Το σκηνικό θυμίζει σαρκοφάγους θηρευτές που προσελκύουν τα θηράματα τους πετώντας τα τροφή. Για ορισμένο χρόνο έχεις φαγητό αλλά και περίσσεμα ώστε να εκπληρώσεις τις επίπλαστες ανάγκες που σου ποτίζουν συστηματικά στο μυαλό. Αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα λαμβάνει πολλές ονομασίες όπως ευμάρεια, ευημερία, ανάπτυξη κτλ. Έπειτα οι μπουκιές που πετούν τ' αφεντικά όλο και λιγοστεύουν ώσπου δεν φτάνουν για όλους. Άλλοι πεθαίνουν της πείνας, άλλοι γίνονται αγρίμια για να γραπώσουν την ελάχιστη τροφή κι άλλοι απλώς ανοίγουν ταπεινωμένοι την παλάμη ελπίζοντας πως θα τους ρίξουν λίγα ψίχουλα. Όταν βέβαια φτάσουμε μπροστά στους θηρευτές τότε μόνο καταλαβαίνουμε ότι η τροφή ήταν δόλωμα.
Θα αναρωτιέται κανείς γιατί να συμβαίνουν οικονομικές κρίσεις, γιατί ορισμένοι οίκοι αξιολόγησης να αποφασίζουν για το μέλλον των χωρών. Η οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο απ' την πιο χυδαία και πραγματική έκφανση του καπιταλισμού. Σαφώς και δεν μπορεί να το αντιληφθεί όποιος συγκινείται ακούγοντας το δημοσιογράφο να λέει "όλοι μας βρισκόμαστε σε οικονομική στενότητα, όλοι βιώνουμε δυσκολίες". Ο εμπαιγμός έγκειται σ' αυτό το " όλοι ". Όλοι μας εκτός κάποιων. Αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει να είναι οι πιο ισχυροί, αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει όχι μόνο να μη θίγονται από την κρίση αλλά και να πλουτίζουν συγχρόνως. Είναι οι θεμέλιοι λίθοι της οικονομίας καθώς απασχολούν μεγάλο εργατικό δυναμικό και η οικονομική τους συντριβή συνεπάγεται με συντριβή χιλιάδων. Ωστόσο οι χιλιάδες αυτές καθαυτές καμιά αξία δεν έχουν. Οι νόμοι της οικονομίας προστάζουν την απόλυση όσων χρειαστεί ή τη μείωση των μισθών τους ώστε να προστατευτεί ο μεγάλος εργοδότης, ο μεγάλος επιχειρηματίας γιατί με απλούστερα λόγια κρέμεσαι απ' τα κοτσάνια του. Δουλεύεις γι' αυτόν, κάνεις υποχωρήσεις κι αν το αποφασίσει ο ίδιος θυσιάζεσαι για χάρη της οικονομίας. Όλος ο ζυγός της πίεσης γέρνει αποκλειστικά προς τη μεριά σου γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, σημασία έχει να ορθοποδήσουν οι αγορές, εσύ συγκεκριμένα δεν έχεις άλλο ρόλο παρά αυτό του γραναζιού, κανείς δε νοιάζεται προσωπικά για σένα ούτε και για τα "αγαθά" που έχεις ανάγκη.
Περί οικονομίας ιδέα δεν έχω κι ούτε σκοπεύω ν' ασχοληθώ. Αηδιάζω ωστόσο όταν ακούω οικονομολόγους να μιλούν με παγερή φωνή για τα νέα μέτρα που πρέπει να ληφθούν θαρρείς και δεν θα έχουν εφαρμογή πάνω σ' ανθρώπους, θαρρείς πως ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της οικονομίας κι όχι τ' αντίθετο. Δεν αμφισβητώ τα μαθηματικά τους, είμαι σίγουρος μάλιστα πως αν οι προτάσεις τους εφαρμοστούν οι "αγορές" θα επιβιώσουν, για σένα φυσικά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα.
