Εγκληματίες στο ρόλο πατριωτών.

Τις τελευταίες ημέρες το ενδιαφέρον πολλών Ελλήνων στρέφεται αποκλειστικά στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και των αέριων εισβολών από τη γειτονική χώρα. Σαφώς τα δύο αυτά θέματα είναι ευαίσθητα και χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης, αναζήτησης λύσεων και συνεργασίας. Απο τη δυναμική όμως συμπεριφορά του πρωθυπουργού και την ευθύτητα του προς τους Τούρκους προκύπτουν  ερωτηματικά. Οι ίδιοι πολιτικοί που προτού αναλάβουν την εξουσία δεσμεύονταν πως την κρίση θα πληρώσουν οι έχοντες και τελικά τους λύτρωσαν με την επινόηση της περαίωσης, οι ίδιοι πολιτικοί που άλλοτε υποστήριζαν ακράδαντα ότι η προσφυγή μιας χώρας στο ΔΝΤ είναι κοινωνικοοικονομική αυτοκτονία και έπειτα προέβησαν σ΄αυτό, τώρα ξαφνικά θέλουν να προασπίσουν πάλι τη χώρα.
Την προασπίζουν όμως μόνο με λόγια, όπως ακριβώς είχε γίνει προτού λίγους μήνες στην υποτιθέμενη αντιμαχία του πρωθυπουργού με την Καγκελάριο που θύμισε περισσότερο στημένο διάλογο με σκοπό να εκθειάσει την ανεξαρτησία και τη μαχητικότητα του. Ασχέτως βέβαια με το αν αυτή τη φορά ο λόγος του Παπανδρέου  ήταν αναμενόμενος ή αδόκητος για τον Ερντογάν σίγουρα εξύψωσε τον πρώτο στα μάτια των Ελλήνων. Η τεχνική αυτή που έχει ως στόχο να κερδίσει ένα άτομο την υποστήριξη και την εύνοια του λαού χρησιμοποιήθηκε και στο παρελθόν. Η επανάληψή της είναι απλώς μια επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητάς της. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το βέτο που άσκησε ο τέως πρωθυπουργός στα Σκόπια αναδεικνύοντας ένα πατριωτικό χαρακτήρα που όπως αποδείχθηκε ουδεμία σχέση είχε με την πραγματικότητα. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως η εκπροσώπηση του λαού σ΄αυτές τις περιπτώσεις δεν θεωρείται από τους ίδιους ως καθήκον αλλά ως αναγκαιότητα για τη διατήρηση της θέσης τους. Όταν μιλάς εκ στόματος του λαού και αποφασίζεις σύμφωνα με την κρίση του κερδίζεις την εμπιστοσύνη του. Όταν όμως αυτό γίνεται περιστασιακά και επιτηδευμένα δεν είναι παρά ένα μέσο προπαγάνδας. Υπό αυτό το πρίσμα μπορούμε να εντοπίσουμε και την αιτία που τα περισσότερα δημοψηφίσματα τα οποία έχουν διακυρηχθεί στην Ελλάδα έγιναν σε εποχές δικτατορίας.
Ανησυχητικότερος παραμένει ο λόγος που ο πρωθυπουργός επέλεξε μετά από αρκετό καιρό να μιλήσει αυτή τη στιγμή ανοιχτά για τις εναέριες εισβολές. Επίσης αποφάσεις για τη λαθρομετανάστευση έπρεπε να ληφθούν απ΄τη πρώτη κιόλας στιγμή και μάλιστα θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο ανθρώπινες αλλά και δραστικές καθώς χιλιάδες μετανάστες είναι κυριολεκτικά εγκλοβισμένοι μέσα στη χώρα μας και επιθυμούν αλλά αδυνατούν να φύγουν απ΄αυτή. Για να επανέρθουμε όμως στο κύριο θέμα, η απόφαση του Παπανδρέου να μιλήσει και να δράσει τώρα για αυτά τα ζητήματα προμηνύει ένα και μοναδικό πράγμα. Στο τραπέζι πρέπει να βρίσκονται ήδη νέα και ακόμη πιο βάναυσα οικονομικά μέτρα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η έντονη και βιαστική προσπάθεια να αλλάξει γρήγορα η εικόνα της κυβέρνησης. Αυτές τις μέρες λοιπόν προετοιμάζεται κατάλληλα το κλίμα έτσι ώστε να δείξουμε για μια ακόμη φορά ανοχή στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας και να διατηρήσουμε αμφιβολίες και μια ήπια στάση προς όσους έχουν κάνει επάγγελμα σε τόσες δεκαετίες την κλεψιά, το ψέμα και την απάτη.