Ψεύτικες ελπίδες.

Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό να βλέπουμε τα πράγματα με άλλο μάτι.Άλλωστε αυτή είναι η ομορφιά της ποικιλομορφίας.Revolutioner διαβάζοντας το άρθρο σου για τον ομπάμα θέλω και εγώ να εκφράσω τη γνώμη μου.

Μια απορία : Εμφανίστηκε ο Ομπάμα ξαφνικά? Αυτοί που τον πιστεύουν και ελπίζουν σε αυτόν γνώριζαν τίποτα για την πολιτική του και το παρελθόν του ή εμφανίστηκε μαγικά ως ο ηγέτης-σωτήρας ?

Πρώτον και κυριότερον :
Δεν πιστεύω ότι σε μια χώρα όπως την Αμερική,η οποία μέχρι σήμερα είναι κυρίαρχος του πλανήτη,κουμάντο κάνει ένας άνθρωπος και οι υπουργοί του.Θεωρώ πως πάνω απ΄την αμερικανική κυβέρνηση είναι οι τεράστιες αμερικανικές επιχειρήσεις οι οποίες επιλέγουν ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα και θα τους εξυπηρετήσει μέσω του τύπου τον οποίον χειρίζονται ιδιώτες επιχειρηματίες.Αυτοί που βλέπουμε και ακούμε να μιλάνε είναι απλώς η βιτρίνα και οι υποκριτές πάνω στη σκηνή.Η πλειοψηφία στρέφει το βλέμμα της στους υποκριτές ενώ λίγοι είναι αυτοί οι οποίοι ενδιαφέρονται για τον σκηνοθέτη.

Δεύτερον :
Σε περίπτωση που ο άνθρωπος αυτός είναι αγνός και θέλει να τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα δεν θα ζήσει.Παράδειγμα ο linkoln που έκλεισε την Κεντρική Τράπεζα Αμερικής και ξεχρέωσε όλους τους φτωχούς πολίτες,καθώς και ο Κένεντι ο οποίος μιλούσε για αποφάσεις στα κρυφά και πίσω απ΄τη πλάτη του λαού με σκοπό την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων.
Κανένα γυάλινο αλεξίσφαιρο τζάμι δεν θα μπορούσε να σώσει τον Ομπάμα αν οι μεγαλοεπιχειρήσεις προκειμένου να θησαυρίσουν κι άλλο αποφάσιζαν το θάνατό του.
Επιπλέον μετά από δυο λάθη τους οι κυρίαρχοι της Αμερικής (επαναλαμβάνω δεν μιλώ για πολιτικούς) δεν θα έκαναν τρίτη φορά το ίδιο λάθος.Θα διαστρέβλωναν περισσότερο την αλήθεια και θα ανακατεύονταν ακόμα πιο πολύ στον τύπο.Δεν θα επέτρεπαν να ξαναγίνει το ίδιο λάθος.
Η πλειοψηφία των Αμερικανών είναι άτομα τα οποία δεν ασχολούνται με πολιτική.Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι η διασκέδαση.Γενικά υπάρχει μαζική αποβλάκωση στην Αμερική.

Τρίτον : Υπήρξε αγανάκτηση και απελπισία των Αμερικανών πολιτών για τη λεγόμενη πολιτική Bush, της οποίας οι αρνητικές απόρροιες έγιναν φανερές σε όλους ανεξαρτήτως της ενασχόλησής τους με την πολιτική.Έτσι λοιπόν για να υπάρξουν ισορροπίες και να υπάρξει η λεγόμενη τάξη, έπρεπε να αναζωογονηθεί το αίσθημα της ευημερίας και της ελπίδας.Διαφορετικά θα υπήρχαν συνεχόμενες εξεγέρσεις κατά της κυβέρνησης αλλά επίσης ο κόσμος θα άρχιζε να σκέφτεται τις κομπίνες που παίζονται πισώπλατα συνειδητοποιώντας την απάτη τους.Έπρεπε λοιπόν να υπάρξει μια αλλαγή.Αυτή η λέξη ενθαρρύνει τον απλό εργαζόμενο πολίτη που έχει απυηδήσει και βλέπει τη χώρα του να κάνει πολέμους για το συμφέρον των λίγων.
Το σύνθημα του Ομπάμα ήταν αυτό που έπρεπε. We are the change.Αυτό που περίμεναν να ακούσουν οι πολίτες.Τα κανάλια υποστήριξαν τον Ομπάμα και τον παρουσίασαν ως τον αναμενόμενο ηγέτη-σωτήρα.Βασίστηκαν στην ελπίδα του λαού για έναν καλύτερο κόσμο.Εκμεταλλεύτηκαν τα όνειρα των απερίσκεπτων πολιτών.Τους είπαν : Αυτός είναι η αλλαγή ψηφίστε τον.

Τέταρτον :

Ο πόλεμος : Μια ξεπερασμένη τακτική.
Αν παρατηρήσουμε την πάροδο των περασμένων ετών θα διαπιστώσουμε ότι οι πόλεμοι με τον καιρό μειώνονται (χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν).Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό? Χάθηκε η πρόθεση του θησαυρισμού και του πλούτου? Έγιναν καλοί οι άνθρωποι και υπερίσχυσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα? Όχι φυσικά! Απλώς υπάρχει πιο έντεχνος τρόπος για να πλουτίσει κανείς απ΄το να κάνει πόλεμο(όχι ότι ο πόλεμος δεν είναι κερδοφόρος, αλλά ξεσηκώνει τον αγανακτισμένο λαό και απειλεί κυβερνήσεις και συμφέροντα).Υπάρχει πονηρότερος τρόπος κυριαρχίας και δημιουργίας αυτοκρατορίας.Ποιος είναι αυτός? Δείτε το zeitgeist addendum.