2 Σεπτεμβρίου 2012

Ο κύκλος

Λες να γράψω για φωτεινές σχισμές
ενώ το σκοτάδι σκορπά ολόγυρα τις πηχτές του αχτίδες.
Τους βλέπω ένας ένας να μαζεύονται κάτω απ' το μαύρο ήλιο,
να εγκλωβίζουν την ιστορία μέσα στο ματωμένο της κλοιό.
Τι νόημα είχε κι αν τους έδειξες τα στενά περάσματα της αλήθειας;
Αφού όταν τους άφησες το χέρι χάθηκαν σαν ανήμπορα παιδιά.
Τώρα, πώς ν' ακουμπήσω μια καρδιά γεμάτη κοφτερά αγκάθια;
Τώρα που φύτρωσε το μίσος μόνο ο πόνος μπορεί να το θερίσει
ώσπου να γεννηθεί πάλι,ίσως,μια καταδικασμένη ελευθερία.
Λες να γράψω για φωτεινές σχισμές
στους τυφλούς που ορκίζονται πως βλέπουν το φως,
στα παιδιά που μεγάλωσαν απότομα μαραίνοντας
το δροσερό χαμόγελο και την καθάρια τους σκέψη.
Ας γίνει.
Ας σπείρουμε πάλι μες τ' αυχμηρά εδάφη της αγάπης τα όνειρά μας
αφού τα έτοιμα δεν μας αγγίξανε ποτέ.
Ας γράψουμε για φωτεινές σκισμές
έστω κι αν η ελπίδα αλλάζει χρώμα κι εμείς μείναμε πίσω
στην αρχή και στο τέλος του κύκλου.
                                                                                    Διδάχος Άγγελος

4 σχόλια :

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αφιέρωσες πάλι...

Crux είπε...

Σ'ευχαριστώ Δείμε
Καλησπέρα σου.

xromatisti είπε...

Tί χαρά να επανέρχομαι στη μπλογκόσφαιρα και να ξαναβρίσκω τους παλιούς καλούς e-φίλους στη θέση τους, σαν να με υποδέχονται με την έκφραση, τις ιδέες και τις σκέψεις τους!
Να 'σαι εδώ Crux αλλά με διάθεση για φωτεινές σκισμές! Μπράβο :) Αλλαγή καλή! Και μόνο πίσω δεν έμεινες γιατί οι κύκλοι είναι αέναοι και αδιάλειπτοι, χωρίς κρίσεις και συγκρίσεις, χωρίς αρχή, μέση και τέλος μόνο με τελειότητα.

Crux είπε...

Χρωματιστή, καιρός ήταν!
Χαίρομαι πολύ για την πρόσφατη επιστροφή σου την οποία και ανέμενα.
Είμαι όπως βλέπεις στη θέση μου την οποία κι εγώ άφησα λιγάκι.

Δυο σου λέξεις με μπερδεύουν -> αλλαγή & αλλά.

Πάντοτε είχα διάθεση για φωτεινές σκισμές και πίστεψέ με λέω την αλήθεια.

Καλή σου μέρα :)