18 Οκτωβρίου 2009

Αν διέγραφα τα λάθη μου.

Αν διέγραφα τα λάθη μου πίστευα πως θα ήμουν ευτυχισμένος.Αν γυρνούσα δηλαδή στο χρόνο και διόρθωνα την κάθε άλογη και απερίσκεπτη συμπεριφορά μου.Θα γινόμουν θαρρούσα σοβαρός και αξιοπρεπής , καθωσπρεπιστής με τα όλα του.Το έβλεπα με την άποψη πως δεν θα στεναχωρούσα ούτε θα πλήγωνα κανέναν,δεν θα τους δημιουργούσα προβλήματα και θα τους έβλεπα χαρούμενους να γελάνε.

Έτσι νόμιζα αρχικά και για πολύ καιρό.Έπειτα όμως
ανακάλυψα πως όλα αυτά δεν ήταν παρά φτηνές και αστείες δικαιολογίες, δημιουργημένες για να κρύψω τον εγωκεντρισμό μου.Μετά διαπίστωσα ότι η θέληση για να διαγράψω τα λάθη μου πήγαζε από τη διάθεση για ατομικό συμφέρον.Όχι δηλαδή για να κάνω τους άλλους να νιώθουν καλά αλλά για να νιώθω όμορφα εγώ.Να έχω απαλλαγμένη τη συνείδησή μου αισθανόμενος αλάνθαστος και άψογος.Θα με θαύμαζα και θα περηφανευόμουν.
Όμως για να διαγραφεί κάτι πρέπει πρώτα να υπάρξει και απ΄τη στιγμή που έχει υπάρξει είναι μέρος του εαυτού μου.Είτε καλό είτε άσχημο.Σαν άνθρωποι έχουμε και τις δυο αυτές μεριές χτισμένες.Προσπαθώντας λοιπόν να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν έχουμε μέσα μας καθόλου κακία δεν καταφέρνουμε τίποτα παρά να ενισχύουμε το ψέμα και να υποβαθμίζουμε την αλήθεια.Τίποτα παρά να απομακρυνόμαστε από το γνώθις εαυτόν.
Η θέληση λοιπόν για να διαγράψω ένα λάθος συνεπάγεται με απάρνηση των ευθυνών μου.Όταν κάποιος δεν παραδέχεται και προπάντων δεν διορθώνει τα σφάλματά του οδηγείται σε καινούρια,εξίσου σημαντικά και σοβαρά.Εξίσου απαράδεκτα και αδικαιολόγητα.Παγιδεύεται μέσα σε έναν φαύλο κύκλο και δεν καταφέρνει να αποδράσει από εκεί μέσα.
Εν κατακλείδι είναι παράλογη επιθυμία να ξεστομίζουμε : "Μακάρι να γυρνούσα πίσω στο χρόνο και να το άλλαζα."Αυτό δεν είναι σημάδι συνειδητοποιημένου ατόμου.Τα λάθη δεν διαγράφονται.Είτε παραμένουν λάθη είτε διορθώνονται.Το αν θα διορθωθεί εξαρτάται από αυτόν που κάνει το λάθος.Το αν θα συγχωρεθεί εξαρτάται από αυτόν που δέχεται το χτύπημα.Ο αδικημένος φυσικά είναι ο δεύτερος.Ο πρώτος είναι αντάξιος της μοίρας του.Έτσι λοιπόν και εγώ ζητάω την ευκαρία για πρακτική επανόρθωση από άτομα που τίποτα κακό δεν μου έκαναν κι όμως φέρθηκα σκάρτα.Δεν μπορώ να τρέχω απο πίσω παρακαλώντας.Αυτό πληγώνει ακόμη περισσότερο τον άλλον.Σε αυτό που μπορώ να ελπίζω είναι ότι οι συγκυρίες θα βοηθήσουν κάποια μέρα να αποδείξω πως έχω πραγματικά μετανιώσει για ότι κακό έκανα.




1 σχόλιο :

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

καλημερα crux-καρδια!
αυτο το αρθρο σου πολυ με αγγιξε.
ισως επειδη ποτε δε σταματαει κανεις να κανει λαθη.
το σημαντκο ειναι νομιζω το να καταφερνεις τελικα να τα αντιλαμβανεσαι και να προσπαθεις να μη τα επαναλαβεις ή να αναρωτηθεις ποια ειναι η βαθυτερη αιτια τους ιδιαιτερα αν τα λαθη ειναι περιπου τα ιδια καθε φορα.
τις συνεπειες θελουμε δε θελουμε θα τις λουστουμε.
ενα συγνωμη δεν ειναι αρκετο παντα.
κανεις δεν ειναι αλανθαστος και τελειος.
το σφαλλειν ανθρωπινο.το να καταλαβεις ομως το γιατι ειναι νομιζω το κλειδι για να παμε ενα ψιχουλακι βηματος τον εαυτο μας πιο περα.
καλημερα!!!!