Ο χρόνος είναι η μεγαλύτερη απόδειξη που δικαιώνει όσους προσπαθούν να προβλέψουν τα γεγονότα με σύνεση και ψυχραιμία, παρατηρώντας δηλαδή προσεκτικά την πορεία που διαγράφουν αποδίδοντας την αρμόζουσα γελοιότητα σ' οποιαδήποτε εικασία συγγενική με προφητείες και παραληρηματικές εξάρσεις. Φυσικά, κανένας λογικός παρατηρητής δεν δύναται, δεν δικαιούται αλλά ούτε επιδιώκει να υποστηρίξει ακράδαντα μια υπόθεσή του ειδικά στη σημερινή εποχή όπου οι εξελίξεις διαδέχονται με βίαιους ρυθμούς η μια την άλλη γεννώντας ένα ισχυρό κλίμα αμηχανίας. Εξάλλου είναι γνωστό ότι η ιστορία παίρνει συχνά αναπάντεχες τροπές που αναιρούν κάθε δεδομένο που δομήθηκε με συνέπεια ώστε να διατυπωθεί μια υπόθεση. Μπορούμε ωστόσο να βαδίζουμε με σχετική ασφάλεια πάνω στις γενικές γραμμές προσέχοντας τη ροή των εξελίξεων που δείχνει να έχει - στο συνολικό της πλαίσιο - μια λογική σειρά και ένα σκοπό.
Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε που κάποιοι, πρώτοι, αμφισβήτησαν το υπάρχον σύστημα του καπιταλισμού τονίζοντας πως αυτό που ο τύπος ονομάζει οικονομική κρίση δεν είναι ένα οικονομικό απρόοπτο αλλά μία μαθηματικά ακριβής κατάληξη. Σταδιακή συσσώρευση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, αποδυνάμωση του φιλελεύθερου ιδεώδους του υγιούς ανταγωνισμού με την ανήλεη επικράτηση των μονοπωλίων, χρέος που δημιουργείται από αέρα και κέρδος που δημιουργείται από αέρα μέσω των τόκων και των επιτοκίων αντίστοιχα, συνεπακόλουθη αύξηση του πληθωρισμού ήταν όλα σαφείς ενδείξεις μιας αναμενόμενης κατάρρευσης, μιας ωρολογιακής βόμβας που μετρούσε αντίστροφα. Αν επομένως μπορούμε να κατασταλάξουμε σ' ένα ασφαλές συμπέρασμα αυτό είναι ότι οι κυβερνήσεις τότε όπως και τώρα δεν ήθελαν πραγματικά το καλό μας. Η συνέχιση του ίδιου συστήματος, προϋπόθεση της οποίας ήταν ένας στυγερός παγκόσμιος πόλεμος που κόστισε εκατομμύρια ζωές και οδήγησε σε οικονομική εκτόνωση, είναι περίτρανη απόδειξη αυτής της κυβερνητικής αδιαφορίας.
Είναι λοιπόν εύλογο με βάση αυτό το συμπέρασμα να διατηρούμε καχυποψία μπροστά σε όποια λύση πλασάρεται πομπωδώς ως πρωτοποριακή για την επίτευξη της ανάπτυξης,
προοπτικές της οποίας δεν φαίνεται να υπάρχουν στον ορίζοντα αν αναλογιστεί κανείς τα υπέρογκα χρέη των κρατών της Ευρώπης καθώς και της Αμερικής. Μια απ' αυτές τις λύσεις είναι και η εμφύτευση των RFID για την οποία κάποιοι είχαν προειδοποιήσει εδώ και καιρό. Ύστερα απ' το τρομοκρατικό επεισόδιο της 11ης Σεπτεμβρίου δόθηκε η ευκαιρία να διαφημιστεί το RFID ως μέσο προστασίας των ανηλίκων που θα καθιστούσε δυνατή την εύρεσή τους σε περίπτωση απαγωγής. Σήμερα η συζήτηση γύρω από το RFID στην Αμερική γίνεται όλο και πιο σοβαρή και η εμφύτευση των μικροτσίπ προτείνεται από αναγνωρισμένες προσωπικότητες. Φανταστείτε ότι όλα τα προσωπικά σας στοιχεία ενσωματώνονται σε ένα μικροτσιπ. Τα χρήματά σας καταχωρούνται στον ηλεκτρονικό σας λογαριασμό, οι αγορές σας πραγματοποιούνται με την απλή ανάδειξη του χεριού σας σ' ένα μηχάνημα δίχως να χρειάζεται να κουβαλάτε μαζί σας χρήματα, ενώ ταυτόχρονα προωθείται η οικονομική ευρυθμία του κράτους καθώς από τη μία εξαλείφεται η φοροδιαφυγή, από την άλλη οι παράνομοι μετανάστες δεν μπορούν να διεκδικήσουν σε καμία περίπτωση θέσεις εργασίας εις βάρος των εγχώριων. Όλα αυτά είναι επιχειρήματα ευσταθή και εμπεριστατωμένα που με τη μεθοδευμένη προβολή τους στο μέλλον είναι δυνατό να επηρεάσουν την κρίση μας. Μια πρόβλεψη η οποία είχε αποκλειστικό αντίκτυπο τη χλεύη προτού μια δεκαετία μεταλλάζει σήμερα σε μια υφιστάμενη και σοβαρή είδηση που απασχολεί την Αμερική και αναμένεται να απασχολήσει και την υπόλοιπη οικουμένη.
Ο κίνδυνος της εμφύτευσης είναι ξεκάθαρος για όσους δεν τρέφουν την αυταπάτη της "μητέρας-κυβέρνησης" που λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του λαού και την ευαισθησία προς τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Μια οικονομία βασισμένη στο ηλεκτρονικό χρήμα των μικροτσίπ παρέχει στην κυβέρνηση υπερεξουσία μεγαλύτερη απ' οποιαδήποτε έχει τολμήσει κανείς ως τώρα να φανταστεί. Πρόκειται για ένα σύστημα απόλυτου οικονομικού ελέγχου στο οποίο το άτομο θα υποχρεούται να συμβιβάζεται στις κυβερνητικές επιταγές με το φόβο της απενεργοποίησης του τσιπ του σε περίπτωση που εναντιωθεί σ' αυτές. Η ενδεχόμενη δυνατότητα απενεργοποίησης του τσιπ σε περίπτωση "παρανομίας" ισοδυναμεί με την διαγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων. Είναι φυσικά απορίας άξιον το τι μπορεί να ορίσει μια κυβέρνηση απόλυτης οικονομικής ισχύς επάνω στους πολίτες ως παράνομο. Ένας τόσο ισχυρός έλεγχος εφαρμοσμένος σε ένα περιβάλλον καλλιεργημένης ατομικότητας εγείρει ανησυχίες όχι μόνο για την αυταρχικότητα που μπορεί να επιδείξει η κυβέρνηση αλλά και για τα εναπομείναντα περιθώρια αντίδρασης του λαού. Φτάνει να αναλογιστούμε ότι η πλειονότητα των δικαιωμάτων που σήμερα κατέχουμε προέκυψαν απ' τη λαϊκή πίεση και τους αγώνες ενάντια στην κυβερνητική αυθαιρεσία. Αυτά δεν είναι λόγια αριστεριστών. Αυτά είναι λόγια της ιστορίας.
