Σε κάποιο μακρινό νησί ξεβράστηκε μια πληγωμένη
σειρήνα,
εκεί είχε πέσει έξω κι ένας τραυματισμένος
ναυαγός.
Τον κοίταξε και πόνεσε τόσο με τη μελαγχολία του,
που βάλθηκε να χύνει δάκρυα αλμυρά θλίψης
γι΄αυτόν.
Ο γερο-ναυτικός που πάντα ονειρευόταν
μια σειρήνα ξανθομαλλούσα,αφρόκορμη,
γλυκόματη, βλέποντάς την έτσι λυπημένη λησμόνησε
για λίγο τα βάσανά του
κι άρχισε να της λέει το παραμύθι μιας μικρής
σειρήνας και ενός θαλασσόλυκου :
Οι σειρήνες ονειρεύονται, είπε ο ναυτικός, έρωτες στη
στεριά,
οι ναυτικοί ονειρεύονται, όπως οι σειρήνες, έρωτες στο πέλαγος,
να ονειρεύεσαι το αδύνατο, αυτή είναι η θρησκεία των
ονειροπόλων.
Για τις σειρήνες και τους ναυτικούς η ζωή είναι να ονειρεύεσαι.
Ο μύθος λέει πως όταν σειρήνα ανταμώνει ναυτικό,
ο θεός της θάλασσας της απαγορεύει να μείνει
μαζί του.
Πρέπει μόνο να τον κοιτάξει, να του πάρει το νου και
να συνεχίσει το δρόμο της
γιατί αν μείνει, το αλάτι της θάλασσας θα γίνει πάγος.
Λένε πως τέτοια τιμωρία σκληρή οφείλεται στο μέγα
Ποσειδώνα :
το 'σκασε η αγαπημένη του μ' ένα ναυτικό που τον
άκουσε να τραγουδάει.
Από τότε απαγορεύτηκε στους ναυτικούς να βλέπουν
τις σειρήνες.
Κι αν εκεί που δεν το περιμένουν τις συναντήσουν,
γίνεται η συνάντησή τους τιμωρία βαριά σαν
καταδίκη, αιώνια τιμωρία.
Γλυκιά σειρήνα που ήρθες πληγωμένη, μη θρηνείς
για τη μελαγχολία μου.
Κι όταν θα φύγεις, να μη σκέφτεσαι πως νιώθω πόνο
για όλα αυτά.
Μια μέρα θα γίνουμε μονάχα ύλη, και τότε, όπως στην
αρχή,
πεθαίνει ο Ποσειδώνας, λύνεται η γητειά του,
και θριαμβεύει τελικά ο έρωτας.
Κι όταν στις καταιγίδες η θάλασσα αφρίζει και
βρυχάται μανιασμένη,
τα πλοία σέρνοντας στον πάτο της μαζί με τους
ναυτικούς,
είναι ο αιμοβόρος και σκληρός Ποσειδώνας που δίνει
χαστούκια
ζηλόφθονου εραστή
γιατί μια σειρήνα κι ένας ναυτικός ξανακοιτάχτηκαν.
Ραμόν Σαμπέδρο. Ναυτικός που έμεινε τετραπληγικός σε ηλικία εικοσιπέντε χρονών και για τα επόμενα τριάντα χρόνια διεκδίκησε το δικαίωμα στο θάνατο. Τη λύτρωση του χάρισε προφανώς κάποιος φίλος, καθώς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν του επέτρεψε την ευθανασία.
Το κείμενο είναι αντιγραφή απ΄το βιβλίο του " Η θάλασσα μέσα μου " ομώνυμο της ταινίας που ακολούθησε.
σειρήνα,
εκεί είχε πέσει έξω κι ένας τραυματισμένος
ναυαγός.
Τον κοίταξε και πόνεσε τόσο με τη μελαγχολία του,
που βάλθηκε να χύνει δάκρυα αλμυρά θλίψης
γι΄αυτόν.
Ο γερο-ναυτικός που πάντα ονειρευόταν
μια σειρήνα ξανθομαλλούσα,αφρόκορμη,
γλυκόματη, βλέποντάς την έτσι λυπημένη λησμόνησε
για λίγο τα βάσανά του
κι άρχισε να της λέει το παραμύθι μιας μικρής
σειρήνας και ενός θαλασσόλυκου :
Οι σειρήνες ονειρεύονται, είπε ο ναυτικός, έρωτες στη
στεριά,
οι ναυτικοί ονειρεύονται, όπως οι σειρήνες, έρωτες στο πέλαγος,
να ονειρεύεσαι το αδύνατο, αυτή είναι η θρησκεία των
ονειροπόλων.
Για τις σειρήνες και τους ναυτικούς η ζωή είναι να ονειρεύεσαι.
Ο μύθος λέει πως όταν σειρήνα ανταμώνει ναυτικό,
ο θεός της θάλασσας της απαγορεύει να μείνει
μαζί του.
Πρέπει μόνο να τον κοιτάξει, να του πάρει το νου και
να συνεχίσει το δρόμο της
γιατί αν μείνει, το αλάτι της θάλασσας θα γίνει πάγος.
Λένε πως τέτοια τιμωρία σκληρή οφείλεται στο μέγα
Ποσειδώνα :
το 'σκασε η αγαπημένη του μ' ένα ναυτικό που τον
άκουσε να τραγουδάει.
Από τότε απαγορεύτηκε στους ναυτικούς να βλέπουν
τις σειρήνες.
Κι αν εκεί που δεν το περιμένουν τις συναντήσουν,
γίνεται η συνάντησή τους τιμωρία βαριά σαν
καταδίκη, αιώνια τιμωρία.
Γλυκιά σειρήνα που ήρθες πληγωμένη, μη θρηνείς
για τη μελαγχολία μου.
Κι όταν θα φύγεις, να μη σκέφτεσαι πως νιώθω πόνο
για όλα αυτά.
Μια μέρα θα γίνουμε μονάχα ύλη, και τότε, όπως στην
αρχή,
πεθαίνει ο Ποσειδώνας, λύνεται η γητειά του,
και θριαμβεύει τελικά ο έρωτας.
Κι όταν στις καταιγίδες η θάλασσα αφρίζει και
βρυχάται μανιασμένη,
τα πλοία σέρνοντας στον πάτο της μαζί με τους
ναυτικούς,
είναι ο αιμοβόρος και σκληρός Ποσειδώνας που δίνει
χαστούκια
ζηλόφθονου εραστή
γιατί μια σειρήνα κι ένας ναυτικός ξανακοιτάχτηκαν.
Ραμόν Σαμπέδρο. Ναυτικός που έμεινε τετραπληγικός σε ηλικία εικοσιπέντε χρονών και για τα επόμενα τριάντα χρόνια διεκδίκησε το δικαίωμα στο θάνατο. Τη λύτρωση του χάρισε προφανώς κάποιος φίλος, καθώς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν του επέτρεψε την ευθανασία.
Το κείμενο είναι αντιγραφή απ΄το βιβλίο του " Η θάλασσα μέσα μου " ομώνυμο της ταινίας που ακολούθησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου