Πήγαμε μ΄ένα ποίημα

Αναδημοσίευση απ΄το τσαλίμι  
τις απαγγελίες θα βρείτε στο blog του.
Οι κάμερες, τα βύσματα, τα καλώδια, οι διοργανωτές κι οι τεχνικοί
είναι πανέτοιμοι. 21-3-2011. Το ρολόι δείχνει 21:12.

Ο κόσμος, επίσης, στις θέσεις του και εικόνες του Μιγκέλ Ερνάντεθ
προβάλλονται πάνω στην οθόνη-σκηνικό.

Καλοσώρισμα με τον τιμώμενο ποιητή κατάστηθα.
Ο προτζέκτορας εκτός από προτζέκτορας λειτουργούσε κι ως προβολέας σκηνής.
Για το πρώτο μέρος της βραδιάς.

Κόσμος υπάρχει, ενδιαφέρον δείχνει, οπότε το τσαλίμι δεν μένει στο καλωσόρισμα
αλλά βγάζει κι έναν πανηγυρικό περί ποίησης.

Δεν στρέφουν τα νώτα στα αποφθέγματα του ομιλητή.
Είναι οι καλλιτέχνες του δρώμενου έκπληξη και αυτοσυγκεντρώνονται στο κατάλληλο μέρος: τη μπάρα του μπαρ.

Ο δείμος του πολίτη προλόγιζε την κάθε εμφάνιση όποιου διάβαζε ποίημα και τα πήγε περίφημα ενώ ο ήχος πλάγιος. μόνος κατέγραφε σε μια δεύτερη κάμερα από όπου και οι εικόνες που κινούνται σ' αυτήν την ανάρτηση. Οι φωτογραφίες είναι της Χ. Λ. Πρώτη ανάγνωση από τον blogger Crux (Ανθρώπινη επανάσταση).

Η Μαρία Στυλιανού διαβάζει ποίημα μιας μαθήτριάς της (Λόρα Βουξάνη).

Η Ευστρατία Τσ. διαβάζει Ολυμπία Σταύρου.

Ο Βασίλης Ιωακειμίδης (KATRIEL) διαβάζει Βασίλη Ιωακειμίδη.

Ο δείμος του πολίτη διαβάζει Alex.

Ο ήχος πλάγιος. μόνος διαβάζει Αναστάσιο Δρακόπουλο.

Το ρολίι δείχνει 23:23. Οι καλλιτέχνες συσκέπτονται; Όχι.
Οι καλλιτέχνες καλωδιώνονται από τον Επιτετραμμένο Τεχνικό Πασών Των Εκδηλώσεων όπου είναι αναμεμιγμένο το τσαλίμι...

...και αφού τους υποδείξει το μέρος όπου θα αναδείξουν την τέχνη τους...

...επιστρέφει στο ποτήρι του και γίνεται ένας από όλους...

...όχι τόσο όμορφος...

...ούτε τόσο απορροφημένος στη συζήτηση,

αλλά αυτό είναι το προσόν ενός Επιτετραμμένου Τεχνικού.
Να περνάει απαρατήρητος και να τα έχει όλα υπό τον έλεγχό του.

Ο Καλωδιωμένος Καλλιτέχνης με το τσαλίμι
ελέγχουν την ποιότητα του σέρβις στον πάγκο του μπαρ,
ενώ ο Βασίλης Μέλφος ετοιμάζεται να διαβάσει Απόστολο Λυκεσά.

Ακολουθεί η Ιωάννα Παρλάντζα που διαβάζει Γιάννη-Παναγή Πατρίκιο.

Μαύρος Γάτος on stage.

Οδεύουμε προς μεσάνυχτα.

Η Ολυμπία Σταύρου διαβάζει Γιάννη Τόλια.

Ήρθε η ώρα του αφιερώματος στον Μιγκέλ Ερνάντεθ.

Μικρή γεύση με τεχνικό πρόβλημα στο μοντάζ. Όχημά μας για το αφιέρωμα ένα ελληνικό διήγημα. Μετά το βίντεο ακολουθεί το ποίημα του Ερνάντεθ που ακούγεται σ' αυτό.

Νανουρίσματα του κρεμμυδιού

Αφιερωμένα στον γιο του,
με αφορμή το γράμμα που έλαβε από τη γυναίκα του,
η οποία του έγραφε πως έτρωγε μόνο ψωμί και κρεμμύδια.

