Από τον Φουριέ,ο Κροπότκιν παίρνει το επιχείρημα της <<ελκυστικής δουλειάς>> που γι΄αυτόν,όπως και για τον μετέπειτα φίλο του Ουίλιαμ Μόρις,γίνεται ένα απο τα κλειδιά της επιτυχίας μιας ελεύθερης κοινωνίας.Σ΄έναν καπιταλιστικό κόσμο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους βρίσκουν τη δουλειά τους αποκρουστική και ότι πολλοί θα ήθελαν να ξεφύγουν απ΄αυτήν.Αυτό όμως δεν σημαίνει,υποστηρίζει ο Κροπότκιν,ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του τεμπέλης,απεναντίας του αρέσει να ασχολείται με κάτι και τον ικανοποιεί μια δουλειά που γίνεται ελεύθερα και κάτω από συνθήκες ευχάριστες.Στη βάση της βαριεμάρας και της απογοήτευσεις που νιώθουν τώρα οι εργάτες,βρίσκονται ο καταμερισμός της εργασίας και οι κακές συνθήκες δουλειάς που επικρατούν στο εργοστάσιο.Αν αυτά μπορέσουν ν΄αντικατασταθούν από ευχάριστα και υγιεινά περιβάλλοντα,κι απο δουλειά με κάποια ποικιλία που θα κάνει τον παραγωγό να αισθάνεται ότι δουλεύει για κάτι χρήσιμο,τότε η δουλειά θα πάψει να είναι δυσάρεστη,την ελκυστικότητά της θα την κάνει ακόμα μεγαλύτερη η ηθική ικανοποίηση που αισθάνεται ο καθένας,όντας ελεύθερος άνθρωπος που δουλεύει για το γενικό καλό.Ο Κροπότκιν υποστηρίζει ότι αυτό αποτελεί μιαν ικανοποιητικήν απάντηση σε εκείνους που προβάλλουν το επιχείρημα ότι σ΄έναν αναρχοκομμουνιστικό κόσμο,όπου κάθε άνθρωπος θα μπορεί να παίρνει ελεύθερα απο τις αποθήκες ό,τι χρειάζεται,δεν θα υπάρχει πια τίποτα που να παρακινεί τους ανθρώπους να δουλεύουν.Το καλύτερο μέσο για να παρακινηθεί ο άνθρωπος να δουλέψει δεν είναι η απειλή της ανέχειας,αλλά η συναίσθηση ότι επιτελεί κάτι χρήσιμο.
(Κροπόκτιν, ΑΝΑΡΧΙΑ,σελ. 26-27)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου