Μια εικόνα
Ένα τραγούδι
Ένα μικρό ποίημα
Η παράσταση τελείωσε ξανά
κι οι υποκριτές αποχωρούν σκυμμένοι.
Στις τρύπιες τσέπες τους έμεινε λίγη ελπίδα
ίσα για να πληρώσουν το επόμενο εισιτήριο.
Άγριες φωνές, βρισιές αφιερωμένες στη σκηνοθεσία·συνήθεια
για όσους κυρίευσε η σιωπή.
Για δεσμώτες που σαν κοράκια
σου σκαλίζουν καθημερινά τις αντοχές
με λόγια ψυχοφθόρα.
Σενάριο δεν έγραψαν ποτέ
τα χέρια τους έτρεμαν
τα πόδια τους λύγιζαν
ο ιδρώτας έσταζε άφθονος, λέρωνε το χαρτί.
Μόνο παιδιά σαν ήταν ζωγράφιζαν παρέα
ένα αύριο ξεχασμένο.
Τα όνειρά τους τώρα προδώσαν εφιάλτες
κι όσοι δεν έγιναν δειλοί
γίναν κομπάρσοι
σε σκηνή μάχης εμφυλίου.
Μέσα στο λήθαργο της φασαρίας πνίγονται κάποιες φωνές
μες τις χειρονομίες κρύβονται κάποιοι δείκτες
και η παράσταση αρχίζει ξανά…
Διδάχος ΆγγελοςΚαι σιωπή...
6 σχόλια :
Επίκαιρο...
Τώρα όμως που πέφτει η αυλαία... μία άλλη ανοίγει ... με μας πάλι θεατές... Ας σηκώσουμε τους Δείκτες...
Πολύ καλό !!!
Ενδιαφέρουσα η ανάρτηση. Αλλά δε θα συμφωνήσω με το συναίσθημά σου. Με 48% σύμπραξη -λαϊκής μειοψηφίας- τριών κομμάτων δε θα το πεις κι επιτυχία των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων (ειδικά αν λάβουμε υπόψη ένα +45% αντιμεταρρυθμιστικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων και -40% αποχή).
Ο Σαμαράς εχθές δε θυμήθηκε καν να μιλήσει για αναδιαπραγμάτευση και τόνισε ότι θα τηρήσει την υπογραφή του γιατί το κράτος έχει συνέχεια. Με τέτοια ποσοστά, μάλλον πάμε για πλήρη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και νέο κύμα κοινωνικής αντιπολίτευσης.
Προσωπικά, έκανα μία διαφορετική πρώτη προσέγγιση
Οδοιπόρε,
Ξανά θεατές και ξανά υποκριτές. Μακάρι να σηκώσουμε τους δείκτες και μακάρι ν' αναζητήσουμε τους σωστούς δείκτες μέσα στη σύγχυση που επικρατεί.
Ωστόσο είμαι νέος και βλέπω νέους να ακολουθούν τους χειρότερους δείκτες κι αυτό με ανησυχεί τρομερά...
Δείμε, δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως τα δυο κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) κέρδισαν ψήφους στηρίζοντας την παραμονή στο ευρώ δίχως οι ψηφοφόροι να λαμβάνουν υπόψη το μνημόνιο και τους όρους του. Εγώ βλέπω στους ψηφοφόρους αυτούς μια ανεξήγητη εμμονή και δουλοπρέπεια.
Θέλω να είμαι αισιόδοξος αλλά οι βάσεις της αισιοδοξίας έχουν θεμέλιο την κοινωνική συνείδηση και όσο μιλώ με ανθρώπους διαπιστώνω ότι μάλλον οι περισσότεροι δεν την έχουν. Δεν ξέρω αν αυτή η κοινωνική αντιπολίτευση που αναφέρεις θα συνεργαστεί ή και θα κατορθώσει κάποια σπουδαία ανατροπή. Και επειδή οι συνθήκες όλο και πιο πολύ θυμίζουν την κρίση του 29' δεν μπορώ να μην ανησυχώ για μια παλινόρθωση στον φασισμό. Δεν φαντάζεσαι το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην γενιά του πολυτεχνείου και την δική μου, εκτός κι αν μιλάς για πολιτικά με τους μαθητές σου. Έχω πραγματικά απογοητευθεί.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι καν η πολιτική όσο η ηθική εξαθλίωση. Όταν σαπίζει η ηθική, όσες πολιτικές προσπάθειες κι αν γίνουν, οι πολιτικές θέσεις που κοινώς θα υποστηρίζονται θα είναι ανώμαλες στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη ακραίες.
Αντιλαμβάνομαι ότι η απάντησή μου "εκτροχιάστηκε" απ΄όσα λες, ωστόσο δεν μπορώ παρά να εκφράζω συνεχώς την βασικότερη ανησυχία μου.
ομορφο ποιημα..
Σ΄ευχαριστώ Trioza.
Καλησπέρα σου.
Δημοσίευση σχολίου