Το κρεμμύδι είναι μια πάχνη
πυκνή και φτωχή.
Πάχνη για τις ημέρες σου
και τις δικές μου νύχτες.
Πείνα και κρεμμύδι,
μαύρος πάγος και πάχνη
μεγάλη και στρογγυλή.
Μέσα στης φτώχειας την κούνια
ήτανε το μωρό μου.
Βύζαινε το αίμα
του κρεμμυδιού.
Μα ήταν το δικό σου αίμα,
παγωμένο από ζάχαρη
κρεμμύδι και πείνα.
Μια μελαχρινή γυναίκα
με μαλλιά λυμένα στο φεγγάρι
κλωστή τη κλωστή σκύβει
πάνω στην κούνια.
Γέλα μωρό μου,
αν χρειαστεί,
θα σου φέρω το φεγγάρι.
Το γέλιο σου με ελευθερώνει,
μου δίνει φτερά.
Παίρνει μακριά τη μοναξιά,
τη φυλακή μου τη γκρεμίζει.
Στόμα που πετάει,
καρδιά που στα χείλη σου
αστράφτει.
Το γέλιο σου είναι
σπαθί νικηφόρο,
νικάει τα λουλούδια
και τους κορυδαλλούς.
Του ήλιου αντίζηλος.
Το μέλλον των οστών μου
και του έρωτά μου.
Ήμουν παιδί μα ξύπνησα:
ποτέ μην ξυπνήσεις.
Πικρό είναι το στόμα μου:
πάντα γέλα.
Πάντα μέσα στην κούνια
να υπερασπίζεσαι το γέλιο
ανάσα την ανάσα.
Στον όγδοο μήνα σου γελάς
με πέντε άσπρα λουλούδια.
Πέντε αγριάδες τόσες δα.
Πέντε μικρά δοντάκια
μοιάζουν με πέντε γιασεμιά
που μόλις μεγαλώσαν.
Σύνορο αυτά για τα φιλιά
αύριο θε να γίνουν,
όταν εκεί στα δόντια σου
θα νιώσεις ένα όπλο.
Όταν θα νιώσεις μια φωτιά
μέσα σου να βουτάει
ψάχνοντας για το κέντρο.
Πέτα μωρό μου στο διπλό
του στήθους το φεγγάρι:
εκείνο, λυπημένο απ’ το κρεμμύδι,
εσύ ευτυχισμένο.
Ποτέ σου να μην πικραθείς.
Να μη μάθεις τι γίνεται
ούτε και τι συμβαίνει.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Πόλις και στο συγγραφέα Χρήστο Οικονόμου που μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε το διήγημα Το αίμα του κρεμμυδιού από το βιβλίο Κάτι θα γίνει θα δεις, τον Δημήτρη Σακατζή και τον Θεόδωρο Γαβρά που το απέδωσαν, τη Μαρία Χατζηεμμανουήλ που μας χάρισε τις μεταφράσεις των ποιημάτων του Ερνάντεθ, και το υπέροχο διαδίκτυο που προσέφερε οπτικό υλικό.
Και ξανά ποιήματα. Ήχος πλάγιος. Μόνος (Ιωάννης Τσιουράκης).

Ο δείμος του πολίτη (Δήμος Χλωπτσιούδης).

Η βραδιά κυλούσε υπέροχα.
Ο Δημήτρης Σακατζής μας προσέφερε κάτι παραπάνω
από την υποκριτική του Τέχνη. Ποίηση.

Η Ολυμπία Σταύρου διαβάζει Μαρία Ναλμπαντίδου.

Ο michalakis (Αντώνης Μιχαλάκης) διαβάζει Νίκο Πάντζαλη.

Το τσαλίμι (Σπύρος Λαζαρίδης) διαβάζει Ελένη Μπάλιου και εκτελεί μια παραγγελιά μιας φίλης που ζήτησε ανωνυμία.

Αρχοντούλα Θεοδωρίδου.

Την απορία σας για το πού πήγαν οι πολλοί γνωστοί ποιητές,
διασκεδάζει η Βασιλική Μπούρη που διαβάζει Οδυσσέα Ελύτη.

Η Σοφία Μαυρίδου στο ίδιο κλίμα διαβάζει Κική Δημουλά.

Γιατί η μια χαμογελάει και η άλλη το σκέφτεται;
Επειδή η μια ανέβηκε στη σκηνή και η άλλη ετοιμάζεται.

Πασχαλίνα Γρούτκα διαβάζει Μαχμούτ Νταρουίς.

Έχουμε καβαντζάρει τη μία μετά τα μεσάνυχτα. Όπως είδατε στις δύο προηγούμενες φωτογραφίες η ποιητική κατάνυξη καλά κρατεί. Πρέπει να ομολογήσω πως μιαν ανησυχία την είχα επειδή δεν μου έδωσε κανείς κανένα χαρτάκι με ποίημα που γράφτηκε εκεί μέσα. Επί τόπου, όπως είχε γίνει σε όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις. Κι όμως, η παράδοση δεν έσπασε. Νίκος Καρίμπας.

Τέσσερες ώρες χαμόγελα και ποίηση, είναι λίγο πράγμα;

Όχι δεν είναι.