Άλλος ένας παράγοντας που θα ευνοήσει την διάδοση της ιδέας της εμφύτευσης θα είναι μέρος του ίδιου κόσμου που αντιτίθεται σ' αυτήν. Ο καλύτερος τρόπος για να υποστηρίξει κανείς μια ιδέα είναι να αμαυρώσει τα αντεπιχειρήματα δίνοντας δημόσια το λόγο σ' αυτούς που αδυνατούν να τα προσδιορίσουν ή να τα εκφράσουν. Δεν είναι βέβαιο αν το κεντρικό αντεπιχείρημα της εμφύτευσης των RFID στην Αμερική είναι η απόλυτη οικονομική εξάρτηση του ατόμου ή ο αντίχριστος που κρύβεται πίσω απ' αυτή! Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Πολλές από τις ελληνικές ιστοσελίδες που αναφέρουν την ενδεχόμενη διάδοση των μικροτσίπ είναι σκοτεινού περιεχομένου και ανήκουν είτε σε πνευματικά ανώριμους λάτρεις τις μυθοπλασίας είτε σε οποιουδήποτε είδους (θρησκευτικού-πολιτικού) φανατικούς που έχουν δαιμονοποιήσει την παγκοσμιοποίηση. Αν λοιπόν, πιθανολογώντας, τα ΜΜΕ σκόπευαν να υποστηρίξουν την ιδέα της εμφύτευσης μην αμφιβάλλετε καθόλου ότι οι ψυχικά διαταραγμένοι θα ενσάρκωναν τον αντίλογο.
Όλα αυτά ίσως ηχούν φανταστικά στους περισσότερους αλλά ας μη ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων που έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής μας. Η κρίση που σήμερα βιώνουμε τόσο σε επίπεδο οικονομίας όσο και σε επίπεδο ηθικής ήταν για τα δεδομένα της προηγούμενης δεκαετίας ασύλληπτη για τους περισσότερους. Κάποιοι προειδοποιούσαν για τα χειρότερα βασισμένοι στις ενδείξεις και χαρακτηρίστηκαν κινδυνολόγοι, άλλοι απλώς έτυχε να μαντέψουν την τροπή των γεγονότων. Μη λησμονούμε επίσης ότι καμιά σημαντική αλλαγή δεν επιβάλλεται προτού προηγηθεί η αναγκαία εξοικείωση που θα προετοιμάσει τον κόσμο γι' αυτήν. Οι ενδείξεις της εξοικείωσης αυτής ήταν και ο λόγος συγγραφής αυτού του άρθρου.
Crux
Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε που κάποιοι, πρώτοι, αμφισβήτησαν το υπάρχον σύστημα του καπιταλισμού τονίζοντας πως αυτό που ο τύπος ονομάζει οικονομική κρίση δεν είναι ένα οικονομικό απρόοπτο αλλά μία μαθηματικά ακριβής κατάληξη. Σταδιακή συσσώρευση του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, αποδυνάμωση του φιλελεύθερου ιδεώδους του υγιούς ανταγωνισμού με την ανήλεη επικράτηση των μονοπωλίων, χρέος που δημιουργείται από αέρα και κέρδος που δημιουργείται από αέρα μέσω των τόκων και των επιτοκίων αντίστοιχα, συνεπακόλουθη αύξηση του πληθωρισμού ήταν όλα σαφείς ενδείξεις μιας αναμενόμενης κατάρρευσης, μιας ωρολογιακής βόμβας που μετρούσε αντίστροφα. Αν επομένως μπορούμε να κατασταλάξουμε σ' ένα ασφαλές συμπέρασμα αυτό είναι ότι οι κυβερνήσεις τότε όπως και τώρα δεν ήθελαν πραγματικά το καλό μας. Η συνέχιση του ίδιου συστήματος, προϋπόθεση της οποίας ήταν ένας στυγερός παγκόσμιος πόλεμος που κόστισε εκατομμύρια ζωές και οδήγησε σε οικονομική εκτόνωση, είναι περίτρανη απόδειξη αυτής της κυβερνητικής αδιαφορίας.
Είναι λοιπόν εύλογο με βάση αυτό το συμπέρασμα να διατηρούμε καχυποψία μπροστά σε όποια λύση πλασάρεται πομπωδώς ως πρωτοποριακή για την επίτευξη της ανάπτυξης,
προοπτικές της οποίας δεν φαίνεται να υπάρχουν στον ορίζοντα αν αναλογιστεί κανείς τα υπέρογκα χρέη των κρατών της Ευρώπης καθώς και της Αμερικής. Μια απ' αυτές τις λύσεις είναι και η εμφύτευση των RFID για την οποία κάποιοι είχαν προειδοποιήσει εδώ και καιρό. Ύστερα απ' το τρομοκρατικό επεισόδιο της 11ης Σεπτεμβρίου δόθηκε η ευκαιρία να διαφημιστεί το RFID ως μέσο προστασίας των ανηλίκων που θα καθιστούσε δυνατή την εύρεσή τους σε περίπτωση απαγωγής. Σήμερα η συζήτηση γύρω από το RFID στην Αμερική γίνεται όλο και πιο σοβαρή και η εμφύτευση των μικροτσίπ προτείνεται από αναγνωρισμένες προσωπικότητες. Φανταστείτε ότι όλα τα προσωπικά σας στοιχεία ενσωματώνονται σε ένα μικροτσιπ. Τα χρήματά σας καταχωρούνται στον ηλεκτρονικό σας λογαριασμό, οι αγορές σας πραγματοποιούνται με την απλή ανάδειξη του χεριού σας σ' ένα μηχάνημα δίχως να χρειάζεται να κουβαλάτε μαζί σας χρήματα, ενώ ταυτόχρονα προωθείται η οικονομική ευρυθμία του κράτους καθώς από τη μία εξαλείφεται η φοροδιαφυγή, από την άλλη οι παράνομοι μετανάστες δεν μπορούν να διεκδικήσουν σε καμία περίπτωση θέσεις εργασίας εις βάρος των εγχώριων. Όλα αυτά είναι επιχειρήματα ευσταθή και εμπεριστατωμένα που με τη μεθοδευμένη προβολή τους στο μέλλον είναι δυνατό να επηρεάσουν την κρίση μας. Μια πρόβλεψη η οποία είχε αποκλειστικό αντίκτυπο τη χλεύη προτού μια δεκαετία μεταλλάζει σήμερα σε μια υφιστάμενη και σοβαρή είδηση που απασχολεί την Αμερική και αναμένεται να απασχολήσει και την υπόλοιπη οικουμένη.
Ο κίνδυνος της εμφύτευσης είναι ξεκάθαρος για όσους δεν τρέφουν την αυταπάτη της "μητέρας-κυβέρνησης" που λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον του λαού και την ευαισθησία προς τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Μια οικονομία βασισμένη στο ηλεκτρονικό χρήμα των μικροτσίπ παρέχει στην κυβέρνηση υπερεξουσία μεγαλύτερη απ' οποιαδήποτε έχει τολμήσει κανείς ως τώρα να φανταστεί. Πρόκειται για ένα σύστημα απόλυτου οικονομικού ελέγχου στο οποίο το άτομο θα υποχρεούται να συμβιβάζεται στις κυβερνητικές επιταγές με το φόβο της απενεργοποίησης του τσιπ του σε περίπτωση που εναντιωθεί σ' αυτές. Η ενδεχόμενη δυνατότητα απενεργοποίησης του τσιπ σε περίπτωση "παρανομίας" ισοδυναμεί με την διαγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων. Είναι φυσικά απορίας άξιον το τι μπορεί να ορίσει μια κυβέρνηση απόλυτης οικονομικής ισχύς επάνω στους πολίτες ως παράνομο. Ένας τόσο ισχυρός έλεγχος εφαρμοσμένος σε ένα περιβάλλον καλλιεργημένης ατομικότητας εγείρει ανησυχίες όχι μόνο για την αυταρχικότητα που μπορεί να επιδείξει η κυβέρνηση αλλά και για τα εναπομείναντα περιθώρια αντίδρασης του λαού. Φτάνει να αναλογιστούμε ότι η πλειονότητα των δικαιωμάτων που σήμερα κατέχουμε προέκυψαν απ' τη λαϊκή πίεση και τους αγώνες ενάντια στην κυβερνητική αυθαιρεσία. Αυτά δεν είναι λόγια αριστεριστών. Αυτά είναι λόγια της ιστορίας.
Άλλος ένας παράγοντας που θα ευνοήσει την διάδοση της ιδέας της εμφύτευσης θα είναι μέρος του ίδιου κόσμου που αντιτίθεται σ' αυτήν. Ο καλύτερος τρόπος για να υποστηρίξει κανείς μια ιδέα είναι να αμαυρώσει τα αντεπιχειρήματα δίνοντας δημόσια το λόγο σ' αυτούς που αδυνατούν να τα προσδιορίσουν ή να τα εκφράσουν. Δεν είναι βέβαιο αν το κεντρικό αντεπιχείρημα της εμφύτευσης των RFID στην Αμερική είναι η απόλυτη οικονομική εξάρτηση του ατόμου ή ο αντίχριστος που κρύβεται πίσω απ' αυτή! Αλλά ας μην πάμε τόσο μακριά. Πολλές από τις ελληνικές ιστοσελίδες που αναφέρουν την ενδεχόμενη διάδοση των μικροτσίπ είναι σκοτεινού περιεχομένου και ανήκουν είτε σε πνευματικά ανώριμους λάτρεις τις μυθοπλασίας είτε σε οποιουδήποτε είδους (θρησκευτικού-πολιτικού) φανατικούς που έχουν δαιμονοποιήσει την παγκοσμιοποίηση. Αν λοιπόν, πιθανολογώντας, τα ΜΜΕ σκόπευαν να υποστηρίξουν την ιδέα της εμφύτευσης μην αμφιβάλλετε καθόλου ότι οι ψυχικά διαταραγμένοι θα ενσάρκωναν τον αντίλογο.
Όλα αυτά ίσως ηχούν φανταστικά στους περισσότερους αλλά ας μη ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων που έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής μας. Η κρίση που σήμερα βιώνουμε τόσο σε επίπεδο οικονομίας όσο και σε επίπεδο ηθικής ήταν για τα δεδομένα της προηγούμενης δεκαετίας ασύλληπτη για τους περισσότερους. Κάποιοι προειδοποιούσαν για τα χειρότερα βασισμένοι στις ενδείξεις και χαρακτηρίστηκαν κινδυνολόγοι, άλλοι απλώς έτυχε να μαντέψουν την τροπή των γεγονότων. Μη λησμονούμε επίσης ότι καμιά σημαντική αλλαγή δεν επιβάλλεται προτού προηγηθεί η αναγκαία εξοικείωση που θα προετοιμάσει τον κόσμο γι' αυτήν. Οι ενδείξεις της εξοικείωσης αυτής ήταν και ο λόγος συγγραφής αυτού του άρθρου.
Crux
4 σχόλια :
ο καπιταλισμος ειναι ενα συστημα που τρωει τον εαυτο του δεδομενου οτι αποσκοπει στην ατομικη αναπτυξη και οχι στη συλλογικη, οποτε ηταν αναμενωμενο το αποτελεσμα..
το θεμα ειναι η μορφη της κοινωνιας μετα τον καπιταλισμο!
Καλησπέρα σου Φανή.
Αν και νομίζω ότι παρεκτρεπόμαστε από το θέμα των μικροτσίπ το οποίο κυρίως πραγματεύομαι ωστόσο χαίρομαι για την απόκρισή σου.
