Για μια ζεστή ανάσα

Φτάνει μια στιγμή που η αιχμή της πένας

περνά σαν φτερό πάνω απ’το σώμα σου.

Ο χρόνος στραγγίζει τα χρώματα των λέξεων

και μένει μόνο ένα γυμνό φως πίσω απ’τις σελίδες

που ακτινοβολεί τις μέρες και τις νύχτες.

Θεμελίωσα μόνος την πίστη μου

κι ένα τουλάχιστον κομμάτι μου θα μείνει

ταγμένο στην ελευθερία.

Κι έτσι λοιπόν βυθισμένος

σε μια θάλασσα δίχως θερμοκρασία

σε ένα περιβάλλον δίχως σιωπή ή θόρυβο

αγγίζω με τ’ ακροδάχτυλα και τις δυο άκρες

κι αντί να φοβάμαι χαμογελώ.

Πώς αλλιώς άλλωστε θα λογιζόμουν λεύτερος;

Έζησα έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων

κι αντί να με γονατίσει με γέννησε μπροστά στα μάτια μου.

Κι αν κάποτε αναδύομαι στην επιφάνεια

είναι επειδή το τώρα είναι το πιο επιτακτικό σημείο του πάντοτε

Κι εμείς ανήκουμε στο τώρα.

Το τώρα που διψά για μια ζεστή ανάσα.

                                                                           Άγγελος Διδάχος