17 Μαρτίου 2010

Μικρή δραπέτευση.

Ήδη η ζωή στη φύση έχει καταντήσει πολυτέλεια,προνόμιο των λίγων.Δυστυχώς η αποξένωση απ΄το φυσικό περιβάλλον παραμένει όσο το δυνατόν ασχολίαστη και θεωρείται αναγκαιότητα της σύγχρονης εποχής.Το στοίβαγμα χιλιάδων έως και εκατομμυρίων ανθρώπων σε τσιμεντένιες πόλεις είναι πλέον δεδομένο και μη κατακριτέο γεγονός.
Μερικοί από εμάς καταφέραμε και γλιτώσαμε.Μακάρι να είχαμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες...
Δεν υπάρχει πολυτιμότερο δώρο απ΄το φρεσκάρισμα που προσφέρει η φύση.Τη ψυχική ηρεμία,την αναζωογόνηση και την ταχεία αναζωπύρωση των δυνάμεων.Το μεγαλείο της και η εναρμονισμένη διάταξη των στοιχείων που προβάλλουν το κάλλος της μετριάζουν το άγχος και τα προβλήματα που μας φορτώνουν οι σύγχρονες συνθήκες ζωής.Κι όταν νιώθεις τη συνεχόμενη καταπίεση μερικές φορές έτοιμη να σε σαλέψει,η επαφή με τη φύση αρκεί για να αποκαταστήσει την ισορροπία σου.
Νομίζω ότι δικαίως την έχω χαρακτηρίσει ψυχοθεραπευτή.
Φωτογραφίες απ΄το σημερινό περίπατο.

8 σχόλια :

Ευρύνοος είπε...

Πράγματι η Φύση έχει την θεραπεία δια πάσα νόσον..

σιγά σιγά θα το καταλάβουμε όλοι..

πάντα τέτοια :)

Crux είπε...

Καλημέρα σου Ευρύνοε, χαίρομαι που επέστρεψες και.. η αλήθεια είναι πως για κάποιον ανεξήγητο λόγο ήμουν σίγουρος ότι θα γύριζες.Είναι λογικό που κουράστηκες,εξάλλου διαχειρίζεσαι μόνος 2 ιστιολόγια.Όμως η κούραση δεν σβήνει τη δίψα.
Αν έχεις παρατηρήσει κι εμείς μειώσαμε τη συχνότητα των άρθρων γιατί η καθημερινή ενασχόληση γίνεται πολλές φορές εξαντλητική.
Όπως προείπα όμως, η διάθεση παραμένει.
Όσον αφορά τη φύση,μακάρι να διαπιστώσουν όλοι την πραγματική αξία της και την ευεργετική επίδραση που έχει πάνω στον άνθρωπο.Το θέμα όμως είναι αυτό να γίνει το γρηγορότερο δυνατόν,γιατί οι ζημιές που θα έχουν προκληθεί μετά από ένα σημείο δεν θα αποκαθίστανται πλέον.

Αντίλογος είπε...

Ψυχοθεραπεία...ακριβως αυτό. Μεγαλούπολεις,τσιμέντο,κίνηση,χαμένος χρόνος στον αγώνα της ώρας.Καταθλιψη,κρίσεις πανικού, όλες οι σύγχρονες ασθένειες του καιρού μας που δεν αντιμετωπίζονται ούτε με τη θεα του τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας,ούτε στο ντιβανι του Yαlom. αρκεί ενα ξύπνημα στη θαλασσα, μια μυρωδια του χώματος, ενας ορίζοντας για το βλέμμα. Ζώντας στην αθήνα και στο κέντρο της όλα αυτα τα αυτονόητα μοιαζουν με το χαμένο παραδεισο..

Crux είπε...

Βασικός παράγοντας απ΄τον οποίο εξαρτάται η υγεία (είτε σωματική είτε ψυχική)είναι το φυσικό περιβάλλον.
Δίχως αυτό το κάθε φάρμακο και η κάθε ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στον άνθρωπο και αν έχει τότε θα είναι προσωρινή.
Ο Κροπότκιν ήδη απ΄τα μισά του 19ου αιώνα έλεγε ότι προτεραιότητα είναι να αλλάξει το καθεστώς παραγωγής και το καθεστώς της τεχνολογίας.
Είμαστε στο απόγειο της τεχνολογικής εξέλιξης,κι όμως έχουμε ελλειπείς γνώσεις και λαθεμένες αντιλήψεις για τη μεταχείρισή της.
Το ντιβάνι του yalom και κάθε τι παρόμοιο είναι χρήσιμο αλλά σαφώς δευτερεύον.
Ίσως η σύγχρονη ψυχοθεραπεία να δημιουργήθηκε για ακριβώς αυτό το λόγο.Εξαιτίας της αποξένωσης μας απ΄τη φύση και ως αποτέλεσμα την διατάραξης της ψυχικής μας ισορροπίας.

Ανώνυμος είπε...

Crux, αυτές τις εικόνες βλέπεις στην καθημερινότητα σου; Είσαι πάρα πολύ τυχερός. Αυτή είναι ζωή!
Δυστυχώς όμως εμένα η ζωή μου περιορίζεται σε αστικό περιβάλλον. Και μόνο όταν νιώθω ότι στερεύω αποζητώ την ενέργεια της φύσης να με ισορροπήσει.

Crux είπε...

Καλησπέρα Χρωματιστή.
Αρχικά ήμουν κι εγώ στην πόλη,έπειτα έφυγα.
Οι δυνάμεις της φύσης είναι απλώς απερίγραπτες.Τα προάστια θα έλεγα πως με άλλαξαν ριζικά.Η φύση προσφέρει τη δυνατότητα εκτόνωσης-δυνατότητα που πολλές φορές στη πόλη δεν υπάρχει-κι έτσι "υποχρεωτικά" πλάθει ήρεμους χαρακτήρες.
Είναι κάτι που δεν το απολάμβανα,γι΄αυτό τώρα μπορώ να το εκτιμήσω.
Εύχομαι να μπορέσεις να μετακομίσεις κι εσύ απ΄την πόλη.

Σιγαλας Μακαριος είπε...

Μια ματιά στα βαθυγάλανα μεταξωτά της ίριδας κάθε πρωί, μου αρκεί για να αναπνέω και να αντιστέκομαι στην γεμάτη μιζέρια και κακομοιριά του υλικού κόσμου που πλάθουν για εμάς, γιατί τσιμέντο δεν είναι μόνο οι πόλεις είναι και οι ιδέες και τα ιδανικά τους...

Crux είπε...

"τσιμέντο δεν είναι μόνο οι πόλεις είναι και οι ιδέες και τα ιδανικά τους..."

Έχεις απόλυτο δίκαιο...
Η σύγχυση,το άγχος,ο υπερκαταναλωτισμός ως μέσο εκτόνωσης,η πίεση,η αποξένωση(κάποιος είχε γράψει πως όσο πιο κοντά είναι τα σπίτια των ανθρώπων τόσο πιο μακριά είναι οι καρδιές τους), αφήνουν σε λίγους περιθώρια για πνευματική ανάπτυξη.Ως αποτέλεσμα η νοοτροπία μας αλλάζει προς το χειρότερο.