Απαλλάσσομαι από έγνοιες και σκοτούρες που τυραννούν το μυαλό. Δραπετεύω δίχως βιασύνη απ΄το αόρατο κελί της καθημερινής ρουτίνας. Διώχνω φόβους και αρνητικές σκέψεις και παύω να αναμασάω τη στερεότυπη ερώτηση : « Γιατί σ' εμένα ; ». Εξάλλου, κάθε φορά που κάνω αυτή την ερώτηση η μοίρα μου απαντάει :
- Θέλεις να μάθεις γιατί σε εσένα ; Γιατί έπρεπε απλώς σε κάποιον να τύχει, αχάριστε.
Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί με αποκαλεί έτσι.
- Για ποιο λόγο είμαι αχάριστος ;
- Επειδή εσύ όπως κι άλλα εκατομμύρια ανθρώπων παραμένετε το ίδιο απελπιστικά μεμψίμοιροι και πεσιμιστές. Βλέπετε μόνο τα στραβά, τόσο ανάποδοι είστε ! Ανάθεμα ! Σκεφτείτε λίγο κι εμένα. Πρέπει να κάνω μια μοιρασιά κι όλοι γκρινιάζουν αν δεν τους φέρω τα πολυπόθητα δώρα της ευτυχίας. Δεν είμαι ο άγιος Βασίλης ανόητοι ! Η μοίρα είμαι.
- Ωραία λοιπόν. Δείξε μου έστω μια τυχερή μου στιγμή. Δεν ζητώ τίποτε άλλο ! Μια στιγμή που να ενδιαφέρθηκες αληθινά για μ' ένα κι εγώ θα πάψω οριστικά να γκρινιάζω.
- Το ορκίζεσαι ;
- Το ορκίζομαι.
- Τότε κοίτα στο μικροσκόπιο...
Γυρίζω το χρόνο πίσω. Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια. Οκτώβριος μήνας λογικά, το 1993 πριν ακόμη βρεθώ στην εμβρυώδη κατάστασή μου. Είμαι κατά 1900 χιλιοστά μικρότερος, αδιόρατος στο γυμνό ανθρώπινο μάτι. Σ' αυτό τον κόσμο ακόμη και οι κόκκοι άμμου μοιάζουν με πανύψηλες αμμοθίνες. Δεν υπερβάλλω! Αλλά για να με καταλάβεις πρέπει να έρθεις αυτή τη στιγμή μαζί μου σ' ένα μικρό και συναρπαστικό ταξίδι στο μικρόκοσμο. Μου λείπει το σώμα. Έχω μόνο ένα κεφάλι και μια ουρά που χάθηκε με τον καιρό. Μοιάζω με νεογέννητη μέδουσα μόνο που είμαι ακόμη πιο μικροσκοπικός. Κολυμπώ σαν ψάρι χωρίς να ξέρω καν που βρίσκομαι ή που πηγαίνω. Τριγύρω εκατοντάδες εκατομμύρια όμοιοι μου. Άλλοι τρέχουν βιαστικά κι άλλοι σέρνονται νωχελικά αρκετά πίσω μου.
- Τι γίνεται ρε παιδιά ; Γιατί τρέχουμε έτσι, τι συμβαίνει ;
- Δεν τα 'μαθες ; Βγήκε το ωάριο απ΄την ωοθήκη και τώρα σπεύδουν όλοι οι υποψήφιοι γαμπροί να το γονιμοποιήσουν !
