Η τέχνη της ιδιωτικοποίησης.

Αν και το έχουμε αναφέρει ξανά σε άλλα άρθρα, πιστεύω ότι αξίζει να αφιερώσουμε ένα άρθρο ειδικά για το συγκεκριμένο θέμα.
Ζούμε στην εποχή του κέρδους και ο καθένας προσπαθεί να αποκτήσει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί.Για να το πετύχει αυτό κανείς είναι ικανός να χρησιμοποιήσει ανήθικα ακόμη και αθέμιτα μέσα.
Η φυσιολογική αντίδραση μπροστά στην αποκρατικοποίηση ενός ξεπεσμένου οικονομικά κράτους όπως η Ελλάδα θα έπρεπε να ήταν η αντίδραση και η αντίσταση.Αυτό επειδή σε μια χώρα με τόση μεγάλη φτώχεια και ανεργία το μόνο που μπορεί να ανακουφίσει τους πολίτες είναι η κρατικοποίηση η οποία απαιτεί σοβαρούς και αμαγάριστους πολιτικούς μιας και κανένας πλούσιος ιδιώτης δεν θα επιθυμούσε να του έπαιρναν την επιχείρηση και να την μετέτρεπαν σε κρατική.Γιατί όμως η Ελλάδα έχει φτάσει στο σημείο να ζητάει ιδιωτικοποίηση?Τι ήταν αυτό που έκανε τον κόσμο να αγανακτήσει?
Είναι ο δημόσιος τομέας μας.Ένας σαπισμένος και μουχλιασμένος δημόσιος τομέας.Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις είναι αφοσιωμένες στο να συναλλάσονται με μεγάλες επιχειρήσεις έτσι ώστε να τις εξυπηρετήσουν και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. (μίζες κτλ)
Για να σου χαλάσει κάτι σημαίνει ότι δεν το προσέχεις,δεν του δίνεις σημασία.Την άγνοια των κυβερνήσεων δέχτηκε ο δημόσιος τομέας.Νοσοκομεία,σχολεία,αστυνομία,πυροσβεστική και άλλες υπηρεσίες έχουν παραμεληθεί πολλά πολλά χρόνια.Αυτό φυσικά έγινε σκόπιμα.Θα ζητούσε κανένας απλός πολίτης ιδιωτικοποίηση των πάντων εάν το δημόσιο του πρόσφερε όλα όσα ήθελε?Και αν του τα πρόσφερε τι θα προτιμούσε?Το δωρεάν και καλό ή το ακριβό και καλό?Φυσικά και θα διάλεγε το πρώτο αλλά σε ένα δημόσιο σαθρό όπου ευθύνονται και κυβερνήσεις αλλά και άτομα οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να καταφύγουν σε ιδιωτική υπηρεσία για να εξυπηρετήσει κάποιος τις ανάγκες τους.Αυτό που λείπει απ΄τον δημόσιο τομέα και επαναλαμβάνω σκόπιμα λείπει είναι η επιβολή του ελέγχου.Όχι ο αυταρχικός και πιεστικός έλεγχος όπως του αλαζονικού ιδιώτη αλλά ένας έλεγχος που θα επικεντρώνεται στα άτομα της ιδεολογίας : γίνομαι μόνιμος και δεν με νοιάζει μετά κανένας και τίποτα.
Το δημόσιο δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη χρήματα που χρειάζεται και αυτό επειδή ο μισός προυπολογισμός πάει στην λεγόμενη εθνική άμυνα.Δηλαδή εσένα μπορεί να καεί το σπίτι σου,να μην υπάρχει ασθενοφόρο να σε μεταφέρει,να σκοτώσει έναν αστυνομικός το παιδί σου μιας και δεν έχει περάσει ψυχολογική εξέταση και κρατάει όπλο,να διαβάζει το παιδί σου χρόνια και αν δεν έχει μέσον να μην διοριστεί πουθενά αλλά όπως μας λένε οι αρχηγοί όλα αυτά γίνονται για το καλό μας.Με το φόβο και την ανασφάλεια επιτυγχάνεται η επιβολή της εξουσίας.Κάνεις το πολίτη να νιώθει ότι είναι αδύναμος και απειλείται και έπειτα έρχεσε να παίξεις το ρόλο του Μεσσία που θα προστατέψει τη χώρα δίνοντας τα λεφτά στην εθνική άμυνα.
Συλλήβδην αυτό που πρέπει να ζητήσουμε είναι ένας σωστά οργανωμένος δημόσιος τομέας και κρατικοποίηση επιχειρήσεων όπως οι ναυτιλιακές οι οποίες αν ήταν κρατικές θα μπορούσαν να επιφέρουν τεράστια οικονομικά κέρδη στο ελληνικό κράτος.Το να ζητάμε ιδιωτικοποίηση επειδή οι ίδιοι ιδιώτες μέσω των πολιτικών μας πέρασαν αυτή την ιδέα για να είναι οι ίδιοι κερδισμένοι και εμείς οι χαμένοι είναι η πιο παράλογη επιδίωξη.