Μια ανάσα

Θολός ορίζοντας
με κορυφές συννεφοσκέπαστες
σαν τείχη να τον περιστοιχίζουν.
Κλείνεις τα μάτια κι ονειρεύεσαι
μα είναι τα όνειρα μόνο που δραπετεύουν.
Είναι τα όνειρα μικρά παιδιά
που θρέφεις με στοργή
κι ας ξέρεις μέσα σου βαθιά πως κάποτε θα φύγουν
αφήνοντας σου θλίψη.
Θολός ορίζοντας, συννεφιασμένος
μέχρι να σμίξουν οι καρδιές μας
και γίνουν αγέρας που θα διώξει τα νέφη μακριά.
Θολή η σκέψη μου, μετέωρη
με κοιτά να πνίγομαι στη τρικυμία των καιρών.
Φίλα με.
Δώσ' μου μιαν ανάσα.
                                                                                                           Crux