16 Νοεμβρίου 2011

Σε 'σένα μιλάω.

Μιλώ σ΄ εσένα αφήνοντας πίσω κάθε κανόνα ευπρέπειας. Για να προλάβω καταστάσεις, αν πιστεύεις ότι η ευθύτητα μου μπορεί να θίξει το πρόσωπο και την υπόληψη σου απλώς πάψε να διαβάζεις. Να στο πω πιο επίσημα, ξεκουμπίσου. Δεν έχεις κανένα λόγο ύπαρξης εδώ πέρα. Άνοιξε την τηλεόραση και απόλαυσε το στολισμένο με ατόφιο ψέμα λόγο των πουλημένων. Θαύμασε το κομψό τους ντύσιμο και το επίσημο παράστημα τους μιας και δεν πρόκειται να αντιληφθείς ποτέ τη βρώμα που κρύβεται μέσα στα καλοχτενισμένα κεφάλια τους.
Εσύ κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια. Ξέρω, θα σπεύσεις να διαμαρτυρηθείς πως ποτέ δεν έκλεψες, δεν εξαπάτησες, δεν πρόδωσες. Ίσως. Αλλά έκανες κάτι πολύ χειρότερο. Ανέχτηκες. Ανέχτηκες συστηματικά και επανειλημμένα μια σειρά εγκληματικών ενεργειών και αυτό σε καθιστά συνένοχο. Υπήρξες μάρτυρας ληστείας στο σπίτι ενός φτωχού ανθρώπου, είδες το ληστή κατάματα, τον αναγνώρισες αλλά ποτέ δεν τον κατέδωσες. Τον είδες να ληστεύει ξανά και ξανά και ξανά μα έκανες πάντα τα στραβά μάτια. Ξέρεις γιατί; Γιατί κατά βάθος τον ζήλευες. Θα 'θελες κι εσύ να φορέσεις μια γραβάτα και ν΄ αρχίσεις να γεμίζεις τσουβάλια με λεφτά. Θα έκανες συνεχώς ταξίδια στο εξωτερικό με την οικογένεια, θα σταματούσες οριστικά την πληκτική δουλειά σου, θα αγόραζες τα ακριβότερα ρούχα, χλιδάτο αμάξι και τεράστιο σπίτι με πισίνα. Ρωτάς με χαμόγελο ειρωνικό και υποτιμητικό αν υπάρχει κανείς που δεν θα ΄κανε τα παραπάνω. Κι έτσι τώρα ξεσκεπάζεις τη ζήλια σου. Για να δικαιολογηθείς μου τσαμπουνάς το παραμύθι του τίμιου πλουτισμού. Ε, λοιπόν μάθε πως δεν υπάρχει τίμιος πλουτισμός παρά μόνο νόμιμος. Πώς είναι τίμιο να πλουτίζει κανείς και να συγκεντρώνει υπέρογκα χρηματικά ποσά για πάρτη του τη στιγμή που κάθε φορά που ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του πεθαίνει ένα παιδί από πείνα, δίψα ή αρρώστια; Κι όμως αυτός ο άπληστος κεφαλαιοκράτης έχει καρφωθεί σαν πρότυπο στο βάθος του μυαλού σου. Τον εξυψώνεις, τον θεοποιείς, τον υποστηρίζεις ό,τι μαλακία και αν πετάξει. Όμως για περίμενε. Μου φαίνεται πως τα μπέρδεψα λίγο. Εσύ δεν υποστηρίζεις πλέον τους πολιτικούς. Τώρα τους κατηγορείς, τους αποκαλείς κλέφτες και υποκριτές και χαίρεσαι παραδόξως για την "επαναστατική" σου αυτή στάση λες κι έκανες κάτι σπουδαίο.
Ωστόσο, όταν ακούς τα ονόματα Βγενόπουλος, Βαρδινογιάννης και τα συναφή βαράς προσοχή και χτυπάς παλαμάκια. Οι εκσυγχρονιστές του έθνους! Οι άνθρωποι που χαρίζουν απλόχερα θέσεις εργασίας για τους Έλληνες! Μπούρδες. Ο ζάμπλουτος που κάνει ό,τι γουστάρει δίχως κανένα πρόσκομμα! Αυτό λες. Και τον προσκυνάς γιατί ακριβώς θέλεις να σε προσκυνάν. Μια λέξη ταλανίζει τη σκέψη σου αδιάλειπτα, μια λέξη που θαρρείς πως θα γεμίσει την κενότητα σου. Δόξα. Και οι ρίζες της είναι βαθιά χωμένες σ' ένα υποσυνείδητο που ποτέ δεν θα γνωρίσεις. Σε έναν πανίσχυρο εγωϊσμό που ζητά μάταια αθανασία και δεν θα σταθείς ικανός να αντικρίσεις. Πάνω στην άγνοια του εαυτού σου κάποιοι επένδυσαν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους και πέτυχαν. Σε τρέλαναν με τα χρήματα, σε πότισαν με ελπίδες πλουτισμού. "Γίνε εσύ ο νικητής" σου έλεγαν κι εσύ τους πίστευες. Ρίχτηκες με τα μούτρα στο τζόγο κυνηγώντας το χρήμα που θα σ΄ έκανε εκλεκτό δίνοντας σου την ευκαιρία ν΄ ανέβεις κι εσύ στην εξέδρα των επισήμων. Μα δυστυχώς δεν άλλαξε τίποτα. Είσαι ένα ανθρωπάκι. Όχι γιατί δεν έχεις λεφτά αλλά γιατί έχεις χάσει κάτι πολύ πιο πολύτιμο απ΄ το χρήμα: την αξιοπρέπειά σου.
Πέταξες τις αξίες σου, σκότωσες τα ιδανικά σου κι έπνιξες τα εφηβικά όνειρά σου. Και το χειρότερο; Ποδοπάτησες την κληρονομιά των προγόνων σου. Πρόδωσες όλους τους αγώνες που έγιναν για σένα. Έφτυσες το αίμα που χύθηκε για να σου δώσει το δικαίωμα να ενημερώνεσαι, να κρίνεις, να μιλάς, να συμμετέχεις και να συναποφασίζεις. Και τώρα με τρόμο και απελπισία ζητάς υποταγή. Προσεύχεσαι να γίνεις πιόνι μιας παρτίδας σκάκι όπου ένας χαρισματικός Κασπάρωφ θα σε μετακινεί. Ξεχνάς όμως πως είσαι το στρατιωτάκι κι όχι ο βασιλιάς. Και για το καλό του βασιλιά θυσιάζονται όλα τα πιόνια. Αν λοιπόν δίνεις τόση πολλή αξία στον εαυτό σου, αν πιστεύεις λόγω της ανωριμότητας και της ανευθυνότητας σου σαν πολίτης πως το δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορεί να στεριώσει εξαιτίας "των άλλων" τότε βγες και συ και φώναξε "Μια χούντα τη χρειαζόμαστε". Αλλά όταν θα ΄ρθει μη βγάλεις άχνα. Να πάρεις παρέα τις βαριές ενοχές μέχρι το θάνατο σου.
Καληνύχτα.

