25 Φεβρουαρίου 2013

Δε σ' ακούω

Τι λες; Δε σ' ακούω.
Ποτέ μου δεν σ' άκουγα όταν θέριευε η φωνή σου.
Πάλι το πρόσωπό σου λύγισε και τα βλέφαρά σου τρέμουν
απο θυμό; από θλίψη; ποιος ξέρει; Μόνο εσύ ακούς τα πνιχτά σου λόγια,
αυτή είναι η κατάρα σου, αυτό ειν' τ'αντίτιμο που πλήρωσαν ακριβά
όσοι δεν άλλαξαν τη φωνή τους.
Προσπάθησα, αλήθεια προσπάθησα κάποτε να σ' ακούσω
αλλά με φόβισαν οι λέξεις σου, μ' άρπαξαν σαν αγριεμένα πουλιά
και μ' άφησαν μετέωρη πάνω από ένα σκοτεινό πανέρημο τοπίο.
Μ' άφησες τότε κι εσύ λέγοντας
σαν ήλιος να σκορπίσω μονάχη τις αχτίδες
στο χώμα, στο σώμα μου.
Από τότε δεν σ' ακούω, μόνο σε νιώθω πάνω στη σάρκα μου
όταν τυλίγεσαι γύρω της ζαλισμένος.

Δεν αρκεί άραγε αυτό; Αφού όλα τ' άλλα 
είναι φτηνά στολίδια της ασχήμιας μας.
Φτιάχνουμε αμέτρητα μικρά ή μεγάλα παραμύθια
δίχως στιγμή να τα ζούμε αληθινά.
Παραμύθια φτιαγμένα μόνο να κοιμίζουν
την παιδική φωνή που περιφέρεται ανυπόφορα στ' αυτιά μας
μ' αυτή την τρομακτική όψη των νεκρών λέξεων.
Πια δεν ηχεί, μάλλον κοιμήθηκε οριστικά
δεν κρύβω πως αυτός ο θάνατος γεννά μια κτηνώδη ηδονή.

Τι λες; Δε σ' ακούω.
Φεύγω γιατί άρχισε να βρέχει.
Σκούπισε τις σταγόνες από τα μάγουλά σου.

                                                                       Διδάχος Άγγελος

4 σχόλια :

ο δείμος του πολίτη είπε...

εξαιρετικό, πολύ καλό.

Crux είπε...

Καλησπέρα Δείμε και ευχαριστώ.
Θα κανονίσετε κάτι για φέτος; Πέρσι είχα αρρωστήσει αλλά τώρα που είμαι Θεσσαλονίκη όλα είναι πιο εύκολα.

xromatisti είπε...

Crux, απ'όλα σου όσα έχω διαβάσει, το καλύτερο!
Και πιο πολύ μ'ενθουσίασε το μυστήριο που υπάρχει με τα φύλα. Μιλά το θυληκό απευθυνόμενο στο αρσενικό. Είναι που επεδίωξες να νιώσεις και να μεταφέρεις συναισθήματα γυναικεία γιατί έχουν πιο ενδιαφέρον εξαιτίας της πολυπλοκότητας και της απαιτητικότητας τους;
Ή μήπως δεν μιλά άνθρωπος σε άνθρωπο αλλά συναίσθημα σε συναίσθημα, π.χ. η αγάπη στον έρωτα;
Κι επειδή ο αναγνώστης δικαιούται να το εκλάβει όπως θέλει, βάση των δικών του συναισθημάτων και αναγκών, επιλέγω τη δεύτερη εκδοχή, έχοντας στο μυαλό μου ότι μπορεί να μην ισχύει τίποτα απ'όλα όσα είπα.
Για πες...

Crux είπε...

Καλημέρα Χρωματιστή!

Μετά από όσα μου έγραψες θα ήταν τουλάχιστον κρίμα ν' αποκαλύψω τι ακριβώς είχα στο μυαλό μου. Όπως λες κι εσύ, ο αναγνώστης είναι αυτός που δίνει το νόημα στο ποίημα. Κάθε ποίημα δεν είναι παρά μια αφηρημένη εικόνα που ερμηνεύεται ανάλογα με τις προσδοκίες, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την ιδιοσυγκρασία γενικότερα του αναγνώστη.
Κι είναι πράγματι φανταστικό όταν νέες ερμηνείες εμπλουτίζουν ένα γραπτό σου. Αυτό είναι και το νόημα άλλωστε : όχι η εικόνα αυτή καθαυτή αλλά ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Εννοείται φυσικά πως αυτή η αφηρημένη εικόνα είναι πολύ συγκεκριμένη για τον δημιουργό της!

Πολλά είπα και τίποτα δεν είπα ε;
Χαίρομαι πολύ που σ' άρεσε το ποίημα και που εμβάθυνες σ' αυτό.
Και πάλι καλή σου μέρα.