Εγκλωβισμένος σε μια κωμικοτραγική παράσταση δίχως τέλος που έχει αρχίσει ν' ανακατώνει το στομάχι μου. Ο μόνος τρόπος για ν' αντέξει κανείς μέσα σ' αυτό το ασύλληπτο βουητό είναι ν' αρχίσει να φωνάζει κι ο ίδιος υπέρ κάποιου ηθοποιού πλησιάζοντας στα καθίσματα των ομοϊδεατών του. Το κοινό γεμάτο αδιαλλαξία, κομματιασμένο και ταγμένο σε κάποιο ψωροπερήφανο κομπάρσο έχει πάρει μέρος στην παράσταση, μετέχει ως φορέας της μοναδικής κι αδιάψευστης του αλήθειας. Καθείς ξέρει ποιος είναι ο ήρωας και ποιος ο απατεώνας μα από τη στιγμή που γίνεσαι κομμάτι της παράστασης πέφτεις και αναπότρεπτα θύμα της ειρωνείας.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν' ακουστείς αν δεν συνενώσεις τη φωνή σου με τις συντονισμένες φωνές κάποιας ξέφρενης ομάδας. Κάθε διαφορετικός λόγος καταπνίγεται σαν ανεπαίσθητη παραφωνία μέσα στο χάος των αποκρουστικά επαναλαμβανόμενων συνθημάτων. Είναι μεγάλο το τίμημα που πληρώνεις όταν αρνείσαι να παίξεις στο αέναο παιχνίδι του ασπρόμαυρου που πλέον έχει εμπλουτιστεί με ποικίλες αποχρώσεις του γκρίζου. Κι αυτό το τίμημα δεν είναι άλλο απ΄το να νιώθεις τη φωνή σου τιποτένια καθώς όσο φωνάζεις άλλο τόσο αυτή κλείνει. Τα ίδια λόγια βουίζουν βασανιστικά μέσα στα αυτιά σου ώσπου η επανάληψη τα κάνει δυνατά σαν κραυγές που σου καρφώνουν τα τύμπανα.
Δεν είμαι με το μέρος κανενός μα οφείλω να παραδεχτώ πως μερικοί ηθοποιοί διαθέτουν αληθινό ταλέντο ή τουλάχιστον έχουν διδαχθεί τόσα μαθήματα υποκρισίας που τους καθιστούν πλέον έμπειρους. Όμως αυτός που πραγματικά αξίζει τα εύσημα είναι ο σκηνοθέτης και η ιδέα του οι κομπάρσοι να αποχωρούν απ' την σκηνή των διεκδικήσεων ένας ένας με τη σειρά μη τυχόν και αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο σ΄αυτή την εμετική και τρισάθλια παράσταση όπου το "διαίρει και βασίλευε" παραμένει μια κοινώς μυστική συνταγή που σφραγίζει την επιτυχία. Κοιτα! Κοιτα! Ένας κομπάρσος έπεσε και τώρα ζητά τη βοήθεια των υπόλοιπων να σηκωθεί. Ο ίδιος κομπάρσος που ανέκαθεν γυρνούσε την πλάτη στους πάντες. Σα δε ντρέπονται όλοι τους λέω γω! Έχουν τα χέρια μόνο για να ζητούν βοήθεια ποτέ για να προσφέρουν.
Το παραδέχομαι, είμαι χαμένος. Χαμένος εφόσον η σκέψη μου φοβάται τους δρόμους με τις πινακίδες, εφόσον δεν μπορώ να χωρέσω τα λόγια μου στα καλούπια των συνθημάτων και να ταιριάξω τη φωνή μου μέσα σε μπουλούκια που οριοθετούνται από κάθε λογής σημαίες ή πανό.
Ανοίξτε να φύγω από δω μέσα, έσκασα. Αφήστε με ν' ανασάνω ηρεμία κι αποκαλέστε με λιποτάκτη, άνανδρο, δειλό, προδότη κι ό,τι άλλο θέλετε. Δε θέλω να γραφώ στην ιστορία σας ούτε να κάνω το αίμα μου μελάνι στις επίδοξες πένες των άλλων.
Ανοίξτε να βγω γαμώτο, έσκασα.
Δεν υπάρχει περίπτωση ν' ακουστείς αν δεν συνενώσεις τη φωνή σου με τις συντονισμένες φωνές κάποιας ξέφρενης ομάδας. Κάθε διαφορετικός λόγος καταπνίγεται σαν ανεπαίσθητη παραφωνία μέσα στο χάος των αποκρουστικά επαναλαμβανόμενων συνθημάτων. Είναι μεγάλο το τίμημα που πληρώνεις όταν αρνείσαι να παίξεις στο αέναο παιχνίδι του ασπρόμαυρου που πλέον έχει εμπλουτιστεί με ποικίλες αποχρώσεις του γκρίζου. Κι αυτό το τίμημα δεν είναι άλλο απ΄το να νιώθεις τη φωνή σου τιποτένια καθώς όσο φωνάζεις άλλο τόσο αυτή κλείνει. Τα ίδια λόγια βουίζουν βασανιστικά μέσα στα αυτιά σου ώσπου η επανάληψη τα κάνει δυνατά σαν κραυγές που σου καρφώνουν τα τύμπανα.
Δεν είμαι με το μέρος κανενός μα οφείλω να παραδεχτώ πως μερικοί ηθοποιοί διαθέτουν αληθινό ταλέντο ή τουλάχιστον έχουν διδαχθεί τόσα μαθήματα υποκρισίας που τους καθιστούν πλέον έμπειρους. Όμως αυτός που πραγματικά αξίζει τα εύσημα είναι ο σκηνοθέτης και η ιδέα του οι κομπάρσοι να αποχωρούν απ' την σκηνή των διεκδικήσεων ένας ένας με τη σειρά μη τυχόν και αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο σ΄αυτή την εμετική και τρισάθλια παράσταση όπου το "διαίρει και βασίλευε" παραμένει μια κοινώς μυστική συνταγή που σφραγίζει την επιτυχία. Κοιτα! Κοιτα! Ένας κομπάρσος έπεσε και τώρα ζητά τη βοήθεια των υπόλοιπων να σηκωθεί. Ο ίδιος κομπάρσος που ανέκαθεν γυρνούσε την πλάτη στους πάντες. Σα δε ντρέπονται όλοι τους λέω γω! Έχουν τα χέρια μόνο για να ζητούν βοήθεια ποτέ για να προσφέρουν.
Το παραδέχομαι, είμαι χαμένος. Χαμένος εφόσον η σκέψη μου φοβάται τους δρόμους με τις πινακίδες, εφόσον δεν μπορώ να χωρέσω τα λόγια μου στα καλούπια των συνθημάτων και να ταιριάξω τη φωνή μου μέσα σε μπουλούκια που οριοθετούνται από κάθε λογής σημαίες ή πανό.
Ανοίξτε να φύγω από δω μέσα, έσκασα. Αφήστε με ν' ανασάνω ηρεμία κι αποκαλέστε με λιποτάκτη, άνανδρο, δειλό, προδότη κι ό,τι άλλο θέλετε. Δε θέλω να γραφώ στην ιστορία σας ούτε να κάνω το αίμα μου μελάνι στις επίδοξες πένες των άλλων.
Ανοίξτε να βγω γαμώτο, έσκασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου