9 Οκτωβρίου 2010

Τα μεγαλύτερα κορόϊδα.

Τα θετικά σχόλια Αμερικανών και των Ευρωπαίων οικονομολόγων για την ελληνική πραγματικότητα παρελαύνουν αδιάκοπα απ΄τους τίτλους των ειδήσεων. Δηλώνουν όλοι τους αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας και καταξιώνουν την πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται. Εμείς απ΄την άλλη παραμένοντας παθητικοί δέκτες των γεγονότων προσπαθούμε να ενστερνιστούμε την αισιοδοξία των ειδημόνων. Περιμένουμε την αλλαγή σ΄ένα στημένο ραντεβού. Μας διαβεβαίωσαν όμως ότι θα' ρθει κι αυτό είναι που μας κρατά ανένδοτους.
 Από την επιβράβευση των επιτηρητών μας το μόνο συναίσθημα που έπρεπε να απορρέει είναι αυτό της ντροπής. Η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε πειθήνιο όργανο που εκτελεί εντολές και γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο δέχεται τα συγχαρητήρια των αφεντικών της. Η οικονομική σκλαβιά εξαπλώνεται ραγδαία με την εφαρμογή νέων μέτρων που έρχονται τεμαχισμένα ούτως ώστε να προκαλέσουν τη λιγότερο δυνατή αντίδραση. Εμείς είμαστε το πειραματόζωο πάνω στο οποίο δοκιμάζονται οι αντοχές της οικονομίας και τα όρια της χειραγώγησης. Δυστυχώς η κατάληξη μας δεν θα διαφέρει με την κατάληξη των άλλων χωρών απ΄τις οποίες πέρασε το ΔΝΤ. Αυτό γιατί έχει αποδειχθεί πως είναι ο μεγαλύτερος νόμιμος εγκληματικός οργανισμός του κόσμου. Γνωρίζουν πως στο πέρασμα τους θα αφήσουν στάχτες αλλά ενδιαφέρονται μονάχα για ό,τι θα αποκομίσουν στο διάστημα που μεσολαβεί. Η φιλική τους στάση δεν είναι παρά μια υποκριτική στάση πίσω απ΄την οποία κρύβεται ο πειθαναγκασμός.
Ας αποδείξουμε για μια φορά στους εαυτούς μας ότι δεν είμαστε ανίκανοι πολίτες. Ήρθε η ώρα να  αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα προτού πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις. Η γελοία διαμαρτυρία του καναπέ πρέπει να λάβει τέλος. Ώρα να αποφασίσουμε για τη μοίρα μας και να ανακτήσουμε την εξουσία που μας πήραν μαζί με τις ψήφους μας. Πρώτο μέλημα η απαλλαγή απ΄το καταστροφικό μνημόνιο η οποία είναι δυνατό να επιτευχθεί με δημοψήφισμα. Έχουμε το δικαίωμα να το απαιτήσουμε, έχουμε τουλάχιστον την ηθική υποχρέωση να δράσουμε για μια φορά συλλογικά. Την αλλαγή μπορούμε μόνο να την κυνηγήσουμε, είναι ανώφελο να  περιμένουμε πως θα'ρθει μόνη της.

2 σχόλια :

humanity είπε...

ΦΙΛΕ ΜΟΥ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ,ΜΙΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΗΣΥΧΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ,ΠΑΡΑ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ!
ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΥΠΝΩΤΙΣΕΙ,ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΨΕΚΑΣΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΟΛΙΚΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΙΑ!

ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ΚΛΑΣΗΣ,ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ¨ΕΙΣΒΟΛΗΣ".
ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΞΥΡΑΦΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΡΑΤΖΙΑ ,ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ.

Crux είπε...

Humanity αυτό είναι και το μείζον πρόβλημα, η αναισθησία μας. Προφανώς δεν γνωρίζουμε τη δύναμη που διαθέτουμε ή ακόμα χειρότερα θεωρούμαστε ανήμποροι.
Ένας blogger παρομοίαζε πολύ εύστοχα το λαό με τον ελέφαντα που φοβάται το ποντίκι - εξουσία.
Η αδράνεια και η έλλειψη βούλησης είναι το πιο ανησυχητικό φαινόμενο της εποχής μας. Είμαστε πραγματικά ναρκωμένοι, η προσωπικότητα μας αλλοιώνεται κι ο χαρακτήρας φθείρεται συνεχώς.
Δυστυχώς κατάφεραν να μας αποχαυνώσουν με επιτυχία. Σχετικά με τις παλαιότερες γενιές, απέχουμε μίλια απ΄την αντιδραστικότητα και την αγωνιστικότητα τους.