Ένα ακόμη παράδειγμα πλην της πόλης Άαρχους που είχαμε αναφέρει σε παλιότερη δημοσίευση.
Οι ομοιότητες φανερές : Ισονομία, δικαιοσύνη και μηδαμινή εγκληματικότητα. Αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, ελεύθεροι χώροι ψυχαγωγίας, ανυπαρξία ανεργίας, απεξάρτηση απ΄την φιλαργυρία, σεβασμός στο συνάνθρωπο και απτό αίσθημα αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των πολιτών.
Κρίμα για όποιον δεν επιθυμεί κάτι παρόμοιο για τον τόπο του. Κρίμα για όποιον πιστεύει στη διάκριση των ανθρώπων και στην κοινωνικοοικονομική ιεράρχησή τους. Τέλος, κρίμα για όποιον αρνείται να παραδεχτεί την επιτυχία αυτών των κοινοτήτων. Παρακάτω παρουσιάζεται η υπαρκτή προσέγγιση του κομμουνισμού, ενός κομμουνισμού που δεν συγγενεύει ούτε στο ελάχιστο με την απολυταρχική συμπεριφορά των ατόμων που τον αμαύρωσαν με κλασικό παράδειγμα τον ανθρωποκτόνο Στάλιν.
8 σχόλια :
Να μαι και εγώ.
Γεια σου φίλε μου.
Είχα καιρό να ασχοληθώ με το διαδύκτιο.
Ωραία τα περιγράφεις...τσέκαρε και μία παλιά μου ανάρτηση που έγραψα στοιχεία για τη πόλη cristiana στη δανία..
όπως τα λες..δεν υπαρχει ουτοπία παρά μόνο ΘΕΛΗΣΗ.
Ακόμα πιο δυναμικά αυτή τη χρονιά..
βλέπω μία πιο παλιά σου ανάρτηση με το ακυκλοφόρητο τραγούδι των FF.C..αυτοί οι στίχοι πραγματικά μένουν για πάντα.
''Και όσο θα γράφω στίχους τα χαράματα,τόσο θα απαλύνουν τις πληγες,και όσο παλεύουν οι λέξεις με τα πράγματα,τόσο θα ψαχνω νόημα στου ονείρου τις σχισμές..''
Μπραβο ρε μάγκα που το ανέβασες
Γεια σου Crux!
To θέμα είναι πολυσύνθετο γιατί ο κόσμος μας απαρτίζεται από μονάδες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους και δύσκολα συνδυαζόμενες στη συνύπαρξη. Δεν εχουν όλοι τη θέληση γι'αυτό και καταδικάζεται η ελπίδα μας στην ουτοπία.
Το παράδειγμα αυτό το θυμάμαι που το 'χες αναφέρει πάλι στο παρελθόν και είχε να κάνει με την αυτοδιαχείριση και αυτοδιάθεση των πολιτών. Πραγματικά τέλεια πραγματικότητα.
Θα μου επιτρέψεις όμως να διακόψω λίγο την κοινωνικοφιλοσοφική σου σκέψη και να σε καλέσω σ'ένα παιχνίδι, που δεν ξέρω αν έχει πάρει το μάτι σου ότι κυκλοφορεί στα μπλογκ. Αν έχεις όρεξη, πέρνα από το δικό μου να δεις και να παρεις μέρος.
Η μόνη επανάσταση που μπορεί να φέρει επανάσταση είναι η κατάργηση του χρήματος και η επιστροφή στην χειρωνακτική εργασία και οργάνωση των κοινωνιών όπως στην Marinaleda.
Κάτι σαν αυτό που πήγε να φτιάξει ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης
Γεια σου Αντώνη, έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό!
Τελικά όσο ψάχνει κανείς διαπιστώνει πως οι εξαιρέσεις "εξαπλώνονται". Αρχικά νόμιζα πως μόνο η πόλη Άαρχους λειτουργούσε με τέτοιου είδους σύστημα αλλά ευτυχώς αυτοδιαψεύστηκα.
Με το που βρω την ευκαιρία θα διαβάσω την ανάρτησή σου.
Όσο για τα κομμάτια των FFC, ό,τι και να σχολιάσουμε θα είναι πραγματικά πολύ λίγο.
Καλημέρα σου Χρωματιστή :)
Ευτυχώς που ο κόσμος αποτελείται όπως αναφέρεις από διαφορετικές μεταξύ τους μονάδες. Δυστυχώς που δεν καλλιεργείται κάτι κοινό ανάμεσα σ΄αυτές τις πολυποίκιλες προσωπικότητες. Προσωπικά πιστεύω πως σε μια κοινωνία ατομικισμού, εγωκεντρισμού και αλαζονείας όπως τη δική μας το δυσκολότερο σημείο θα είναι αρχή της μεταμόρφωσης της. Οι διάδοχοι μπορούν να διατηρήσουν τις αξίες και τους κανόνες της κοινωνίας εάν τα κρίνουν όλα αυτά σωστά. Το μείζον πρόβλημα είναι η συγκατάθεση και η συμπαράσταση της πλειοψηφίας των πολιτών για μια ριζική αλλαγή. Είναι εύλογο απορίας πως θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, απ΄τη στιγμή που η πλειοψηφία μένει αμετανόητη και αδίδακτη ακόμα και αυτές τις δύσκολες στιγμές που το πάθημα των επιλογών και των ενεργειών της θα έπρεπε να της είχε γίνει μάθημα. Αυτό που μπορώ να ελπίζω είναι πως οι άνθρωποι θα αρχίσουν σιγά σιγά να ψάχνουν μέσα τους αναζητώντας τις αιτίες των προβλημάτων.
Αναρωτιέμαι τι είδους παιχνίδι είναι αυτό που αναφέρεις. Με την πρώτη ευκαιρία θα μπω να δω.
Γεια σου Τίκτε.
Αδιαμφισβήτητα το ιδανικότερο θα ήταν η κατάργηση του χρήματος. Για να φτάσουμε όμως μέχρι αυτό το σημείο, εάν καταφέρουμε ποτέ να φτάσουμε, είναι απαραίτητη η σωστή και μακροχρόνια προετοιμασία. Αυτή τη στιγμή ελάχιστα είναι πρόθυμα να αποδεχτούν τη θεμελίωση ενός τέτοιου συστήματος. Εάν δημιουργούσαμε ένα κόσμο χωρίς χρήμα στον οποίο δεν θα υπήρχαν ηθικοί κανόνες και η νοοτροπία ήταν παρόμοια της σημερινής, κεντριζόταν δηλαδή γύρω απ΄το Εγώ και όχι απ΄το Εμείς, τότε οι συνέπειες θα ήταν ολέθριες.
Σχετικά με την χειρωνακτική εργασία θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Τη θεωρώ μεν απαραίτητη
αλλά δεν είναι εξίσου σημαντική η ύπαρξη υπηρεσιών ;
Εγώ θεωρώ πως το μόνο απαραίτητο θα ήταν η κατανομή (του ωραρίου) της εργασίας ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας της.
Όσον αφορά τον Πλωτίνο, με πιάνεις εντελώς αδιάβαστο αλλά με προτρέπεις επίσης και να ενημερωθώ. :)
Αντώνη αν είχες ένα link με την ανάρτηση σου θα με διευκόλυνες πολύ διότι δεν τη βρίσκω.
http://ostria-gr.blogspot.com/2010/09/blog-post_7137.html την καλημερα μου!!
Δημοσίευση σχολίου