4 Μαρτίου 2012

Επίμονη φωνή

Όσο τρεμοπαίζουν αργά τα φώτα τ' ουρανού
κι οι μέρες τραβούν το ίδιο ψιλό μονοπάτι
δίχως να πέσει κάτι απ΄το δισάκι τους
νιώθω τις λέξεις να παγιδεύονται μέσα μου
και δεν βρίσκω αιτία να τις ελευθερώσω.

Δεν ξέρω αν είναι τελικά χάρισμα ή τιμωρία
το ν' αφουγκράζεσαι την φωνή του αληθινού.
Βλέπω πρόσωπα τρομακτικά αλλοιωμένα,
νέα κορμιά γερμένα πάνω σ' ένα στιλβωμένο μπαστούνι
αντί να τρέχουν παθιασμένα ακολουθώντας
τα χνάρια των ονείρων τους.
Ακούω κι εγώ κάποτε την φωνή μου να σκληραίνει.
Ευτυχώς το καταλαβαίνω και γρήγορα τη μαλακώνω
ψάχνοντας με την σπιθαμή
τα μυστικά των χτύπων της καρδιάς.

Τώρα πια,
νομίζω πως δε μένει απορία για την παράλογη επιμονή μου
να σπρώχνω προς τ' αριστερά τους δείκτες του ρολογιού.
Γιατί όσο τους γυρνάω με τα δυο μου δάχτυλα
σαν πλαστική ροδέλα σε παλιό παιχνίδι νανουρίσματος
ακούω μια παιδική φωνή
που επέζησε στον χρόνο.
Η ίδια φωνή που μου τραγουδά άθελα της
όταν τα βλέφαρα θυμίζουν κάθε βράδυ στα μάτια
το καταφύγιο της ουσίας.
                                                                                       Διδάχος Άγγελος

COPYRIGHTSWORLD.COM VERIFICATION BADGE - CLICK TO VERIFY!



6 σχόλια :

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ακόμα μία φορά αφιέρωσες. Μπράβο.

AERIKO είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=qERMU3uu5UQ

Καλημέρα και όμορφη νεα εβδομάδα.!!

:)

colorblind είπε...

Άγγελε καλησπέρα! το ποίημα σου με άφησε άφωνη. Υπέροχο...! δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω τον θαυμασμό μου με λόγια!

Crux είπε...

Καλησπέρα Δείμε,
Για ακόμη μια φορά, ευχαριστώ.
Κρίμα πάντως που η 21η φέτος θα μείνει κενή. Ευελπιστώ για του χρόνου!

Crux είπε...

Γεια σου αερικό,
Αν δεν κάνω λάθος, ο Αποστολάκης είναι ο ίδιος που έγραψε τον "Ακροβάτη" στους χαΐνηδες. Οι στίχοι του μ' αγγίζουν σε μεγάλο βαθμό...
Καλό σου απόγευμα.

Crux είπε...

Καλώς την!
Αν δεν βρίσκεις λόγια να περιγράψεις τον θαυμασμό σου τότε εγώ πως θα βρω λόγια να σου απαντήσω ;)

Όποτε θες, στέλνε κανένα μήνυμα να τα λέμε. Να εξασκηθώ κιόλας στην ελεύθερη και ανενδοίαστη γραφή, ε;