Πρώτη φορά στη "ζωή" μου βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιο συνωστισμό. Οι βίαιες προσπεράσεις και τα αλλεπάλληλα σπρωξίματα κάνουν ακόμη πιο ασφυκτικό το όξινο περιβάλλον του κόλπου. Βαριανασαίνω. Συνεχίζω όμως ακάθεκτος και δεν το βάζω κάτω. Τρέχω κι εγώ, τι άλλο να κάνω ;
Βρίσκομαι σε καλή κατάταξη. Είμαι για την ακρίβεια στις θέσεις των πρώτων εκατομμυρίων. Όσο γρήγορα κι αν κινούμαι όμως δεν μπορώ να πάρω προβάδισμα. Αλλά αυτό δεν με απασχολεί και ιδιαίτερα. Έχω μια αλλόκοτη σιγουριά ότι θα φτάσω πρώτος στο ωάριο. Πες το πρωταρχική διαίσθηση, πες το ένστικτο. Η αγωνία μεταξύ των σπερματοζωαρίων εντείνεται. Πρέπει να πλησιάζουμε. Εκατομμύρια αρσενικά τρέχουν για χάρη ενός θηλυκού. Λίγα πράγματα αλλάξαν απο τότε ! Ξαφνικά όλοι μειώνουμε ταχύτητα. Στεκόμαστε διστακτικοί μπροστά σε μια διακλάδωση. Αριστερή ή δεξιά σάλπιγγα ; Μεγάλο δίλημμα αλλά εγώ παίρνω μια στροφή στην τύχη. Θέλει και ρίσκο η ζωή ! Παρατηρώ προσεκτικότερα τους μπροστινούς μου. Δείχνουν καταβεβλημένοι. Οι αντοχές τους έχουν πέσει. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Πράγματι ο δρόμος είναι κουραστικός κι επίπονος. Το αισθάνομαι κι εγώ ο ίδιος. Προχωρώ με ελιγμούς για να μη πέσω πάνω στους σταματημένους. Οι λιγοστοί που προηγούνται αρχίζουν να φωνάζουν ενθουσιασμένοι. Στο βάθος φαίνεται το ωάριο που μας έλκει όλους σαν μαγνήτης. Τώρα είναι καλύτερα να φορτσάρω! Βάζω λοιπόν όλες μου τις δυνάμεις και τρέχω γρήγορα αψηφώντας τον πόνο και την κούραση. Βρίσκομαι πια σε απόσταση αναπνοής. Εισχωρώ στη διάφανη ζώνη και ενώνομαι τελικά με το ωάριο. Απίστευτο! Οι πιθανότητες να φτάσω εγώ πρώτος ήταν σχεδόν μηδαμινές. Ίσως τελικά να παίζει ρόλο το γεγονός ότι αγνόησα το νόμο των πιθανοτήτων κι έδρασα άφοβα κι αυθόρμητα.
- Είδες που νοιάστηκα για σ΄ένα ;
- Τώρα κατάλαβα... Σ' ευχαριστώ ! Αλλά δεν θα μπορούσα να μη ρωτήσω με ευγνωμοσύνη αυτή τη φορά : « Γιατί σ΄εμένα ; » αναμένοντας μια απάντηση.
- Δεν βαρέθηκες να κάνεις την ίδια ανούσια ερώτηση ;
- Σε βλέπω που χαμογελάς. Πες μου λοιπόν! Γιατί σ΄εμένα ;
- Γιατί ήσουν σπερματοζωάριο τσαμπουκάς, που γούσταρε και τις δυσκολίες.
Crux
- Θέλεις να μάθεις γιατί σε εσένα ; Γιατί έπρεπε απλώς σε κάποιον να τύχει, αχάριστε.
Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί με αποκαλεί έτσι.
- Για ποιο λόγο είμαι αχάριστος ;
- Επειδή εσύ όπως κι άλλα εκατομμύρια ανθρώπων παραμένετε το ίδιο απελπιστικά μεμψίμοιροι και πεσιμιστές. Βλέπετε μόνο τα στραβά, τόσο ανάποδοι είστε ! Ανάθεμα ! Σκεφτείτε λίγο κι εμένα. Πρέπει να κάνω μια μοιρασιά κι όλοι γκρινιάζουν αν δεν τους φέρω τα πολυπόθητα δώρα της ευτυχίας. Δεν είμαι ο άγιος Βασίλης ανόητοι ! Η μοίρα είμαι.
- Ωραία λοιπόν. Δείξε μου έστω μια τυχερή μου στιγμή. Δεν ζητώ τίποτε άλλο ! Μια στιγμή που να ενδιαφέρθηκες αληθινά για μ' ένα κι εγώ θα πάψω οριστικά να γκρινιάζω.