Κι όλες αυτές τις μπαρούφες στις έγραψα για ένα σκοπό, για να καταλάβεις ή να θυμηθείς ότι μερικοί λένε δόξα την κρίση
Δόξα την κρίση θα μπορώ να πουλώ ληγμένα τρόφιμα νόμιμα.
Δόξα την κρίση θα υποθηκεύσω και θα ιδιοποιηθώ περιουσίες των πελατών μου σε εξευτελιστική τιμή.
Δόξα την κρίση θα μειώσω τους μισθούς και το εργατικό δυναμικό αλλά η ζήτηση θα αυξηθεί λόγω κατάρρευσης των μικρότερων επιχειρήσεων.
Δόξα την κρίση θα αγοράσω δέκα στρέμματα στην τιμή του ενός και σε μια νέα περίοδο "ανάπτυξης" θα θησαυρίσω πουλώντας τα.
Θα αναρωτιέται κανείς γιατί να συμβαίνουν οικονομικές κρίσεις, γιατί ορισμένοι οίκοι αξιολόγησης να αποφασίζουν για το μέλλον των χωρών. Η οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο απ' την πιο χυδαία και πραγματική έκφανση του καπιταλισμού. Σαφώς και δεν μπορεί να το αντιληφθεί όποιος συγκινείται ακούγοντας το δημοσιογράφο να λέει "όλοι μας βρισκόμαστε σε οικονομική στενότητα, όλοι βιώνουμε δυσκολίες". Ο εμπαιγμός έγκειται σ' αυτό το " όλοι ". Όλοι μας εκτός κάποιων. Αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει να είναι οι πιο ισχυροί, αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει όχι μόνο να μη θίγονται από την κρίση αλλά και να πλουτίζουν συγχρόνως. Είναι οι θεμέλιοι λίθοι της οικονομίας καθώς απασχολούν μεγάλο εργατικό δυναμικό και η οικονομική τους συντριβή συνεπάγεται με συντριβή χιλιάδων. Ωστόσο οι χιλιάδες αυτές καθαυτές καμιά αξία δεν έχουν. Οι νόμοι της οικονομίας προστάζουν την απόλυση όσων χρειαστεί ή τη μείωση των μισθών τους ώστε να προστατευτεί ο μεγάλος εργοδότης, ο μεγάλος επιχειρηματίας γιατί με απλούστερα λόγια κρέμεσαι απ' τα κοτσάνια του. Δουλεύεις γι' αυτόν, κάνεις υποχωρήσεις κι αν το αποφασίσει ο ίδιος θυσιάζεσαι για χάρη της οικονομίας. Όλος ο ζυγός της πίεσης γέρνει αποκλειστικά προς τη μεριά σου γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, σημασία έχει να ορθοποδήσουν οι αγορές, εσύ συγκεκριμένα δεν έχεις άλλο ρόλο παρά αυτό του γραναζιού, κανείς δε νοιάζεται προσωπικά για σένα ούτε και για τα "αγαθά" που έχεις ανάγκη.
Περί οικονομίας ιδέα δεν έχω κι ούτε σκοπεύω ν' ασχοληθώ. Αηδιάζω ωστόσο όταν ακούω οικονομολόγους να μιλούν με παγερή φωνή για τα νέα μέτρα που πρέπει να ληφθούν θαρρείς και δεν θα έχουν εφαρμογή πάνω σ' ανθρώπους, θαρρείς πως ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της οικονομίας κι όχι τ' αντίθετο. Δεν αμφισβητώ τα μαθηματικά τους, είμαι σίγουρος μάλιστα πως αν οι προτάσεις τους εφαρμοστούν οι "αγορές" θα επιβιώσουν, για σένα φυσικά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα.
Κι όλες αυτές τις μπαρούφες στις έγραψα για ένα σκοπό, για να καταλάβεις ή να θυμηθείς ότι μερικοί λένε δόξα την κρίση
Δόξα την κρίση θα μπορώ να πουλώ ληγμένα τρόφιμα νόμιμα.
Δόξα την κρίση θα υποθηκεύσω και θα ιδιοποιηθώ περιουσίες των πελατών μου σε εξευτελιστική τιμή.