Ο καπιταλισμός είναι όντως σύστημα που τρώει τον εαυτό του με μόνη διαφορά πως ορισμένοι μένουν έξω από το παιχνίδι του κανιβαλισμού εξαιτίας της ισχυρής τους θέσης. Αν ο ανταγωνισμός ήταν ολικός τότε το σύστημα θα κατέρρεε λόγω της έλλειψης συνισταμένης στις πολιτικο-οικονομικές αποφάσεις. Έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ, ότι υπάρχει μια ελίτ η οποία είτε πρόθυμα είτε συμβιβαστικά
συνεργάζεται.
Το θέμα της μορφής της κοινωνίας μετά τον καπιταλισμό ( αν ποτέ αυτή υπάρξει ) είναι το μείζον σίγουρα. Βέβαια, προσωπικά πιστεύω στη σταδιακή αποδυνάμωση του καπιταλισμού και μετάλλαξη της κοινωνίας ( θέλω τουλάχιστον να πιστεύω ) και όχι στην απότομη αλλαγή της. Δεν πρέπει άλλωστε να μας διαφεύγει πως κάθε σύστημα έχει και τις θετικές του πλευρές και αυτές μπορούν να διατηρηθούν - μια εκ των οποίων και η παγκόσμια αγορά εφόσον φυσικά έχουν τεθεί ορισμένα όρια στη βιομηχανική εξάπλωση.
ναι, εμεινα περισσοτερο στο πρωτο μερος της αναρτησης..
πιστευω οτι αναμφισβητητα θα υπαρξει μια εντελως διαφορετικη μορφη κοινωνιας μετα τον καπιταλισμο. σκεψου απλα οτι αν πριν χι πολλα χρονια μιλουσες σε καποιον για ενα συστημα με τα χαρακτηριστξκα του καπιταλισμου, θα σε κοιτουσε περιεργα.
συμφωνω επισης στο οτι η αλλαγη απο τη μια μορφη στην αλλη πρεπει να ειναι σταδιακη, γιατι αλλιως μπορει ευκολα να εκφυλιστει.
απο την αλλη ομως, κ η ιδια η μεταβατικη περιοδος μπορει να εκφυλισει καταστασεις..
νομιζω ομως οτι ηδη μιλαμε πολυ μα πολυυυυυ θεωρητικα και για πολυ μα πολυυυ μετα!
Όταν μια συζήτηση αφορά συστήματα ( οικονομίας-πολιτικής-κοινωνίας) αναπόφευκτα γίνεται θεωρητική. Δεν είναι αρνητικό αυτό, κάθε πράξη πρέπει να πατά πάνω σε μια θεωρία.
Το ότι οι κοινωνίες μεταβάλλονται στο πέρασμα του χρόνου είναι δεδομένο, ωστόσο κάθε σύστημα διαφέρει ως προς την ανθεκτικότητά του και το καπιταλιστικό έχει αναδειχθεί ως δυνατότερο απ' όλα τ' άλλα. Σκέψου μόνο ότι αναγεννιέται παρά τις οικονομικές κρίσεις που δημιουργεί κι ότι επιβιώνει παρά τα υπέρογκα ποσοστά ανεργίας,φτώχειας και εγκληματικότητας που γεννάει. Κι αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι μόνο ένα σύστημα οικονομίας και πολιτικής αλλά και ένα σύστημα αξιών που έχει διαδοθεί παγκοσμίως και ενστερνιστεί απο εκατομμύρια ανθρώπους ανεξάρτητα απ' το αν επωφελούνται πραγματικά ή όχι από αυτόν.
Αλλά ακόμη κι αν υπάρξει μια παγκόσμια κοινωνία δίχως τον καπιταλισμό ανησυχώ ιδιαίτερα για το ποιόν και την ταυτότητα των ιδρυτών της. Δεν είναι ο λαός που κατευθύνει τις καταστάσεις και δεν μπορεί να είναι με βάση τα σημερινά επίπεδα διχόνοιας και διχασμού...
Καλησπέρα σου.
Δημοσίευση σχολίου