- Το ορκίζεσαι ;
- Το ορκίζομαι.
- Τότε κοίτα στο μικροσκόπιο...
Γυρίζω το χρόνο πίσω. Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια. Οκτώβριος μήνας λογικά, το 1993 πριν ακόμη βρεθώ στην εμβρυώδη κατάστασή μου. Είμαι κατά 1900 χιλιοστά μικρότερος, αδιόρατος στο γυμνό ανθρώπινο μάτι. Σ' αυτό τον κόσμο ακόμη και οι κόκκοι άμμου μοιάζουν με πανύψηλες αμμοθίνες. Δεν υπερβάλλω! Αλλά για να με καταλάβεις πρέπει να έρθεις αυτή τη στιγμή μαζί μου σ' ένα μικρό και συναρπαστικό ταξίδι στο μικρόκοσμο. Μου λείπει το σώμα. Έχω μόνο ένα κεφάλι και μια ουρά που χάθηκε με τον καιρό. Μοιάζω με νεογέννητη μέδουσα μόνο που είμαι ακόμη πιο μικροσκοπικός. Κολυμπώ σαν ψάρι χωρίς να ξέρω καν που βρίσκομαι ή που πηγαίνω. Τριγύρω εκατοντάδες εκατομμύρια όμοιοι μου. Άλλοι τρέχουν βιαστικά κι άλλοι σέρνονται νωχελικά αρκετά πίσω μου.
- Τι γίνεται ρε παιδιά ; Γιατί τρέχουμε έτσι, τι συμβαίνει ;
- Δεν τα 'μαθες ; Βγήκε το ωάριο απ΄την ωοθήκη και τώρα σπεύδουν όλοι οι υποψήφιοι γαμπροί να το γονιμοποιήσουν !
Πρώτη φορά στη "ζωή" μου βρίσκομαι ανάμεσα σε τέτοιο συνωστισμό. Οι βίαιες προσπεράσεις και τα αλλεπάλληλα σπρωξίματα κάνουν ακόμη πιο ασφυκτικό το όξινο περιβάλλον του κόλπου. Βαριανασαίνω. Συνεχίζω όμως ακάθεκτος και δεν το βάζω κάτω. Τρέχω κι εγώ, τι άλλο να κάνω ;
Βρίσκομαι σε καλή κατάταξη. Είμαι για την ακρίβεια στις θέσεις των πρώτων εκατομμυρίων. Όσο γρήγορα κι αν κινούμαι όμως δεν μπορώ να πάρω προβάδισμα. Αλλά αυτό δεν με απασχολεί και ιδιαίτερα. Έχω μια αλλόκοτη σιγουριά ότι θα φτάσω πρώτος στο ωάριο. Πες το πρωταρχική διαίσθηση, πες το ένστικτο. Η αγωνία μεταξύ των σπερματοζωαρίων εντείνεται. Πρέπει να πλησιάζουμε. Εκατομμύρια αρσενικά τρέχουν για χάρη ενός θηλυκού. Λίγα πράγματα αλλάξαν απο τότε ! Ξαφνικά όλοι μειώνουμε ταχύτητα. Στεκόμαστε διστακτικοί μπροστά σε μια διακλάδωση. Αριστερή ή δεξιά σάλπιγγα ; Μεγάλο δίλημμα αλλά εγώ παίρνω μια στροφή στην τύχη. Θέλει και ρίσκο η ζωή ! Παρατηρώ προσεκτικότερα τους μπροστινούς μου. Δείχνουν καταβεβλημένοι. Οι αντοχές τους έχουν πέσει. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν την προσπάθεια. Πράγματι ο δρόμος είναι κουραστικός κι επίπονος. Το αισθάνομαι κι εγώ ο ίδιος. Προχωρώ με ελιγμούς για να μη πέσω πάνω στους σταματημένους. Οι λιγοστοί που προηγούνται αρχίζουν να φωνάζουν ενθουσιασμένοι. Στο βάθος φαίνεται το ωάριο που μας έλκει όλους σαν μαγνήτης. Τώρα είναι καλύτερα να φορτσάρω! Βάζω λοιπόν όλες μου τις δυνάμεις και τρέχω γρήγορα αψηφώντας τον πόνο και την κούραση. Βρίσκομαι πια σε απόσταση αναπνοής. Εισχωρώ στη διάφανη ζώνη και ενώνομαι τελικά με το ωάριο. Απίστευτο! Οι πιθανότητες να φτάσω εγώ πρώτος ήταν σχεδόν μηδαμινές. Ίσως τελικά να παίζει ρόλο το γεγονός ότι αγνόησα το νόμο των πιθανοτήτων κι έδρασα άφοβα κι αυθόρμητα.