5 σχόλια :

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αφιέρωσες... Αν και δε δέχομαι τη συλλογική, λόγω του κανιβαλιστικού κι ανταγωνιστικού κομφορμισμού, ωστόσο, το κείμενο είναι εξαιρετικά δυνατό.

AERIKO είπε...

Την άκουσα STEREO την αποψινή εγγραφη και οχι μόνο.
Eίσαι Καταπέλτης αλήθειας.Πονάει η άτιμη αλλά αυτη ειναι και η υπεραξία της.

Καληνύχτα Άνθρωπε.! Eαν ολοι οσοι εχουν διαβάσει το άκου Ανθρωπάκο αφομοίωναν έμπρακτα εστω και μια παραγραφο τοτε ο κόσμος θα μιλούσε μία γλώσσα και δεν θα ηταν Βαβέλ οπως σημερα.

OSTRIA είπε...

μπραβο φιλε!!!

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Καταιγιστικός...

μα κίνητρο και πάλι η συσσωρευμένη ενοχή, που σαν κοινό μυστικό συνοδεύει τον καθενα μας μεχρι θανατου..

Η χούντα, που ζητά το κείμενο,
είναι δίκοπο μαχαίρι...
Εφόσον αποδείξαμε
πως δε σεβόμαστε τη Δημοκρατία
μάλλον δε θα μας σεβαστεί κι η χούντα...

οπότε?...

Αν είναι να χασουμε, ας γίνει από μία Χουντική Δημοκρατία,
κι όχι από μία "Δημοκρατική" Χούντα!!!


διότι αν η χούντα ήταν Λύση των προβλημάτων θα είχε επικρατήσει από '67 ως τώρα.....


σε φιλω.....