Αστέρι

Αστέρι που περήφανα λαμπυρίζεις
στο άφταστο στερέωμα,
που τ' ασημένιο φως της μαρμαρυγής σου
φτάνει απ' το παρελθόν
και χύνεται γλυκά στη θάλασσα της σκέψης μου,

απλώνω το χέρι μου
όχι για να σ' αιχμαλωτίσω στη μικρή μου σπιθαμή
- δεν θα μπορούσα άλλωστε -
απλώνω το χέρι μου
ν' ανέβω βιαστικά τη σκάλα του χρόνου.
Να έρθω πλάι σου για μια στιγμή
να σου χαρίσω ένα χαμόγελο ζεστό
και πάλι να χαθώ στο χθόνιο σκοτάδι.

Προτού το θάμβος σου προλάβει
να φωτίσει την καρδιά μου.

Να σκεπαστείς με τα πέπλα
των γκρίζων συννέφων της νύχτας
κι ευτυχισμένο να αντλείς
το αθάνατο φως του ήλιου σου
μακριά μου, πάντοτε.                
                                                     Crux

Τελικά το "θα σταματήσω να γράφω για φέτος" είναι μόνο μια κουβέντα απ΄ ότι φαίνεται.
Καλησπέρες...