8 Νοεμβρίου 2016

Τότε

Κάτι αντηχεί μέσα απ' το πέρασμα των ήχων.
Λαχταρά μια αφορμή ν' ανοίξει τα μάτια
κι ύστερα να χαθεί ευτυχισμένο.

Νοστάλγησα τις εποχές δίχως αμφιβολία.
Τα χαμόγελα που δεν χωρούσαν υποθέσεις.
Όμως η ερμηνεία συνοδεύει κάθε μας πράξη.
Ο κανόνας μας αγκαλιάζει κρυφά και άδικα.
Μια εξήγηση προσμένει να χαραχτεί
πάνω στο ενδιάμεσο τείχος της περιέργειας.

Δεν κρύβομαι
κι όμως δεν με βλέπεις.
Δεν είμαι καν εγώ.
Είμαι ένα βιβλίο προτού ανοίξει
κάτω απ'το φως των αγέραστων ματιών σου.
Τότε που όλα ήταν γενναιόδωρα.


                                                                         Άγγελος Διδάχος



3 σχόλια :

Άιναφετς είπε...

Καλημέρα φίλε μου!

"Τίποτα δεν θα μπορούσε να εκραγεί από τα βάθη μας, εάν δεν υπήρχε μέσα μας.
Στην πραγματικότητα ζούμε συνέχεια πάνω σ' ένα ηφαίστειο". Καρλ Γιουνγκ

Ακηλίδωτα να κυλίσει η μέρα σου!

ΥΓ: Το δικό μου "Τότε" με πήγε στα καλοκαίρια όταν ζούσαμε στο Βόσπορο!

Crux είπε...

Αυτό σημαίνει πως κατάφερα να σε ταξιδέψω λιγάκι!

Πότε ζούσατε στον Βόσπορο ? Θα ήθελα να μάθω περαιτέρω!

Άιναφετς είπε...

Υπάρχει στο blog μου, ένα εκτενές βιογραφικό... (καλά καμουφλαρισμένο αλλά εκτενές!)

Καλή μας μέρα! :)