Δόξα την κρίση θα μειώσω τους μισθούς και το εργατικό δυναμικό αλλά η ζήτηση θα αυξηθεί λόγω κατάρρευσης των μικρότερων επιχειρήσεων.
Δόξα την κρίση θα αγοράσω δέκα στρέμματα στην τιμή του ενός και σε μια νέα περίοδο "ανάπτυξης" θα θησαυρίσω πουλώντας τα.
7 σχόλια :
Crux, θεωρείς ότι υπάρχει περιθώριο παρέμβασης στην εξέλιξη των πραγμάτων; Δεν μ'αρέσει να μοιρολατρώ αλλά ούτε και να εθελοτυφλώ και προσωπικά νιώθω ότι είμαστε εντελώς αδύναμοι να δράσουμε και ν'αντιδράσουμε αποτελεσματικά. Γι'αυτό και προσωπικά έχω πάψει εντελώς ν'ασχολούμαι. Θα μου πεις ότι πρόκειται για τη ζωή μας όμως πραγματικά νιώθω ανήμπορη για οποιοδήποτε είδος παρέμβασης. Νιώθω ότι όλα είναι στυγερά κατευθυνόμενα ακόμα και αυτοί που βγαίνουν σαν υπερασπιστές του λαού στην ουσία είναι μια εκτονωτική βαλβίδα για την εκτόνωση της συσσωρευμένης μας πίεσης. Κρίση, κρίση, κρίση...Aυτός είναι ο καπιταλισμός, όπως τον περιγράφεις. Ο λαός αυτό αποφάσισε και είναι πολύ πρόσφατη η απόφασή του αυτή. Μόνο που κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Καλημέρα σου Χρωματιστή.
Θεωρώ βασικά ότι διαθέτουμε τη δύναμη να διακόψουμε την φαινομενικά ασταμάτητη ροή των πραγμάτων. Αυτό που λείπει δεν είναι η έλλειψη δύναμης αλλά η έλλειψη συντονισμού της. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει έναν εξεγειρόμενο λαό όταν αυτός αποφασισμένος διεκδικεί κάτι.
Βέβαια αυταπάτες για συλλογική αλληλεγγύη και συνεργασία δεν τρέφω. Ο περισσότερος κόσμος βλέπει την πολιτική σαν ένα μέσο για την ικανοποίηση των προσωπικών του συμφερόντων, για να μη μιλήσουμε για τον πολιτικό φανατισμό και την άρρωστη εξάπλωση του φασισμού η οποία μόνο μίση και διχόνοια σπέρνει.
Αν μου ζητούσες να πιθανολογήσω μια ενδεχόμενη ανατροπή εξέλιξης των πραγμάτων θα σου απαντούσα πως δεν προβλέπεται προφανώς. Ωστόσο οι ιδέες κι οι απόψεις κρύβουν μέσα τους δύναμη κι ελπίδα κι επιμένω να πιστεύω πως είναι αναγκαίο να εκφράζονται πόσο μάλλον σήμερα που πραγματοποιείται με ποικίλους τρόπους μια συστηματική προσπάθεια παρέμβασης και χειραγώγησης της σκέψης.
Αν θες την άποψή μου, αυτό που εμποδίζει μια ελπιδοφόρα κοινωνική-πολιτική-οικονομική επανεκκίνηση είναι κυρίως :
Η έλλειψη γνώσεων και η πνευματική παρακμή. Είναι τρομακτικό το πόσο ανοχύρωτος κι ανώριμος είναι ο κοινός νους εξαιτίας μόδας,δουλειάς,τηλεόρασης, και ξεπεσμένων προτύπων.
Η ηθική κατάπτωση φυσικά που δεν δίνει περιθώρια αλτρουϊσμού, συνεργασίας και κοινών στόχων αλλά μας στρέφει επίσης συχνά ενάντια στο συνάνθρωπο.
Και τέλος η αντίληψη πως ο άνθρωπος είναι αδύναμος να τα βάλει με την εξουσία ή καλύτερα η έμμεση καλλιέργεια αυτού του αισθήματος.