- Είδες που νοιάστηκα για σ΄ένα ;
- Τώρα κατάλαβα... Σ' ευχαριστώ ! Αλλά δεν θα μπορούσα να μη ρωτήσω με ευγνωμοσύνη αυτή τη φορά : « Γιατί σ΄εμένα ; » αναμένοντας μια απάντηση.
- Δεν βαρέθηκες να κάνεις την ίδια ανούσια ερώτηση ;
- Σε βλέπω που χαμογελάς. Πες μου λοιπόν! Γιατί σ΄εμένα ;
- Γιατί ήσουν σπερματοζωάριο τσαμπουκάς, που γούσταρε και τις δυσκολίες.
Crux
6 σχόλια :
Ερώτηση:
Αν μπορούσες εκείνη την στιγμή,για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, μπορούσες να δεις το μέλλον θα συνέχιζες με την ίδια ρωμαλέα διάθεση;
Γεια σου Τίκτε.
Πολύ καλή ερώτηση. Δίχως ενδοιασμούς σου απαντάω ναι.
Μ΄άλλα λόγια αγαπάω τη ρίζα του ψευδωνύμου σου.
Καλησπέρα :)
Kαταρχάς να πω ότι δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στη μοίρα. Προτιμώ να πιστεύω ότι την καθημερινότητά μας τη φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι και αυτό με κάνει πιο αισιόδοξοι στα θετικά και σαν σκέψη είναι πιο παρηγορητική στα αρνητικά με την έννοια ότι τα πάντα είναι εν δυνάμει αναστρέψιμα. Anyway, από φαντασία σκίζεις και το παραστατικό σου παράδειγμα είναι πολύ πειστικό όσον αφορά το σπερματοζωάριο τσαμπουκάς. Βέβαια για μένα δεν γούσταρε τις δυσκολίες απλά διψούσε περισσότερο απ'τ'άλλα για ζωή.
Πολύ καλό...η περιγραφικότητά σου μου θύμισε και την αρχή της Αμελί.
Καλό σου βράδυ!
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!
Καλημέρα Χρωματιστή.
Ούτε κι εγώ δεν βλέπω το κόσμο με το πρίσμα της μοιρολατρίας. Τη μοίρα μας την καθορίζουμε ως ένα βαθμό εμείς οι ίδιοι. Η συζήτηση αυτή με τη μοίρα ήταν ένα τέχνασμα με σκοπό να εξυπηρετήσει την κύρια ιδέα του κειμένου, ότι δηλαδή η ύπαρξή μας και μόνο είναι ένα θαύμα. Οι πιθανότητες να υπάρξουμε ήταν απειροελάχιστες. Κι όμως...
Θα έλεγα πως στη λέξη ζωή συμπεριλαμβάνονται εκτός των άλλων και οι δυσκολίες. Είμαστε δυνατοί κι εκλεκτοί από τη φύση μας.
Όσον αφορά την παρομοίωση σου στο τέλος, νομίζω πως έχεις διαπιστώσει ότι με τις ταινίες και τα σίριαλ υπάρχει ένα θεματάκι! Δεν είμαι και πολύ ενημερωμένος :D
Και πάλι καλημέρα.
Γεια σου σκαλιστήρα !
Αφού το θελήσαμε πραγματικά ήταν αρκετό για να συμβεί!
Να έχεις μια καλή μέρα :)
Δημοσίευση σχολίου