Ένας ακόμη εχθρός

Χαραυγή τώρα
κι ο ήλιος ξύπνησε ακόμη πιο πορφυρός.
Ελπίδας λάμψεις χαροπαλεύουν
προτού πνιγούν κι αυτές μες το βαθύ κόκκινο
που μοιάζει τόσο μ' αίμα.
Ο ουρανός ξεθωριασμένος με σύννεφα λεπτά ζωσμένος
να τον τρυπούν σαν μυτερά στιλέτα.
Αιμορραγεί ο λαβωμένος ουρανός
και βρέχει εικόνες αρρωστημένες
στις ασκεπείς σκέψεις των παιδιών μέσα από οθόνες.
Παιδιά επιμελώς παρατημένα στη μέση αυτής της καταιγίδας
ξεδιψούν με κόκκινες στάλες τη χαρά και την αγάπη.
Το μπαρούτι γίνεται άρωμα ναρκωτικό
και ο κρότος γλυκιά μελωδία.
Θέμα χρόνου μονάχα η επόμενη τραγωδία,
τα εισιτήρια που θα κοπούν ξανά μπροστά στις τηλεοράσεις.
Το τέρας με τα τρία γράμματα τρέφεται με σφαίρες
αληθινές και εικονικές.
Γεννιέται κρυφά
μέσα από βιώματα και τηλεχειριστήρια.
Θεριεύει αδιόρατα μες τον καθένα όσο ταΐζει το μυαλό
με σκηνές συνηθισμένες πια, σαν ενέσεις αναισθησίας.
Θεριεύει και δεν μας έμεινε άλλη ασπίδα
παρά μόνο η αγάπη.
Η αγάπη.
                                                                         Crux