25 Ιουνίου 2011

Ο κυνηγός της ελευθερίας

Ο κυνηγός της ελευθερίας δεν είχε όπλο
ούτε και βλέψεις εχθρικές.
Ήταν φτωχός
δεν είχε μήτε ρούχα να φορέσει,
μόνο είχε μια πλούσια καρδιά, ερωτευμένη με τους χτύπους της.

Τον νόμιζαν τρελό
καθώς έτρεχε γυμνός μες τα χωράφια
και τραγουδούσε φωναχτά
λέξεις απλές κι ακατανόητες.

Οι ρακένδυτοι είλωτες των χωραφιών
γελούσαν με τη γύμνια του κορμιού του
κι οργίζονταν με την προκλητική φωνή του
που σαν χείμαρρος κατέβαζε σκέψεις απαγορευμένες
και ηχούσε -αν πρόσεχε κανείς- σαν καλόγνωμη επίπληξη.

Έτρεχε δίχως σταματημό, δίχως ντροπή, δίχως δεύτερη σκέψη,
με τον ήλιο να καίει το ακάλυπτο δέρμα του,
τα ξυπόλητα πόδια του να σφαγιάζονται στον πόνο
και το στήθος να χαροπαλεύει ν' ανασάνει.

Έτρεχε μέχρι που τον ζήλεψαν
και τότε όπως έσκιζε ατρόμητα τα στάχυα
έλαβε θανάσιμη δαγκωματιά φιδιού.               Crux
                                                                                    

COPYRIGHTSWORLD.COM VERIFICATION BADGE - CLICK TO VERIFY!


5 σχόλια :

humanity είπε...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΔΩΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΝΑ "ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ" ΕΤΣΙ,ΑΔΟΞΑ...

ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Ναι ..να δώσεις συνέχεια!
:)))

Crux είπε...

Καλησπέρα Σκαλιστήρι.
Χίλια ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι ότι το τέλος είναι απότομο και ξαφνικό αλλά δεν είχα λόγο να προσθέσω κάτι επιπλέον. Δεν σου εγγυώμαι τίποτα αλλά να είσαι σίγουρη ότι θα το σκεφτώ!

Crux είπε...

Γεια σου ελίτσα!
Ίσως να προσθέσω τελικά μερικούς στίχους για να κλίνει πιο όμορφα και αισιόδοξα το ποίημα. Will see.
Καλό σου απόγευμα.

Crux είπε...

Το αφήνω τελικά ως έχει. Καλύτερα να αποφύγω τους εξωραϊσμούς...