25 Νοεμβρίου 2017

Τσακισμένη σελίδα

Άχρωμη γαλήνη
όπως ο θόρυβος της ταραγμένης πόλης
όπως ο βαθύς ύπνος.
Ο ίδιος φόβος ευδοκιμεί
στους κατ' επίφαση διχασμένους κόσμους.
Όρθιοι μπροστά σ' έναν καθρέφτη
πιέζουμε όλο και πιο γερά
το ίδιο πανί πάνω στα μάτια μας.

Δίχως το σπέρμα του πάθους
η φαντασία γεννά αυταπάτες
κι είναι το κάθε αποκύημα ένας προσωπικός θάνατος
στο βωμό μιας λυτρωτικής ερμηνείας.

Ό,τι ανθίσταται είναι η ουσία.
Ό,τι αναδύεται θα απλώνει μια κυρτή ρυτίδα
πάνω στο υγρό σου αποτύπωμα.
Είσαι μες τις βροχές που κυνηγάς μ' ανόσια δίψα
στον παγωμένο αέρα που μυρίζει αγωνία
στη θλίψη που βαραίνει σαν λάσπη τα πόδια σου
και στις ματωμένες ανταύγειες μιας νεογέννητης αυγής.

Η διανόηση εδώ γονατίζει σιωπηλή.
Οι ιδέες ουρλιάζουν στην όψη της αφόρητης αλήθειας.

Αυτό το βιβλίο μετρά τόσες σελίδες
όσες και οι ανάσες μας.
Γράφεται και ξαναγράφεται ως το επόμενο βράδυ.
Κι είναι ο αγώνας μάταιος
μα και μαυγευτικός
όπως η νοσταλγία μιας τσακισμένης σελίδας.
Εκεί που δυο κόσμοι για μια στιγμή αγκαλιάζονται.

                                                                         Άγγελος Διδάχος

5 σχόλια :

Άιναφετς είπε...

Τσακίζω μια σελίδα για να μη χάσω τον ειρμό όταν επανέλθω!
Είναι ματωμένος ο αγώνας;
Εύχομαι, όσο είναι στο χέρι μας, να ξημερώσει ρόδινη αυγή!
Πολλές ακηλίδωτες ευχές! 😋 😜

Crux είπε...

Καλησπέρα Στεφανία,

δεν χρησιμοποίησα αυτήν την έκφραση, θα έδινε δραματική χροιά.

Ανεξαρτήτως το χρώμα της αυγής, είναι πάντοτε διαφωτιστική, καθώς φανερώνει μια πτυχή του εαυτού μας ή στρώνει το δρόμο για να γνωρίσουμε μια νέα.

Αφιλιά ακηλίδωτα !

Ξανθή είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Crux είπε...

Παρακαλώ Ξανθή

Crux είπε...

Σε περίπτωση που απορείς γιατί διέγραψα το σχόλιό σου, το έκανα διότι αντί προφίλ, το όνομά σου παρέπεμπε σε site με τοκογλυφία. Δεν ξέρω αν μπερδεύτηκες και το έβαλες εκεί, αλλά όφειλα να το διαγράψω.