Πέρα απ' την αρχή

Τόσα μολύβια φαγωμένα πάνω σε χάρτινους σωρούς.
Ποτάμια από μελάνη.
Υπάρχει αδερφέ μου κάτι που δεν είπαμε;
Ο έρωτας κι η αγάπη κουράστηκαν ν' ακούν το όνομά τους
κι ο πόνος γελάει με τις απειλές μας.

Και το δικό μας όνομα
μια ατέλειωτη σειρά από γράμματα μετέωρα
που δεν κατάφεραν να στεριώσουν.
Πώς να μην το αρνηθείς;
Αφού πάνω στα φτιασίδια των λέξεων
ορθώνουμε την περηφάνια μας.
Κι είναι αν το καλοσκεφτείς η μόνη που μας έμεινε.
Ανάπηρες ιδέες που μηρυκάζουμε στα ματωμένα στόματά μας
κι ούτε στιγμή δεν δώσαμε φωνή.
Υπάρχει αδερφέ μου κάτι που δεν είπαμε; Υπάρχει;
Κι όμως υπάρχουν τόσα που δεν κάναμε.
                                                                       
                                                               Διδάχος Άγγελος