια βρόμικη δεξαμενή
Που μέσα κολυμπούν ιοί
Αντί να ‘χουν χαθεί.
Είσαι μια μπίχλα και μισή
Εχθρός του 5G
Υπέρμαχος της εκκλησιάς
Και λάτρης των ναζί.
Αλλά κι ακρίτας βόρειος
Κι αντιτσιπακιστής
Σου αρέσει ο Λιακόπουλος
Συχνά παραληρείς.
Σε ξέρω, σου ‘χτισα προφίλ
Στης κρίσης το κρεσέντο
Εφσυν, pressproject και λοιπά
Ειδ’ άλλωστε και τρεις φωτό
Και ένα βιντεάκι
Που αποδεικνύει περίτρανα
Ποιο είν’ το παρεάκι.
Είσαι μια μιαρή ψυχή
Μπόχα εμετική
Αιτία της μιζέριας μου
Καύκαλο πριν να βγει.
Είσαι το μαύρο πρόβατο
Που δεν φόρεσε άσπρα
Μία λουλού που σκιάχτηκε
Τη θρόμβωση της Άστρα.
Τομαριστής που αρνήθηκε
Τις προσταγές του Κάιζερ
Σνόουντεν που αναζητά
Τη σύμβαση της Pfizer.
Αμφιβολία δεν χωρά
Μπροστά στην Επιστήμη
Διαφάνεια δεν χρειάζεται
Ό,τι προστάξει Εκείνη.
Η αντίρρησις πρόβλημα εστίν
Πολιτικόν μεγάλον
Ο πρώην θεός τα τίναξε
Μα τώρα φτιάξαμε Άλλον.
Είσαι μια βρόμικη δεξαμενή,
Μια βρόμικη δεξαμενή
Που ιοί οργιάζουν και βογγούν
Και θ’ αναπαραχθούν.
Η αιτία η πρωταρχική
Που πλέον δεν δουλεύουν
Τα εμβόλια που κάνουμε
Γιατί ακριβώς δουλεύουν.
Που θα δουλεύανε κι αυτά
Μα πια πώς να δουλέψουν ;
Οι μεταλλάξεις άλλωστε
Στους ψέκες θα θεριέψουν.
-Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή
Μια βρόμικη δεξαμενή.
Και δε γουστάρω να ρωτάς
Αν έχω εμβολιαστεί.
Αδιάκριτε υπεύθυνε
Φίλε ανθρωπιστή
Ρώτα με και αν κουβαλώ
Τον HIV.
Εάν με τρώνε τ’ απ’ αυτά
Ή αν έχω χλαμύδια
Εάν ψείρες φωλιάζουνε
Κάτω απ’ τα δυο μου φρύδια.
Αν πέρασα ανεμοβλογιά
Στο νηπιαγωγείο
Κι αν πρόσφατα επισκέφθηκα
Κάποιο νοσοκομείο.
Τι τρέχει με τον κώλο μου
Γιατί έχω φαγούρα
Και γιατί όταν κατουρώ
Βγαίνουν πράσινα ούρα.
Κρίσιμα ερωτήματα
Που πρέπει ν’ απαντήσω
Μη τυχόν γίνει μια στραβή
Και κάτι σου κολλήσω.
Κάθε εν δυνάμει άρρωστος
Χρήζει μιας θεραπείας
Η πιο γλυκιά ονείρωξη
Της βιομηχανίας.
Που έγινε ξεκάθαρα
Η Pharma όλων των ζώων
Και πουφ! φύγανε οι θύμησες
Των ποινικών μητρώων.
Της κρίσης οπιοειδών
Τα bonus των γιατρών
Της Νιγηρίας νεκρά παιδιά
Ανίδεων γονιών.
Κάτι ψιλο-εγκλήματα
Που κόστισαν ζωές
Δεν έχω πια πίστη τυφλή
Γι’ αυτό να μου τη λες.
Φταίω εγώ ο κομπλεξικός
Που δεν πολυκαβλώνω
Σε στάδιο τόσο πρόωρο
Βελόνες σας να χώνω.
Τ΄απόβρασμα που ανησυχεί
Αν κάτι του συμβεί
Γιατί ο Θεός δεν συγχωρεί
Πήρε ασυλία νομική.
Ο σιχαμένος που ρωτά
Ασφάλεια αν υπάρχει πόση
Τώρα που το placebo group
Κάνει την τρίτη δόση.
Τώρα που η σχέση η αιτιακή
Έγινε πια μπανάλ
Κι η έρευνα μοιάζει με βουλή
Που εδρεύει το Κινάλ.
Ώρα για να τρυπήσουμε
Τα βρόμικα τα νιάτα
Φέρνουν του Αιόλου τον ασκό
Και βλέπουμε πινιάτα.
Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή
Μια βρόμικη δεξαμενή
Η ρίζα όλου του κακού
Που πρέπει να κοπεί.
Ο λόγος που έξω αύριο
Δεν θα κυκλοφορείς
Που ‘τε δουλειά ουτε γκόμενα
Πια θα μπορείς να βρεις.
Είμαι μια βρόμικη δεξαμενή
Που δεν πρέπει να υπάρχει
Κρεμάστε με άστρο του Κοβίδ
Σκοτώστε με άμα λάχει.
* To the best of the poet's knowledge
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου