Και σας λέω επίσης, μολονότι η λέξει ηχεί βαριά στις καρδιές σας :
Εκείνος που δολοφονήθηκε δεν είναι ανεύθυνος για τη δολοφονία του,
Και εκείνος που ληστεύτηκε ευθύνεται και ο ίδιος που ληστεύτηκε.
Ο δίκαιος δεν είναι αθώος για τις πράξεις του αμαρτωλού,
ούτε όποιος έχει καθαρά χέρια είναι ανεύθυνος για τις πράξεις του αμαρτωλού,
Ούτε όποιος έχει καθαρά χέρια είναι ανεύθυνος για τις πράξεις του εγκληματία.
Ναι, ο ένοχος είναι πολύ συχνά θύμα του αδικημένου.
Και ακόμη συχνότερα, ο ένοχος είναι αυτός που φέρει τα βάρη των αθώων και των ακατάκριτων.
Το δίκαιο δε διακρίνεται από το άδικο ούτε το καλό από το αμαρτωλό.
Διότι στέκουν πλάι πλάι και οι δύο απέναντι στο πρόσωπο του ήλιου, όπως υφαίνονται μαζί το μαύρο με το λευκό νήμα.
Και όταν σπάσει το μαύρο νήμα, ο υφαντής θα εξετάσει όλο το ύφασμα όπως θα εξετάσει και τον αργαλειό.
Απόσπασμα απ΄το βιβλίο << Ο Προφήτης >> του Χαλίλ Γκριμπράν.
2 σχόλια :
Γεια σου Crux.
Kαλή Χρονιά σου εύχομαι, να σου βγει όπως σχεδιάζεις.
Ναι, ηχεί λίγο βαριά γιατί ετσι απομονωμένο από το βιβλίο είναι ασαφές μέσα στη γενικότητά του.
Επειδή όμως καταλαβαίνω τί θέλει να πει, μπορώ να πω ότι συμφωνώ.
Είμαι άλλωστε η πρώτη που δεν κατηγορώ τον φαινομενικά θύτη στην πραγματική ζωή και δεν απαλάσσω το θύμα από τις ευθύνες του. Άσε που γενικά τα θύματα και ως θέση αλλά και ως λέξη μ'ενοχλούν. Αλλά και οι χαρακτηρισμοί και οι κρίσεις είναι ανθρώπινες επινοήσεις και ποσότητες που δεν επιδέχονται μετρήσεις για να επιβεβαιωθεί η ορθότητά τους.
Με μία λέξη, επαναλαμβάνω, συμφωνώ.
Καλησπέρα Χρωματιστή,
ατυχώ πάλι διότι έγραφα και κόλλησε η δημοσίευση σχολίου(άκρως εκνευριστικό).
Η ιδέα ηχεί μέχρι και πολύ βαριά στα αυτιά των περισσότερων.
Ειδικότερα στις μεγαλουπόλεις, η πληθώρα των ανθρώπων και συγχρόνως η ελλιπής κοινωνικότητα πολλών απ΄αυτούς καθιστά αδύνατη την υιοθέτηση τούτης της άποψης.
Είναι δύσκολο να νιώσεις συνυπεύθυνος και συνένοχος για μια αδικία ή έγκλημα που συνέβη ανάμεσα σε τόσο κόσμο.
Αλλά και γενικότερα ποιος άραγε θα νιώσει ότι έχει ευθύνη για ένα παιδί που ζητιανεύει ή ότι έχει ευθύνη για την κατάντια ενός ναρκομανούς στο πεζοδρόμιο ;
Τολμώ να πω πως ίσως ούτε και εμείς οι ίδιοι. Πιθανώς να λυπηθούμε, να δώσουμε λίγα χρήματα ή να κατηγορήσουμε τους φανερούς υπαίτιους. Οφείλουμε όμως να συνειδητοποιήσουμε πως όταν απαιτούμε κάτι απ΄την κοινωνία το απαιτούμε και απ΄τον εαυτό μας και πως έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως μερίδιο ευθύνης για την παρακμή της κοινωνίας.
Απ΄ότι φαίνεται έχουμε πολύ δρόμο ακόμη
Δημοσίευση σχολίου