20 Μαΐου 2018

Μακρινός σταθμός


Πήγαινε πίσω κι άλλαξέ με.
Στο τώρα
Εκεί που οι ψίθυροι της συνήθειας
αργοκοιμίζουν τις αισθήσεις.

Στο πρόσωπό μου μια ρικνή ιστορία
γραμμένη με ανέκφραστες ελπίδες.
Εδώ, πάνω στις στερνές ράγες που υποτίμησα
η αδράνεια αφήνει μακρόσυρτους τριγμούς
κι είναι αιχμηροί κι αφόρητοι
όπως μια μύχια τύψη.

Φέρε μου πίσω τη σιωπή σε κομμάτια.
Μαρτύρησέ μου τι κρυβόταν
κάτω απ’ τις φυλλωσιές του κόσμου
που με βιασύνη προσπερνούσα.
Κοίτα για μια στιγμή παραπάνω
το βλέμμα εκείνο που από φόβο κοίταξα κλεφτά.
Και σου υπόσχομαι  
πως δεν θα έχω υπάρξει ποτέ.

                                                                                     Άγγελος Διδάχος

2 σχόλια :

Άιναφετς είπε...

Και σαν να μου φαίνεται πως στη συνήθεια βρίσκουμε ασφάλεια, είναι όμως επικίνδυνη γιατί σκοτώνει την ευαισθησία μας...

https://ainafetst.wordpress.com/2018/06/18/%ce%b7-%ce%b5%cf%85%ce%b1%ce%b9%cf%83%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1/

ΑΦιλιά ακηλίδωτα και ευαίσθητα!

Crux είπε...

Καλησπέρα Άϊναφετς!

είδα πριν λίγες μέρες στο μήνυμά σου και τώρα μόλις επέστρεψα Ολλανδία μετά τις σύντομες διακοπές μου στην Ελλάδα.

Θα ανατρέξω στο link σου με την πρώτη ευκαιρία :)