Επιμονή

Λέξεις από σύννεφα στέκονταν σιωπηρά
στους χλωμούς ουρανούς των σελίδων του.
Δε μετάνιωσε στιγμή που ξάπλωσε κάτω απ΄τη ζεστή σκιά τους
ούτε φοβήθηκε μήπως τις κλέψει ο άνεμος
που σέρνει αμείλικτα μαζί του ο καιρός.
Πόσες φορές άραγε να του πρόσφερε ο ήλιος
το θαλπερό του σκέπασμα ;
Μα 'κείνος πάντα θυμωμένος το πετούσε σαν κουρέλι από πάνω του
και ξανάμενε γυμνός. Γυμνός και περήφανος.
" Το φως υπάρχει μόνο στην καρδιά των σύννεφων "
έλεγε δογματικά με ματωμένο στόμα.

Όμως τα σύννεφα είχαν χαθεί
αφήνοντας μονάχα λίγες σταγόνες σιωπής να επισκιάζουν
τα θαμπωμένα μάτια του
κι άλλες να του δροσίζουν τα καυτά του χείλη.

                                                                             Διδάχος Άγγελος