Δημοσιογραφικά καθάρματα.

Ομολογώ ότι φοβάμαι να αναφερθώ και να διευκρινίσω για ποιους μιλάω.Οπότε θα γενικολογήσω και θα συμπεράνω εμμέσως πλην σαφώς.Ο νοών νοείτο.
Είδα κάποια μέρα στις ειδήσεις(δεν ξέρω μπορεί να ήταν και σήμερα)θέμα για την απεργία των λιμενεργατών.
Ο δημοσιογράφος αυτός λοιπόν(μπορεί να ήταν και γυναίκα)χρησιμοποιώντας την ξύλινη γλώσσα του καθωσπρεπισμού αμάβρωσε με τον αποτελεσματικότερο τρόπο την εικόνα των απεργών εργατών.Βέβαια δεν παύουν οι δημοσιογράφοι να είναι πιόνια των αφεντικών τους.Φανταστείτε
ένα δημοσιογράφο να μιλάει για θέματα που θίγουν συμφέροντα.Δεν το βλέπουμε συχνά αυτό.Μάλλον δεν το βλέπουμε καθόλου γιατί ή μη προσαρμογή συνεπάγεται με χάσιμο θέσης.

Οι λιμενεργάτες του Πειραιά απεργούν επειδή οι περισσότεροι απ΄τους μισούς(συγκεκριμένα το 66% ή τα 2/3) θα απωληθούν.
Αυτό που τονίστηκε περισσότερο δεν ήταν η εκμετάλλευση των εργαζομένων ούτε η προσπάθειά τους για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.Αυτό που τονίστηκε ήταν η ζημιά που γίνεται τώρα στις βιομηχανίες που δεν έχουν πρώτες ύλες.Σίγουρα αυτό είναι ένα πρόβλημα και δεν το αμφισβητώ.Όμως με την όμορφη παραπλανητική τεχνική τους κατάφεραν να περάσουν την εντύπωση ότι οι εργάτες φταίνε για αυτό.Εμμέσως πλην σαφώς κατηγόρησαν τους εργάτες.
Για τους μπερδεμένους ιδεολογικά να διευκρινίσουμε ότι οι εργάτες δεν θέλουν να βλάψουν την οικονομία.Αναγκάζονται να απεργήσουν επειδή είναι έρμαια εκμετάλλευσης των μεγάλων επιχειρηματιών.Απολύονται όχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για να τους πληρώσουν αλλά επειδή τα μεγάλα κεφάλια δεν θέλουν να χάσουν το κέρδος τους.Καταπατείται το δικαίωμα στην εργασία το οποίο είναι ανθρώπινο θεμελιώδες δικαίωμα.Μια ακόμη θυσία στο βωμό του κέρδους.Τα μεγάλα κεφάλια όμως πρέπει να κάνουν κάτι,πρέπει κάπως να σταματήσουν την απεργία για να συνεχιστεί το κέρδος τους.Αυτό επιτυγχάνεται μέσω των ΜΜΕ.Επικρίνεται και στιγματίζεται η συμπεριφορά των εργατών.Μια συμπεριφορά απολύτως δικαιολογημένη.Δεν αναφέρεται όμως κουβέντα για τις ευθύνες των από πάνω.Αυτοί είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι που καταστρέφουν την οικονομία.Δεν ενδιαφέρονται για τον εργάτη και δεν ακούνε αυτά που ζητάει.Το μόνο ενδιαφέρον είναι η τσέπη.
Σκοπός όλων αυτών είναι η δυσφήμιση της απεργίας.Θέλουν ένα τυφλό και πιστό εργατικό σώμα που θα υπακούει και θα υπηρετεί ατομικά συμφέροντα.
Οι λιμενεργάτες δεν ζητάνε παράλογα πράγματα.Ζητάνε τα στοιχειώδη.