Ανεξάρτητα από την ιστορία η οποία επηρεάζεται από θρύλους και γίνεται ευάλωτη σε φανταστικές διηγήσεις - πόσο μάλλον σε τέτοιου είδους θέματα - στο απόσπασμα αποτυπώνεται με σκληρό ίσως αλλά σίγουρα με έντονο τρόπο η δύναμη της αγάπης.
Αυτή την εκδοχή δεν την ήξερα είναι η αλήθεια... Εγώ ήξερα ότι ο Βαλεντίνος ήταν ιερέας τον 3ο αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς (με συνέπεια να αποφεύγουν εκείνοι τη στρατιωτική θητεία). Ουσιαστικά κάλυπτε το γάμο και τους αντιρρησίες συνείδησης (το έκαναν και οι ορθόδοξοι παντρεύοντας πριν τα 12 αγόρια για να μη γίνουν στρατιώτες του σουλτάνου και τα χάσουν από τα χωράφια τους).
Πάντως στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το Φεβρουάριο γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του αντίστοιχου Πάνα) για τη γονιμότητα και τον έρωτα ουσιαστικά. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα, τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.
Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου.
Η εκδοχή αυτή είναι παρεμφερής με την πρώτη που αναφέρεις, εδώ τον παρουσιάζει ως γιατρό που τελούσε μυστήρια γάμου, ίσως για λόγους σκηνοθετικούς. Κοιτώντας πάντως πέρα από τα πρόσωπα πολλές γιορτές φαίνεται να έχουν κάποια λογική : η γιορτή του έρωτα στα προεόρτια της άνοιξης. Οπότε αμέσως γεννιέται αμφιβολία για την ύπαρξη των εορταζόμενων.
Αν θες να το κάνουμε λίγο πιο αιρετικό ακόμα και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ουσιαστικά μία τέτοια γιορτή είναι, απομακρυσμένη από τα ερωτικά καρναβάλια, αλλά άμεσα συνδυασμένα με τη γονιμότητα (έστω και χωρίς την αλλοτινή προβολή του έρωτα, βλ. κρίνος). Και θυμίζω ότι ο Ευαγγελισμός, είναι λίγες μόνο μέρες μετά την ισημερία (21/22 Μαρτίου) και την πλανητική έναρξη της άνοιξης και της αναγέννησης της φύσης.
4 σχόλια :
Αυτή την εκδοχή δεν την ήξερα είναι η αλήθεια...
Εγώ ήξερα ότι ο Βαλεντίνος ήταν ιερέας τον 3ο αιώνα, ο οποίος σε πείσμα των αυτοκρατορικών διαταγών δεχόταν να παντρέψει νεαρούς (με συνέπεια να αποφεύγουν εκείνοι τη στρατιωτική θητεία). Ουσιαστικά κάλυπτε το γάμο και τους αντιρρησίες συνείδησης (το έκαναν και οι ορθόδοξοι παντρεύοντας πριν τα 12 αγόρια για να μη γίνουν στρατιώτες του σουλτάνου και τα χάσουν από τα χωράφια τους).
Πάντως στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το Φεβρουάριο γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του θεού Φαύνου (του αντίστοιχου Πάνα) για τη γονιμότητα και τον έρωτα ουσιαστικά. Μία ανάλογη γιορτή υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα τον μήνα Γαμηλιώνα, τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας.
Η γιορτή καταργήθηκε από την Εκκλησία τον 5ο αιώνα μ.Χ., ως ειδωλολατρική. Στη θέση της (14 Φεβρουαρίου) μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της χριστιανικής πίστης από τη Ρώμη, με απόφαση του Πάπα Γελάσιου.
Η εκδοχή αυτή είναι παρεμφερής με την πρώτη που αναφέρεις, εδώ τον παρουσιάζει ως γιατρό που τελούσε μυστήρια γάμου, ίσως για λόγους σκηνοθετικούς. Κοιτώντας πάντως πέρα από τα πρόσωπα πολλές γιορτές φαίνεται να έχουν κάποια λογική : η γιορτή του έρωτα στα προεόρτια της άνοιξης. Οπότε αμέσως γεννιέται αμφιβολία για την ύπαρξη των εορταζόμενων.
Καλή σου μέρα Δείμε
Αν θες να το κάνουμε λίγο πιο αιρετικό ακόμα και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου ουσιαστικά μία τέτοια γιορτή είναι, απομακρυσμένη από τα ερωτικά καρναβάλια, αλλά άμεσα συνδυασμένα με τη γονιμότητα (έστω και χωρίς την αλλοτινή προβολή του έρωτα, βλ. κρίνος). Και θυμίζω ότι ο Ευαγγελισμός, είναι λίγες μόνο μέρες μετά την ισημερία (21/22 Μαρτίου) και την πλανητική έναρξη της άνοιξης και της αναγέννησης της φύσης.
Ακριβώς. Μ' αρέσει όταν γίνεται αιρετικό!
Δημοσίευση σχολίου