Στα παρουσιάζω όλα αυτά μόνο και μόνο για να δείξω ότι το πρόβλημα δεν είναι εξωγενές, έγκειται σ' εμάς τους ίδιους. Μ΄ άλλα λόγια η αλλαγή του ανθρώπου (συνεκδοχικά) συνεπάγεται και με αλλαγή του συστήματος. Στόχος οποιουδήποτε ισχυρίζεται ότι είναι συνειδητοποιημένος δεν μπορεί να είναι άλλος απ΄ την προσπάθεια αφύπνισης του ανθρώπου γιατί απλούστατα όσο περισσότεροι ανακτούν την συνείδησή τους και ωριμάζουν πνευματικά τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι αντιστάσεις απέναντι στην εξουσία. Αν σταματήσει και η διατύπωση ιδεών, αν σταματήσει η στηλίτευση των αδικοπραξιών τότε μας περιμένουν ακόμη πιο επώδυνες μέθοδοι εκμετάλλευσης.
Ελπίζω να κατάφερα να σε φιλοξενήσω για λιγάκι μέσα στο πλαίσιο που κυμαίνεται ολόκληρη η θεωρία μου. Μ΄ άλλα λόγια πρόκειται για έναν πόλεμο ηθικής, κράτα όσους μπορείς ζωντανούς και κρατήσου και συ μαζί τους, διαφορετικά σε περιμένει και σένα ο πνευματικός θάνατος. Έτσι το αντιλαμβάνομαι και δεν υπολογίζω την έκβαση του πολέμου...
Έγραψα πολλά αλλά με λιγότερα δεν θα μπορούσα να σου δώσω μια ολοκληρωμένη απάντηση!
Εύχομαι να έχεις μια χρωματιστή και χαμογελαστή μέρα :)
ΠΟλύ ωραίο άρθρο...
(σσ με δοτική συντάσσεται το δόξα...)
Δείμε το γνώριζα εκ των προτέρων αυτό, αλλά τώρα να γράψεις δόξα τη κρίσει παραπάει....
Καλή σου μέρα!
Crux,σ'ευχαρστω για τον χρονο που διεθεσες και τη διαθεση σου να μου εξηγησεις το σκεπτικο σου. Συμφωνω απολυτα με οσα λες, ειδικα για την πνευματικη παρακμη και την ηθικη θα ελεγα που ειναι η αιτια της σημερινης καταστασης(η εστω συνυπαρχουν με την οικονομικη κριση). Την διορθωση βλεπω δυσκολη γιατι ευκολα λες Ο λαος(ενικος) χρειαζεται παιδεια και ποιοτητα και δυσκολα πιανει τοπο στα εκατομμυρια μοναδων που τον αποτελουν. Anyway, δεν παυουμε να ελπιζουμε και να περιμενουμε η ποιοτητα να παρασυρει σαν ντομινο και να εξαπλωθει σαν ηλιος!
Γειααα!
Ανατροπή θα υπάρξει - θα ήμουνα πολύ απαισιόδοξος αν πίστευα το αντίθετο. Αλλά βλέπω αίμα να ρέει μέχρι να συντελεστεί...
Ξενούδης
Ξενούδη,
προσπαθώντας να μην επηρεάζομαι από αισιόδοξα ή απαισιόδοξα συναισθήματα δεν προβλέπω προσωπικά κάποια ανατροπή, τουλάχιστον όχι σύντομα. Η ιστορία διδάσκει πως σε περιόδους μεγάλης καταπίεσης ο λαός άλλοτε αργά κι άλλοτε γρήγορα εξεγειρόταν. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν κοινές συνιστώσες και πως ανθίζει ο ατομικισμός. Ας μη ξεχνάμε επίσης πως ζούμε σε μια εποχή όπου η τέχνη της χειραγώγησης έχει γίνει πραγματική επιστήμη.
Για το ότι θα χυθεί αίμα δεν τρέφω καμιά αμφιβολία. Εξεγέρσεις θα υπάρξουν όπως και ακραίες ενέργειες ωστόσο αμφιβάλλω αν οι ενέργειες αυτές θα είναι απόρροια της λαϊκής απαίτησης...
Δημοσίευση σχολίου