Τι να κάνω δηλαδή ?

Πολλές φορές έχω χαρακτηριστεί ως απαισιόδοξος και μίζερος επειδή λέω την αλήθεια.Ακούω : "Είσαι μικρός δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με αυτά" ή "μα αφού ζεις σε καλό μέρος και δεν σου λείπει κάτι γιατί ασχολείσαι ?"
Στην εποχή μας καταστάλαξα  επικρατεί ή άποψη πως για να είσαι χαρούμενος πρέπει να βλέπεις μόνο τα θετικά ή πως αν εσύ είσαι καλά τότε δεν πρέπει να αφιερωθείς στην υποστήριξη των αδύναμων.Ευτυχισμένο όμως νιώθει ένα άτομο που τα πάει καλά με τον εαυτό του και με τους συνανθρώπους του.Δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος τη στιγμή που δεν έχεις άτομα να εμπιστευτείς,ούτε και αν
ζεις σε ένα παραμύθι όπου όλα είναι τέλεια.Τι να κάνουμε λοιπόν, ο εαυτός μου δεν ξεγελιέται.Υπάρχουν προβλήματα και οφείλω να τα επισημαίνω.Η έννοια του ρεαλισμού έχει συνδεθεί προπαγανδιστικά με την έννοια της σκληρής αλήθειας.Όμως η αλήθεια δεν είναι σκληρή,το ψέμα είναι που πονάει.
Υπάρχουν δυο ειδών ικανοποιήσεις : Η ψεύτικη-υλική ικανοποίηση η οποία οδηγεί σε μια τάση υπερκαταναλωτισμού και δημιουργεί την ανάγκη να αγγίξει κανείς την τελειότητα,η οποία φυσικά δεν αγγίζεται ποτέ και από κανέναν γιατί δεν υπάρχει άλλωστε.
Αν επιλέξει κανείς αυτό το τρόπο ικανοποίησης το πρώτο που έχει να κάνει είναι να απαρνηθεί την αλήθεια και να ζήσει σε ένα ψέμα.Θα προσπαθεί να νιώσει χαρά.Τα συναισθήματα όμως δεν έρχονται με το ζόρι.Ποιο είναι το επακόλουθο?Να ψάχνει κανείς τη χαρά σε λανθασμένα μέρη ή να στραφεί σε άλλους τρόπους πιο άμεσους αλλά και καταστροφικούς όπως ποτά,ναρκωτικά και οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχει όμως και η ηθική-ψυχική ικανοποίηση.Αν ακολουθήσει κανείς αυτό το δρόμο πρέπει να είναι ρεαλιστής.Πρέπει να γνωρίζει πως στη ζωή υπάρχουν και λύπες και χαρές.Υπάρχουν άσχημα και καλά.Δεν κυνηγάς με μανία την ευχαρίστηση και την ηδονή.Αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά και φυσικά  παλεύοντας πάντα για το καλύτερο.Όταν πολεμάς την αδικία πολεμάς για μια δίκαιη ζωή.Όταν αγνοείς την αδικία θα την βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου και τότε δεν θα υπάρξει δικαιοσύνη γιατί ποτέ σου δεν θα έχεις παλέψει για αυτή.Η αλληλεγγύη οδηγεί σε ακμή και το ατομικό συμφέρον επιτυγχάνεται πάντοτε μέσα απ΄το κοινωνικό.Αυτός είναι συμπαντικός νόμος και δεν αλλάζει.
Η γνώση απελευθερώνει και η ελευθερία προσφέρει ευχαρίστηση.Η αμηχανία και η απραγμοσύνη είναι αποτέλεσμα απόρριψης της αλήθειας.Προσοχή όμως : "Η αμφισβήτηση  είναι απαραίτητη για να οδηγηθούμε στην αλήθεια".Δεν είναι κακό το να αμφιβάλλεις και να απορείς αντιθέτως είναι το μέσο που θα σε οδηγήσει στη ψυχική ικανοποίηση.Το μέσον το οποίο θα σε φέρει σε άμεση επαφή με την πραγματικότητα.Θα νιώθεις μια σιγουριά για τον εαυτό σου,θα αποκτήσεις ομαλότητα και ισορροπία δυο χαρακτηριστικά τα οποία είναι απαραίτητα για τη διαμόρφωση μιας προσωπικότητας αποδεκτής απ΄τους άλλους.Πρωτίστως όμως στη διαμόρφωση μιας σταθερής προσωπικότητας που βοηθάει εσένα τον ίδιο και σου δίνει αυτοπεποίθηση.Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρουμε συνεχώς τα κατά.Γιατί προσπαθούμε να τα αλλάξουμε.Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μετατραπούν σε υπέρ.