25 Δεκεμβρίου 2011

Ελπίζοντας στα σκοτεινά.

Θα δεις μια μέρα έναν γνωστό να τριγυρνά
σε πολυσύχναστο και φωτισμένο δρόμο
και θα φωνάξεις τ΄ όνομά μου.
Όμως δεν θα 'μαι 'γω.
Πάει καιρός που αντίκρισα το έρεβος
πίσω απ' τα δυνατά φώτα της σκηνής
και κίνησα σε τόπους απροσπέλαστους.
Έτρεξα σαν δραπέτης μακριά απ' τους μεγάλους προβολείς
που τυφλώνουν συνειδήσεις
και αυτοεξορίστηκα απ' το χάρτινο βασίλειο της ευτυχίας.
Έπλασα με κουρασμένα χέρια τοίχους και τείχη απόρθητα
κι έφτιαξα τη φυλακή των ονείρων μου.
Γι' αυτό σου λέω, δεν θα 'μαι εγώ εκείνος που θα δεις.
Θα 'ναι η σκιά μου μόνο
που περιφέρεται ανάμεσα στους άλλους χαμογελαστή, μη σε ξεγελάσει.
Σκεπάζοντας τα μάτια σου ίσως με βρεις μες το σκοτάδι
ζωγραφισμένο με τα χρώματα της φαντασίας.
Μη λυπηθείς στιγμή με τη θλίψη μου
γιατί σ' αυτή χρωστάω τον εαυτό μου.
Κι όσο κρατώ τη ψυχή μου σφιχτά
μπορώ ακόμα μες απ' το καταφύγιο που μοιάζει φυλακή
να ελπίζω για το ξημέρωμα.
                                                                                         Διδάχος Άγγελος

7 σχόλια :

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πανέμορφο. Πολύ δυνατό, αν και κρύβει μια ισχυρή δόση απαισιοδοξίας.

Crux είπε...

Καλημέρα Δείμε.

Εγώ πάλι νομίζω πως αν κρύβεται κάτι, αυτό είναι η αισιοδοξία.
Μόνο όποιος απαρνείται την ψεύτικη χαρά (εννοώντας κάθε επιβαλλόμενο τρόπο διασκέδασης αλλά και συμπεριφοράς γενικότερα που δεν ανταποκρίνεται στις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες) μπορεί να γευτεί την αληθινή.
Η λέξη φυλακή δηλώνει μόνο την απομόνωση απ' το πλήθος, όχι τα συναισθήματα. Και φυσικά αυτή η απομόνωση είναι εσωτερική. Η θλίψη πάλι είναι το αντίτιμο για όποιον κυνηγά την ουσία γιατί αναγκάζεται να αποστασιοποιηθεί απ' τις κοινές συνήθειες στις οποίες θα έβρισκε συντροφιά (αν και όχι αυθεντική).
Την ευκαιρία τελικά να νιώσει κανείς αληθινή ευτυχία την έχει αυτός που όπως λέω "αυτοεξορίζεται απ΄το χάρτινο βασίλειο της ευτυχίας".

Και πάλι καλημέρα :)

AERIKO είπε...

Eτσι είναι..η θλιψη περιστασιακά ειναι το τιμημα για οσους σκεφτονται και νοιωθουν ανθρωπινα ..για οσους ειναι ευαισθητοποιημένοι στα ουσιωδη..τι να την κάνεις την υποκριτική χαρα; Eυτυχία είναι να είσαι ο εαυτός σου χωρίς να εκπίπτεις σε οτιδηποτε δηθεν σου πλασαρεται για ευτυχια.

Χρονια καλα ευχομαι ολοψυχα..δυναμη και αυτη η εγγραφη σου.

Crux είπε...

Γεια σου Αερικό.

Ακριβώς αυτό εννοούσα. Η θλίψη είναι συνήθως προϋπόθεση για την αληθινή χαρά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Διαφορετικά συμβιβαζόμαστε και εν τέλει αλλοτριωνόμαστε με οτιδήποτε υπόσχεται αλλά δεν δίνει πραγματικά ευτυχία.
Πρόκειται επομένως για ζήτημα αντοχής, υπομονής και δύναμης.

Χρόνια καλά και σε ΄σένα και σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Eva K. είπε...

"Μη λυπηθείς στιγμή με τη θλίψη μου
γιατί σ' αυτή χρωστάω τον εαυτό μου."

Πολυ ωραιο και σοφό.
Συνήθως δεν καταλαβένουμε οτι μέσα απο δύσκολες καταστάσεις χτίζουμε χαρακτήρα.

Crux είπε...

Καλησπέρα,

αυτό ακριβώς εννοούσα με τους συγκεκριμένους στίχους. Η θλίψη (εννοώντας πάντοτε την περιστασιακή και όχι τη μόνιμη) είναι νομίζω ένα αναπόφευκτο συναίσθημα για όποιον προσπαθεί να διατηρεί πάντα ακέραιο το χαρακτήρα του και να απομονώνεται, να αποστασιοποιείται απ΄το ρεύμα αν αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Αν δεν κάνω λάθος σχολιάζεις πρώτη φορά. Καλώς ήρθες λοιπόν :)

Eva K. είπε...

Ναι,πρώτη φορά επισκέφτομαι αυτο το μπλογκ.Πολυ καλή δουλεία,συνεχίστε:)