Και ορκίζεσαι ξανά
ότι το φως που ρέει χρυσαφένιο εμπρός σου
είναι αληθινό.
Με δυο δειλά βλέφαρα που ποτέ τους δεν άνοιξαν στο σκοτάδι
τολμάς και ατενίζεις κάποιον ορίζοντα
μέσα απ' τα μάτια της αφέλειας.
Καμιά σκιά που σέρνεις πλάι σου
δεν θα μπορέσει ν' αγγίξει
τα χρώματα εκείνα
που με ντροπή έθαψες στον ουρανό.
Κι ύστερα
τα πάντα αρχίζουν πάλι να συρρικνώνονται.
Αφόρητος κύκλος που προτίμησες
από το χάος της σιγής.
Εφήμερες συμμαχίες
εναντίον του πιο τρομερού εχθρού.
Ενός παρεξηγημένου φίλου.
Το μυστικό μου ήταν μικρό
και η δύναμη σου περισσή.
Καμιά διέξοδος του πόνου
δεν οδηγεί στο μονοπάτι της ευτυχίας.
Η υπομονή
σαν αιχμηρή βελόνα πάνω στο δέρμα του χρόνου
χαράσσει σιγά σιγά το πρόσωπό μας.
Και τότε ανακαλύπτουμε
όλο και λιγότερες ανάγκες
όλο και περισσότερες αντοχές.
Κι εγώ ονειρεύομαι ακόμη
την φωνή σου περήφανη και λυπημένη
να σπάζει τον φόβο σ' αμέτρητα οδυνηρά κομμάτια.
Να μου λέει ότι δεν με χρειάζεται
και πως με θέλει για πάντα κοντά της.
Άγγελος Διδάχος
ότι το φως που ρέει χρυσαφένιο εμπρός σου
είναι αληθινό.
Με δυο δειλά βλέφαρα που ποτέ τους δεν άνοιξαν στο σκοτάδι
τολμάς και ατενίζεις κάποιον ορίζοντα
μέσα απ' τα μάτια της αφέλειας.
Καμιά σκιά που σέρνεις πλάι σου
δεν θα μπορέσει ν' αγγίξει
τα χρώματα εκείνα
που με ντροπή έθαψες στον ουρανό.
Κι ύστερα
τα πάντα αρχίζουν πάλι να συρρικνώνονται.
Αφόρητος κύκλος που προτίμησες
από το χάος της σιγής.
Εφήμερες συμμαχίες
εναντίον του πιο τρομερού εχθρού.
Ενός παρεξηγημένου φίλου.
Το μυστικό μου ήταν μικρό
και η δύναμη σου περισσή.
Καμιά διέξοδος του πόνου
δεν οδηγεί στο μονοπάτι της ευτυχίας.
Η υπομονή
σαν αιχμηρή βελόνα πάνω στο δέρμα του χρόνου
χαράσσει σιγά σιγά το πρόσωπό μας.
Και τότε ανακαλύπτουμε
όλο και λιγότερες ανάγκες
όλο και περισσότερες αντοχές.
Κι εγώ ονειρεύομαι ακόμη
την φωνή σου περήφανη και λυπημένη
να σπάζει τον φόβο σ' αμέτρητα οδυνηρά κομμάτια.
Να μου λέει ότι δεν με χρειάζεται
και πως με θέλει για πάντα κοντά της.
Άγγελος Διδάχος
6 σχόλια :
♥
Γεια σου Λίνα,
Αναλογιζόμενος την ώρα δημοσίευσης του σχολιου,
Θα τολμήσω να πω καλημέρα :)
Πριν λίγες μέρες από τη Σκιάθο μπήκα για μια καλημέρα... το σχόλιο χάθηκε, το μόνο που σίγουρα θυμάμαι είναι πως:
"Η υπομονή
σαν αιχμηρή βελόνα πάνω στο δέρμα του χρόνου
χαράσσει σιγά σιγά το πρόσωπό μας.
Και τότε ανακαλύπτουμε
όλο και λιγότερες ανάγκες
όλο και περισσότερες αντοχές".
Μόνο έτσι Άγγελε...
ΑΦιλιά πάντα ακηλίδωτα απ΄το βουνό μου πλέον! :)
Καλημέρα ^^ :Ρ ή καλό μεσημέρι -ό,τι θες
Πριν λίγο καιρό επισκέφτηκα ξανά την πράσινη γειτόνισσα της Σκιάθου. Τέσσερις μέρες μόνο και νιώθω ότι το καλοκαίρι μου έχει γεμίσει από εικόνες. Σπάνια νιώθω ζήλια, αλλά την ένιωσα στη σκέψη ότι κάποιοι έχουν τους παππούδες τους εκεί και μπορούν να κάθονται μέχρι το τέλος των διακοπών!
Ακηλίδωτους χαιρετισμούς κι απ' το δικό μας βουνό, στα Σέρρας.
Καλημέρα Λίνα,
Μέχρι τις 14:00, ειναι και τα 2 ευπρόσδεκτα. Ευλογημένος όποιος μπερδεύει το πρωί με το μεσημέρι και το καλοκαίρι είμαι ενας απ' αυτούς :)
Δημοσίευση σχολίου